Είδος: Heavy, speed metal
Εταιρεία: Dying Victims Productions
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 29 Ιουλίου 2022
Συχνά, όταν είσαι μικρό παιδί, αφήνεσαι στη φαντασία σου, όσο τρελή και να είναι, σε πείσμα της ζωής, που σε διαψεύδει πανηγυρικά. Ίσως επειδή δεν γίνεται αλλιώς. Μεγαλώνοντας ενδέχεται να μην πιάσεις ποτέ το όνειρο και θα χρειαστεί να μάθεις με τον άσχημο τρόπο. Αν, δυστυχώς, δεν μάθεις ποτέ, το καλύτερο σενάριο είναι να σε αντιμετωπίζουν ως ένα άτομο «αθεράπευτα ρομαντικό» (η αλήθεια, βέβαια, κοστίζει 50 ευρώ ανά συνεδρία).
Κάνεις ποδήλατο με ένα άδειο πλαστικό μπουκάλι στην πίσω ρόδα, επειδή παριστάνεις τον μεγάλο που οδηγά τη μηχανή των ονείρων σου. Μετά μεγαλώνεις λίγο, αλλά έχεις καταλήξει με ένα χρέπι GLX, και το όνειρο παίρνει παράταση. Μπορεί, επίσης, να φαντάζεσαι ότι έχεις κερδίσει τα όμορφα κορίτσια που έχεις ερωτευτεί από τα videoclips που βλέπεις. Όμως, στο σχολείο δεν έχει τέτοια, οπότε φλερτάρεις τη μπροστινή σου, που σε «φτύνει» κιόλας και χασκογελάει κοροϊδευτικά με τις φίλες της. Ίσως να φαντάζεσαι ότι γρατσουνάς μια Gibson Flying V και παίζεις παπάδες. Φτιάχνεις κιθάρες από χαρτόνι και πιάνεις με συρραπτικό κλωστές αντί για χορδές. Τελικά, θα βολευτείς με τη Squire που σου θα σου πάρουν δώρο στα γενέθλιά σου.
Κάπως έτσι, υποθέτω, και ο Αργεντινός Nico Cattoni μεγάλωσε με όνειρο να γίνει σαν τις αγαπημένες του μπάντες της δεκαετίας του ‘80. Φόρμαρε τους Raptore για να παίξει παραδοσιακό heavy metal και κυκλοφόρησε το ντεμπούτο “Rage n’ Fever” (2016). Όταν το πράγμα δεν πήγε και πολύ καλά, δεν τα παράτησε, μετανάστευσε στην Ισπανία, βρήκε νέους συνοδοιπόρους και πλασάρει εκ νέου το σχήμα του μεταμορφωμένο σε μια retro heavy/speed metal μπάντα εν έτει 2022. Λογικά, σιγά σιγά θα πάρει χαμπάρι ότι οι Raptore δεν είναι οι Helloween του “Walls of Jericho”, ότι δεν θα γράψoυν ποτέ ούτε το νέο “Thundersteel” ούτε το “Agents of Steel 2.0”, πως οι Exciter και οι Razor παραμένουν ενδιαφέρον άκουσμα για λίγο κόσμο. Ωστόσο, υπάρχει ακόμα μια «λέσχη των αθεράπευτα ρομαντικών» που έχει αναθαρρήσει χάρη σε συγκροτήματα όπως οι Enforcer, οι Skull Fist, οι White Wizzard κ.λπ. Και αυτό δεν είναι λίγο· είναι μια παρηγοριά.
Σε αυτήν τη βάση, οι Raptore με το φετινό “Blackfire” εξαπολύουν μια επίθεση με άρωμα από τα παλιά και vintage αμπαλάρισμα. Οκτώ τραγούδια που συνολικά δεν υπερβαίνουν καν τη μισή ώρα, οκτώ heavy/speed δυναμίτες, οκτώ απλές αλλά ορεξάτες, σύντομες αλλά μεστές συνθέσεις. Το όμορφο metal αγόρι Nico Cattoni τραγουδά ευκολομνημόνευτες φωνητικές μελωδίες και συχνά πυκνά πετάει κάτι πωρωτικά κορονίδια. Τα riffs που παίζει μαζί με τον έτερο κιθαρίστα Jamie Killhead είναι καυτά και ατσάλινα, ενώ όταν σολάρουν εναλλάξ, το εκάστοτε τραγούδι ανεβαίνει αυτομάτως μερικά level. Το rhythm section του μπασίστα Cristian Blade (ο τύπος ποζάρει με leather που έχει πάνω γουνάκι!) και του drummer Ángel Smolski είναι ουσιώδες και απολαυστικότατο ενόσω προστάζει σε τι tempo πρέπει να χτυπιούνται το κεφάλι, τα χέρια και τα πόδια. Η παραγωγή ισορροπεί μαεστρικά ανάμεσα στην παλιακή αισθητική και το μοντέρνο άγγιγμα. Πολύ ωραία νότα, επίσης, αποτελούν κάτι ωραία πληκτράκια που προσδίδουν μια spooky θεατρικότητα σε κάποια tracks, όπως στο εναρκτήριο “Triumphal March to Hell”. Το εξώφυλλο έχει μια απαράδεκτα cult… ομορφασχήμια, και το logo είναι τύπου «Φτιάξε μου κάτι που να ουρλιάζει “ραφτό” και να ζωγραφίζεται εύκολα στο βιβλίο της Άλγεβρας». Δεν ξέρω τι άλλο να πω. Λογικά, έχετε πιάσει το νόημα. Δείτε και το video παρακάτω. Θα βοηθήσει κι άλλο.
Τώρα, για το κλείσιμο, θα πω ότι η περίπτωση του “Blackfire” των Raptore, σε ό,τι με αφορά τουλάχιστον, είναι από αυτές που αν σε πετύχουν σε καλή φάση, τον πρώτο καιρό παίζουν στο repeat όταν θέλεις να αποφορτιστείς. Έπειτα από λίγο, ούτε που θα σκεφτείς να βάλεις για να ακούσεις. Όμως, άμα τύχει και μάθεις ότι θα εμφανιστούν σε κάνα μικρό κλαμπάκι ή τους πετύχεις ως support σε κάποιο live, θα κατεβάζεις με την παρέα σου τη μία μπίρα μετά την άλλη, όσο θα χαζογελάς λες και βλέπεις παλιό φωτογραφικό άλμπουμ. Δηλαδή περνάς καλά, αλλά σε αυτό συμβάλλει και η ασφάλεια της επίγνωσης ότι, αφού κλείσεις το άλμπουμ (φύγεις από το live), όλο αυτό θα μείνει εκεί που ανήκει: πίσω σου.
Facebook: https://www.facebook.com/raptoreofficial
Bandcamp: https://dyingvictimsproductions.bandcamp.com/album/raptore-blackfire
1068 
