Παράγωγα μιας περασμένης crossover αισθητικής που θέλει τους κόσμους του hardcore και του metal να συναντούνται, οι Psycorepaths θέλουν τη μουσική τους όσο πιο ακραία γίνεται. Ο τραγουδιστής τους Σπύρος Γ. απαντάει στις ερωτήσεις του συντρόφου του Δημήτρη Μαρσέλου εν όψει της εμφάνισης τους ως ένα από τα support acts των τεράστιων Nile (FB Event).
-Καλησπέρα, Σπύρο! Ευχαριστώ για το χρόνο σου. Ένα πόδι στο core, ένα στο metal. Πως προέκυψε αυτή η παντρειά; Φταίνε καθόλου οι Stampin Ground;
-Hola, Δημήτρη! Αν και θα προτιμούσα να κάναμε τη συνέντευξη στο τέλος της επόμενης συνέλας του MS (Metal Solidarity) πίνοντας PEPSI και ακούγοντας S.T. (Suicidal Tendencies) καταλαβαίνω ότι οι υποχρεώσεις και των δυο μας, δεν το κρίνουν εφικτό στην παρούσα. Οπότε, let’s goooo… Αρχικά, ευχαριστώ εκ μέρους των Psycorepaths για τη συνέντευξη! Η αλήθεια είναι ότι ανακαλύψαμε τους Stampin’ κάπου στο ξεκίνημα της μπάντας (καμιά σχέση αυτό που παίζαμε τότε με τώρα), αλλά ναι, οφείλω να παραδεχτώ πως μας ενέπνευσαν και αυτοί, όπως ότι παίζαμε και το κομμάτι τους “officer down” διασκευή ένα φεγγάρι. Κατά τα άλλα οι διαφορετικές επιρροές του καθενός σε συνδυασμό με το Ευρωπαϊκό extreme hardcore που εισάγουμε, βγάζει αυτό το κράμα μεταλικού hardcore με μια δόση μαυρίλας.
-Γιατρεύεται κάπως η ψυκορπάθεια; Πως φτάσατε στο σημείο να παίζετε μουσική για ξύλο;
Είναι αγιάτρευτη και στο εγγυώμαι 100%. Αν και στα πρώτα μας demo το ψάχναμε ακόμα μουσικά, αυτό που θέλαμε πάντα ήταν να παίξουμε όσο πιο ακραίο hardcore ήταν εφικτό, γι’ αυτό μπορείς να διακρίνεις επιρροές απ’ όλα τα είδη του ακραίου ήχου στο παίξιμο μας.
-Πρόσφατα είχατε και αλλαγή στη σύνθεση; Θέλεις να μας παρουσιάσεις το νέο μέλος της μπάντας; Επελέγη μετά από σκληρό κάστινγκ υποθέτω.
Ναι, είχαμε τη χαρά να joinάρει ο Tito, ο οποίος ανέλαβε χρέη μπασίστα. Αφού ο προηγούμενος “αγνοείται” κάπου στην Ευρώπη, και παίζαμε με session για αρκετό καιρό, οπότε είπαμε να δοκιμάσουμε τη τύχη μας με νέο μόνιμο μέλος και να κατεβάσουμε τετράδα φωτιά, στα επόμενα shows.
-Το 2020 εν μέσω καραντίνας κυκλοφόρησε το “The Northwest Revenant”. Αφιερωμένο στους Κερκυραίους να φανταστώ από αυτό που μου δείχνει η πυξίδα;
Ναι μεν, ξεκινήσαμε από Κέρκυρα που είναι βορειοδυτικά και το κολλήσαμε και σαν σήμα κατατεθέν “Northwest HxC”. Αλλά ξεκάθαρα εκπροσωπούμε την Αθηναϊκή σκηνή. Ωστόσο φέρουμε ένα legacy από εκείνα τα μέρη όπου ήταν το ξεκίνημα μας, εξ ου και ο τίτλος του τελευταίου δίσκου, “The Northwest Revenant”.
-Από ποιον παίρνετε ρεβάνς; Τι ιστορίες λένε οι στίχοι σας;
Η αλήθεια είναι ότι δεν χάσαμε και ποτέ για να πάρουμε κάποια ρεβάνς. Πάντα εδώ ήμασταν, ενεργοί στη σκηνή, ακόμα και όταν είχαμε μείνει δυο μέλη για ένα χρονικό διάστημα. Οι στίχοι καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα θεμάτων. Από πολιτικά θέματα, σε διαμάχες εντός και εκτός σκηνής, εσωτερική ανέλιξη, μια μικρή δόση αποκρυφισμού και πάμπολλα punchlines αφιερωμένα εξαιρετικά.
-Και τι υπέροχο εξώφυλλο. Ποιος το σχεδίασε; Πολύ αντιπροσωπευτικό της μουσικής σας θεωρώ. Υπήρχαν εναλλακτικά σχέδια που έχασαν την ευκαιρία να έρθουν στο φως;
Υπήρχαν αρκετές ιδέες μέχρι να αποφασίσουμε τι θα έχει ο νέος μας δίσκος. Εν τέλη κάπου στα μέσα του ‘19, καταλήξαμε στον αναστημένο πολέμιστη με το cricket bat, το οποίο πιστεύω δεν θα μπορούσε να είναι αντιπροσωπευτικότερο για το συγκεκριμένο δίσκο. Ήταν μια εξέλιξη προς όλους τους τομείς (μουσικά, στιχουργικά, εικαστικά). Το artwork/logo, επιμελήθηκε ο φίλος μας Penny Malgarejo, ο οποίος μας εφοδιάζει ανά διαστήματα με διάφορα σχέδια του για τα διάφορα concept μας και πραγματικά κάνει πάντα εξαιρετική δουλειά.
-Δεν είχατε την ευκαιρία να πολυπαίξετε το album ζωντανά και σύντομα θα μοιραστείτε τη σκηνή με τους τεράστιους Nile και αρκετούς άλλους εγχώριους ήρωες. Νιώθεις άγχος/αγωνία για εκείνη τη βραδιά; Είναι πιο βαριά τα πόδια σε τέτοιες περιπτώσεις;
Ναι, η αλήθεια είναι πως δεν έγινε ποτέ επίσημη παρουσίαση δίσκου, με την κλασική έννοια. Αλλά δεν μας επηρέασε κάπου αυτό. Τα show που μας δόθηκε η ευκαιρία έως τώρα να παίξουμε ήταν εξαιρετικά. Το επερχόμενο live με Nile το περιμένουμε με ανυπομονησία. Δεν αγχώνομαι γενικά για τις συναυλίες. Είναι ένα γαμάτο feeling όταν ανεβαίνεις να πεις αυτά που έχεις γράψει, να τα μοιραστείς με τον κόσμο και να τα “ουρλιάξετε” όλοι μαζί.
-Έχετε σχέδια για άλλες εμφανίσεις; Νέο album θα υπάρξει σύντομα;
Σχετικά με νέες εμφανίσεις μιλάμε ήδη, θα δείξει πως θα πάει και αυτό. Για νέο album δεν μπορώ να απαντήσω. Αλλά σίγουρα είναι στα πλάνα κάποια ενδιαφέροντα releases.
-Πρόσφατα σας απολαύσαμε και στη σκηνή του πρώτου αυτοοργανωμένου metal festival, του Metal Solidarity. Αρκετοί έφεραν αντίρρηση στο εγχείρημα λέγοντας πως η πολιτική δεν έχει θέση στη μουσική. Ποια είναι η δική σου γνώμη;
Πραγματικά το Metal Solidarity ήταν κάτι που θα έπρεπε να είχε γίνει εδώ και πολύ καιρό. Έγινε τώρα και το απολαύσαμε και εμείς και σαν άτομα της συνέλευσης, αλλά και σαν μπάντα που έπαιξε τη μέρα του live. Από τους λόγους που ασχολήθηκα με τη μουσική είναι γιατί πίστευα από πάντα ότι είναι ένας από τους πιο υγιείς τρόπους να μιλήσεις και να πάρεις θέση για τα πολιτικά δρώμενα.
-Αν σου έλεγα πως αύριο ο κόσμος μας πάπαλα, ποια τρία albums θα ήθελες να προλάβεις να ακούσεις ξανά;
Ίσως να μην άκουγα καν μουσική εκείνη την ώρα και το σώμα μου να είχε μπει σε FFF και να βάραγε κόκκινα επιβίωσης. Ίσως από την άλλη να έπεφτε άλλο ένα spin σε Exploited, Offspring και Hatebreed.
-Ποιο τραγούδι θα ψιθύριζες βλέποντας τον φονικό κομήτη να πλησιάζει;
“Planet Under Destruction”
-Τελικά είσαι πιο hardcore ή πιο metal;
HxC Kid με elegant attitude που ακούει και metal.
-Για τέλος θέλω να αφιερώσεις λίγους στίχους σας για να μας καλέσεις σε αυτό το πανηγυρι metal μουσικής.
“One step to the past
To remember who I am
Ten steps forward
To reclaim what is mine”
Σε ευχαριστώ πολύ, δικέ μου, για το βήμα που μας έδωσες μέσω του Rockway.
Εύχομαι να συνεχίσετε με την ίδια πώρωση για μια ζωή.
747 
