Είδος: Blackened post\sludge metal
Εταιρεία: Century Media
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 21 Απριλίου 2023
Είναι γεγονός ότι κάποιες μπάντες δημιουργούν θόρυβο μόνο και από την ανακοίνωση της δημιουργίας τους. Μια από αυτές τις μπάντες είναι οι Predatory Void, οι οποίοι μόλις ανακοίνωσαν την δημιουργία του project, έστρεψαν όλα τα φώτα πάνω τους, υπέγραψαν σε μεγάλη εταιρεία και ανακοίνωσαν την συμμετοχή τους στο Roadburn, χωρίς να έχουμε ακόμα κανένα δείγμα από αυτούς. Δεν αδικώ την διοργάνωση που τους έκλεισε χωρίς να έχει ακούσει κάτι από αυτούς, καθώς μόνο που το συγκρότημα αποτελείται από μέλη των Amenra αποτελεί εγγύηση. Οι Predatory Void κυκλοφόρησαν στις 21 Απριλίου το “Seven Keys to the Discomfort of Being” και μας απέδειξαν ότι δεν είναι απλά ένα σχήμα με μέλη των Amenra, αλλά μια μπάντα που στοχεύει να ρουφήξει οποιαδήποτε νότα αισιοδοξίας μπορεί να έχει απομείνει στον ακροατή.
Ψυχή και βασικός συνθέτης των Predatory Void του συγκροτήματος είναι Lennart Bossu, ο οποίος είναι κιθαρίστας και πλέον βασικός συνθέτης των Amenra, αλλά ήταν και μέλος των Oathbraker. O Bossu δεν έχει punk background όπως το υπόλοιπο σχήμα, αλλά metal και για αυτό οι συνθέσεις του είναι πολύ σκοτεινές και κινούνται είτε προς το black είτε προς το death metal. Έτσι ήμουν κάπως προετοιμασμένος για τον ήχο του “Seven Keys to the Discomfort of Being”, αλλά δεν ήμουν προετοιμασμένος για τον πόσο πόνο μπορούν να εκφράσουν.
Το artwork του δίσκου έχει επιμεληθεί ο Κροάτης καλλιτέχνης Sven Harambasic. To συγκρότημα αφού του έδωσε τον δίσκο για να μπορέσει να εμπενυστεί από την μουσική, του είπαν ότι θα ήθελαν η κεντρική ιδέα του artwork να είναι το αίσθημα της δυσφορίας που αισθάνεσαι για το γεγονός ότι είσαι άνθρωπος. Ο Harambasic χρησιμοποίησε μια ανθρώπινη προτομή, την οποία έχει “μουτζουρώσει” με αρκετούς μοχθηρούς συμβολισμούς. Είχε δηλώσει ότι πήγε ένα βήμα παρακάτω την κεντρική ιδέα του συγκροτήματος και με την έκφραση που έχει το άγαλμα αλλά και τους συμβολισμούς του κολλάζ, προσπάθησε να αναδείξει τις υπαρξιακές ανησυχίες αλλά το εύθραυστο της ανθρωπότητας.
Την παραγωγή του album επιμελήθηκε ο μπασίστας τους σχήματος αλλά και των Amenra: Tim De Gieter και πέρα από το γεγονός ότι έκανε καταπληκτική δουλειά στην ποιότητα του ήχου, κατάφερε να βγάλει την ερεβώδη ατμόσφαιρα και αγωνία των στίχων. Σε όλο αυτό το κλίμα βέβαια βοηθούν τα γυναικεία φωνητικά που είναι είτε τσιριχτά είτε μελωδικά σε συνδυασμό με τα βλοσυρά και υποχθόνια φωνητικά του De Gieter. Οι κιθάρες δημιουργούν ένα τοίχος από θόρυβο και αρκετά συχνά κατεβάζουν την ένταση ή αφήνουν χώρο στα drums και τον μπάσο να κάνουν συνεχόμενα breakdown.
Η ακρόαση του “Seven Keys to the Discomfort of Being” μου άφησε μια γλυκόπικρη γεύση, γιατί από την μία μεριά είχα μπροστά μου ένα καταπληκτικό album αλλά από την άλλη έχει το θράσος και το βάθος που μου έλειψε από την τελευταία κυκλοφορία των Amenra.
Facebook: https://www.facebook.com/PredatoryVoid
Instagram: https://www.instagram.com/predatoryvoid
176 
