PORCUPINE TREE: “Closure / Continuation”

ALBUM

Είδος: Progressive rock
Εταιρεία: Music For Nations / Sony Music Entertainment
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 24 Ιουνίου 2022

Θέλω να αρχίσω λέγοντας ότι η πολυσυζητημένη επιστροφή των Porcupine Tree είναι ως σύλληψη και ως πράξη σχηματική. Ή, τέλος πάντων, δεν είναι “επιστροφή” per se. Σαφώς, κυκλοφορεί ένα νέο προϊόν που φέρει την υπογραφή τους και αυτό είναι κάτι που πολύς κόσμος ευχόταν να γίνει εδώ και 13 χρόνια. Ωστόσο, το πράγμα αλλάζει αν χωνέψουμε ότι οι Porcupine Tree δεν ήταν ποτέ τίπο-τα παραπάνω από άλλο ένα πνευματικό παιδί του κυρίου Steven Wilson. Σε αυτά τα 30 ζωής του project, υπήρξαν κάποιοι σταθεροί συνεργάτες στο πλευρό του, αλλά το αποτέλεσμα δεν θα ήταν πολύ διαφορετικό όποιοι μουσικοί και αν τον πλαισίωναν.

Συνεπώς, από το “The Incident” του 2009 μέχρι και το φετινό “Closure / Continuation” δεν χάσαμε ποτέ την ευκαιρία να ακούμε καινούργια μουσική από τον Wilson ή να ανακαλύπτουμε πού τον πή-γαιναν οι καλλιτεχνικές του αναζητήσεις. Αυτή η λογική είναι πολύ απελευθερωτική για να προχω-ρήσουμε στην ακρόαση του νέου album Porcupine Tree, έχοντας απεμπλακεί από περιττούς συναισθηματισμούς και, κυρίως, από ψευδείς προσδοκίες που συνδέονται με το δίπολο του τίτλου.

Έτσι, πατώντας play χωρίς πολλά πολλά, απλώς είχα μεγάλη περιέργεια για τις πιο πρόσφατες ιδέες ενός ανθρώπου που συνέβαλε σημαντικά ώστε να διατηρηθεί ζωντανό και ισχυρό το progressive rock τις τελευταίες δεκαετίες. Και το ξεκίνημα ήταν ιδανικό. Μολονότι το “Harridan” έκανε την πρεμιέρα του σχεδόν οκτώ μήνες νωρίτερα, εξακολουθεί να ακούγεται πολύ ευχάριστα, καθώς είναι μια πανέμορφη, εμπνευσμένη και καλοδουλεμένη prog σύνθεση. Με κεντρικό της πυλώνα το rhythm section, εντυπωσιάζει με το ζωηρό μπάσο του Wilson και τα εξαιρετικά τύμπανα του Gavin Harrison, ενώ περιέχει επίσης υπέροχες φωνητικές γραμμές και ενδιαφέρουσες εναλλαγές ρυθμών και διαθέσεων.

Μακάρι, όμως, να ήταν και η συνέχεια εξίσου συναρπαστική. Όχι, τα υπόλοιπα tracks δεν είναι απαραιτήτως κακά, αλλά εμφανώς κάτι δεν έχει πάει καλά. Από τις επτά συνθέσεις της standard έκδοσης του album, μονάχα οι τέσσερις μοιάζουν να πληρούν κάποια απαραίτητα ποιοτικά χαρακτηριστικά.

Εκτός του “Harridan”, θεωρώ ότι με την αξία τους έχουν θέση στο tracklisting το κατά κύριο λόγο γαλήνιο και αισθαντικό “Of the New Day” και τα πιο proggy και angular “Rats Return” και “Chime-ra’s Wreck”. Και πάλι, βέβαια, μένει μια αίσθηση ανολοκλήρωτου, ότι οι Wilson, Harrison και Barb-ieri θα μπορούσαν να έχουν κοπιάσει παραπάνω στο συνθετικό κομμάτι. Ας πούμε, το “Rats Return” έχει εξαίσιο κεντρικό κιθαριστικό θέμα, αλλά συνολικά είναι άτολμο, ενώ στο πιο φροντισμένο “Chimera’s Wreck”, που φαντάζει να κουβαλάει το DNA των early ‘80s Rush, τα διαφορετικά τμήματά του έχουν συρραφεί με κάπως basic προσέγγιση.

Σε ό,τι αφορά τα υπόλοιπα τρία τραγούδια, η μπαλάντα “Dignity” φαίνεται τετριμμένη σε μεγάλο βαθμό και σαν leftover των πιο straight-forward alternative rock solo δίσκων του Wilson, ενώ τo electro καταβολών “Walk the Plank” και το “Herd Culling” όταν δεν χάνονται σε μια ανηδονική στρυφνάδα, φλερτάρουν επικίνδυνα με τον χαρακτηρισμό “ανιαρά”. Ακόμα και η υψηλού επιπέδου επιμέλεια της παραγωγής του Wilson, που ο άνθρωπος –τι να λέμε τώρα;– το έχει αναγάγει σε τέχνη, δεν επαρκεί για να πάρουν προβιβάσιμο βαθμό στο test των πολλαπλών ακροάσεων.

Αν το “Closure / Continuation” είχε εκδοθεί ως ένα comeback EP, περιλαμβάνοντας μόνο τις πιο δυνατές στιγμές του, τότε θα μιλούσαμε με άλλους όρους και η επανεμφάνιση των Porcupine Tree θα με έκανε να ποντάρω στο “continuation”. Αν η σύμπραξη Wilson, Harrison & Barbieri δεν έχει να συνεισφέρει ουσιαστικά στη μουσική του σήμερα, δεν είναι κακό να αποδεχτούμε πως για τα πάντα κάποια στιγμή επέρχεται η ώρα του “closure”. Από την άλλη, αν χάρη στο νέο album (ξανα)δούμε ζωντανά τους Porcupine Tree, και αυτό κέρδος είναι, εδώ που τα λέμε. Για την ώρα, δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ο Wilson έχει πει την τελευταία του λέξη.

Official Site: https://porcupinetree.com/
Facebook: https://www.facebook.com/PorcupineTreeOfficial
Spotify: https://open.spotify.com/album/0w9RrU2alZeQ1BJwpvpFtP?si=mDiGyY3aQOyQphALXfpl8Q

796

Avatar photo
About Πέτρος Μπεϊμανάβης 193 Articles
Ευαίσθητος, αυτοκαταστροφικός, ονειροπόλος, κυκλοθυμικός Ιχθύς, με ωροσκόπο Παρθένο, Σελήνη στον Υδροχόο, αλλά δεν πιστεύω στα ζώδια, αισθάνομαι ότι έχω γεννηθεί κάτω από το άστρο του 2112, με τεχνητές ωδίνες που προκάλεσε ο εναρκτήριος μπάσος ήχος του “Tom Sawyer”. Στον δρόμο, γυρνάω το κεφάλι μου αν πιάσει το αφτί μου κάτι από τα παρακάτω: Πέτρο, Images and Words, Warrel Dane, Morbid Angel, Bergman, Kundera, Chick Corea, Sarah Kane, σοκολάτα, “Μιλάμε για πολύ meta- φάσæ” και “Κατ’ αρχήν…”.