Είδος: Rock
Label: Ikaros Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: Δεκέμβριος 2019
Ok, η αλήθεια είναι ότι κοινωνικώς ως χώρα, ζούμε τα ύστερα του κόσμου. Λοιμοί σεισμοί και καταποντισμοί έχουν υπεισέλθει σε ημερήσια διάταξη και συνεπώς κάθε μακροπρόθεσμη πρόβλεψη καθίσταται επισφαλής. Το παράδοξο είναι ότι σε αντιδιαστολή όλων αυτών των δεδομένων, η καλλιτεχνική δημιουργικότητα των μουσικών μας βρίσκεται στα ύψη.
Μια ομάδα από αυτούς είναι και οι Polaroid Buffalo Club, μια ακόμη νεότευκτη μπάντα pop / rock μουσικής με έδρα την Αθήνα, δημιουργημένη από τον τραγουδιστή/ κιθαρίστα Κώστα Μηλιαρά, η οποία κυκλοφόρησε πρόσφατα το debut album της “Twisted Collage” μέσω της Ikaros Records η οποία τείνει να γίνει “σπίτι” πολλών ανεξάρτητων – ουσιαστικά αταμπέλωτων – σχημάτων.
Βασική επιρροή των Buffalos είναι μάλλον μια ολόκληρη εποχή παρά κάποια συγκεκριμένα σχήματα. Και αυτή είναι η mid ’60s to early ’70s rock σκηνή, εκατέρωθεν των όχθεων του Ατλαντικού (ίσως με μια μικρή σύμπνοια προς την Αμερικανική surf σκηνή). Τουτέστιν, χαλαρή, cool μουσική, με πολλά ψυχεδελικά στοιχεία και άκρως “καλοκαιρινό”. Με εντελώς “φωτεινή”, θετική αισθητική αν και απέχει πολύ από τον “χιπισμό” (μπρρρρ…) εφάμιλλων σχημάτων. Αν θέλεις να σου αναφέρω κάτι προσεγγιστικό ως προς το πνεύμα τους αυτοί θα ήταν οι παμπάλαιοι Deep Purple, οι επίσης αρχαιότατοι Pink Floyd αν και η μπάντα δεν απαρνιέται τους δεσμούς της με σχήματα όπως οι Beach Boys ή και οι (σε σημεία) The Beatles.
Ηλεκτρακουστικές κιθάρες με αρκετά καλές μελωδίες και απλούστατα αλλά “ομιλούντα” σολάκια, απέριττο ρυθμικό υπόβαθρο και διακριτική hammond “επένδυση”. Φωνητικώς ο Μηλιαράς διαθέτει μια αρκετά γήϊνη φωνή που εξυπηρετεί στο έπακρο το υπόβαθρο που παράγεται, ήπιος και βαθύς, με υποβόσκουσα μελαγχολία στην εκφορά των στίχων του.
Αν και όλα τα κομμάτια του album διατρέχονται από το ίδιο ποιοτικό επίπεδο, παραμένοντας όλα άμεσα που σε μπάζουν με τη μια στο πνεύμα τους, μου άρεσαν πολύ τα “Those Dirty Hands” (ούτε οι ίδιοι φανταζόντουσαν πόσο επίκαιρος είναι ο τίτλος ελέω της φρενίτιδας – ή και παράνοιας αν θέλεις – που επέφερε ο corona virus), “Good Ol’ Buddy Karma” (το οποίο οπτικοποιήθηκε και ως live video), το Blackbird (Revisited), το Syd Barrett-ικό “Till I Have Wings” το οποίο θα μπορούσε να βρίσκεται στο “A Saucerful of Secrets”, η surf ανεμελιά του “Mystical Dream” και το εξαιρετικό “Change of Scene” στο οποίο συμμετέχει η Ειρήνη Παναγοπούλου (πολύ καλή φωνή) χωρίς να υπολείπονται τα υπόλοιπα κομμάτια.
Μου θύμισαν πάρα πολύ τους Κύπριους Arcadian Child (θα έλεγα ότι πρόκειται για ομογάλακτα σχήματα) όπως και τους επίσης Κύπριους Delirium Elephants (προσεχώς θα αναφερθούμε και σ’ αυτούς τους “κουμπάρους”) και θα έλεγα ότι το “Twisted Collage” είναι άριστο για το στυλ που εξυπηρετούν οι Αθηναίοι rockers. Θεωρώ σίγουρο ότι οι προσκείμενοι στα εντελώς “παλιακά” ακούσματα θα κατασυμπαθήσουν τους Polaroid Buffalo Club εντάσσοντας τη μουσική τους στην playlist τους. Όσο για τον γράφοντα (ο οποίος είναι βαμμένος metaller – και μάλιστα από τους ημιβάρβαρους), το album αυτό ήταν ένα πολύ καλό διάλειμμα που του έφερε το καλοκαίρι συντομότερα. Για την ακρίβεια, τον έκανε να πεθυμήσει ένα δίσκο λουκουμάδες. Που στον πέο πήγε αυτός ο λουκουματζής; Α νάτος, παιδί! Πιάσε 5 για τη λιγούρα, μου άνοιξε η όρεξη από τη “βουτιά”!
https://www.facebook.com/polaroidbuffaloclub
815 
