Κάποιες μουσικές είναι “καταδικασμένες” να νιώθουν το σπίτι τους κάτω από τη Γη. Οπότε η κάθοδος των σκαλοπατιών του An club ήταν αναμενόμενη συνέπεια του dungeon punk των Αμερικανών.
Μια νύχτα όπου οι πάνκηδες δεν αρνούνται να παίξουν DnD και ομολογούν πως οι ιππότες μπορουν και να είναι κουλ. Όμως, μέχρι τη στιγμή που θα φορέσουμε την πανοπλία και θα κρατήσουμε τις ατσάλινες μπάλες, το μενού είχε ποικιλία ήχων που περιτριγυρίζουν τον χώρο του punk.
Πρώτοι στη σκηνή, οι Gloomy Sunday με το γοτθικό τους rock που έδωσαν μια μουντή ατμόσφαιρα στον χώρο, παίζοντας κομμάτια από το ντεμπούτο τους, “Scenes of trauma”.
Μουσικά επηρεασμένοι από μπάντες όπως οι Killing Joke και οι Beastmilk (μετέπειτα Grave Pleasures) έβαλαν τα δυνατά τους για να ζεστάνουν τους λίγους που ήρθαν από νωρίς και πλήθαιναν με την ώρα.
Εξαιρετική εμφάνιση που δεν έδειχνε αποκαρδιωμένη από τη λιγοστή, εκείνη την ώρα, προσέλευση και προσωπικά με έφερε άμεσα στον ακούω πιο προσεκτικα το album τους.
Στη συνέχεια, το ηλεκτρικό synth punk των Μπριζολίτσες, έδωσε σήμα για χορό, υψηλής έντασης, όμως συντόμως διάρκειας, αφού τα τραγούδια τους προσκυνούν τον μέσο όρο λεπτών της πανκ ιστορίας.
Η μουσική τους ήταν με βεβαιότητα στημένη γύρω από το μικρό πληκτροφόρο Korg που αναμφισβήτητα δίνει αυτή την ηλεκτρονική αίσθηση, η οποία σου δημιουργεί ένα χορευτικό τικ στα πόδια.
Εκρηκτικά σφηνάκια διαδέχονταν χωρίς μεγάλες παύσεις το ένα τ’ άλλο, ικανοποιώντας κυρίως τους μικρότερους σε ηλικία που ήταν μεγάλο κομμάτι του συνόλου.
Οι τρίτοι στη σειρά Feral Kids, αποτελούμενοι από μέλη συναυλιακά μπαρουτοκαπνισμένα, έδωσαν μια πιο σκανδιναβική διάσταση στη βραδιά. Με Χελλακοπτερικούς κιθαρισμούς και glam παρουσία που θα εκτιμούσε σίγουρα ο Dregen, έφεραν στον λογαριασμό πιο έντονη σκηνική παρουσία με τους έμπροσθεν του τυμπανιστή, να βρίσκονται στο έδαφος στο τέλος του set.
Τα έχουμε ξαναπεί για τους συγκεκριμένους σεσημασμένους ροκενρόλερς, που αποτελούν ένα από τα καλύτερα acts της εγχώριας σκηνής και παρόλο που υφολογικά, απέχουν παρασάγγας από τους headliners, με τον δυναμισμό τους και με σύμμαχο τον καλό ήχο, σίγουρα θα απέκτησαν και νέους φίλους.
ROCK N’ ROLL IS DEAD AND WE DON’T CARE!
Πέρασε λίγη ώρα ώσπου οι τέσσερις Αμερικανοί μουσικοί θα ανέπτυσσαν την άποψή τους για τη σύνδεση του “Κάστρα και πολιορκητές” με το punk.
Από το ξεκίνημα κιόλας του “Pinnacle of Ecstasy” μπορούσε να καταλάβει κάποιος πως τα τραγούδια των Poison Ruïn, είναι πολύ πιο φασαριόζικα live, φέρουν διαφορετικό όγκο και δημιουργούν άλλου είδους “πανικό” από εκείνον που θα περιμέναμε.
Η σύνδεση με συγκροτήματα σαν τους Syndrome81 είναι αναπόφευκτη, προσωπικά όμως, ένιωθα και μια άλλη με την πρώτη εποχή των τεράστιων New Model Army.
Η βαρύτητα δόθηκε βέβαια, στο πιο πρόσφατο “Härvest”, όμως όλες τους οι κυκλοφορίες είχαν εκπροσώπηση σε μια βραδιά που θα μείνει χαραγμένη στις μνήμες μας.
Όλα τα λεφτά ήταν η μορφάρα Will McAndrew στο μπάσο που φορώντας περήφανο αμάνικο μπλουζάκι Wipers δεν σταμάτησε στιγμή να χτυπιέται, στις μελωδίες του ωμού μεσαιωνικού punk της παρέας από την Pennsylvania.
“Execute”, “Confrere”, “Härvest”, “Carrion” και αρκετά ακόμη από τους post punk δυναμίτες των Poison Ruïn, έφεραν πιο κοντά το An στην εποχή των Σταυροφοριών και εμένα προσωπικά, πιο κοντά από ποτέ στο να φορέσω την πιο true metal μπλούζα που φόρεσα ποτέ και δεν είναι από true metal συγκρότημα.
Τελειώνοντας το set και αφού το κοινό ζήτησε encore, η μπάντα ζήτησε συγγνώμη που δεν υπάρχουν άλλα έτοιμα, και έπαιξε πάλι ένα από τα ήδη παιγμένα. Κανείς δεν χαλάστηκε και η αντίδραση ήταν σαν να ακούστηκε πρώτη φορά.
Η Ten out of ten productions πέτυχε παλι να προσφέρει υψηλή ποιότητα καλλιτεχνικής έκφρασης και εύχομαι να συνεχίσει έτσι.
Όσο για τους Poison Ruïn, να μας ξανάρθετε ε; Μη χαθούμε!
Setlist:
Pinnacle of Ecstasy
Execute
Doppelgänger
Torture Chamber
Confrere
Paladin’s Wrath
Tome of Illusion
Härvest
Crucifix
|Demon Wind
Resurrection II
Carrion
Not Today, Not Tomorrow
Φωτογραφίες: Έφη Γαλιατσάτου
91 
