POEM

Μετράμε ήδη δυο χρόνια από την τελευταία δισκογραφική κατάθεση των alternative progsters Poem. Ένα από τα πολλά υποσχόμενα αλλά και καθιερωμένα πια ονόματα της ελληνικής σκηνής μας έχει “κακομάθει” σε σπουδαίες δουλειές αλλά και μια έντονη συναυλιακή δράση. Έχοντας την αγωνία για όλα αυτά που ετοιμάζουν τόσο καιρό, συνομιλήσαμε μαζί τους ρίχνοντας φως σε όλα τα άμεσα σχέδιά τους.

Έχουν περάσει πια δυο χρόνια από την κυκλοφορία του τρίτου σας άλμπουμ, του “Unique”. Σε ποιο στάδιο βρίσκεται η δημιουργία του νέου σας άλμπουμ;
Λώρενς: Βρισκόμαστε σε διαδικασία σύνθεσης των κομματιών, σχεδόν το 80% είναι ολοκληρωμένο. Προσπαθούμε να κερδίσουμε χρόνο ώστε να ακούσουμε το υλικό με ηρεμία, κάνοντας διορθώσεις, αλλαγές, κτλ.

Γίνεται να περιγράψετε τις διαφορές και τις εξελίξεις που διαφαίνονται στο νέο άλμπουμ σχετικά με τις προηγούμενες δουλειές σας;
Γιώργος: Η μπάντα είναι ένα σώμα που διαρκώς εξελίσσεται, εφόσον όλοι εμείς που την απαρτίζουμε κάνουμε ακριβώς το ίδιο. Επομένως σίγουρα θα υπάρχουν αλλαγές. Αυτό που μένει είναι να τις ακούσετε, να βγάλετε τα συμπεράσματά σας και να μας πείτε τη δική σας γνώμη, όταν βέβαια κυκλοφορήσει!

Σε μια εποχή που το στούντιο, ενώ θεωρητικά είναι κτήμα πια περισσότερων καλλιτεχνών με συγκριτικά λιγότερο κόστος, ταυτόχρονα μοιάζει να ισοπεδώνει και να τσουβαλιάζει τον ήχο και την παραγωγή στον ευρύτερο χώρο του σκληρού ήχου. Πως αντιμετωπίζετε την ανάγκη να διαφοροποιήσετε τον ήχο σας στην ηχογράφηση και πως γίνεται να αποφύγει κανείς αυτή την προκάτ αίσθηση που έχει η πλειοψηφία των παραγωγών σήμερα;
Σταύρος: Δεν θεωρώ ότι είναι θέμα στούντιο, αλλά θέμα ήχου της βιομηχανίας. Βγαίνουν δουλειές από πιο μεγάλες μπάντες, που έχουν απίθανο ήχο, συγκριτικά καλύτερο από ότι είχε βγει έως τότε και όλοι οι υπόλοιποι προσπαθούν να αντιγράψουν –συγκρίνουν – εξελίξουν ίσως. Μάλλον δεν είναι θέμα στούντιο, αλλά παραγωγού. Σε ότι έχει να κάνει με τη διαφοροποίηση του ήχου, είναι περισσότερο θέμα εμπειρίας και ακουσμάτων που οδηγούν στο να φτιαχτεί μία αισθητική η οποία γίνεται ταυτότητα της μπάντας και εξελίσσεται.

Ποια θέματα και εξελίξεις γύρω σας θεωρείτε πως έχουν επηρεάσει τη γραφή σας στην επερχόμενη δουλειά σας, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά;
Λώρενς: Δεν νομίζω ότι έχουμε επηρεαστεί από τις εξελίξεις ή από πολύ συγκεκριμένα θέματα της καθημερινότητας. Σαφέστατα υπάρχει κάποιο concept, όπως άλλωστε συμβαίνει με όλα τα album μας, αλλά μέχρι εκεί.

Έχετε προγραμματισμένες εμφανίσεις σε φεστιβάλ, τόσο στην Πορτογαλία τον Ιούνιο, όσο και σε Γερμανία, Γαλλία το φθινόπωρο. Θεωρείτε πως οι προηγούμενες περιοδείες διεύρυναν τη φήμη της μπάντας; Είναι στα άμεσα σχέδια και μια νέα ευρωπαϊκή περιοδεία;
Σταύρος: Πολύ σωστά, έχουμε κάποια φεστιβάλ καθώς και κάποιες ημερομηνίες για Απρίλιο και Μάιο σε Ελλάδα, Ρουμανία και Ουγγαρία. Οι προηγούμενες περιοδείες σαφέστατα έβαλαν την μπάντα στη βιομηχανία και της έδωσαν υπόσταση. Πλέον, λαμβάνουμε αρκετά μηνύματα στα οποία μας ρωτούν αν θα περάσουμε από διάφορες χώρες. Στόχος μας είναι αυτό να συνεχίσει να μεγαλώνει, γι΄ αυτό άλλωστε και συνεχίζουμε να κάνουμε tour.

Τέλος, σίγουρα το νέο album θα συνοδευτεί από μία Ευρωπαϊκή περιοδεία, όπως ακριβώς έγινε κ με το “Skein Syndrome” και το “Unique”.

Αρχές Νοεμβρίου κάνατε την πρώτη σας ζωντανή εμφάνιση στην Κύπρο, την Λάρνακα. Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας με την επαφή σας από τον κόσμο εκεί και τι έχετε κρατήσει από το ταξίδι αυτό;
Γιώργος: Ήταν ένα καταπληκτικό Live, γνωρίσαμε υπέροχους ανθρώπους και το κοινό ήταν πολύ ενθουσιώδες, παρότι ήταν η πρώτη μας φορά στην Λάρνακα και γενικά στην Κύπρο. Ήμασταν αρκετά σφιγμένοι όταν πήγαμε, καθώς δεν γνωρίζαμε τί θα συναντήσουμε, παρόλα αυτά όλα πήγαν εξαιρετικά και δεν βλέπουμε την ώρα να ξαναπάμε – πράγμα που θα γίνει πολύ σύντομα.

Η περιοδεία που είχατε κάνει ως headliners συνοδεύονταν και από την παρουσία των Αυστραλών Damnations Day. Πως προέκυψε η συνεργασία, πως ήταν η χημεία μαζί τους, και υπάρχει κάποια μικρή, ιδιαίτερη ιστορία από την περιοδεία αυτή;
Λώρενς: Οι “DD” ήταν μία πρόταση του τότε manager μας Lars. Αρχικά ήμασταν όλοι επιφυλακτικοί μεταξύ μας – πράγμα λογικό, όσο όμως περνούσαν οι ημέρες και γνωριζόμασταν τα πράγματα πήγαιναν πολύ καλά. Γενικώς είχαμε να κάνουμε με πολύ καλά παιδιά (το ίδιο ισχύει κ για τους Ρουμάνους White Walls) και οι συνεννοήσεις ήταν πολύ εύκολες, παρόλες τις μεγάλες δυσκολίες του συγκεκριμένου tour.

Σταύρος: Αν έχουμε κάποια ιδιαίτερη ιστορία… Μόνο ιδιαίτερες ιστορίες είχαμε σε αυτό το tour! Μας χάλασε το tour bus κ μείναμε ένα βράδυ σε ένα συνεργείο στη μέση του πουθενά, σε κάτι χωράφια στη Γερμανία, επίσης ζήτησαν από την tour manager μας να μετακινήσει το tour bus γιατί ενοχλούσε, ενώ ο οδηγός είχε φύγει να πάει στο χωριό του δυο ώρες μακριά… γενικά, περάσαμε καλά! Χαχ.

Αλήθεια όμως, καλά περάσαμε! Δύσκολα, αλλά ήταν εμπειρία!

Το βίντεο του “Weakness” επιλέχτηκε για το Music Video Festival του Λονδίνου. Δώστε μας κάποιες πληροφορίες για το πώς έγινε και τι ακριβώς θα γίνει στο συγκεκριμένο φεστιβάλ.
Γιώργος: Ούτε κι εμείς ξέρουμε ακριβώς τί θα ακολουθήσει! Ξέρουμε ότι μας κάλεσαν να παραβρεθούμε στην τελετή βράβευσης, που θα έχει κόκκινα χαλιά κ τέτοια κ θα γίνει σε κάτι μεγάλους κινηματογράφους στο Λονδίνο! Σίγουρα θα έχει ενδιαφέρον και θα είναι πρωτότυπο, αν και δεν ξέρουμε ακόμα αν θα πάμε ή όχι. Όπως και να έχει, κάθε επιπλέον προβολή της μπάντας, της μουσικής και του υλικού της, είναι δεκτή!

Αν μπορούσατε να διαλέξετε ένα φρέσκο όνομα του χώρου για κοινή περιοδεία ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;
Γιώργος: Στην Ελλάδα, υπάρχουν αρκετές καλές μπάντες και καλλιτέχνες στη σκηνή μας, που και καλές μουσικές παίζουν και καλά παιδιά είναι και υψηλούς στόχους θέτουν. Έχουμε κάνει κάποιες επιλογές που αφορούν τα επερχόμενα Live, αλλά και τουρ, έχοντας πάντοτε ως γνώμονα τα παραπάνω.

Έχοντας έρθει σε επαφή με διάφορους ανθρώπους σε άλλες χώρες μετά τα live, βλέπετε πως η ελληνική σκηνή έχει περάσει στις συνειδήσεις τους σαν πραγματικότητα ή εξακολουθεί η έννοια ελληνικό γκρουπ να αποτελεί “ σπάνιο πουλί”;
Λώρενς: Υπάρχουν και οι 2 πλευρές. Αυτοί που χωρίς να ασχοληθούν παραπάνω, έχουν βγάλει τα “ασφαλή” τους συμπεράσματα, ότι η Ελληνική σκηνή τελειώνει στους Rotting Christ & τους Septic flesh, άρα δεν υπάρχει κάτι πέρα αυτών. Υπάρχουν όμως κι αυτοί που έχουν δώσει σημασία και πραγματικά έχουν ασχοληθεί με τη μουσική που εξάγει η χώρα. Πάντα τα σχόλια από όλους αυτούς είναι πολύ ιδιαίτερα και αφορούν πολλές εγχώριες μπάντες, πράγμα που μας χαροποιεί πολύ να ακούμε. Γιατί όπως έχουμε πολλές φορές πει, όταν μία Ελληνική μπάντα ανεβαίνει, συμπαρασύρει και τις υπόλοιπες. Και αυτό φυσικά συμβαίνει γιατί το υλικό είναι εξαιρετικό.

Οδεύοντας λοιπόν προς το τέταρτο άλμπουμ, πως βιώνετε σήμερα τη θέση της μπάντας, ποιες προσδοκίες υπάρχουν πια σήμερα στην περίεργη σύγχρονη μουσική πραγματικότητα; Μπορεί ένα ελληνικό γκρουπ που παίζει αυτό το είδος της μουσικής να σπάσει το φράγμα των δεδομένων που υπάρχουν σήμερα;
Γιώργος: Η σκέψη μας είναι μόνο θετική και έχουμε προσανατολιστεί προς μόνο ένα στόχο. Εάν θεωρούμε ότι ο στόχος είναι εφικτός; Ναι θεωρούμε στο σημείο που είμαστε, ότι είναι. Έχουμε δει μπάντες της σκηνής από άλλες χώρες, να το καταφέρνουν και μάλιστα με τον τρόπο που το παλεύουμε κι εμείς, όχι με θαύματα, αλλά με πολύ προσπάθεια και συγκέντρωση.

Σταύρος: Σαφέστατα χρειάζεται τύχη, όμως τις ευκαιρίες πρέπει να τις δημιουργούμε οι ίδιοι. Εφόσον υπάρχει κοινό, εφόσον η μουσική είναι καλή, αυτό που πρέπει μόνο να γίνει, είναι να τη φέρουμε στα αφτιά του κόσμου. Και αυτό θα κάνουμε.