Ο Peter Hammill δεν έχει τίποτα να αποδείξει σε κανέναν, εκτός από τον εαυτό του.
Στα 76 του έτη, αποδεικνύει ότι η ηλικία είναι απλά αριθμοί και ο ίδιος παραμένει στη δημιουργική του ακμή, ηχογραφώντας και κυκλοφορώντας μερικές από τις καλύτερες μουσικές της πολυετούς καριέρας του.
Ο Βρετανός τραγουδιστής-τραγουδοποιός και πολυοργανίστας είναι ένα προσάρτημα της progressive rock σκηνής ως συνιδρυτής και βασικός τραγουδοποιός των Van der Graaf Generator.
Ιδρύθηκαν για πρώτη φορά το 1967, με το γκρουπ να είναι η επιτομή του art rock χωρίς συμβιβασμούς. Η περιπετειώδης μουσική του συγκροτήματος, που αψηφά το είδος, με πολύπλοκους στίχους και τα δραματικά φωνητικά του Hammill, του έχει κερδίσει την τεράστια αναγνώριση των κριτικών και ένα σκληροπυρηνικό παγκόσμιο cult.
Γεννημένος το 1948 στο Ealing της Αγγλίας, ο Hammill υπήρξε από τους πιο μοναδικούς και εκκεντρικούς καλλιτέχνες της prog σκηνής. Στα πρώτα του μουσικά βήματα, ως μέλος των Van der Graaf Generator, ανέπτυξε έναν ιδιαίτερο ήχο που συνδύαζε την πρόοδο του rock με ατμοσφαιρικά και πειραματικά στοιχεία.
Παρόλο που οι Van der Graaf Generator υπήρξαν το κύριο μουσικό του σώμα για αρκετές δεκαετίες, ο Hammill δημιούργησε και ένα σημαντικό προσωπικό έργο που αναπτύχθηκε σε διαφορετικές κατευθύνσεις, από το σκληρό ροκ έως την πιο ατμοσφαιρική και πειραματική μουσική.
Η προσωπική του καριέρα, γεμάτη πειραματισμούς και μουσική καινοτομία, αποτελεί μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και πολυσύνθετες διαδρομές στον κόσμο της ροκ μουσικής. Ξεκίνησε τη σόλο καριέρα του στις αρχές της δεκαετίας του 1970, κυκλοφορώντας το πρώτο του άλμπουμ “Fool’s Mate”.
Από τότε, ακολούθησαν πολλές άλλες κυκλοφορίες, με κάθε άλμπουμ να φέρει τη σφραγίδα της προσωπικής του δημιουργικότητας, ενώ η φωνή του παρέμενε μια από τις πιο χαρακτηριστικές και αναγνωρίσιμες στον χώρο της προοδευτικής ροκ μουσικής. Η μουσική του είναι συχνά σκοτεινή, βαθιά και φιλοσοφική, με έντονα συναισθηματικά φορτισμένες ερμηνείες και εξαιρετική στιχουργική ικανότητα.
Από τις σημαντικότερες περιόδους της προσωπικής του καριέρας είναι στο μεσοδιάστημα μεταξύ 1970 και 1980, όπου δημιούργησε μια σειρά από κλασικά άλμπουμ, ενώ στις επόμενες δεκαετίες παρέμεινε δραστήριος, κυκλοφορώντας άλμπουμ εξερευνώντας τους κόσμους της αυτοσχέδιας μουσικής, των τραγουδιών που βασίζονται σε σόλο πλήκτρα και κιθάρας, της όπερας, των soundtrack, της ηλεκτρονικής μουσικής και του straightahead rock, ενώ δεν επαναπαύτηκε ποτέ, πραγματοποιώντας περιοδείες ανά τον κόσμο.
Στις 24 και 25 Ιανουαρίου θα μας κάνει το καλύτερο ποδαρικό και θα μας επισκεφτεί για δύο μοναδικές εμφανίσεις στο ωδείο Αθηνών για μία αισθητική εμπειρία άνευ προηγούμενου.
Για το λόγο αυτό θα ανατρέξουμε σε ορισμένες από της κορυφαίες στιγμές της καριέρας του για να θυμηθούνε οι παλιοί και να μάθουν οι νέοι
Εδώ ο Hammill δείχνει τη συναισθηματική ένταση και την ικανότητά του να δημιουργεί μουσική με έντονο δραματικό χαρακτήρα, ενώ παράλληλα εξετάζει θέματα της ανθρώπινης ψυχής και του κόσμου γύρω του.
Ένα από τα πιο γνωστά κομμάτια του από τη δεκαετία του ’90, το οποίο διαπραγματεύεται τη σύγχρονη ζωή και τις αντιφάσεις της κοινωνίας με τον συνηθισμένο συναισθηματικό βάθος του Hammill.
Στο εν λόγω άλμπουμ, ο Hammill εξερευνά θέματα όπως η τεχνολογία και η ανθρώπινη φύση, με τη συνθετική του ικανότητα να παραμένει το κύριο χαρακτηριστικό του. Το τραγούδι αυτό έχει γίνει συνώνυμο της ατμοσφαιρικής και συναισθηματικής του πλευράς.
Η μουσική του κομματιού είναι έντονα εκφραστική, με πειραματικά στοιχεία και τονίζεται από την χαρακτηριστική φωνητική του απόδοση, που κυμαίνεται από εκρηκτική ένταση σε πιο ήρεμες, σχεδόν ψιθυριστές στιγμές. Ο ήχος είναι σκοτεινός και αποπνικτικός, με μια αίσθηση έντονης έντασης και ψυχικής σύγκρουσης, χαρακτηριστική του ύφους του Hammill
Το Nadir’s Big Chance αναφέρεται στον χαρακτήρα του Nadir, ο οποίος εμφανίζεται ως μια φιγούρα απογοητευμένη και αποξενωμένη από την κοινωνία, αναζητώντας μια «μεγάλη ευκαιρία» για να ξεφύγει από τη μιζέρια και την απελπισία του. Ο Hammill, γνωστός για την ικανότητά του να συνδυάζει ποίηση και μουσική με ένα ιδιαίτερο, προσωπικό στιλ, δημιουργεί μια έντονα δραματική αφήγηση στο τραγούδι, με χαρακτηριστικές εναλλαγές συναισθημάτων και ενορχηστρωτικής έντασης
Το κομμάτι εστιάζει στην έννοια της απογοήτευσης και της αποξένωσης, και ο Hammill πραγματεύεται την αίσθηση της ματαίωσης και της παραίτησης, όπου η αναζήτηση βοήθειας ή κατανόησης μπορεί να αποβεί μάταιη, ειδικά όταν οι άλλοι δεν αντιλαμβάνονται τον πραγματικό πόνο ή την ανάγκη του ατόμου
Ένα από τα πιο ατμοσφαιρικά κομμάτια του συνεργατικού άλμπουμ “The Appointed Hour”, με τον Eno να ενσωματώνει την αγάπη του για τα ηλεκτρονικά και την ηχητική πειραματική μουσική, συνδυασμένα με τη συναισθηματική ένταση και την πιο παραδοσιακή ροκ προσέγγιση του Hammill. Ο ίδιος ο τίτλος του κομματιού παραπέμπει σε μια αίσθηση ανόδου ή εξύψωσης, αλλά ταυτόχρονα έχει μια αίσθηση ειρωνείας ή αβεβαιότητας, που είναι χαρακτηριστική στην ιδιοσυγκρασία του Hammill. Οι στίχοι εκφράζουν τη σύγκρουση του ανθρώπου με την κοινωνία, τη διαρκή αναζήτηση για νόημα και ταυτότητα, αλλά και την αίσθηση της απομόνωσης ή του αδιεξόδου.
Το κομμάτι δεν ανήκει στην προσωπική δισκογραφία του Hammill, όμως αποτελεί προσωπικό αγαπημένο του γράφοντα και αξίζει ιδιαίτερης μνείας καθότι η συνεργασία μεταξύ των τριών καλλιτεχνών φέρνει μαζί τη λυρική ένταση του Hammill, την κιθαριστική ικανότητα του Matheos και την ατμοσφαιρική διάσταση του Bowness, με το αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά συναισθηματικό και εσωστρεφές
Θα μπορούσα κάλλιστα να γράφω μέχρι να έρθουν οι ημερομηνίες της ζωντανής εμφάνισης και πάλι να μην σταματώ, όμως επειδή το real thing και πόσο μάλλον το (real) live thing είναι κάτι μοναδικό, δίνω την σκυτάλη στον ένα και μοναδικό Peter Hammill, σε αυτήν την ακαταμάχητη φιγούρα στον κόσμο της μουσικής, για να μας τα πει, να μας τα ψάλλει και ότι άλλο του κάνει κέφι σε αυτό το διήμερο στο ωδείο Αθηνών.
34 
