Είδος: Alternative Rock
Δισκογραφική: Spider Music
Ημ. Κυκλοφορίας: 21 Ιουλίου 2022
O γράφων είναι μεταλλάς από τους βαμμένους. Αν και η πένα του έχει ασχοληθεί με όλα σχεδόν τα είδη τους ευρύτερου rock εδώ και τόσα χρόνια που ανήκει στον λογοτεχνικό φορέα που λέγεται Rockway.gr, ένας από τους λόγους έρωτα προς το είδος αυτό είναι και η αυτεπάγγελτη κατά κάποιο τρόπο “όσφρηση” των rock δυναμικών του σε άλλα είδη μουσικής που κάποιες δεκαετίες πριν, απορρίπτονταν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Ηχοτόπια, φαινομενικά ετερόκλητα και ξένα από τα συνήθη χωράφια που αναλώνεται με πολλές φορές μεγαλύτερη μουσική απόλαυση μπροστά στο “νέο”, το “καινοτόμο” (για τα αυτιά του γράφοντα ντε).
Ο πρόλογος αφορά τους Perfect Mess ένα τετραμελές σχήμα με έδρα τον Πύργο, μια μπάντα που πρωτοσυναντήθηκα πριν περίπου 5 χρόνια όταν και είχα έρθει σε επαφή με το ομώνυμο debut τους, ένα πολύ καλό δισκάκι alternative rock μουσικής, όχι και τόσο “ανάλαφρης”, το οποίο παρουσίαζε μια ποικιλία θα έλεγα εικαστικών / στιλιστικών απολήξεων. Κάτι που διατηρείται και στο νέο LP “Breathe” αν και σίγουρα η μπάντα έχει περιστρέψει τις ροπές της μερικές μοίρες. Τι εννοώ:
Η μουσική στο “Breathe” παλινδρομεί γενικά σε rock χωράφια. Ναι αλλά τόσο προοδευτικού και με τόση σχεδόν metal ψυχή μέσα της, που ναι μεν όλα θα σου ακουστούν οικεία και θεωρητικά υπό mainstream φόρμες αλλά με υλικό που πραγματώνεται με περιπετειώδη και άκρως ενδιαφέρον τρόπο. Δηλαδή ναι, οι επιρροές είναι σχετικά διακριτές επί μέρους στα κομμάτια αλλά αυτές συμπλέκονται τόσο αρμονικά αλλά και με έρποντα, “υπόγειο” τρόπο που όταν καταλαβαίνεις το στίγμα και τις συναισθηματικές στάθμες κάθε κομματιού, εκπλήσσεσαι από τις επιλογές των Perfect Mess. Άλλες φορές νιώθεις τη αύρα των Therapy?, άλλες τη συνθετική λογική των The Hellacopters, άλλες των Placebo, των Ξύλινων Σπαθιών και των Muse ενώ υπάρχουν και σημεία που μου θύμισαν το prog metal των Fates Warning (ζντόινγκ! κι όμως,,,) σε λανθάνουσα κατάσταση. Γενικώς αισθητικά, θετικότατοι και δεν νομίζω να κάνεις κάτι άλλο κατά την ακρόαση του “Breathe” και να μην σου αποσπάσει την προσοχή στιγμιαία, ένα γεγονός στο οποίο παίζει ρόλο η ρυθμικότητα του συμπαγέστατου διδύμου του Σπήλιου DT (drums) και Γιάννη Βόλλαρη (μπάσο).
Όλα τα κομμάτια παρουσιάζουν αυτόνομο ενδιαφέρον, ερμηνευμένα από τον κιθαρίστα Σπήλιο Ηλιόπουλο (εξαιρετική η κιθαριστική δουλειά του με τη συνοδεία του Κώστα Διαμαντόπουλου) ο οποίος διαθέτει ευρείας ερμηνευτικής γκάμας φωνή αλλά σίγουρα θέλει κάποιες προπονησούλες στην προφορά (νταξ, δεν μεγαλώσατε στο Buckingham το να κάνουμε;), τραγούδια όπως το πανέμορφο, σχεδόν punk rock “Buttons”, το με αέρα hit ομότιτλο “Breathe” με το πολύ καλό ρεφρέν, το “Ground Under” με τη revival late ’60s αισθητική του και το εξαιρετικό στα όρια του metal “Black Mouth” με τις Maiden πινελιές και τον πολύ καλό επίλογό του.
Ο ήχος είναι αρκετά καλός, το ύφος των Perfect Mess απέχει από μπιχλιμπίδια και στουντιακό μπούκωμα, είναι λιτός και σχετικά αφαιρετικός αλλά όλα ακούγονται πεντακάθαρα (ίσως αν οι κιθάρες ήταν λίιιγο πιο μπροστά να ηχούσε περισσότερο ογκώδες, αλλά πιθανόν αυτό είναι και το αποτέλεσμα που επεδίωξε η μπάντα), τεχνικά η παρουσίαση του album είναι διαυγέστατη χωρίς ψεγάδια.
Το “Breathe” μου άρεσε πολύ. Δεν με εξέπληξε γιατί οι Perfect Mess μου απέδειξαν ότι είναι άξιοι για να τους έχεις καλλιτεχνική εμπιστοσύνη από την προηγούμενή τους δουλειά και με το νέο full length, απλά δικαίωσαν αυτή την εμπιστοσύνη. Πολύ καλοί συνθετικά με θαυμάσιες ιδέες, πραγματικά εναλλακτικές ως προς το αντικείμενο του rock το οποίο διαπραγματεύονται, εκτελεστικά φανερά καταρτισμένοι και με τεχνολογικό σκέλος επαρκέστατο για το alternative ρεύμα. Με μπάντες όπως τους Αθηναίους Perfect Faith και τους Κύπριους Arcadian Child, θα αποτελούσαν μια θαυμάσια τριαδούλα ενός alternative event. Απολύτως προτεινόμενο album με σοβαρή υποψηφιότητα για την top λίστα στο τέλος της χρονιάς.
Facebook: https://www.facebook.com/PerfectMessBand/
Official page: https://spider-music.com/
677 
