Είδος: Epic Heavy Metal
Δισκογραφική: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημ. Κυκλοφορίας: 13 Απριλίου 2020
Debut full length από αυτό το trio από τη Λιβαδειά που εκτός από σουβλάκια, τη φίλη μου τη Βάσια (σμουτς γυναίκα) και τα σαράντα παλικάρια της, παράγει και metal.
Και ας ξεκινήσω από αυτό. Η μπάντα διατείνεται ταμπελικώς ως alternative metal αλλά θα έλεγα ότι μάλλον κινείται σε πιο “ευταμπέλωτο” ρεύμα. Ποιό είναι αυτό; Το U.S. επικό metal (με κάποιες μικρές αναφορές προς το ευρωπαϊκό στυλ των Grand Magus), τουλάχιστον ως προς το feeling, με διάσπαρτα prog-ίζοντα στοιχεία.
Η μουσική της μπάντας ακούγεται “παλιακή” με τις ρίζες της μάλλον στα ’80s και μια από τις εμφανείς επιρροές που ταυτοποίησα είναι σίγουρα οι Jag Panzer των δυο-τριών πρώτων album τους. Βαριές heavy riffολογικές δομές στα κομμάτια και ομιλούντα solos από τον Πάνο Καρκάνα, ενώ οι ταχύτητες του Πάρη Γάτσιου είναι αμιγώς mid tempo χωρίς να υπάρχουν επιταχύνσεις.
Υπάρχουν αξιόλογες συνθέσεις όπως τα επικά “Perpetual” και “Innermost” (αυτά που ανέφερα ως “πνευματικούς” οδηγούς τους Grand Magus – οι παραπομπές είναι ενδεικτικές, θα μπορούσε κάποιος να αναφέρει δεκάδες παρεμφερή ονόματα), το καλό αν και σχετικά απλοϊκό “Inkblot”, το Priest-ικό “Marginal”, το ομότιτλο track “Leap of Faith” που λοξοκοιτά προς τους Sanctuary και τα καλά “The Sentient”, “Knaves o’ Knives” (ναι, αυτό όντως μπορεί να λάβει τον όρο alternative, progressive-ίζοντας κατά έναν Psychotic Waltz-ικό τρόπο) και “Caliban’s End” (με εξαιρετικό piano-based θέμα). Αλλά η μεγάλη μου ένσταση εστιάζεται καθαρά στο τεχνικό θέμα της παραγωγής η οποία – χωρίς να θέλω να μειώσω την αξιόλογη συνθετική δυναμική της μπάντας – υστερεί εμφανώς με μεγαλύτερο θύμα της τα φωνητικά του Βαλάντη Δάφκου.
Δεν έχει κακή φωνή και η απόδοσή του είναι σε αρκετά καλά επίπεδα αλλά η αφαιρετική (επιεικώς) αισθητική της παραγωγής δεν τον βοηθά και θα την κατέτασσα σε επίπεδα ενός πολύ καλού demo. Καταλαβαίνω ότι στο ζήτημα της παραγωγής παίζουν πολλά ρόλο (και κυρίως το budget) αλλά θα ήθελα να αναφέρω ότι – με δεδομένο ότι η οποιαδήποτε αξιολόγηση αφορά κυρίως τη συνθετική δυναμική μιας μπάντας και λιγότερο την ηχητική επένδυση της μουσικής της – πιστεύω ότι με πιο “γεμάτο” ήχο, το υλικό τους θα ακουγόταν πολύ καλύτερο (χωρίς φυσικά να ξέρω αν αυτό ήταν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα).
Γενικώς το “Leap Of Faith” πρόκειται για αξιόλογη εκκίνηση για τους Peculiar Three οι οποίοι όμως σηκώνουν αρκετή βελτίωση σε όλους τους τομείς. Δουλίτσα λοιπόν και ευελπιστώ στα επόμενα βήματά τους να γίνουν ακόμη πιο ελκυστικοί μιας και το είδος που δρουν δεν είναι καθόλου αδιάφορο.
https://www.facebook.com/peculiarthree/
https://peculiarthree.bandcamp.com/releases
664 
