Είδος: Progressive Rock
Δισκογραφική: InsideOut Music
Ημ. Κυκλοφορίας: 1 Απριλίου 2022
“Τι είν’ το prog; Μην είναι οι θάλασσες, μην είν’ οι κάμποι ή τα άπαρτα βουνά;”… Πάγια σκέψη του γράφοντος κατά την ακρόαση ουκ ολίγων κυκλοφοριών του εν λόγω διττού ρεύματος μέσα στα χρόνια. Διττού λόγω της διαφορετικής φύσεως και του χάσματος ανάμεσα στις τάσεις του rock και του metal.
Και αν το metal πλέον έχει χάσει εντελώς τον μπούσουλα και ταυτόχρονα ο ίδιος (ο γράφων δηλαδή) το ενδιαφέρον του γι’ αυτό με σπάνιες εκλάμψεις ελκυστικότητας, το ίδιο δε συμβαίνει και με το prog rock, αν και σε μικρότερο βαθμό λόγω της αγάπης του προς τη δεκαετία που αυτό διέπρεψε και δη τα ’70s. Οι λόγοι; Πολλοί αλλά λίγο η ηλικιακή κατάσταση και η απώλεια της αναγκαιότητας της υπερανάλυσης στη γενικότερη αντίληψη των πραγμάτων, λίγο η ομολογουμένη “ανία” που επικρατεί στους σύγχρονους καιρούς του ρεύματος, λίγο κάποιες απογοητεύσεις από μεγάλες ελπίδες (π.χ. Pain Of Salvation ή ακόμη και οι Leprous), γεγονός είναι ότι όλα αντιμετωπίζονται με επιφύλαξη.
Μετά τον λίγο μακροσκελή πρόλογο, ας περάσω στο ψητό το οποίο είναι το τρίτο album των ευφάνταστα επονομαζόμενων Pattern – Seeking Animals, το “Only Passing Through”. Ένα album που σίγουρα ενστερνίζεται το πνεύμα των ’70s. Ένα υβρίδιο prog rock που ποτέ δεν ξεσαλώνει τεχνικά και έχει ισχυρές δόσεις από pop. Ως επιρροές (ή πνευματικοί οδηγοί αν θέλεις) θα έλεγα ότι είναι το δίπολο των Yes με μια αρκετά ισχυρή αύρα από τους Kansas και λιγότερο τους Camel, ένα υβρίδιο το οποίο pop-οποιείται με τον τρόπο των σύγχρονων Supertramp. Με λίγα λόγια ανάλαφρη μουσική, αρκετά εύληπτη και με πολλές συγγένειες με τους Spock’s Beard (κάτι φυσιολογικό μιας και ο ιδρυτής των P-SA είναι ο πληκτράς John Boegehold, για πολλά έτη μέλος των Αμερικανών progsters).
Δηλώνω εξαρχής ότι δεν πρόκειται για κακό album και είμαι σίγουρος ότι υπάρχει ακροατήριο το οποίο θα το βρει ως και αριστουργηματικό. Αρκετά μακροσκελείς συνθέσεις που αναμειγνύουν τα προαναφερθέντα φίλτρα χωρίς προσπάθεια να αποκρυφθούν οι αφετηρίες τους. Γενικά ήρεμη μουσική, με δομές που στηρίζονται στις ήσυχες στιγμές των τεράτων Yes και Kansas, με πολύ λίγες στιγμές ξεσπάσματος. Ήρεμη δύναμη θα έλεγε κάποιος αλλά και ίσως λίγο πιο άνευρη όπως θα έλεγε κάποιος άλλος (π.χ. Εγώ!). Φωνητικώς ο Ted Leonard θυμίζει αρκετά τον μεγάλο Steve Walsh και ως κιθαρίστας φέρνει κάτι από την αίγλη του σπουδαίου Steve Howe (που φυσικά ούτε κατά διάνοια δεν πλησιάζει την εκτελεστική δεινότητά του – ίσως να μην έχει καν σκοπό βέβαια να προσπαθήσει για κάτι τέτοιο) και αιθέριο ρυθμικό δίδυμο.
Οκ, η μπάντα αποτελείται από σαφέστατα καταρτισμένους μουσικούς και υπάρχουν μερικές υπέροχες στιγμές όπως το bonus “Just Another Day at the Beach”, το “Here with You with Me” και το ομότιτλο track, αρκετά καλό το περιπετειώδες “Time Has A Way” και οι λίγο πιο σύγχρονες απόπειρες όπως αυτές που ακούγονται στο Muse-like “Said the Stranger” αλλά θα έλεγα ότι το “Only Passing Through” απευθύνεται σε πολύ ήσυχους, “γαλήνιους” ακροατές.
Σίγουρα υπάρχουν moods που το υλικό ακούγεται αξιοπρεπέστατο και συνεπώς η αξιολόγηση του album είναι καθαρά θέμα της ιδιοσυγκρασίας έκαστου του ακροατή. Προσωπικά δεν με χάλασε και ιδιαίτερα ούτε πρόκειται για μετριότητα, απλά θα ήθελα λίγο περισσότερο “γκάζι” και κάποια πιο ανθεμικά ρεφρέν. Από την άλλη, η συνθετική πλευρά των μουσικών δεν επιδέχεται κριτικής (τι να κριτικάρω δηλαδή; Την ψυχή του καλλιτέχνη;).
Οι παροικούντες τη συγκεκριμένη Ιερουσαλήμ (το ’70s prog rock) θα το συμπαθήσουν και είναι σίγουρο ότι οι Pattern – Seeking Animals έχουν όλα τα φόντα να δημιουργήσουν ένα αριστούργημα. Το “Only Passing Through” απέχει μεν από αυτόν τον τίτλο αλλά όχι δα και τόοοοοοσο μακριά. Πρόσημο θετικό και με την πάροδο ακροάσεων πιθανολογώ ότι το υλικό θα μου φαίνεται ελκυστικότερο.
Facebook: https://www.facebook.com/psanimals1
Official website: www.psanimals1.com
717 
