Papa Roach, Hollywood Undead, Ice Nine Kills (29/02/2020) Piraeus 117

LIVE REPORT

March 3, 2020 Παναγιώτης Σπυρόπουλος Highlights, LIVE REPORTS Comments Off

Μια μεγάλη βραδιά για τους φίλους του nu metal κι όχι μόνο, έφτασε, μια βραδιά που καθυστέρησε πολλά χρόνια. Οι θρυλικοί Papa Roach επισκέπτονται για πρώτη φορά τη χώρα μας και το τριώδιο έμελε να κλείσει με ένα δυνατό συναυλιακό βράδυ, ένα πάρτυ που μόνο συγκροτήματα αυτού του είδους και τα εξαιρετικά support σχήματα που τα συνοδεύουν, ξέρουν πολύ καλά να προσφέρουν.

Όλα κύλησαν τόσο όμορφα, τόσο ομαλά, τόσο δυνατά, που αξίζει κι ένα μεγάλο μπράβο στην άψογη διοργάνωση, τη συμπεριφορά του κόσμου που τα έδωσε όλα, και σε γενικές γραμμές δημιουργήθηκε ένα κλίμα που από την αρχή προμήνυε την επιτυχημένη κατάληξή του.

Πρώτη μεγάλη συνταρακτική έκπληξη (τουλάχιστον όχι για γράφοντα, μιας και ακολουθώ χρόνια το σχήμα) οι Ice Nine Kills, μια Βοστωνέζικη metalcore συμμορία που είχε οργανώσει τόσο άψογα το horror concept της, αφήνοντας άπαντες ενθουσιασμένους, με την εναλλαγή κουστουμιών ανάλογα με τη θεματική του κομματιού, δημιούργησε μια συνταρακτική ατμόσφαιρα που οι περισσότεροι όντας ανυποψίαστοι για το τι πρεσβεύουν επί σκηνής, κόλλησαν με τον εκπληκτικό τρόπο που κατάφεραν να τα συνδυάσουν. Εξάλλου, η θεματολογία των album τους όπως και τα πολύ ιδιαίτερα videoclip τους βασίζονται σε horror ιστορίες είτε κινηματογραφικές είτε λογοτεχνικές.

Μεγάλη αποκάλυψη για τα αυτάκια και τα ματάκια μας ήταν το Savages από το εξαιρετικό concept album τους “The Silver Scream” με το ασύλληπτο drumming, τα ευφάνταστα riff και τα απόκοσμα φωνητικά να συνεπαίρνουν άπαντες. Ανακαλύψτε τους, όπου τους ξαναπετύχετε μη τους χάσετε, είναι εξαιρετικοί και πραγματικά έκλεψαν τις εντυπώσεις.

Ice Nine Kills – Setlist:

Stabbing in the Dark

Thank God It’s Friday

Savages

Your Number’s Up

The American Nightmare

IT Is the End

Τη σκηνή έμελλε να καταλάβουν τα έτερα τρελοκομεία οι Hollywood Undead, μετά τους Papa Roach, οι οποίοι βρίσκονται σε τέτοια φόρμα παικτικά και σκηνικά, σε συνδυασμό με την ασύλληπτη τρέλα και μοναδικότητα τους, προσέφεραν ένα show που οι παρευρισκόμενοι θα έχουν να λένε για καιρό. Κατόρθωσαν από την αρχή να στήσουν ένα δυνατό rap rock party, με το κοινό να είναι σαφώς προετοιμασμένο για κάτι τέτοιο, και διαβασμένο επίσης (αφού γνώριζε τα περισσότερα από τα τραγούδια τους), οι οποίοι έχοντας προσθέσει πολλά punk και metal στοιχεία σε σύγκριση με τη δισκογραφία τους, ξεσήκωσαν άπαντες.

Θεωρώ ότι σε κάποια στιγμή οι τύποι αυτο-ντοπάρoνταν και η ενέργεια που εξέπεμπαν περνούσε με τέτοια φυσικότητα στο κοινό το οποίο είχε κατακλύσει την αρένα του Piraeus Academy από αρκετά νωρίς. Δεν άργησε η στιγμή που ζήτησαν όπως και σε άλλες εμφανίσεις τους τη συνδρομή κάποιου fan κιθαρίστα από το κοινό στο Comin’ in Hot. Ο Αντώνης ή Antony όπως τον προσφώνησαν, ανταποκρίθηκε άψογα, αποθεώθηκε και έλαβε κάποια από τα λεπτά δημοσιότητας που του αναλογούν (αν και του ευχόμαστε να είναι περισσότερα στο μέλλον).

Θα μπορoύσαν άνετα να παίξουν αρκετά παραπάνω μπροστά σ’ ένα τόσο ένθερμο κοινό, για το οποίο μάλιστα έδωσαν άπειρα συγχαρητήρια και δήλωσαν απορημένοι για το γεγονός ότι δεν είχαν έρθει πάλι στη χώρα μας
Προς το τέλος της παρουσίας τους κυμάτισαν και μια ελληνική σημαία κατά μήκος της σκηνής ενώ το Everywhere I Go, στάθηκε αφορμή για να προβούμε σ΄ έναν τέλειο επίλογο με τη συμμετοχή όλων.
Αυτούς κι αν επιβάλλεται να τους δούμε ξανά! (Φράση που ίσως θα επαναλάβω κι αργότερα).

Hollywood Undead – Setlist:

Time Bomb

Undead

California Dreaming

Heart of a Champion

Whatever It Takes

Comin’ in Hot (with fan on guitar)

War Child

Empire

Bullet

Day of the Dead

Everywhere I Go

Hear Me Now

Με ένα διάλειμμα περίπου 20 λεπτών και περίπου κατά τις 21:30, άπαντες ήταν προετοιμασμένοι για την πρώτη εμφάνιση των Papa Roach στην Αθήνα, μιας και το προηγούμενο βράδυ είχαν εμφανιστεί στη Θεσσαλονίκη. Το ζέσταμα ήταν το πλέον κατάλληλο, ο χώρος έσφυζε από ενέργεια, όσοι ήθελαν να καπνίσουν το τόλμησαν στο κενό και τα πάντα ήταν έτοιμα!

Η εμφάνισή τους εκρηκτική! Το sampling εξαιρετικά προγραμματισμένο, η ενέργεια του Jacoby Shaddix και η φωνή του σε εξαιρετικό επίπεδο, η παρουσία τους επί σκηνής κάτι το μοναδικό και οι επευφημίες του κοινού τους πώρωσαν ακόμα περισσότερο. Δεν υπήρχε σημείο όπου να μην τραγουδήθηκε όποιο κομμάτι κι αν εκτέλεσαν, μ’ ένα κοινό να κινείται σε ρυθμούς Papa Roach, κάνοντας ότι αυτοί τους “πρόσταζαν”.

Παρόλο που ο Jerry Horton, δυστυχώς, αντικαταστάθηκε από τον touring guitarist Anthony Esperance (αδελφό του μπασίστα Tobin Esperance), λόγω σπασίματος του χεριού του στις 12 Φεβρουαρίου, η συναυλία είχε όλα εκείνα τα στοιχεία που χρειάζονταν για να θεωρηθεί άκρως επιτυχημένη. Βέβαια έχοντας παρακολουθήσει τον Horton επί σκηνής θεωρώ ότι το εγχώριο κοινό στάθηκε ελαφρώς άτυχο, αλλά κανείς δε δυσαρεστήθηκε και δε μάσησε. Αυτά συμβαίνουν…

Από τα πολλά αξιοσημείωτα που θα μπορούσαμε να παραθέσουμε, κρατάμε την εκπληκτική εκτέλεση στο Scars, τη ανεπανάληπτη διασκευή στο Firestarter, αφιερωμένο στον Keith Flint, που μόνο καλλιτέχνες επιπέδου Papa Roach, θα μπορούσαν να αποδώσουν έτσι. Η πιο αισθαντική στιγμή βραδιάς ήταν στο ακουστικό Falling Apart, φυσικά το Last Resort που όλοι ανέμεναν και αποτέλεσε φυσικά το ζενίθ του live, ενώ στον επίλογο με το Born for Greatness ανανέωσαν το ραντεβού τους με το ελληνικό κοινό.

Εν κατακλείδι είναι μια από τις καλύτερες στιγμές μπάντας τέτοιου βεληνεκούς που έχω παρακολουθήσει εν Ελλάδι τα τελευταία χρόνια, οι οποίοι δεν έπαιξαν μόνο σαν επαγγελματίες, αλλά χώρεσαν πολύ συναίσθημα και ενέργεια στην εμφάνισή τους.

Τα σέβη μας! Κι εις το επανιδείν!