Είδος: Heavy / Thrash Metal
Δισκογραφική: Nuclear Blast Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 14 Απριλίου 2023
Κοντεύουν καμιά 40αριά χρόνια στο κουρμπέτι. 20 δίσκοι, μια πορεία με “απ’ όλα” που λένε. Με κορυφές, με βάθη, με ισιώματα στην ποιότητα. Μα πάντα με αξιοπρέπεια. Δεν διεκδίκησαν άλλωστε ποτέ κάποιες ιδιαίτερες δάφνες για τα πεπραγμένα τους μιας και από την αρχή της καριέρας τους δήλωναν ότι κάνουν ό,τι γουστάρουν, χωρίς να δίνουν δεκάρα για τις επιταγές της μουσικής βιομηχανίας. Ο λόγος για τους “ιδιαίτερους” Νεοϋορκέζους heavy thrashers Overkill, μια μπάντα – ορισμός της έννοιας “υβρίδιο”.
Στο νέο “Scorched” οι Overkill παρουσιάζονται μάλλον σαν να είναι σε ένα μεταβατικό στάδιο. Τουλάχιστον συνθετικά. Ενώ η παραγωγή είναι τέλεια η μπάντα στο όνομα της διαφορετικότητας κάπου χάνει η ίδια το τόπι. Και εξηγούμαι: 10 κομμάτια τα οποία αν τα αναλύσεις θα βρεις πολλά καλά στοιχεία αλλά το μεγάλο “αλλά” είναι ότι είναι πολύ λίγες οι στιγμές που αυτά τα σημεία μετουσιώνονται σε πλήρης οντότητες, σε ολοκληρωμένα τραγούδια. Τα intros σχεδόν σε όλα τα κομμάτια είναι εξαιρετικά και εγείρουν προσδοκίες που μένουν όμως σε αυτό το στάδιο, της προσδοκίας για αριστουργηματικό αποτέλεσμα. Τι διάολο ρε κωλόγεροι; Δεν χρειάζεται να αναμιγνύονται ένα κάρο riffs ενώ έχεις κάποιες φοβερές ιδέες που αν ο όρος “αμεσότητα” έπαιζε μεγαλύτερο ρόλο, θα μπορούσαν να αναπτυχθούν σε κομματάρες. Ποιος είπε ότι η διαφορετικότητα είναι πανάκεια;
Ο Dave Linsk είναι εκτυφλωτικός στα solos του, ο Jason Bittner δίνει drumιστικά ρέστα, ο αρκουδέας D.D. Verni με τον Derek Tailer κρατάνε τα μπόσικα και ο στρίγγλος Bobby “Blitz” Ellsworth πίσω από το μικρόφωνο αποδεικνύει ότι ο χρόνος δεν έχει επιδράσει καθόλου στο υψίφωνο λαρύγγι του. Φαινομενικά τα πάντα βρίσκονται στη θέση τους αλλά το συνολικό αποτέλεσμα δεν βρίσκεται εκεί που θα περίμενε ο οπαδός της μπάντας. Ναι, επί μέρους ο ακροατής θα συναντήσει πολλά ορμητικά speedy θέματα, πολλές πορωτικές headbanging στιγμές αλλά όλα αυτά τα θετικά σημεία διακόπτονται από άνευ λόγου και αιτίας διακοπές στη ροή τους (σε σημεία τα πάντα ακούγονται εντελώς ξεκάρφωτα), με χαρακτηριστικό το κάργα Sabbathικό (και μάλιστα της Dio εποχής) “Won’t Be Comin Back”. Λίγες οι στιγμές “ορθόδοξης” κλιμακώσεως και σαφούς χαρακτήρα στις συνθέσεις (όπως για παράδειγμα στο περιπετειώδες “Twist OF The Wick”, στο “Goin’ Home” και στο “Harder They Fall”). Στα υπόλοιπα κομμάτια η μπάντα κάπου σε αφήνει “ξεκρέμαστο” με μια αίσθηση ημιτέλειας.
Από την άλλη, η δουλειά που έχει γίνει υποδεικνύει ότι θα ήταν μάλλον άδικο το “Scorched” να χαρακτηριστεί ανέμπνευστο. Ο χαρακτηρισμός που του δίνω είναι “αξιόλογο αλλά αμήχανο”. Νιώθω ότι οι Overkill προσπαθούν να πείσουν τους ίδιους τους τους εαυτούς για την ποιότητα και την κατάρτιση των μελών τους. Μα ποιος αμφισβήτησε κάτι τέτοιο; Η μπάντα αποτελούταν πάντα από παιχταράδες, αυτό είναι πάγια θέση αλλά αυτό το γεγονός από μόνο του δεν αρκεί. Πρέπει να υπάρχει συνθετική διαύγεια, σαφήνεια.
Αν δεν παρασύρονταν σε έναν λαβύρινθο ιδεών και συμπύκνωναν τα καλύτερα στοιχεία του κάθε κομματιού, και EP να ήταν το τελικό απόβαρο, θα μιλούσαμε για υλικό που θα περνούσε στην heavy metal αθανασία. Οι ενδείξεις δείχνουν ότι μπορούν να παράγουν φαντασμαγορικά πράγματα. Απλά αυτή τη φορά δεν το κατάφεραν. Αλλά σίγουρα οι φίλοι τους θα πρέπει να τους δώσουν πίστωση χρόνου για να το ξανασκεφτούν στην επόμενη δουλειά τους. Το να τους αποκηρύξεις θα ήταν μέγιστη αμαρτία και είμαι ο τελευταίος που θα τους αδικούσα με κάτι τέτοιο, ένα σχήμα που του χρωστώ αρκετές στιγμές εμπειρικής μεταλλικής ανδρώσεως. Δεν πειράζει, όλοι κάνουν κοιλιές (ειδικά η δική μου μετά τα πρόσφατα κοκορέτσια έχει μετουσιωθεί σε επίπεδα “4 μηνών έγκυος”). Αυτά.
Facebook: https://www.facebook.com/OverkillWreckingCrew
Official website: http://www.wreckingcrew.com
677 
