Είδος: Progressive/Alt Rock
Εταιρεία: Long Branch Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 27 Νοεμβρίου 2020
Είναι σχεδόν απίθανο ακόμα και για τον πιο διορατικό καλλιτέχνη να προβλέψει που θα τον βγάλει ο ανατρεπτικός δρόμος της ζωής. Ο σπουδαίος κιθαρίστας Tymon Kruidenier, ηγέτης των Exivious, γνωστός και από το πέρασμά του από τους αμερικανούς progsters Cynic, δημιούργησε το 2014 ένα νέο project. Με τη στήριξη του crowdfunding ο αρχικός σκοπός ήταν να ηχογραφήσει ένα άλμπουμ διευρύνοντας την αναζήτησή του γύρω από τη σύνθεση.
Με τη σύμπραξη των συμπαικτών του στους Exivious, Michel Nienhuis στις κιθάρες και Robin Zielhorst στο μπάσο, καθώς και τον ντράμερ Jasper Barendregt, ανέλαβε τελικά και τα φωνητικά μετά από ασυμφωνίες με την τραγουδίστρια Noora Hakkinen και μια άκαρπη αναζήτηση αντικαταστάτη. Το Νοέμβριο του 2015 κυκλοφορεί τελικά το άλμπουμ, με την πετυχημένη ολοκληρωμένη υποστήριξη του crowdfunding, με μια απροσδόκητα ενθουσιώδη υποδοχή. Μετά και την αποχαιρετιστήρια περιοδεία των Exivious το 2017, ο Kruidenier κάνει το project βασικό του μέλημα. Μετά την αποχώρηση των Nienhuis και Barendregt, η σημερινή μορφή του τρίο συμπληρώνεται, εκτός από τον σταθερό Zielhorst, με τον ντράμερ Yuma Van Eekelen.
Οι Ολλανδοί επιστρέφουν στη δύση αυτής της δυστοπικής χρονιάς με την αναπλαστική απόπειρα του αρχηγού Tymon να μεταφράσει ηχητικά τα πέντε τελευταία χρόνια της ζωής του. Η ανατροπή μιας φαινομενικά ιδανικής κατάστασης, η προσωπική δοκιμασία μέχρι να σταθείς ξανά στα πόδια σου και να αφήσεις πίσω την καταστροφή, ξεδιπλώνονται σε ένα έντονο άλμπουμ με ηχητικές μεταβάσεις και μεταπτώσεις: μέσα από το σκοτάδι, τη θλίψη και τη μελαγχολία, αλλά και την οργή, το θυμό, την αγανάκτηση, επιστρέφει η ομορφιά, η ελπίδα και το φως.
Το δημιουργικό όραμα του Tymon ήταν τόσο συγκεκριμένο που η φαντασία του είχε σχεδόν προσδιορίσει ακόμα και την βασική εικόνα για το κατάλληλο εξώφυλλο, μια σκοτεινή ατμόσφαιρα με πολλά ζεστά κόκκινα και έναν υφολογικό σχεδιασμό που θα άγγιζε σχεδόν την εικονογράφηση παιδικού βιβλίου. Ο κατάλληλος άνθρωπος βρέθηκε στο πρόσωπο του Patrick Atkins που είναι επίσης ο καλλιτέχνης που επιμελήθηκε το εξώφυλλο του “Long Day Good Night” των Fates Warning. Αποδείχθηκε πως ο ίδιος αγαπούσε τη μουσική τους, γεγονός που έκανε ακόμα ευκολότερη τη συνεργασία. Έχοντας λοιπόν τη μουσική, τους τίτλους και τους στίχους του άλμπουμ, ο Atkins δημιούργησε ένα υπέροχο έργο τέχνης που σίγουρα, πέρα από το γεγονός πως αναπλάθει εικαστικά με επιτυχία το περιεχόμενο, προσελκύει εύκολα το μάτι του τυχαίου ακροατή.
Η σκοτεινή, σχεδόν doomy είσοδος του “Unravel” ρίχνει μια υποβλητική σκιά που μοιάζει να απλώθηκε για να ζουμάρει στις μεταξένιες κιθάρες του Tymon καθώς υφαίνουν τα ατμοσφαιρικά θεμέλια των φωνητικών του. Έχοντας ο ίδιος μια φανερή ερμηνευτική εξέλιξη, και σε συνδυασμό με το ύφος που γράφει, οι μελωδίες του έχουν μια γυμνή ευθύτητα που δεν πλησιάζει καν το δράμα του τυποποιημένου progressive rock. Το έντονο alt ύφος του γκρουπ, και η αγάπη του Tymon στην jazz αλλά και την τραχύτητα ενός aggressive εναλλακτικού metal ήχου περιστασιακά σε κορυφώσεις και εκρήξεις, διαφοροποιεί σημαντικά το αποτέλεσμα από αυτό που πιθανά θα φανταστεί κάποιος διαβάζοντας τον χαρακτηρισμό progressive rock.
Το υπέροχα και εγκεφαλικά τοποθετημένο “οικονομικό” fusion στο παίξιμο των μουσικών, το αποτελεσματικό του φαλσέτο που ανακαλεί συχνά το φάντασμα του Jeff Buckley, και οι εκρήξεις οργής και απόγνωσης που στέκονται σχεδόν παράλληλα με τις πρώιμες μέρες του Daniel Tompkins, συνθέτουν έναν ρεαλιστικό κωδικό μουσικής επικοινωνίας. Δεν υπάρχουν προσιτά, κοντινά δολώματα για το αυτί, και δεν είναι εύκολη η προσέγγιση της καρδιάς των τραγουδιών. Αναμφισβήτητα η πολυτέλεια στην εκτελεστική ικανότητα των τριών μουσικών προσδίνει μια σημαντική ώθηση στον ακροατή, αλλά η γοητεία του άλμπουμ ολοκληρώνεται όταν σταδιακά ανοίγεις την οργανική ομορφιά των τραγουδιών και κάθεσαι συναισθηματικά μέσα τους.
Είναι στιγμές που μοιάζει να γεφυρώνονται οι αποχρώσεις του σύγχρονου μοντέρνου προοδευτικού rock των τελευταίων χρόνων από τις δυο πλευρές του ωκεανού, από την παλίρροια και την άμπωτη των Gojira και των Leprous, ως την έξυπνη πολυμορφία των Mars Volta και των Rishloo. Με τις πιο ξεκάθαρες τοποθετήσεις αυτές του δύστροπου heavy rocker “Face Them” και του στοιχειωμένου, γραμμικού “Your Night, My Dawn” που θα κλειδώσει άμεσα την καρδιά σου στο κελί του, αυτό το μοιραία ημιτονοειδές άλμπουμ αλλάζει κοστούμια σαν τον αγγλικό καιρό, δεν παύει όμως στιγμή να είναι πραγματικό και ανεπιτήδευτο. Εννέα κεφάλαια ισότιμα, τιθασεύουν το χάσμα των εναλλαγών στα αισθήματα με μια παραπάνω από ευπρόσδεκτη φρεσκάδα αλλά μαζί με μαεστρία και υπέροχη ροή.
Για ένα κοινό που συνεχίζει να τολμά κόντρα στον κατεστημένο συντηρητισμό του χώρου, και αισθάνεται πρόθυμο να ανιχνεύσει περιγραφές από άλλα οροπέδια έκφρασης, ο Νοέμβριος τράβηξε έναν τεράστιο, σχεδόν απροσδόκητο άσο…
Official website: https://www.ouroceans.net/home.php
Facebook: https://www.facebook.com/OurOceans
637 
