Είδος: Gothic/Doom Metal
Δισκογραφική: Season of Mist
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 26 Νοεμβρίου 2021
Οι Opera Diabolicus είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας των μουσικών Adrian de Crow (Fata Morgana, Demigod) και David Grimoire (Snowy Shaw). Aυτό το project ξεκίνησε το 2006, οι ίδιοι το χαρακτηρίζουν σαν epic horror metal και έχουν κυκλοφορήσει ένα δίσκο το “1614” (2012).
Εννέα χρόνια μετά οι Σουηδοί επανέρχονται στη δισκογραφία με το “Death on a Pale Horse”, που αποτελεί άλλο ένα μεγαλεπήβολο έργο. Καταρχάς στο δίσκο συμμετέχουν γνωστά ονόματα από το χώρο του metal, ενώ κάποιοι έχουν και πρωταγωνιστικό ρόλο στο project. Μίξη και mastering έχει κάνει ο Jens Bogren (Opeth, Sepultura, Rotting Christ, Dimmu Borgir) με πολύ καλά ηχητικά αποτελέσματα και το εξώφυλλο είναι του χαρισματικού Gyula Havancsák. Στο “Death on a Pale Horse” συμμετέχουν ως guest μουσικοί οι Μats Levén (Krux, Ex-Candlemass, Ex-Therion, Trans-Siberian Orchestra), Snowy Shaw (Snowy Shaw, Ex-King Diamond, Ex-Mercyful Fate, Ex-Notre Dame, Ex-Dimmu Borgir, Ex-Therion), Andy La Rocque (King Diamond), Michael Denner ( Ex-Mercyful Fate, Ex-King Diamond), Madeleine Liljestam (Eleine), Angelina DelCarmen (Charetta).
Το “Death on a Pale Horse” μπορεί να προβάλλεται ότι έχει αρκετές επιρροές από King Diamond, αλλά η κύρια πηγή έμπνευσης είναι οι Candlemass με κάποια gothic στοιχεία, οπότε μάλλον σαν doom opera θα το χαρακτήριζα. Οι όποιες ομοιότητες με τον «Βασιλιά» μάλλον περιορίζονται σε κάποιες στιγμές στις ρυθμικές κιθάρες και αυτό παρόλο που συμμετέχουν οι δυο παιχταράδες Andy La Rocque και Michael Denner. Όσο για τις ατμοσφαιρικές εισαγωγές και κάποια πιο «σκοτεινά» σημεία, το συγκρότημα που μου ήρθε στο μυαλό είναι οι Cradle of Filth. Οι συνθέσεις, ενώ δεν θα τις χαρακτήριζα κακές, έχουν καλή αφηγηματική δομή και κάποιες καλές ιδέες, αλλά δύσκολα θα σου τραβήξουν το ενδιαφέρον και είναι αρκετά προβλέψιμες. Κάπου εκεί έρχεται η φωνάρα του Μats Levén να σώσει το παιχνίδι, αφού είναι τουλάχιστον απολαυστικός στης ερμηνείες του, ενώ καλές είναι και οι Madeleine Liljestam και Angelina DelCarmen, όπου χρειάζονται γυναικεία φωνητικά. Οι κιθάρες με απογοήτευσαν αφού δεν υπάρχει κάποιο αξιομνημόνευτο solo ή μελωδία και σε κάποια τραγούδια έχουν δευτερεύοντα λόγο. Μικρή εξαίρεση αποτελεί το κομμάτι “Night Demon” που είναι το πιο δυναμικό και καλύτερο του album.
Το “Death on a Pale Horse” παρά τα καλά «χαρτιά» που έχει, προσωπικά δεν με κέρδισε. Χάνει στον τομέα της σύνθεσης και δύσκολα θα του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία. Ίσως οι φανατικοί της rock όπερας, να το εκτιμήσουν περισσότερο.
Facebook: https://www.facebook.com/Opera.Diabolicus
1490 
