Είδος: Psychedelic rock/Avant-garde
Δισκογραφική: Svart Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 20 Νοεμβρίου 2020
Η κολλεκτίβα αυτή από το Ούλου της βόρειας Φινλανδίας πάει πίσω στο 2004 αλλά μόλις το 2016 ηχογράφησε τον πρώτο πλήρη δίσκο Awalaï . Ακολούθησε το Duel στο 2018 και τώρα στο 2020 έρχεται το Fear.
Το μότο τους στην ιστοσελίδα τους μας καλεί να φανταστούμε τον εαυτό μας για μια στιγμή συνδεδεμένο με τη γη, με όλη τη ζωή στον πλανήτη και την ενεργεια του σύμπαντος. Οι πληροφορίες για τη μπάντα δυσεύρετες. Πηγές στο ίντερνετ αναφέρουν ότι το όνομα είναι ένας φόρος τιμής σε κάποιον Ρώσο ποιητή ονόματι Onségen Olentkovej ο οποίος εφύηρε κάποιου είδους ίδια γλώσσα. Γκουγκλάρετέ τον, δε θα βρείτε τίποτα.
Οι μουσικοί προέρχονται από διαφορετικά ιδιώματα, άλλοι από punk, άλλοι από gothic, αλλά μετά από μία δύο ακροάσεις οι κύριες καταβολές γίνονται σαφείς: είναι το προοδευτικό, kraut και Acid rock των 70ς αλλά και το post rock και η μαυρίλα των 00ς (Godspeed You! Black Emperor – το εξώφυλλο μου θυμίζει το απόλυτο Lift your skinny fists like antennas to heaven). Πολλοί οι μουσικοί (9 στο παρόν άλμπουμ, και παραπάνω στα παρελθόντα), πολλές οι επιρροές, λογικό είναι.
Τα περισσότερα κομμάτια είναι ορχηστρικά και μάλλον τους πάει καλύτερα, διανθισμένα κάπου κάπου άλλοτε με χορωδιακά, άλλοτε με ψίθυρους, άλλοτε με μουγκρητά με το “Earthless” τη μόνη εξαίρεση με κανονικά φωνητικά (πιθανόν στα Αγγλικά).
Μουσικά ο κορμός είναι καθαρά το rhythm section, και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι η πανέξυπνη χρήση των πνευστών που φτιάχνουν ατμόφαιρα, κλαρινέτο, τρομπέτα, σαξόφωνο, φλάουτο.
Ο δίσκος σα σύνολο παρουσιάζει μια αξιοζήλευτη ροή με εναλλαγές ταχυτήτων και διάθεσης. Το “Non Returner” ανοίγει αρκετά βαριά και κάπως ξερά, με το Stellar να ακολουθεί και να ανοίγονται διάπλατα οι ορίζοντες, για να φτάσουμε πιο κάτω στο εξαιρετικό ομώνυμο που φέρνει από Tool αλλά φέρει και ξεκάθαρα και τη στάμπα της μπάντας. Αδύναμες στιγμές δεν υπάρχουν ούτε κατά διάννοια, αλλά αν ξεχώριζα μία σύνθεση θα ήταν το επικό “Lament of man” που επανεξετάζει τη θεματάρα του “Sparrow’s Song” και το απογειώνει. Το “Satyagrahi” κλείνει το δίσκο κινηματογραφικά, κάτι από Lynch/Badalamenti meets Tarantino se post-rock έκδοση.
Σκοτεινό, πειραματικό, ανισόπεδο αλλά και πλήρως θελκτικό avant-garde που καταφέρνει να μη μοιάζει δήθεν ούτε ζεν. Είτε το βλέπεις χίπικα, είτε τεχνοκρατικά, είτε σκοτεινά, είτε πειραματικά, το Fear έχει κάτι για σένα. Η απόλυτα ευχάριστη έκπληξη σε μία απόλυτα δυσάρεστη χρονιά.
Facebook: https://www.facebook.com/onsegenensemble
Website: http://onsegen.com/
592 
