Είδος: Progressive metal / Metalcore
Δισκογραφική: Ανεξάρτητο
Ημ. Κυκλοφορίας: 13 Μαρτίου 2020
Τρία χρόνια μετά το πολύ καλό debut “Beneath the Surface” και οι Γιαννιώτες One Step From The Edge επανέρχονται με το νέο τους album το οποίο αν και διατηρεί κάποιους αναλλοίωτους δεσμούς με το παρελθόν τους, εντούτοις φέρει και κάποια νέα στοιχεία.
Το “The Deafening Silence” κατ’αρχάς είναι πολύ πιο άμεσο συνθετικά από τον προκάτοχό του, με μειωμένη αρκετά την progressive πτυχή. Τα κομμάτια είναι αξιομνημόνευτα, δεν χάνεις το τόπι σε καμία στιγμή λόγω επιδεικτικών τάσεων τεχνικής δεινότητας, αν και η μπάντα είναι απόλυτα καταρτισμένη και αυτό δεν κρύβεται. Απλά δεν θα συναντήσεις ούτε δαιδαλώδεις συνθέσεις που θα σε κουράσουν, ούτε πληθώρα από φλύαρα riffs που απλά υπάρχουν για να γεμίσουν τα κομμάτια. Η αμεσότητα ανήκει στα credits της δουλειάς αυτής.
Ξεκάθαρα κουπλέ και ρεφρέν (πολύ καλά, μελωδικά στην πλειοψηφία τους), κάποιες μικρές γέφυρες που προσφέρουν επαρκή συναισθηματική ποικιλία, εκτυφλωτικά solos και με το background να συντίθεται από τα διακριτικά keyboard layers της Μαρίας Μοσχέτα που δεν καπελώνουν σε καμία περίπτωση τον αμιγώς μεταλλικό χαρακτήρα του album. Αν και υπάρχει διάσπαρτο το core στοιχείο σε όλες τις συνθέσεις εντούτοις η φύση του album μάλλον απέχει από το να το χαρακτηρίσεις με απόλυτους όρους έτσι γιατί συνθετικά η μπάντα μάλλον κινείται στο χώρο του prog / power metal (των σύγχρονων τάσεων, καμία σχέση με απλή παράθεση prog ιδεών στυγνής βιρτουοζίλας).
Πολύ τεχνικά riffs από τους Μιχάλη Μαμακή και Βασίλη Παππά που θα φέρουν στο νου τους Nevermore – αν και αυτό συμβαίνει γενικά σε κάθε clean προσπάθεια του Αλέξανδρου Σερέτη ο οποίος δείχνει πόσο λατρεύει τον Warrel Dane χωρίς όμως να μένει εκεί, καθώς η φωνή του έχει ευρύτατη γκάμα έκφρασης, παλινδρομώντας ανάμεσα στην καθαρότητα και στο σχετικά επίσης καθαρό growl – αλλά και μπάντες όπως οι Soilwork. Ρυθμικώς επίσης το “The Deafening Silence” κινείται και σε βαρείς mid tempo ρυθμούς αλλά και σε speedy στιγμές και οι Νίκος Στάκας (drums) και Κώστας Πουργιάζης (μπάσο) δίνουν ένα εξαιρετικά συμπαγές αποτέλεσμα.
Τα “Inside My Head” και “Monster” μου έφεραν στο νου μια σύμπραξη των Nevermore με τους Cynic, τα “Crushing Around You” και “All I Need” με παρέπεμψαν σε δουλειές των Soilwork με πολύ καλά ρεφρέν όπως και το “Believe”, ένα ορμητικό κομμάτι με έξοχες φωνητικές γραμμές (τεχνοτροπίας θα έλεγα των In Flames της μεσαίας περιόδου τους). Το “Behind The Walls” αναδύει μια συμφωνικότητα και θα έλεγα ότι “δείχνει” αμυδρά τους Leprous, το “310 (Lines In The Sand)” ανήκει επίσης σε Nevermore-ικά ηχοτόπια παρά τον core δομικό riffολογικό πυρήνα του, πολύ καλό με αέρα “hit” το “All I Need” και το αρκετά λυρικό “Ashes” που μου έφερε στο νου τους Threat Signal και εξαιρετικό το bonus track “Fog” που κλείνει το album.
Τελικώς, οι One Step From The Edge με το “The Deafening Silence” παρουσιάζουν άλλο ένα πολύ καλό σύνολο τραγουδιών το οποίο θα έλεγα ότι απευθύνεται κυρίως σε φίλους της νέας (μοντέρνας αν θέλεις) τάξης πραγμάτων του μεταλλικού ήχου. Φυσικά δεν είναι κάτι πρωτάκουστο ούτε και ανακάλυψαν τον τροχό (αλήθεια, ποιός έχει τέτοια απαίτηση εν έτει 2020;) αλλά η αγάπη και η πολλή μελέτη που έχουν ρίξει στο συγκεκριμένο αντικείμενο είναι εμφανής και με αυτό το πρίσμα θα πρέπει να αξιολογηθεί από τον ακροατή της δουλειάς τους. Μια επαγγελματικότατη απόπειρα (ο ήχος αγγίζει το τέλειο) με σαφή προσανατολισμό στα παράγωγα που θέλουν να εξάγουν και αξιοπρεπέστατο αποτέλεσμα για το στυλιστικό ρεύμα στο οποίο δρουν. Δοκιμάζεις και σχηματίζεις ιδίαν άποψιν, φίλε αναγνώστη.
https://www.facebook.com/osfte/
https://onestepfromtheedge.bandcamp.com/
643 
