ΟΙ ΜΟΥΣΑΦΙΡΗΔΕΣ, ΕΠΙΣΚΕΨΗ 4: Chain Cult

Είτε μας κάλεσες, είτε όχι, εμείς ήρθαμε και το κρίμα στον λαιμό σου! Στήλη-βίζιτα, αφιερωμένη σε εκείνους που “δημιουργούν” κάτω από τη γη… με τα ποντίκια.

Για όσους δεν έχουν ξαναδιαβάσει τη στήλη “Οι Μουσαφίρηδες του Rockway”, αποτελεί μια ελεύθερη αναζήτηση και συζήτηση με μπάντες που κάτι μας έχει κάνει “κλικ” μέσα σε τόνους μουσικής υποκειμενικότητας αλλά και αντικειμενικής πορείας της μπάντας ή των μελών της μέσα στα χρόνια.

Ανάμεσα σε οικογενειακές υποχρεώσεις, δουλειές αλλά και διάφορα άγχη, συζητάμε μεταξύ μας με ποιες μπάντες θα θέλαμε να βρεθούμε και τελικά τους φορτωνόμαστε. Οπότε σειρά είχαν οι Chain Cult.

Με τον συγκεκριμένο ήχο που έχει η μπάντα δεν θα έλεγα ότι έχω ιδιαίτερη σχέση, οπότε δεν είχα εκτεθεί στο υλικό τους. Έχουν κάνει πολλά live μέσα στα χρόνια, αλλά για διάφορους λόγους δεν είχα καταφέρει να τους δω μέχρι που ήρθε το Punk Against Capitalism. Εκείνη τη μέρα είχα πάει κατευθείαν μετά τη δουλειά και δεν ήξερα αν θα καταφέρω να αντέξω να τους δω.

Όποιον συναντούσα μου έλεγε για την μπάντα, οπότε αποφάσισα ότι όσο κουρασμένος κι αν είμαι, θα κάτσω να τους δω. Έφτασε η στιγμή να ανέβει η μπάντα στη σκηνή και είδα μια τεράστια γιορτή. Κόσμος να χορεύει, crowd-surfing, χαμόγελα και αγκαλιές με background τη μουσική του: “Όλοι μαζί”.

Την επόμενη χρονιά ήρθε η στιγμή του New Long Fest. O κόσμος εξαφανίστηκε από το main stage για να πάει στο μικρό stage και να δει τους Chain Cult. Εκεί σε αυτό το live μου επιβεβαιώθηκε το γεγονός ότι οι Chain Cult αυτό που κάνουν το κάνουν πολύ καλά και με φοβερό attitude. Είναι όμως τυχαίο ότι οι Chain Cult χαίρουν καθολική εκτίμηση; Είναι τυχαίο ότι το tour που έκαναν στην Αμερική πήγε πάρα πολύ καλά; Κατά τη διάρκεια του live στο New Long Fest, έστειλα μήνυμα στον Μαρσέλο για να του πω ότι πρέπει να πάμε μουσαφίρηδες στους Chain Cult, γιατί πίστεψέ με τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Δεν χάσαμε ευκαιρία και πολύ σύντομα βρήκαμε τα social των παιδιών και στείλαμε μήνυμα για να τους πούμε τι θέλουμε να κάνουμε. Με το καλημέρα είδαμε πόσο χαμηλών τόνων και άμεσοι είναι.

• Γεια χαρά. Με λένε Βαγγέλη και γράφω σε ένα webzine που λέγεται Rockway. Θα θέλαμε πολύ να βρεθούμε και να μιλήσουμε για την μπάντα
• Ναι εννοείται. Πότε μπορείτε;
• Τώρα με ξενέρωσες. Είχα ετοιμάσει πολλά επιχειρήματα για να σε πείσω.

Γνωρίζοντας το background των μελών της μπάντας, δεν ξέραμε αν είναι “no media” οπότε υποδεχτήκαμε με μεγάλο ενθουσιασμό την αποδοχή της πρότασης και σε λίγες μέρες εγώ, ο Δημήτρης Μαρσέλος και η Έφη Γαλιατσάτου βρεθήκαμε στον χώρο που κάνουν πρόβες οι Chain Cult.

Οι Chain Cult αποτελούνται από τους Ιάσωνα (φωνή και μπάσο), Ντίνο (κιθάρα) και Βαγγέλη (drums). Αυτό που θέλαμε να συζητήσουμε μαζί τους είναι τι οδήγησε τελικά αυτή την τριάδα να φτιάξει τους Chain Cult. Ποια ήταν τα μουσικά και κοινωνικά ερεθίσματα που τους έφεραν στο σήμερα. Οπότε πήραμε τα πράγματα από πολύ αρχή.

Ο Βαγγέλης (drums) είναι ο πιο παλιός στη σκηνή από όλη την τριάδα και για να κάτσουμε να αναλύσουμε όλες τις μπάντες που συμμετείχε και συμμετέχει, θα χρειαζόμασταν ένα αφιέρωμα μόνο για εκείνον. Ωστόσο, ξεκινήσαμε τη κουβέντα με τους Timetrap όπου άρχισε να συμμετέχει το 2008.

Οι Timetrap συμμετείχαν ενεργά στα ανεξάρτητα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα της εποχής και είχαν έναν πολύ ιδιαίτερο hardcore ήχο, ο οποίος τους έκανε να ξεχωρίσουν, τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά δεδομένου ότι εκείνη την εποχή τα ακούσματά μου ήταν τελείως διαφορετικά.

• Βαγγέλης (Chain Cult): Ήμουν ο δεύτερος drummer των Timetrap. Πριν έπαιζα σε μία μπάντα που έπαιζε πιο κάτσα-street punk τους Rejected και σε κάποιες άλλες. Ουσιαστικά στους Timetrap ξεκίνησα το 2008 σχεδόν παράλληλα με τους Αρχή Του Τέλους. Εκεί ήταν και η στιγμή που άρχισα να παίζω πιο συστηματικά.
• Βαγγέλης (Rockway): Πάντως οι Αρχή Του Τέλους και οι Timetrap είναι δύο τελείως διαφορετικά ακούσματα.
• Βαγγέλης (Chain Cult): Για εμένα πάντα ήταν εκφάνσεις ήχων που γουστάρω. Το πιο σημαντικό ήταν ότι μου έδωσαν χώρο να κάνω πράγματα που θέλω ενώ ήμουν αρκετά νέος.

Ο Βαγγέλης συνεχίζει να παίζει τα επόμενα χρόνια με τους Timetrap και τους Αρχή Του Τέλους, στηρίζοντας έντονα τα αυτoργανωμένα εγχειρήματα της εποχής και το 2010 άρχισε να παίζει και με τους Blacklisted, εν μέσω πολλών ταξιδιών στην Ελλάδα για DIY live με πολύ ιστορικές μπάντες του χώρου. Δεν μπορώ να μην αναφέρω ότι ο Βαγγέλης θυμόταν την ακριβή ημερομηνία κάθε γεγονότος, συνάντησης και συναυλίας.

Την ίδια εποχή ο Ντίνος (κιθάρα) βρισκόταν στην Πάτρα και σχεδόν παράλληλα δημιουργήθηκαν οι Dirty Wombs και οι Λήθη όπου έπαιζε μπάσο και έκανε φωνητικά και στις δύο μπάντες.

• Nτίνος: Οι δύο μπάντες δημιουργήθηκαν με διαφορά εξάμηνου και ήταν οι μπάντες που έπαιζα για τα επόμενα χρόνια. Κινούμασταν στις καταλήψεις της πόλης και εκείνα τα χρόνια ήμασταν δραστήριοι. Έτσι γνώρισα και τα υπόλοιπα παιδιά, καθώς είχαμε στήσει live για τις μπάντες τους όπως και εκείνοι είχαν στήσει για εμάς οπότε δημιουργήθηκαν φιλικές σχέσεις.
• Ιάσωνας: Με αποκορύφωμα το Ευρωπαϊκό tour: Lifewreck – Dirty Wombs.(σ.σ. Στους Lifewreck θα αναφερθούμε και παρακάτω).

Σε αυτό το σημείο μείναμε αρκετά και συζητήσαμε για τη σκηνή της Πάτρας εκείνη την περίοδο. Μιλάμε για μια εποχή που στην Πάτρα ήταν ενεργοί οι Dirty Wombs, Λήθη, Dala Sun, Fields of Locust. Μια παρέα ανθρώπων με τελείως διαφορετικούς ήχους, δημιούργησε κάτι πρωτόγνωρο για τη σκηνή.

• Ντίνος: Είναι αρκετοί οι παράγοντες που συνέβαλαν σε αυτό. Αρχικά επειδή ήμασταν φοιτητές εκεί, είχαμε άπλετο χρόνο να αφιερώσουμε. Μετά υπήρχε κίνημα με πολύ κόσμο και υπήρχαν και χώροι. Είχαμε δύο καταλήψεις που γίνονταν live (Προκάτ και Παράρτημα) και υπήρχε και το studio Sticky Fingers που προβάραμε όλοι. Προσωπικά θέλω να το βλέπω και λίγο ρομαντικά, ότι έκατσε η συγκυρία να βρεθούν όλοι αυτοί άνθρωποι σε αυτήν την πόλη εκείνη τη χρονική στιγμή.

• Βαγγέλης (Chain Cult): Επίσης εκείνη την περίοδο υπήρχε και μια ομάδα ανθρώπων που είχαν πάρει το θέμα της ηχοληψίας πολύ ζεστά. Ένα άλλο σημείο που έδωσε ερεθίσματα ήταν ότι τότε οι μπάντες τους εξωτερικού έκαναν 2-3 μήνες tour, οπότε έπαιρναν το καράβι από Ιταλία και ξεκινούσαν για τα Βαλκάνια από την Πάτρα όπου έκαναν και live.

O Ντίνος υπερθεμάτισε και το γεγονός ότι όλα αυτά τα άτομα που αποτελούσαν τη σκηνή της Πάτρας ήταν music lovers, music nerds και με πολύ καλή αισθητική. Έψαχναν πολύ τον ήχο τους και άκουγαν και πολύ μουσική οπότε ό,τι έκαναν το φρόντιζαν πολύ με όσα μέσα διέθεταν. Το έδαφος ήταν γόνιμο, τα studio ήταν γεμάτα κάθε μέρα με μπάντες που έκαναν πρόβες και γίνονταν live όλη την βδομάδα.

Σιγά-σιγά αρχίσαμε να ενώνουμε τα κουτιά και όπως ανέφερα και παραπάνω τίποτα δεν είναι τυχαίο και περάσαμε στη σκηνή της Αθήνας. Εκείνη την περίοδο (δηλαδή λίγο μετά το 2010) ο Ιάσωνας μαζί με κάποιους φίλους έφτιαξαν τους Conspiracy of Denial, στους οποίους λίγο αργότερα προστέθηκε και ο Γιώργος Χριστοφορίδης που τώρα παίζει drums στους Sun of Nothing.

O Ιάσωνας σε αυτό το σχήμα έπαιζε κιθάρα και έκανε και φωνητικά μαζί με μια κοπέλα τη Χριστίνα που είχε μακρά θητεία στον punk/crust χώρο (Katyusha κ.α.)

Οι Conspiracy of Denial είχαν ένα πολύ επιθετικό ήχο και πέρα από τις φιλικές σχέσεις που είχαν με τα σχήματα της Πάτρας, έκαναν split όπως το “Conspiracy of Denial . Λήθη”, στο οποίο μάλιστα στο τελευταίο κομμάτι της κάθε πλευράς η μία μπάντα διασκευάζει ένα κομμάτι της άλλης, αλλά έκαναν και tour μαζί. Λήθη μαζί με Conspiracy of Denial και Dirty Wombs μαζί με Lifewreck. Οι Lifewreck ήταν μια hardcore μπάντα που είχε ο Ιάσωνας μαζί με τον Βαγγέλη και τον αδερφό του και την έφτιαξαν το 2012. Μετά από αυτά τα δύο tour, οι παρέες έδεσαν, ανέπτυξαν ισχυρούς δεσμούς και η σκηνή είχε γίνει ακόμα μεγαλύτερη, είχε πλουραλισμό, έμπνευση και όραμα.

Εδώ βέβαια δεν πρέπει να παραβλέψουμε την κοινωνική συνθήκη που επικρατούσε όταν δημιουργήθηκαν αυτά τα σχήματα. Το 2010 είχαν περάσει 2 χρόνια από την εξέγερση του Δεκέμβρη και όλες οι δυναμικές που είχαν δημιουργηθεί μετρούσαν ήττες. Οι συνελεύσεις πλατείας έχαναν έδαφος, τα στέκια και οι καταλήψεις δέχονταν επιθέσεις και κόσμος άρχισε να μετρά χρόνια στις φυλακές. Αυτό το αίσθημα θλίψης στα κινήματα επηρέασε τη δημιουργικότητα των σχημάτων;

• Ιάσωνας: Κάπως έτσι γίνεται πάντα, αυτό που υπάρχει γύρω σου είναι και αυτό που δημιουργεί το υλικό για να γράψεις. Προφανώς και όλο αυτό μας επηρέασε. Οι Conspiracy of Denial έπαιζαν μόνο για να στηρίξουν πολιτικές κινήσεις. Όπως επίσης μας επηρέασε θετικά το γεγονός ότι βγήκαμε στο εξωτερικό και γνωρίσαμε ανθρώπους με διαφορετικές αντιλήψεις, διαφορετικές μουσικές και αυτό εμπλούτισε τον ήχο της σκηνής και για αυτό θεωρώ ότι άρχισαν τα live να γίνονται όλο και μεγαλύτερα.
• Βαγγέλης (Chain Cult): Εκείνη την περίοδο δεν γράφαμε στίχους γενικά για τον κοινωνικό πόλεμο ή για οδομαχίες, αλλά για συγκεκριμένα γεγονότα όπως τους αγανακτισμένους ή όταν οι ΚΝίτες έδειραν κόσμο στο Σύνταγμα το ’11. Οι μπάντες είναι πάντα η φωτογραφία της κάθε κοινωνικής περιόδου. Είναι κάτι που το σκέφτομαι πάντα. Συμβαίνουν τόσα πράγματα και το πως το σηκώνουμε όλο αυτό; Ακόμα θεωρώ ότι οι μπάντες μας έχουν αυτά τα ερεθίσματα και γράφουμε για ό,τι μας απασχολεί κοινωνικά, αλλά εκείνη την περίοδο ήταν όλα πιο άμεσα. Γράφαμε για ό,τι συνέβαινε, παίζαμε σε ό,τι συνέβαινε χωρίς να θέλω αναπολώ. (σ.σ. Εδώ κατάλαβα ότι όταν τα παιδιά χρησιμοποιούσαν το πρώτο πληθυντικό, σπάνια αναφέρονταν σε εκείνους, αλλά αναφέρονταν σε όλη τη σκηνή).

Σε αυτό το σημείο άνοιξα τα χαρτιά μου και δήλωσα στα παιδιά ότι αυτή την κουβέντα την ξεκίνησα τελείως προβοκατόρικα, γιατί ήθελα να αναδείξω ότι οι Chain Cult δεν είναι απλά τρεις άνθρωποι που βρέθηκαν και αποφάσισαν να παίξουν μουσική προαποφασίζοντας τη στάση που θα έχουν στα πράγματα. Οι Chain Cult έχουν ένα πολύ ενδιαφέρον background και αυτό τους έφερε στο σήμερα.

• Βαγγέλης (Chain Cult): H κάθε γενιά έχει κάτι που την έχει στιγματίσει. Για παράδειγμα είχε γίνει ένα live των Γενιά Του Χάους στα Μέγαρα που ξήλωναν καθίσματα, αυτό είχε στιγματίσει όσους ήταν εκεί ή εμείς είχαμε βρεθεί στο live των Tragedy στο πολυτεχνείο και μας στιγμάτισε επίσης. Είναι όλα αυτά τα κοινά βιώματα και οι ζυμώσεις που γίνονταν και οι συναυλίες ως τελετουργία και είναι κάτι που κρατάμε ακόμα.
• Ντίνος: Υπήρχαν και οι καταλήψεις ως σημεία αναφοράς όπου δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχουν. Σημαντικό επίσης ήταν το Arm Your Desires στον Τύρναβο που έφερε σε επαφή κόσμο από όλη την Ελλάδα που είχε τις ίδιες ανάγκες και αυτό ήταν απλά πρωτοβουλία μιας παρέας.

Όπως καταλαβαίνεις θα μπορούσαμε να σταθούμε σε αυτήν την εποχή για πάρα πολύ ώρα και να φτάσουμε στο σημείο να αγκαλιαζόμαστε και να λέμε: “Ρε είσαι φίλος…”, αλλά έπρεπε να προχωρήσουμε τη κουβέντα μήπως καταφέρουμε να φτάσουμε στο σήμερα.

Ξέρεις, όσοι είναι στο μάτι του κυκλώνα δεν καταλαβαίνουν τη σημειολογία κάποιων πολύ μικρών κινήσεων που σπάνε στεγανά και φέρνουν ένα βήμα πιο μπροστά κάτι. Περίπου το 2016 οι Conspiracy οf Denial αποφάσισαν να φτιάξουν σελίδα στο Facebook και τότε υπήρξε γκρίνια στη σκηνή. Μιλάμε για μια εποχή που τα αυτοργάνωμένα σχήματα αρνούνταν να έχουν οποιαδήποτε συνδιαλλαγή με social media, μέχρι που κάποια σχήματα δεν ήθελαν να έχουν καν email γιατί πρόκριναν την διαπροσωπική επαφή και όχι την ηλεκτρονική επικοινωνία. Κι όμως οι Conspiracy of Denial είδαν μια ακόμη ευκαιρία να προπαγανδίσουν αυτό που κάνουν.

• Ιάσωνας: Εγώ έφτιαξα την σελίδα. Έφαγα κράξιμο αλλά πραγματικά δεν έβρισκα τον λόγο να μην το κάνουμε αφού έτσι κι αλλιώς όλοι το χρησιμοποιούσαμε. Δες τώρα τι συζητάμε. Ότι το 2016 ήταν μπροστά να φτιάξουμε μια σελίδα στο Facebook. Ίσως έχει να κάνει με το ότι είχαμε επαφές με μπάντες από το εξωτερικό που το έκαναν ήδη και ήταν απενοχοποιημένο. Ήταν μία ακόμα πλατφόρμα για να επικοινωνούμε πράγματα.
• Βαγγέλης (Rockway): Το συζητήσατε όμως…
• Ιάσωνας: Σφαχτήκαμε (γέλια). Το συζητούσαμε καιρό. Πριν δεν είχαμε καν αφίσα για τα tour που κάναμε.
• Βαγγέλης (Chain Cult): Το 2014 πριν ξεκινήσουν το Λήθη-Conspiracy tour ήρθαν στην Αθήνα να μου δώσουν μια μπλούζα και να με χαιρετήσουν και δεν ήξερα καν που πήγαιναν.
• Ντίνος: Καλά κι εμείς οριακά ξέραμε που πηγαίναμε (γέλια)…
• Ιάσωνας: Αναπόφευκτα θα χρειαστεί να κάνεις κάποιους συμβιβασμούς αν θες να κρατήσεις κάποια πράγματα. Οι φίλοι μας στη Γερμανία έκαναν συμβιβασμούς αλλά κατάφεραν να κρατήσουν μια πολύ δυνατή σκηνή.
• Ντίνος: Στην Ιταλία που κράτησαν πιο σκληρή γραμμή δεν έχει μείνει τίποτα.
• Ιάσωνας: Κι εμείς τώρα σε μια πόλη 5 εκατομμυρίων δεν μπορούμε να βρούμε χώρους να παίξουμε.
• Βαγγέλης (Chain Cult): Εγώ δεν το βλέπω ως συμβιβασμό. Το βλέπω ως ντρίπλα για να χτίσεις κάτι καινούργιο.

Όσο προχωρούσε η κουβέντα ο Ντίνος έθεσε το ζήτημα ότι η νέα γενιά θα φέρει κάτι καινούργιο και θα προχωρήσει τα πράγματα γιατί αναπόφευκτα όσο μεγαλώνουμε μπαίνουν και άλλοι παράμετροι στην καθημερινότητά μας. Ακριβώς όμως επειδή ο Ντίνος και τα υπόλοιπα παιδιά των Chain Cult είναι στο μάτι του κυκλώνα, δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι κάθε επόμενο βήμα που έκαναν ήταν όλο και μεγαλύτερο.

Τα 3 παιδιά που είναι στη σκηνή για πάνω από 15 χρόνια αποφάσισαν να κάνουν το επόμενο βήμα δημιουργώντας τους Chain Cult χωρίς να υπάρξει κάποιο δράμα ή να χαλάσουν τις σχέσεις τους με όλους όσους έχουν ταξιδέψει αυτά τα 15 χρόνια. Έχουν παίξει σχεδόν τα πάντα στο φάσμα του punk, crust, hardcore, dark wave κτλ. και ξαφνικά αποφάσισαν να φτιάξουν κάτι τελείως δικό τους. Πολύς κόσμος έχει προσπαθήσει να περιγράψει τον ήχο τους, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο ήχος περιγράφεται απλά ως Chain Cult και το καταλαβαίνεις από τις πρώτες νότες, κάτι το οποίο τόνισε και ο Μαρσέλος αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της κουβέντας.

Οπότε διαφωνώντας ευγενικά με τον Ντίνο, ενώ όντως είναι μεγαλύτεροι από εκείνη την εποχή που πρωτοξεκίνησαν, έχουν μπει και άλλοι παράμετροι στη ζωή τους, πλέον δεν είναι οι φοιτητές που έχουν μπροστά τους άπλετο χρόνο κι όμως πήγαν πιο μακριά και πλησίασαν περισσότερο κοινό.

• Ντίνος: Είναι άμεσα συνυφασμένο με τη φύση μας σαν ατομικότητες. Εμείς…ο Ντίνος, ο Βαγγέλης και ο Ιάσωνας δεν μπορούμε να περάσουμε την καθημερινότητά μας χωρίς αυτό που κάνουμε και χωρίς να εξελισσόμαστε μέσα από την μουσική που παίζουμε.
• Ιάσωνας: Ουσιαστικά ήταν από τις πρώτες κουβέντες που κάναμε μεταξύ μας. Λέγαμε ότι αν θα κάτσουμε να παίξουμε μαζί θα τουράρουμε, θα παίζουμε, δεν θα καθόμαστε.
• Δημήτρης Μαρσέλος: Το παρακάνατε όμως…(γέλια)
• Ντίνος: Αυτό που θέλω να πω είναι ότι όλο αυτό εμπεριέχει μια προσωπική ανησυχία που είναι στοιχείο των προσωπικοτήτων μας…
• Βαγγέλης (Chain Cult): Πέρα από την προσωπική ανησυχία, εκείνη την περίοδο που ξεκινήσαμε τους Chain Cult, παίζαμε όλο αυτό το φάσμα punk rock μέχρι crust και hardcore, αλλά παράλληλα ακούγαμε και άλλες μπάντες που μας ένωναν και ακούγαμε παρέα. Οπότε όταν βρεθήκαμε είπαμε να δούμε τι ακούμε, τι μας αρέσει και αυτή την φορά να ταξιδέψουμε πιο μακριά από όσο είχαμε ταξιδέψει με τις προηγούμενες μπάντες μας, χωρίς να υπάρχει κανένα πρόβλημα στις σχέσεις μας με όλο τον υπόλοιπο κόσμο που παίζαμε και ακόμα παίζουμε μαζί. Είμαστε ακόμα κομμάτι αυτής της σκηνής.

Και οι τρεις αυτό που πρόκριναν συνεχώς ήταν το κομμάτι των σχέσεων μέσα από τα σχήματα που έχουν κάνει όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και τις σχέσεις που ακόμα αναπτύσσουν εντός και εκτός Ελλάδας. Αισθάνονται πολύ τυχεροί που ό,τι έχουν κάνει στο επίπεδο μουσικής το έχουν κάνει μεταξύ φίλων και το συνεχίζουν με αυτή τη κουλτούρα.

Από την μεριά του ακροατή που βρισκόμαστε εμείς, βλέπουμε πιο καθαρά τα άλματα που κάνει αυτή η παρέα και όπως συζητήσαμε το γεγονός ότι το 2016 οι Conspiracy of Denial ήταν από τις πρώτες μπάντες που έκαναν σελίδα στο Facebook, έτσι ερχόμενοι και στο σήμερα οι Chain Cult έχουν Spotify παρά την κριτική που γίνεται στο μέσο από ένα μεγάλο κομμάτι του χώρου.

• Ντίνος: Κάθε release που κάνουμε το ανεβάζουμε εμείς στο Soulseek και στο Bandcamp είναι με ελεύθερη συνεισφορά, γιατί πιστεύουμε ότι η μουσική αν δεν είναι σε φυσική μορφή θα πρέπει να είναι ελεύθερη…

Πέρα από το κομμάτι του ήχου που έχει διακριτή αισθητική οι Chain Cult έχουν φροντίσει και το artwork να έχει τον δικό τους χαρακτήρα, με αποκορύφωμα το “Shallow Grave” όπου ήδη βλέπουμε στα social κόσμο να κάνει tattoo to εξαιρετικό σήμα που δίνει την αίσθηση γκραβούρας.

• Ιάσωνας: Με τον Άρη που έχει το A.DVisions(σ.σ. https://www.facebook.com/ArisDvisions/) δουλεύουμε μαζί από την πρώτη στιγμή και έπιασε ακριβώς αυτό που θέλαμε να κάνουμε.
• Ντίνος: Η βασική ιδέα ήταν του Ιάσωνα. Να είναι γκραβούρα και λίγο occult. Ήταν κάτι που το έφερε ο Ιάσωνας σαν ιδέα, το συζητήσαμε και μετά ο Άρης το απογείωσε.
• Ιάσωνας: Ό,τι έχεις δει μέχρι σήμερα, από το εξώφυλλα μέχρι το σήμα μας είναι δουλειά του Άρη. Στο καινούργιο album που θα κυκλοφορήσουμε όμως θα συνεργαστούμε με έναν άλλο φίλο.
• Δημήτρης Μαρσέλος: Κερδίζει με την απλότητά του το artwork που έχετε.
• Ντίνος: Όντως τραβάει το μάτι. Υπήρξε κόσμος που είδε το artwork και αποφάσισε να ψάξει και να μας ακούσει. Βέβαια υπήρχαν και κάποιοι που είπαν: “A…νόμιζα ότι ήταν black metal…κρίμα”.

Κάποια στιγμή σε ένα review που είχα κάνει στους πολύ αγαπημένους μου Acid Mammoth είχα γράψει ότι έχουν καταφέρει τόσα πράγματα και δεν το φωνάζουν. Οι Chain Cult είναι ακόμα πιο ακραία περίπτωση, καθώς κατάφεραν να κάνουν tour στη Βόρεια Αμερική κάτι το οποίο δυσκολεύει μπάντες που έχουν και πολύ μεγάλα label να τους υποστηρίζουν. Απλά κάποια στιγμή αρχίσαμε να βλέπουμε φωτογραφίες των Chain Cult στα social από το tour…τόσο απλά. Πως κατάφεραν κάτι τόσο μεγάλο;

• Ιάσωνας: Είχαμε κανονίσει το tour πριν τον Covid. Είχαμε ετοιμάζει τα πάντα και 15 ημέρες πριν ξεκινήσουμε ήρθε το lockdown. Για τη διοργάνωση του tour βέβαια μας βοήθησε πολύ το label που είμαστε (σ.σ. La Vida Es Un Mus, UK). Κάνει πολύ δουλειά στο underground χώρο και όπου πηγαίναμε ο κόσμος μας ήξερε.
• Ντίνος: Σε όποια πόλη κι αν πήγαμε ήξεραν τους στίχους των κομματιών μας. Ήταν πολύ συγκινητικό.
• Βαγγέλης (Chain Cult): Το μόνο που μπορώ να πω ψύχραιμα και κάπως να με ηρεμήσω, είναι όπως κάποιες αμερικάνικες μπάντες που δεν τους ακούει πολύ κόσμος εκεί, αλλά στην Ευρώπη είναι πολύ γνωστοί και τους περιμένει κόσμος να έρθουν. Η σκηνή είναι μικρή και υπάρχει κόσμος που του μιλάει αυτό που κάνεις.
• Ντίνος: Καταλαβαίνεις ότι δεν είσαι μόνος σου. Όπως υπάρχει ο Βαγγέλης και ο Δημήτρης στην Ελλάδα, υπάρχει και ο αντίστοιχος Βαγγέλης και Δημήτρης στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Οι Chain Cult δεν έχουν καταλάβει και ούτε έχουν και καμία διάθεση να καταλάβουν πόσο μεγάλο ήταν αυτό που έκαναν. Μου έδωσαν την αίσθηση ότι κατά τη διάρκεια της κουβέντας μας είδαν το μέγεθος κάποιων πραγμάτων. Η οργάνωση του tour πήρε σχεδόν όλο το 2023 και το tour ήταν ένας μήνας με 23 συναυλίες (20 στις Ηνωμένες Πολιτείες και 3 στον Καναδά), το οποίο περιλάμβανε πολύωρα ταξίδια με van αλλά και domestic πτήση από τη μία ακτή στην άλλη.

Ο Δημήτρης ρώτησε σε ποια πόλη ήταν το live που ευχαριστήθηκαν περισσότερο και ο Ντίνος απάντησε αμέσως το Los Angeles. To live είχε πάρα πολύ κόσμο, άγριο και δυναμικό. Υπήρχε όμως κανένα παρατράγουδο στο tour;

• Ντίνος: Όχι…όλα πήγαν πολύ ομαλά.
• Βαγγέλης (Chain Cult): Κάποια πράγματα τα είχαμε αφήσει τελείως στη τύχη τους και το καταλάβαμε μήνες μετά. Για παράδειγμα όταν πετάξαμε από την Ανατολική στην Δυτική ακτή, δεν είχαμε ούτε οδηγό ούτε όργανα.
• Βαγγέλης (Rockway): Τι εννοείς “Δεν είχαμε όργανα”;
• Βαγγέλης (Chain Cult): Για αυτό το κομμάτι του tour δεν είχαμε κανονίσει ούτε που θα μείνουμε ούτε με τι όργανα θα παίξουμε, πιστεύαμε ότι θα βρούμε μεταχειρισμένα αλλά ήταν πανάκριβα. Τελικά μέσω Instagram βρέθηκαν κάποιοι λατινοαμερικάνοι punks που και όργανα μας βρήκαν και μας έδωσαν το σπίτι τους να μείνουμε, στο οποίο δεν είχαν προλάβει ούτε οι ίδιοι να μπουν. Πήγαμε και δεν είχε τίποτα μέσα.
• Βαγγέλης (Rockway): Τότε έπρεπε να μου πεις ότι είχαμε άστρο…όχι ότι πήγαν όλα ομαλά (γέλια).
• Ντίνος: Εκεί όμως καταλαβαίνεις τη δύναμη του community.
• Ιάσωνας: Δεν υπήρξε στιγμή που δεν πίστευα ότι θα βρούμε όργανα. Ήμουν σίγουρος ότι θα βρούμε.
• Δημήτρης Μαρσέλος: Είναι πολύ κρίμα που δεν είχατε έναν άνθρωπο με κάμερα να καταγράψει όλο αυτό που περιγράφετε.
• Ιάσωνας: Ήμασταν στο κέντρο του Los Angeles, όπου εκεί είναι πολύ άσχημες οι συνθήκες. Πήραμε ένα ταξί να μας πάει στο σπίτι που αναφέραμε και δεν ξέραμε ποιοι είναι αυτοί που θα βρούμε και που είναι το σπίτι. Τελικά μας υποδέχτηκαν με ένα τεράστιο χαμόγελο.
• Ντίνος: Εκεί είδα εγώ πως ότι κάναμε τόσα χρόνια στην Πάτρα, υπήρχαν κι εκεί άνθρωποι που έκαναν και κάνουν κάτι αντίστοιχο και έφτιαξαν σκηνή. Ήταν πολύ εντυπωσιακό επίσης ότι γνωρίσαμε κόσμο από μπάντες που ακούμε εδώ και 20 χρόνια και ήρθαν και στα live μας.

Όσο κουβεντιάζαμε για το tour έρχονταν συνεχώς εικόνες μπροστά τους και μας είπαν φοβερά περιστατικά τα οποία κάποια είχαν απίστευτο γέλιο, όπως ότι όταν έφτασαν σε μια πόλη έμαθαν ότι θα παίξουν σε ένα μεξικάνικο εστιατόριο και τελικά την ιδιοκτήτρια την έκαναν crowd-surfing και άλλα ήταν πολύ επικίνδυνα όπως το επίπεδο εγκληματικότητας και οπλοκατοχής που είδαν σε κάποιες περιοχές. Ακόμα προσπαθώ να καταλάβω τι εννοούσε ο Ντίνος ότι όλα πήγαν πολύ ομαλά. Προφανώς μια τέτοια εμπειρία μένει αξέχαστη στην παρέα που το ζει και βάζει έναν ακόμη λιθαράκι σε αυτό που χτίζουν.

Επιστρέφοντας στην πραγματικότητα της Ελλάδας, οι Chain Cult έχουν καταφέρει να βγουν από τα όρια του underground ενώ παράλληλα το υποστηρίζουν με σθένος. Όπως ανέφερα στην αρχή του κειμένου η πρώτη φορά που τους είδα ήταν στο Punk Against Capitalism και η δεύτερη στο New Long Fest. Δύο ετερόκλητα festival με τις ίδιες αντιδράσεις στο κοινό. Με πολύ σκοτεινό στίχο καθημερινότητας, οποιαδήποτε σύνθεση κοινού βρίσκεται από κάτω, παθιάζεται, χορεύει, χαμογελάει.

• Ντίνος: Και η μουσική μας αλλά και οι στίχοι μας έχουν όμως και το στοιχείο της λύτρωσης.

Η έλλειψη χώρων είναι κάτι που προβληματίζει πολύ το σχήμα. Δεν έχουν στόχο απλά να κάνουν live αλλά να φτιάξουν ένα γεγονός. Το live ως ιεροτελεστία όπως ανέφεραν προηγουμένως στη κουβέντα μας. Ωστόσο με τη κυκλοφορία του νέου τους δίσκου έχουν σκοπό να κάνουν παραπάνω live στην Αθήνα.

Ο καινούργιος δίσκος των Chain Cult θα έχει τον τίτλο: “Harm Reduction” και θα κυκλοφορήσει στις 27 Σεπτέμβρη μέσω της La Vida Es Un Mus.

Το πρώτο δείγμα από τον δίσκο μας το έδωσαν μαζί με ένα video clip και ο ήχος είναι Chain Cult αλλά με πιο προσεγμένη παραγωγή και ακόμα πιο Dark Wave χροιά. Προφανώς είμαστε περίεργοι και για τον υπόλοιπο δίσκο, αλλά το τέλος Σεπτέμβρη είναι κοντά.

Μπορώ να πω ότι την είχα ανάγκη την κουβέντα με τους Chain Cult. Κάναμε ένα ταξίδι στο χρόνο για να φτάσουμε στο σήμερα και να δούμε όλα τα ερεθίσματα και τις συνθήκες που έκανε αυτή την παρέα να δημιουργήσει αυτό το σχήμα. Για όλα αυτά τα χρόνια που συζητούσαμε κι εμείς ήμασταν κάπου εκεί γύρω, οπότε όσο προχωρούσε η κουβέντα τα χαμόγελα πλάταιναν και αντιλαμβανόμασταν ακριβώς αυτό που ήθελαν να περιγράψουν.

Θέλω να πιστεύω ότι η άχαρη σύμπτυξη της κουβέντας σε ένα κείμενο, κατάφερε να δώσει το στίγμα της μπάντας και την πορεία των παιδιών μέχρι σήμερα.

Μπορώ να πω ότι την είχα ανάγκη τη κουβέντα με τους Chain Cult γιατί όταν φύγαμε από το studio αγκαλιαστήκαμε και τους ευχαριστήσαμε και μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι έχουμε ανάγκη τέτοιες μπάντες γύρω μας. Εμείς οι:

The neglected of the world

The unpersons of the world

The uninvited of the world

508