Είδος: Doomy Progressive Metal
Εταιρεία: Season of Mist
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 13 Σεπτεμβρίου 2024
Οι Ocean Of Slumber έχουν την τιμή να χαίρουν καθολική αποδοχή, με reviewers και κοινό να τους πλέκουν το εγκώμιο σε κάθε τους βήμα. Με το περιβάλλον θετικά προκατειλημμένο, στις 13 Σεπτεμβρίου ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν τον νέο τους δίσκο με τίτλο: “Were Gods Fear to Speak” μέσω της Season of Mist και αν κρίνω από τις συζητήσεις που παρακολουθώ σε διάφορα group, υπάρχει αρκετός κόσμος που ανυπομονεί να ακούσει την καινούργια δουλειά της μπάντας.
Οι Ocean of Slumber είναι αδιαμφισβήτητα μια μπάντα με πολύ ικανούς μουσικούς και το αποδεικνύουν ακόμη μια φορά, με τις συμπαγείς συνθέσεις τους αλλά και την ικανότητα να μπαίνουν σε prog μονοπάτια χωρίς να φλυαρούν και χωρίς να έχουν τη ματαιοδοξία να αποδείξουν τις ικανότητές τους. Ακριβώς για αυτό το λόγο οι συνεχόμενες ακροάσεις του “Were Gods Fear to Speak”, μου έδιναν όλο και περισσότερα επίπεδα και στον ήχο αλλά και στο τι θέλουν να εκφράσουν μέσω αυτού.
Αιχμή του ήχου αποτελούν τα φωνητικά της τραγουδίστριας Cammie Gilbert-Beverly. Η τραγουδίστρια δεν εξουθενώνει τον ακροατή με αριστοτεχνικές οπερέτες, ούτε βάζει γρέζι και βραχνάδα στη φωνή της για να βγάλει μια βεβιασμένη αγριάδα, κάτι το οποίο έχουμε δει πολλούς τραγουδιστές στο prog να κάνουν και το θεωρώ παγίδα που τελικά τους κάνει καρικατούρες (James LaBrie όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται). Η Benerly έχει τον δικό της χαρακτήρα και δεν πιέζει τον εαυτό της να κάνει κάτι που δεν μπορεί να υποστηρίξει. Ακόμα και στην διασκευή του “Wicked Game” που έχουν στο “Were Gods Fear to Speak”, δεν προσπαθεί να μιμηθεί τον Chris Isaak, όπως είχε κάνει ο Ville Valo για παράδειγμα, αλλά το έφερε στα μέτρα της με πανέμορφες δυναμικές.
Ενώ το album μου έβγαλε μια ατμόσφαιρα noir, οι στίχοι εξερευνούν σκοτεινές περιοχές του ανθρώπινου μυαλού όπως ο υπαρξιακός φόβος και ο αγώνας για συναισθηματική επιβίωση αλλά και την στάση απέναντι σε κοινωνικές αγκυλώσεις.
With hearts unyielding, we will face, not fear the night
Defying the gods, we will find our own light
Δεν θα έλεγα ότι έχουμε μπροστά μας ένα concept album, αλλά η θεματολογία των στίχων και η ομοιογένεια του ήχου σε όλη τη διάρκεια του album. Μου έδωσε την αίσθηση ενός παραμυθού με αυτοτελείς ιστορίες.
Όπως ανέφερα και στην αρχή του κειμένου, οι ικανότητες των Ocean of Slumber είναι αδιαμφισβήτητα πολύ μεγάλες και όπως όλα τους album χαρακτηρίζονται από ποιότητα έτσι και το “Were Gods Fear to Speak” είναι ένα αψεγάδιαστο album. Όμως, δεν κρύβω ότι με προκαταβάλλει αρνητικά όταν μια μπάντα θεωρείται τοτέμ και διαβάζω παντού διθυραμβικά\γηπεδικά σχόλια. Με προκαταβάλλει ακόμα περισσότερο όταν κάποιος τολμήσει να πει κάτι αρνητικό και πέφτει πάνω του η δαμόκλειος σπάθη των internetικών τιμωρών.
Πέρνα από την αρνητική προδιάθεση που είχα για το “Were Gods Fear to Speak”, με κούρασε σε μεγάλο βαθμό το γεγονός ότι στην παραγωγή είναι τόσο μπροστά η φωνή της Beverly όπου πολλές φορές μου έδινε την εντύπωση ότι έκανε karaoke. Σίγουρα, όταν έχεις στα χέρια σου κάτι τόσο δυνατό θα κοιτάξεις να το εκμεταλλευτείς, αλλά εδώ τα φωνητικά είναι τόσο μπροστά που σε πολλά σημεία δεν μπορούσα να καταλάβω τη μουσική. Όσο και αν εκτιμώ τους Ocean of Slumber, όσο και αν παραδέχομαι ότι έχουν βγάλει ένα αντικειμενικά καλό album, συγγνώμη αλλά θα προσπεράσω.
Facebook: https://www.facebook.com/oceansofslumber/
Instagram: https://www.instagram.com/oceansofslumber
Bandcamp: https://oceansofslumber.bandcamp.com/
591 
