Είδος: Progressive rock
Εταιρεία: Anesthetize
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 4 Ιουνίου 2021
Παρακολουθώντας τους Nine Skies από το πολύχρωμο “Return Home”, το εντυπωσιακό ντεμπούτο του 2017, είναι φανερό πως η μικρή αυτή ορχήστρα που διατηρεί τον βασικό της πυρήνα, αλλά αρέσκεται σε νέα πρόσωπα, μόνιμα ή με την μορφή καλεσμένων, δεν φοβάται τις αλλαγές. Η φανερή διαφοροποίηση του επόμενου βήματος, στο αντιπολεμικό, μεγαλεπήβολο concept του “Sweetheart Grips” το 2019, αποκάλυψε μια ομάδα μουσικών που είναι πρόθυμοι να ταξιδεύουν σε νέα σύμπαντα σύλληψης και να δοκιμάζονται σε άγνωστες απόπειρες.
Η αυγή του καλοκαιριού του 2021, βρίσκει τους μουσικούς από τη Νίκαια της Γαλλίας έτοιμους να τραβήξουν τους ακροατές τους σε διαφορετικές εντυπώσεις και να αποκαλύψουν ένα νέο πρόσωπο έκφρασης. Η απόφαση των Γάλλων να δοκιμάσουν την ευρηματικότητα της ομάδας τους σε ένα πιο ήπιο, αφηγηματικό ύφος ήθελε αρκετό θάρρος. Το “5.20” είναι ουσιαστικά ένας ακουστικός δίσκος, αν θέλουμε να καταφύγουμε σε μια άμεση και πρακτική πληροφορία τόσο για το ύφος όσο και για τον ήχο του. Όσο όμως χρήσιμη και υπαινικτική είναι η πληροφορία αυτή, άλλο τόσο περιοριστική και άδικη είναι για αυτό που μας έχουν δώσει οι Nine Skies.
Το 9μελές πλήρωμα των Γάλλων έχει ήδη τον ηχητικό πλουραλισμό να υπερασπιστεί πολυποίκιλα αυτό το εγχείρημα. Πέρα από τον έγχορδο πυρήνα των δημιουργών Eric Bouillette, Alexandre Lamia, David Darnaud, τις φωνητικές εκδοχές των Alienor Favier, Achraf El Astraoui, τα πλήκτρα της Anne-Clayre Rallo, το rhythm section των Hety/Galia, και το σαξόφωνο του Laurent Benhamou, υπάρχουν οι υπέροχες νεοκλασικές ενισχύσεις από το βιολί και το τσέλο των Cath Lubatti και Lilian Jaumotte. Το οπλοστάσιο είναι υπέρπληρες αλλά οι Nine Skies μας συνηθίζουν σε υπερβάσεις και ευχάριστες εκπλήξεις με εκλεκτούς καλεσμένους, που πέρα από το ειδικό τους βάρος, θα προσδώσουν στο έργο τους ένα εναρμονισμένο αποτέλεσμα. Οι αδερφοί Hackett προσθέτουν το δικό τους άγγιγμα στο κέντημα των Γάλλων, ο Steve με το σόλο του “Wilderness”, και ο John με το φλάουτο στο “The Old Man In The Snow”. Τέλος, ο μοναδικός Damian Wilson ερμηνεύει το πανέμορφο “Porcelain Hill”.
Πίσω όμως από τον πλούτο των συντελεστών και εκτελεστών, η μουσική η ίδια θριαμβεύει. Αν υπάρχουν δύσπιστοι που ίσως δικαιολογημένα πιστεύουν πως ένα πλήρες ακουστικό άλμπουμ δύσκολα θα σε κρατήσει πραγματικά κοντά του ως το τέλος, εδώ θα βρουν τη διάψευση. Ο μεγάλος πρωταγωνιστής που δείχνει να κινεί τα νήματα και να ζυγίζει τελικά την αντοχή και την ιδιαιτερότητα των τραγουδιών είναι η έμπνευση, είναι η αλήθεια πως τα τραγούδια αυτά γεννήθηκαν από ειλικρινή ανάγκη περιγραφής και έκφρασης και γι’ αυτό έχουν σοβαρό λόγο ύπαρξης. Είναι σχεδόν μαγικό πόσο άμεσα σε φυλακίζει η μουσική του άλμπουμ από τα πρώτα βήματα και σε μεταφέρει με πυκνά μηνύματα δημιουργίας και επιτακτικών ήχων. Τα θέματα που είναι ισχυρά και υπερασπίζονται τις διαθέσεις που κουβαλάνε, έχουν αυτή την απόκοσμη αντήχηση που θα σε σπρώξει σε μια περιπλάνηση ξεχωριστή. Χωρίς να χρειαστεί να προσπαθήσει κανείς αρκετά θα βρει τον εαυτό του έκπληκτα πρόθυμο να συνεχίσει το δρόμο του 5.20, ανάμεσα στον ιστό μιας νεοκλασικής, ουσιώδους και λειτουργικής προσέγγισης που συνεργάζεται ή μονομαχεί με μια σκοτεινή folk φλέβα. Μέσα από το ευρύτερο πρίσμα της ευελιξίας του progressive rock, η παλίρροια και η άμπωτη αυτής της συνύπαρξης απελευθερώνουν τα μοναδικά αλλά και μοναχικά χρώματα του “5.20”. Δεν είναι ένα προβλέψιμο άλμπουμ μιας εσωστρεφούς νύχτας που ψάχνει κανείς μια μινιμαλιστική ήρεμη συνοδεία, είναι ο οδηγός που μπορεί να σε εκτρέψει οποιαδήποτε στιγμή της μέρας σε ένα αλλόκοτο παραστράτημα απομόνωσης και αναζήτησης. Με τις όμορφες σταγόνες του να περικλείουν και θεμιτές pop rock σειρήνες, jazzy επικλήσεις, θεατρικά έντονες σκηνές ήχων, αλλά και εκείνο το απόκοσμο, ίσως κάποιες στιγμές μοιραία σκοτεινό κλίμα του Martyn Bates και των Eyeless In Gaza, οι Nine Skies έχουν αποφύγει κάθε ύφαλο του εγχειρήματος και θριαμβεύουν, ακόμα και στις καθαρά οργανικές συνθέσεις του. Από το “Colourblind” μέχρι τον χαιρετισμό του “Smiling Stars” κρύβονται μόνο πολύτιμες απολαύσεις και αν το ριψοκινδύνευα λίγο παραπάνω ίσως κοντοστεκόμουν περισσότερο στο “Godless Land”.
Αν θεωρείς πως περίπου 50 λεπτά ευγενικής νοσταλγίας και ευρηματικής ανάπλασης μπορούν να γεννήσουν ελπίδα και να ξορκίσουν την αναγκαστική απομόνωση που επέβαλαν οι συνθήκες σε όλους μας, το “5.20” είναι το δικό σου πράσινο διαβατήριο.
Bandcamp: https://nineskies.bandcamp.com/album/520
Website: https://nineskiesmusic.com/
Facebook: https://www.facebook.com/nineskiesmusic
706 
