Η συζήτηση με μια θρυλική φιγούρα της μέταλ Θεσσαλονίκης, τον Μάριο Ηλιόπουλο των Exhumation και Nightrage, είναι σαν να συζητάς με ολόκληρη την εγχώρια σκηνή.
Ήταν εκεί από τα ’90ς, από τους πρώτους που κυνήγησε το όνειρο του στο εξωτερικό και μας χάρισε όχι μόνο πανέμορφα άλμπουμ, αλλά και την αυτοπεποίθηση ότι αν το πιστέψουμε, δεν έχουμε τίποτα να ζηλέψουμε ως σκήνη, από τα συγκροτήματα του εξωτερικού. Έτοιμος για να γκρεμίσει το Eightball (FB Event), παρέα με τους Sarissa το Μάρτιο, ο Μάριος βρήκε με μεγάλη ευγένεια και διάθεση το χρόνο να απαντήσει στα ερωτήματα μας και να μας ανοίξει την όρεξη για δυο βραδιές που θα μείνουν στην ιστορία!
-Ας κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν, για να βάλουμε μια γερή βάση στη συζήτηση μας. Πώς ξεκίνησες στα 90’ς με τους Exhumation, τι έβλεπες γύρω σου εκείνη την εποχή και πως πήρες αυτή την απόφαση.
Μάριος: Αυτό με πηγαίνει πίσω στο χρόνο, θυμάμαι τον εαυτό μου στη δεκαετία του 1980, με την πρώτη μου μπάντα τους The Force to 88-89 με το φίλο μου τον Γιώργο τον Μπαχαρίδη. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να κάνουμε πολλά, λίγο η έλλειψη υποδομών, λίγο οι στρατιωτικές μας υποχρεώσεις, κάπου το χάσαμε.
Μόλις ξεμπερδέψαμε με όλα αυτά, θυμάμαι ότι είχε κυκλοφορήσει ένα demo με τους Exhumation, το Rebirth το 1990, στα Rock Studio του συγχωρεμένου Παντελή Δεληγιαννίδη. Το 1994 έπαιξα στο demo το “Deepest Side of Fear” και με δική μου απόφαση το 1996 πήγαμε στη Σουηδία στο Έρεμπρου, για να ηχογραφήσουμε το πρώτο μας άλμπουμ.
Με το “Seas of Eternal Silence” ξεκίνησε η ιστορία των Exhumation, η οποία ήταν ένα μεγάλο σχολείο για μένα, έμαθα πάρα πολλά και ήταν το βήμα που με έβαλε στη μουσική, μου έδειξε πως λειτουργεί η μουσική βιομηχανία, τι πρέπει να κάνεις και τι να αποφύγεις. Βέβαια, πάντα ψαχνόμουν πάρα πολύ, διάβαζα έντυπα του εξωτερικού και παρακολουθούσα τη σκηνή.
Ήξερα ακόμη και τότε, ότι κάνουμε πρωτόγνωρα βήματα για συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη, ταξιδεύοντας στο εξωτερικό και προσπαθώντας φυσικά το καλύτερα για την μπάντα.
-Θυμάσαι εκείνη την εποχή, τι κατάσταση επικρατούσε στη σκηνή, ειδικά στη σκηνή της Θεσσαλονίκης;
Μάριος: Υπήρχαν πολλές μπάντες τότε που προσπαθούσαν να κάνουν κάτι, ήταν αρκετά αναπτυσσόμενη η σκηνή της πόλης. Ήταν ένα πολύ ωραίο κλίμα, τότε γεννιόταν αυτή η ελληνική σκηνή, η οποία τώρα λέμε «κοίτα τι ωραία που πάει», από τότε ξεκίνησε αυτή η ωραία παρέα.
Μάλιστα, πιστεύω ότι από τις κινήσεις που είχαμε κάνει εμείς εκείνη την εποχή, αλλά και οι Rotting Christ και οι Nightfall και άλλοι, τραβήξαμε τη σκηνή προς τα εμπρός. Ίσως και χωρίς να το ξέρουμε, δείξαμε στη σκηνή τι πρέπει να κάνει για να προσπαθήσεις να κυνηγήσεις τα όνειρα σου, να διεκδικήσεις το μέλλον. Τρία άλμπουμ κάναμε συνολικά με τους Exhumation.
-Το πρώτο βήμα ήταν καταλυτικό, λοιπόν, όμως το επόμενο κεφάλαιο στην καριέρα σου, οι Nightrage, αποτέλεσαν τη μεγάλη έκπληξη και το μεγάλο σταθμό, ταυτόχρονα. Θυμάμαι, στο ντεμπούτο σας, να κοιταζόμαστε μεταξύ μας και να αναρωτιόμαστε πως τα κατάφερες να μαζέψεις τόσο καλό κόσμο! Τι προϋποθέτει μια τέτοια εξέλιξη, τι θυσίες απαιτεί;
Μάριος: Όλα αυτά προϋποθέτουν, πάνω από όλα, αγάπη για τη μουσική, προσήλωση και να δουλεύεις πάρα πολύ σκληρά για αυτό που αγαπάς, χωρίς να περιμένεις κάτι για αντάλλαγμα. Είναι σίγουρο πάντως, ότι η αγάπη για τη μουσική θα σε ανταμείψει σε κάποιο σημείο στη ζωή σου.
Τα παράτησα όλα, τη δουλειά μου, το σπίτι μου, την οικογένεια μου, τη χώρα μου, γιατί πίστευα πάρα πολύ στα τραγούδια μου, πίστευα ότι έχουν μέλλον. Ξεκίνησα χωρίς να έχω τίποτα εξασφαλισμένο, χωρίς λεφτά, χωρίς σπίτι να μείνω, το πρώτο σπίτι στη Σούηδία ήταν τα Friedman Studios, εκεί που ηχογραφούσαν οι In Flames και οι At the Gates. Ήταν ένα μεγάλο ρίσκο, αλλά αν πιστεύεις στον εαυτό και τη μουσική σου μπορείς να καταφέρεις μεγάλα πράγματα.
Έχοντας μάθει τόσα πράγματα στη μουσική, έδωσα τα πάντα στους Nightrage, από τότε την πρώτη μας κυκλοφορία το 2003, στο “Sweet Vengeance”. Με πολύ ωραίες συμμετοχές, τον Thomas Lindberg τον τραγουδιστή των At the Gates που ήταν μεγάλη μου τιμή ως τεράστιος οπαδός της μπάντας του και τον ντράμερ των The Haunted (Per Moller) που ήταν από τους καλύτερους παίκτες διεθνώς στο μέταλ.
Ούτε εγώ πίστευα ότι μπήκαν όλοι αυτοί στο δίσκο και με τις ικανότητες τους ανέβασαν πάρα πολύ το τελικό αποτέλεσμα. Τα τραγούδια άρεσαν πάρα πολύ στον Fredrik Nordstrom και σε όλους και ερχόντουσαν μπάντες όπως οι In Flames και οι Dark Tranquillity και μου έδειχναν σεβασμό, γνωριστήκαμε όλοι μεταξύ μας. Γενικότερα, εκεί είχαν μια πολύ δεμένη σκηνή και επικρατούσε μια διαφορετική νοοτροπία, με αλληλοβοήθεια, με στήριξη από το κράτος στις τέχνες.
Η Σουηδία ήταν ένα τεράστιο σχολείο για μένα, δεν ξέρω αν θα μπορούσα να κάνω όλα αυτά τα πράγματα, αν έμενα στην Ελλάδα. Δυστυχώς, αναγκάστηκα να φύγω από τη χώρα μου, δεν ήθελα να το κάνω και νομίζω τα επόμενα βήματα με δικαίωσαν, καθώς είμαστε ακόμη ενεργοί με τόσα άλμπουμ. Έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια, δεν περίμενα αυτή την πορεία, αλλά τα καταφέραμε, υπάρχει πάντα φως στο τούνελ.
-Μπορούμε να χωρίσουμε σε περιόδους την 20ετη πορεία των Nightrage και ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή σε αυτή; Αντίστοιχα, ποια στιγμή ξεχωρίζεις από την πορεία σου;
Το πιο δύσκολο σημείο, ήταν σε προσωπικό επίπεδο, επιβίωσης, δεν είχα λεφτά, έπρεπε να κάνω δουλειές του ποδαριού, άλλαζα σπίτι συνέχεια, ήταν όλα διαφορετικά στη Σουηδία, το κλίμα, οι άνθρωποι, έπρεπε να προσαρμοστώ. Είχε πολλά ups and downs η πορεία των Nightrage, όμως η τρέλα και το πάθος που έχω για τη μουσική δεν άλλαξε ποτέ και δεν με άφησαν να λυγίσω ποτέ. Πολλά μπορεί να περνούν από το μυαλό όταν είσαι αντιμέτωπος με δύσκολες καταστάσεις μέσα στο συγκρότημα, αλλά οι Nightrage είναι επτάψυχοι.
Ειδικά στο μεταλ, πάντα ψάχνεις μια σύνδεση, όταν κάνεις μουσική δεν την κάνεις μόνο για τον εαυτό σου, ψάχνεις τον τρόπο να εκφράσεις πράγματα και ανθρώπους που θα τα μοιραστείς όλα αυτά. Είμαστε τυχεροί που έχουμε βρει τόσους ανθρώπους που αγαπήσαν και στήριξαν αυτή την μπάντα και για εμάς, αυτό είναι όλα τα λεφτά του κόσμου.
Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια στιγμή, θα έλεγα το “Dance Across the Past” των Exhumation και το “Sweet Vengeance” των Nightrage, γιατί ήταν άλμπουμ σταθμοί για μένα. Συναισθηματικά για μένα είναι πολύ σημαντικά γιατί καταφέραμε πολλά και στους δύο δίσκους, ενώ αποτυπώνουν σωστά τον ήχο που έχουμε και όλα αυτά που θέλουμε να κάνουμε ως μπάντα.
-Μόλις τελειώσατε με την τριλογία σας, μια κοινή θεματική στα τρία τελευταία άλμπουμ σας, πως σας ήρθε αυτή η έμπνευση;
Μάριος: Η ιστορία αυτή ξεκίνησε με το “Venomous”, μετά ήρθε το “Wolf to Man” και ολοκληρώθηκε με το “Abyss Rising”. Ήταν μια θεματολογία, την οποία ο τραγουδιστής μας ανέπτυξε εξ’ ολοκλήρου, κάπως σκοτεινή, μιλάει για τους ανθρώπους που έχουν φτάσει στο χείλος της καταστροφής και εν τέλει, πέφτουμε στο γκρεμό ως ανθρωπότητα, ζούμε αυτή τη ζοφερή κατάσταση και δεν υπάρχει γυρισμός. Όμως, στα τραγούδια μας βρίσκεται φως, βρίσκεται ελπίδα, θέλουμε να πιστεύουμε ότι μέσα σε όλα αυτά που ζούμε υπάρχει διέξοδος από την άβυσσο. Είναι ένα πολύ περίεργο μέρος η Γη πλέον, έχουμε φτιάξει μια πραγματικότητα χωρίς πολύ αγάπη, με πολύ μίσος. Είναι στο χέρι μας να το αλλάξουμε όλο αυτό, να πάμε προς το φως, καθώς κάθε μέρα οδεύουμε προς το σκοτάδι.
Επηρεαζόμαστε από αυτά που ζούμε, γράφουμε για αυτά, όμως με τρόπο που δεν είναι διδακτικός, δεν θέλουμε να γίνουμε preachers, απλώς επισημαίνουμε αυτά που βλέπουμε και τι θα έπρεπε να κάνουμε για αυτό.
Γενικότερα, η περίοδος της πανδημίας όπου και ηχογραφήθηκε το τελευταίο μας άλμπουμ, παρότι δουλεύαμε συνεχώς, ήταν δύο χρόνια χαμένα. Καταφέραμε να μην μας πάει πίσω όλο αυτό, σκέψου ότι ταξίδεψα δύο φορές στη Σουηδία εν μέσω πανδημίας, δεν ήξερα καν αν θα είχα εισιτήριο να γυρίσω. Τα έδωσα όλα, δεν φοβήθηκα τίποτα. Περάσαμε δυσκολίες.
Αυτό το άλμπουμ ηχογραφήθηκε σε παράξενες συνθήκες, πρωτόγνωρες, όμως τα καταφέραμε και κάναμε και συναυλίες. Ίσως ήταν το πιο μεστό άλμπουμ των Nightrage, βάλαμε κάποια νέα στοιχεία μέσα, χωρίς να παρεκκλίνουμε από τη μέταλ νοοτροπία που έχουμε και θα έχουμε πάντα. Δεν θα γίνουμε ποτέ μια ποπ μεταλ μπάντα, αλλά προσπαθούμε να πάμε τον ήχο μας ένα βήμα παραπέρα, χωρίς να επαναλαμβανόμαστε, αυτό δεν το θέλω καθόλου. Το “Abyss Rising” ήταν μια ομαδική προσπάθεια, όλοι συνείσφεραν, δεν θα μπορούσα μόνος μου να τα γράψω όλα αυτά και είμαι πολύ χαρούμενος με αυτό.
Όμως έχουμε ήδη ξεκινήσει το επόμενο μας άλμπουμ, ήδη 11 κομμάτια είναι έτοιμα σε προπαραγωγή demo! To Νοέμβριο μπαίνουμε στα Devasoundz Studio του Foti Benardo, που ήταν και πρώην μέλος μας και ένας υπερταλαντούχος μουσικός. Είναι η πρώτη φορά που θα ηχογραφήσουμε από την αρχή ως το τέλος έναν δίσκο μας στην Ελλάδα και είμαι πάρα πολύ χαρούμενος για αυτό. Είναι έτοιμα όλα, έχω βρει την τεχνογνωσία, τα άτομα, την αγάπη, το πάθος για να ηχογραφηθεί ένα άλμπουμ των Nightrage στην Ελλάδα!
Πιστεύω ότι είναι από τα καλύτερα κομμάτια που έχουμε ηχογραφήσει ποτέ, ενώ αλλάζουμε και τη «διάθεση» των κομματιών, ίσως προσπαθήσουμε να βρούμε το φως στο τούνελ και την ελπίδα! Λογικά, Φεβρουάριο- Μάρτιο του 2024 θα κυκλοφορήσει.
-Τι θα δούμε στα επερχόμενα λαιβ το Μάρτιο;
Μάριος: Έχουμε κλείσει δύο συναυλίες σε Αθήνα (10-3, Παρασκευή) και Θεσσαλονίκη (11-3, Σάββατο) το Μάρτιο, με support τους Aetherian, τους Psyanide και τους θρυλικούς Sarissa. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος που θα έχουμε την ευκαιρία να μοιραστούμε τη σκηνή με τους Sarissa, προπάτορες της ελληνικής σκηνής και μια από τις αγαπημένες μου μπάντες. Μεγάλωσα με τέτοιες μπάντες και ειδικά τους Sarissa τους θαύμαζα.
Θα είναι πραγματικά ξεχωριστά λαιβ. Θα παιχτούν πολλά κομμάτια και μάλιστα κάποια που δεν έχουν ξαναπαιχτεί ποτέ και θα καλύπτουν όλη μας την πορεία. Δουλεύουμε πολύ σκληρά πάνω στο setlist, γιατί θέλουμε αυτές οι συναυλίες να πάνε πάρα πολύ καλά και ο κόσμος να το ευχαριστηθεί.
-Πως βλέπεις την ενασχόληση με τη μουσική σήμερα και τη νέα γενιά;
Μάριος: Πλέον υπάρχει πολύ μεγαλύτερη πρόσβαση στη μουσική αυτές τις μέρες, ένας πιτσιρικάς μπορεί να μπει στο διαδίκτυο και να ακούσει όση μουσική θέλει, ελεύθερα. Αυτό είναι καλό γιατί δίνει στον κόσμο τη δυνατότητα να διαλέξει πριν πάει στο δισκάδικο, δεν είναι όπως παλιά που πήγαινες στο μαγαζί και διάλεγες άλμπουμ από το εξώφυλλο! Είναι απίστευτο εργαλείο το ίντερνετ, οι μπάντες σήμερα είναι απίστευτα τυχερές που μπορούν με το πάτημα ενός κουμπιού να έρθουν σε επαφή με τους οπαδούς και να κάνουν αυτή τη σύνδεση με το κοινό άμεσα.
Παλιά, αυτό ήταν αδιανόητο, να μπορείς να γίνεις γνωστός τόσο γρήγορα. Πρέπει να το χρησιμοποιείς σωστά, γιατί υπάρχουν και κίνδυνοι στο διαδίκτυο και τοξικότητα, αλλά αν το κάνεις, μπορείς να έχεις πολύ σημαντικά οφέλη.
Βλέπω γύρω μου άτομα με πάθος και αγάπη με τη μουσική και αυτό με χαροποιεί πολύ, το ενδιαφέρον για το μέταλ παραμένει αμείωτο. Εμείς κάναμε αυτά που κάναμε και πιστεύω ακράδαντα ότι οι νεότεροι μπορούν να τα κάνουν ακόμη καλύτερα από εμάς! Θέλει υπομονή και επιμονή μακροπρόθεσμα.
-Ακούσαμε το καινούργιο Metallica;
Μάριος: Το άκουσα και μπορώ να σου πω ότι μου άρεσε το Lux Aeterna, μου θύμισε παλιές εποχές των Metallica εποχής Kill Em All και είμαι πολύ περίεργος να ακούσω το νέο άλμπουμ. Άλλωστε οι Metallica δεν έχουν να αποδείξουν κάτι, είναι μια υπερδύναμη. Δεν περιμένουμε να βγάλουν ακόμη ένα Ride The Lightning ή Master of Puppets, όμως θα το ακούσω με χαρά όπως και να έχει.
Αν έπρεπε να διαλέξω μια μπάντα που θα ήθελα να φτάσω στο επίπεδο της, είναι οι Slipknot. Δεν ξέρω αν θα γίνει ποτέ, είναι ένα όνειρο, αλλά θαυμάζω τέτοιες μπάντες που παίζουν ότι γουστάρουν, είναι ακραίοι όμως έχουν μεγάλη επιτυχία, έχουν αγάπη και πίστη στη μουσική τους και αυτό είναι κάτι υπέροχο.
Στα δικά μας, η Ελλάδα, η σκηνή μας δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από σκηνές του εξωτερικού, μάλιστα, έχουμε και καλύτερες μπάντες. Δεν το λέω για μας παινέψω, αλλά αν δεις πόσες ελληνικές μπάντες βγάζουν υπέροχα άλμπουμ και περιοδεύουν, θα καταλάβεις ότι δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα. Θα ήμουν ευχαριστημένος ακόμη και αν άκουγα μόνο άλμπουμ από την ελληνική σκηνή, τόσο σπουδαίο υλικό έχουμε, δεν θα μου έλειπε κάτι.
Υπάρχει τόσο μεγάλη δίψα στα συγκροτήματα που βλέπω γύρω μας, τόση τρέλα για να παίξουν και να γουστάρουν, που αν αλλάξει λίγο η νοοτροπία και γίνουμε λίγο πιο ανοιχτόμυαλοι και σαν μουσικοί και σαν ακροατές, θα φτιάξουμε την καλύτερη σκηνή του κόσμου.
-Η τελευταία λέξη είναι δική σου.
Μάριος: Αυτά τα δύο λαιβ που έρχονται, θα ήθελα πραγματικά όλος ο κόσμος να έρθει, γιατί εκτός όλων των άλλων, θα είναι μία πολύ συναισθηματική βραδιά και προς τιμήν του αδικοχαμένου Τζιμ των Sarissa, θα ήθελα να δείξει ο κόσμος τη στήριξη του και στους Sarissa αλλά και γενικότερα στην ελληνική σκηνή, γιατί το αξίζει.
1125 
