NIGHT PROWLER: “No Escape”

ALBUM

Είδος: Heavy Metal
Δισκογραφική: Dying Victims
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 26 Φεβρουαρίου 2021

Εξώφυλλο βγαλμένο από τη δεκαετία του ’80, μεϊντενικής προέλευσης όνομα, τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια; Οι Night Prowler είναι άλλη μια μπάντα του NWOTHM (New Wave of Traditional Heavy Metal), ερχόμενη αυτή τη φορά από τη “μεταλλομάνα” Βραζιλία.

Οι Βραζιλιάνοι ξεκίνησαν σαν συγκρότημα το 2017, από τον κιθαρίστα Luke D. Couto και το “No Escape” είναι ο πρώτος τους δίσκος που κυκλοφόρησε μόνο στη χώρα τους το 2018. Τα radar της Dying Victims Productions τους εντόπισαν, λόγω της καλής ποιότητας του δίσκου, και έτσι το album θα κυκλοφορήσει μέσα στον Φεβρουάριο σε όλον τον κόσμο.

Όπως είπαμε και στον πρόλογο, μεγάλη αγάπη των Night Prowler είναι οι Iron Maiden. Οι ομοιότητες στο πως στήνουν τα κομμάτια τους και ειδικά οι κιθάρες θα ενθουσιάσουν τους οπαδούς της “Σιδηράς Παρθένας”. Από εκεί και πέρα ευτυχώς για αυτούς αντλούν έμπνευση και από άλλα συγκροτήματα της περιόδου όπως τους Demon, Grim Reaper ή τους Cloven Hoof (ακούστε το ομότιτλο κομμάτι). Από τις 10 συνθέσεις του δίσκου μπορώ να πω ότι τα περισσότερα κομμάτια θα ευχαριστήσουν τον ακροατή, με ένα δύο τραγούδια μόνο να είναι κάπως “αδιάφορα”. Εκεί που χωλαίνει το “No Escape” είναι σίγουρα η παραγωγή του. Ο ήχος είναι κάπως “μουντός”, τα τύμπανα θα μπορούσαν να ακούγονται πιο δυνατά, ενώ σε κάποια σημεία ο τραγουδιστής ακούγεται σαν να είναι τρία μέτρα πίσω από το μικρόφωνο. Η ηθελημένη προσπάθεια να ακούγεται το συγκρότημα όπως στο παρελθόν, δυστυχώς δεν φέρνει και τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Παρόλα αυτά, το “No Escape” στέκεται αρκετά καλά σαν ντεμπούτο, με τους Night Prowler να είναι ένα αρκετά τίμιο συγκρότημα και με συνθέσεις που θα ευχαριστήσουν το μέσο χεβιμεταλλά. Αν σας αρέσει ο metal ήχος των ’80s, τότε αυτή η κυκλοφορία θα σας προσφέρει πολλές καλές στιγμές ακρόασης.

Facebook: https://www.facebook.com/nightprowlerheavymetal/

699
About Πελοπίδας Χελάς 285 Articles
Γεννημένος τη δεκαετία του 80 έφαγε την πετριά με την σκληρή μουσική όταν στη τρυφερή ηλικία των 10, ένας συμμαθητής του από το σχολείο του έγραψε δυο κασέτες που του άλλαξαν όλη τη ζωή. Στη μια κασέτα ήταν γραμμένο το “The Number of the Beast ” και στην άλλη το “Master of Reality ”. Έκτοτε, η μουσική μπήκε για τα καλά στη ζωή του και μπορεί να έχουν περάσει 30 χρόνια, αλλά η καψούρα του για το metal παραμένει αμείωτη. Επίσης λατρεύει το διάβασμα, παίζει μανιωδώς video games και δεν λέει ποτέ όχι για κανα μονάκι σε κάποιο γήπεδο μπάσκετ.