Είδος: Black metal
Δισκογραφική: The Circle Music / Hell’s Fire / Rabauw Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 15 Οκτωβρίου 2021
Η τελευταία τους δουλειά ανάγεται πριν 14 ολόκληρα χρόνια! Ολόκληρη ζωή θα μπορούσε να πει κάποιος και αν σκεφτείς τις χωροχρονικές διαφορές πραγματικότητας, δεν μπορεί, θα συμφωνήσεις.
Οι Necromantia λοιπόν επέστρεψαν με νέο album. Και με ανανεωμένο line-up πλέον το οποίο πλαισιώνει τον Magus μετά την απώλεια του έτερου συντρόφου του από την αρχή της δημιουργίας τους, του Baron Blood, ο οποίος εγκατέλειψε τα εγκόσμια το 2019. Και ακούγοντας το “To The Depths We Descend…” έχω καταλήξει ότι δεν θα μπορούσε ο ιθύνων νους να μην αποτίσει έναν ύστατο φόρο τιμής στον σύντροφό του.
Θέλω να δηλώσω εξ αρχής ότι το album είναι εξαιρετικό. Παραμένει black metal το οποίο όμως ακούγεται φοβερά ανανεωμένο, μελητημένο στη δομή του, με φοβερή παραγωγή και με τρομερή απόδοση από τον Γιώργο Βότση πίσω στο drum kit και τον Γιώργο Εμμανουήλ (κιθάρες / Rotting Christ) στις κιθάρες. Emperor-ικώς προοδευτικό, πομπώδες και ποικίλο, παλινδρομεί ανάμεσα στο γρήγορο black και το funeral doom (φαντάσου τους Candlemass στα ultra αβυσσικά τους) και με υψηλή κλασσικίζουσα θεατρικότητα (σε σημεία στο ίδιο μήκος κύματος με το φοβερό “New World Misanthropia” των Elysian Fields).
Το “To The Depths We Descend…” αποτελείται από επτά αυτοτελή δοκίμια (5 νέα κομμάτια, 2 επανηχογραφήσεις από το debut “Crossing the Fiery Path” του 1993 και ένα instrumental) τα οποία απαιτούν την προσήλωση του ακροατή, δεν πρόκειται για εύκολο άκουσμα αν και είναι εύληπτο και αξιομνημόνευτο. Τα speed μέρη σπέρνουν κυριολεκτικά (θυμίζοντάς μου καραheavy απόπειρες των Old Man’s Child) σε κομμάτια όπως το “Daemonocentric”, “Inferno”, “Eldritch” και “Lord of the Abyss MMXXI”, τα οποία εναλλάσονται με τις εφιαλτικές down tempo ατμόσφαιρες αστραπιαία ρίχνοντας μαύρο πυκνό σκοτάδι και με τους Εμμανουήλ / Βότση να επιδεικνύουν την κλάση τους. Από εκεί και πέρα ξεχωρίζουν επίσης το επικότατο “As the Shadows Wept” (ένα farewell αφιερωμένο στον Baron) όσο και το “The Warlock MMXXI” με τους μεγαλεπίβολους επιλόγους τους (στα όρια του “φαντασμαγορικού”) ενώ το ομότιτλο track “To The Depths We Descend…” με παρέπεμψε στην πειραματική τεχνοτροπία των Ulver με το sax part του. Ο Magus χρησιμοποιεί σοφά τα synths του ενώ στα φωνητικά του καθήκοντα είναι αξιοπρεπέστατος και η ερμηνεία του αναδεικνύει όλες τις σταθερές του ιδιώματος. Μοχθηρία και εσχατολογική πίκρα.
Συνυπολογίζοντας την παρέλευση του χρόνου, η επιστροφή των Necromantia χαρακτηρίζεται από τον γράφοντα ως θριαμβευτική. Θα μπορούσα να πω ότι είναι μακράν η καλύτερη δουλειά που έχει παρουσιάσει το σχήμα ever αλλά αυτό σηκώνει σίγουρα μεγάλη κουβέντα μιας και οι παράμετροι αξιολόγησης θα πρέπει να γειτνιάσουν ένα ολάκερο σύμπαν. Αν θέλεις φίλε ακροατή να το εξετάσουμε στεγνά, σαν αυτόνομο υλικό χωρίς το οποιοδήποτε μη μουσικό background, η άποψή μου παραμένει η ίδια. Καλοπαιγμένο black metal, αχαοτικό με όλες τις λεπτομέρειές του να ακούγονται διαυγέστατα, αξιοπρεπέστατο και απολύτως δικαιολογημένο για κυκλοφορία. Αν συνίσταται; Φυσικά, τι γράφω τόση ώρα;
Facebook: https://www.facebook.com/necromantiaband
Bandcamp: https://necromantiaofficial.bandcamp.com/
928 
