NAPALM DEATH: “Resentment is Always Seismic – A Final Throw of Throes”

ΕΡ

Είδος: Grindcore, death metal
Εταιρία: Century Media
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 11 Φεβρουαρίου 2022

Τους Napalm Death τους σέβομαι βαθιά για πολλούς λόγους. Κυρίως, όμως, για δύο πολύ συγκεκριμένους, και αυτό το mini album έρχεται να ανατροφοδοτήσει τον σεβασμό που τρέφω για τους Άγγλους μπαμπάδες του grindcore. Αφενός, παρότι μετρούν τέσσερις δεκαετίες ενεργούς δράσης, δεν έχουν “δεινοσαυρική” προσέγγιση στο modus operandi τους. Αφετέρου, εξακολουθούν να διακονούν τον ακραίο ήχο μπολιάζοντας τον με υγιή κοινωνικοπολιτική στράτευση.

Με το φετινό “Resentment is Always Seismic – A Final Throw of Throes” δίνουν στη δημοσιότητα μισή ώρα υλικού που αποτελείται από οκτώ tracks. Τα πέντε από αυτά είναι συνθέσεις που υπήρχαν ήδη, αλλά δεν συμπεριλήφθηκαν στο “Throws of Joy in the Jaws of Defeatism” του 2020. Και η ποιότητά τους, ειλικρινά, είναι αντίστοιχη των τραγουδιών της τελευταίας τους full-length δουλειάς, με την οποία συνεχίστηκε ένα σερί πολύ δυνατών κυκλοφοριών. Άρα, μη γελιέστε· πρόκειται απλά για left out υλικό, όχι για σερβίρισμα με ξαναζεσταμένα leftovers.

Το εναρκτήριο “Narcissus” μπαίνει με μια μπασογραμμή-οδοστρωτήρα του Shane και εκρήγνυται με τα κτηνώδη blasts του Herrera, δίνοντας το ιδανικό tempo για τα φρενιασμένα ουρλιαχτά του Barney, που στέλνουν για καύση τα απορρίμματα του alt-right κινήματος. Εξίσου άγριες διαθέσεις συναντάμε και στα γεμάτα grind/death ξεσπάσματα και punk attitude “By Proxy”, “Man Bites Dogged” και “Slaver Through a Repeat Performance”. Ανηλεές κοπάνημα για βίαιο χορό, riffs που θερίζουν με κάθε δυνατό τρόπο και ένα αφηνιασμένο λαρύγγι που ματώνει για να εκτοξεύσει στίχους όλο νόημα. Και πόσο καλά αναδεικνύει όλα τα παραπάνω η επιμέλεια του ήχου που έχει κάνει ο συνήθης ύποπτος στην παραγωγή Russ Russel.

Ξεχωριστή μνεία αξίζει, κατ’ εμέ, στο διαφορετικό “Resentment Always Simmers”. Ένα instant classic, με πιο αργό, καθηλωτικό ρυθμό, όπου κιθάρες, μπάσο και μακρόσυρτες κραυγές χτίζουν μια επιβλητική, δυστοπική ατμόσφαιρα. Διόλου τυχαίο που το ξαναβρίσκουμε στο κλείσιμο του mini album, ως “Resentment is Always Seismic” τούτη τη φορά, με διογκωμένα industrial χαρακτηριστικά, αφού έχει υποστεί την επεξεργασία του Shane, σε ένα remix ύφους Dark Sky Burial (το project-alter ego του Embury).

Οι δύο διασκευές μέσα στο Resentment… είναι τα “People Pie” των SLAB! και “Don’t Need It” των Bad Brains. Προσωπικά, δεν γνώριζα κανένα, αλλά τα απόλαυσα και νιώθω ότι οι Napalm Death τα έφεραν στα μέτρα τους, διατηρώντας ωστόσο τον χαρακτήρα των πρωτοτύπων. Αν κρίνω από εμένα, θα έλεγα ότι τα covers αυτά είναι και λίγο ξεβλάχεμα για μεγάλο ποσοστό των οπαδών της μπάντας που ανήκουν στη metal κοινότητα. Οπότε, win-win κατάσταση: και απόλαυση και διεύρυνση ακουσμάτων.

Για τους Napalm Death δεν έχουν καμία αξία τα κλισέ τύπου “αγέραστοι”, “αιώνιοι έφηβοι” ή “σαν παλιό, καλό κρασί”. Απλώς, οι τύποι είναι ανυποχώρητα αληθινοί, ανεπιτήδευτοι και συνειδητοποιημένοι. Είναι εξαιρετικοί γνώστες του ήχου που υπηρετούν. Είναι ταλαντούχοι μουσικοί με πηγαία και αστείρευτη έμπνευση. Καλά, εντάξει, ας μου επιτραπεί ένα τόσο δα κλισέ… “Περνάνε καλά, και αυτό βγαίνει προς τα έξω”.

Official Site: http://www.napalmdeath.org
Facebook: http://www.facebook.com/officialnapalmdeath
Instagram: http://www.facebook.com/officialnapalmdeath
Twitter: http://www.facebook.com/officialnapalmdeath
Bandcamp: https://napalmdeath.bandcamp.com/
Spotify: https://open.spotify.com/artist/3UqRgrDIQ208yNGiWKRMNt?si=lzZkIGm8SMWnTEo8u0ssuA

775
Avatar photo
About Πέτρος Μπεϊμανάβης 193 Articles
Ευαίσθητος, αυτοκαταστροφικός, ονειροπόλος, κυκλοθυμικός Ιχθύς, με ωροσκόπο Παρθένο, Σελήνη στον Υδροχόο, αλλά δεν πιστεύω στα ζώδια, αισθάνομαι ότι έχω γεννηθεί κάτω από το άστρο του 2112, με τεχνητές ωδίνες που προκάλεσε ο εναρκτήριος μπάσος ήχος του “Tom Sawyer”. Στον δρόμο, γυρνάω το κεφάλι μου αν πιάσει το αφτί μου κάτι από τα παρακάτω: Πέτρο, Images and Words, Warrel Dane, Morbid Angel, Bergman, Kundera, Chick Corea, Sarah Kane, σοκολάτα, “Μιλάμε για πολύ meta- φάσæ” και “Κατ’ αρχήν…”.