Είδος: Doom / Death Metal
Δισκογραφική: Nuclear Blast Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 20 Νοεμβρίου 2020
Από εκεί που είχαμε χάσει τους μπαμπάδες μας για πέντε χρόνια, ήρθε η δυσκολότερη χρονιά της ανθρωπότητας να μας τους επιστρέψει χορταστικότατους.
Το συμβόλαιο με την Nuclear Blast φαίνεται να λειτουργεί αναζωογονητικά για τους MDB, μια που μετά από ένα πολύ καλό νέο album, το “The Ghost Of Orion” πριν μισό (και κάτι) χρόνο, ψιθυρίζουν στα διψασμένα αυτιά μας τρία ακόμα τραγούδια, λίγο πριν την εκπνοή, υπό την μορφή του “Macabre Cabaret” EP.
Δεν ξέρω αν αυτά τα τρία τραγούδια είναι αποφάγια του Ωρίωνα, ιδέα της Nuclear να κρατήσει την παρέα από το Χάλιφαξ στην δημοσιότητα, ή αν η στέρηση των ζωντανών εμφανίσεων λόγω Covid χάρισε χρόνο και έμπνευση στην μπάντα να γράψει μερικά ακόμα έπη, πάντως το αποτέλεσμα έχει ενδιαφέρον.
Το μακάβριο δημιούργημά τους ανοίγει αυλαία με το μεγαλύτερο εκ των τριών σε διάρκεια, ομότιτλο τραγούδι. Το δεκάλεπτο “Macabre Cabaret” δείχνει αμέσως μια διαφορετική διάθεση από αυτή του “The Ghost Of Orion”, μια ατμόσφαιρα ονειρική και γοτθική, που αμέσως μου έφερε στο νου αναμνήσεις από τα μέσα της δεκαετίας του ‘90 και την στροφή της μπάντας με το “The Angel And The Dark River” αλλά και την συνέχεια του “Like Gods Of The Sun” – βέβαια όχι τόσο εμπνευσμένο όσο εκείνα, αλλά με μια τέτοια αίσθηση να χοροπηδά στο δέρμα σαν μάγισσα γύρω απο τη φωτιά και να δημιουργεί ανατριχίλα.
Τα πλήκτρα του McGowan είναι σε πρώτο πλάνο εδώ, δίνοντας ένα πιο soundtrackικό touch στο αποτέλεσμα, ενώ πρωταγωνιστεί επίσης στην αφήγηση του μακάβριου παραμυθιού πάθους και θανάτου που ο Aaron εξιστορεί με τους στίχους αλλά και την υποκριτική του στο αντίστοιχο video clip (α ναι, και Ruby Alexia στο video clip, αν και ελάχιστο το οφθαλμόλουτρο, αξίζει να αναφερθεί).
Ένα τρου MDB έπος (άλλωστε δύσκολα θα γράψουν κακό τραγούδι), αλλά με μεγαλύτερη διάρκεια από αυτή που χρειαζόταν, κατά την ταπεινή μου γνώμη.
Στα μισά του EP, συναντάμε το “A Secret Kiss”, μια μέτρια στιγμή της μπάντας, από αυτές που μας έχουν συνηθίσει τα τελευταία 15 χρόνια και που μπολιάζουν από μια τουλάχιστον σε κάθε τους album από το “A Line Of Deathless Kings” μέχρι και τον Ωρίωνα.
Κλασσική MDB ριφολογία, doomed tempos και χαρακτηριστική δομή, όχι κακό, κάτι του λείπει όμως για να μπει στο repeat.
Η πιο όμορφη έκπληξη με περίμενε στο τέλος, μια που το “A Purse Of Gold And Stars” είναι μια επό εκείνες τις στιγμές που φέρνουν στο μυαλό αυτόματα μαγικά κλεισίματα albums τους, όπως το “For My Fallen Angel”, το “Black God” και όλο το “Evinta”: καθαρή goth μαγεία με το πιάνο, τα πλήκτρα και τα πιο γοτθικά φωνητικά του Aaron να στοιχειώνουν την μέρα μετατρέποντάς την σε νύχτα, ακόμα και μια ζεστή μέρα σε παγωμένη, γεμάτη υγρασία. Μιλάμε για έναν εντελώς ‘90s γοτθικό ύμνο που θα άνοιγε πολλές εκπομπές και πολλά προγράμματα στα αντίστοιχα radios / clubs της εποχής, με μια αστείρευτη μελαγχολία και μαυρίλα που προσωπικά μου έφερε στο μυαλό σκοτεινά soundtracks ταινιών (Crimson Peak) και video games (Silent Hill: Homecoming) – αυτό μπήκε στο repeat πολλές φορές, πραγματικά δεν βαριέμαι να το ακούω.
Τελικά, χρειαζόταν η κυκλοφορία αυτού του ΕΡ, επί της ουσίας?
Για μένα όχι, αν δύο από τα τρία τραγούδια του (“Macabre Cabaret”, “A Purse Of Gold And Stars”) είχαν μπει στο “The Ghost Of Orion” αντικαθιστώντας δύο πιο αδύναμα του album. Τότε θα μιλούσαμε για ένα ακόμα πιο τέλειο “Orion” που δεν θα του έλειπε τίποτα απολύτως.
Όμως ακόμα και έτσι, δεν μας χαλάνε ποτέ οι ενδοφλέβιες δόσεις της λατρεμένης Νύφης, αντιθέτως. Η δίψα για νέα και unreleased MDB έπη δεν θα σταματήσει ποτέ, όσο οι κατάμαυρες καρδιές μας χτυπούν δυνατά.
Υ.Γ.: Nuclear Blast, μην τους αλλάζεις πάλι το λογότυπο, μην τους αλλάζεις πάλι το λογότυπο!
Official My Dying Bride site: http://mydyingbride.net/
709 
