Είδος: Experimental/Post Rock
Δισκογραφική: Pelagic Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 14 Ιουνίου 2024
Ποιος είναι ο σκοπός της ύπαρξης μας; Που οδηγούμαστε ατομικά και συλλογικά σαν έμβια όντα; Τι πρέπει να αλλάξουμε για να δώσουμε νόημα στην ζωή μας;
Υπαρξιακά ερωτήματα που κατά καιρούς μας απασχολούν και με τα οποία έχουν καταπιαστεί οι Mono στην πολύχρονη πορεία τους, και τα έχουν εντάξει στη θεματολογία των δίσκων τους, μαζί με ηχητικές εξερευνήσεις που πραγματεύονται τη σχέση μεταξύ του σκότους και του φωτός, την ελπίδα που γεννάται από την αντιμετώπιση των φόβων μας, όπως και την δυαδικότητα της γέννησης και του θανάτου.
Όχι δεν μας έχουν δώσει απαντήσεις περί αυτών, και πως θα μπορούσαν άλλωστε. Όμως έχουν καταφέρει να μετουσιώσουν στη μουσική τους τα συναισθήματα που προκύπτουν από αυτές τις καταστάσεις και να μας βάλουν σε μία σκεπτική κατάσταση για να δουλέψουμε τον τρόπο να τα διαχειριστούμε όταν έρθει η δεδομένη στιγμή χωρίς να βρεθούμε εξαπίνης.
Ο νέος δωδέκατος δίσκος της μπάντας αψηφά περιορισμούς και στεγανά και αποκτά μία έντονη κομβική σημασία, καθώς είναι και ο τελευταίος που ηχογράφησαν μαζί με τον επί 25 χρόνια φίλο και συνεργάτη τους Steve Albini, ο οποίος άφησε τα εγκόσμια και ξεκίνησε για το μεγάλο αστρικό του ταξίδι, αφήνοντας σίγουρα θλίψη και στεναχώρια πίσω του, μαζί με μία τεράστια παρακαταθήκη και κληρονομιά για όλη τη μουσική κοινότητα.
Κάποιοι άνθρωποι και όχι μόνο, δεν φεύγουν ποτέ από κοντά μας, παρά κρατάνε απλά κάποιες αποστάσεις με ενδιάμεσο σταθμό το έργο τους.
Η σχέση του με το συγκρότημα δεν ήταν μία απλή εμπορική συναλλαγή αλλά μία συνεργατική σχέση μεταξύ φίλων, η οποία λήγει κατά κάποιον τρόπο άδοξα, και λειτουργεί σαν καλό κατευόδιο για αυτόν, με το συγκρότημα αυτή τη φορά να πραγματεύεται το χρόνο που συνθέτει τη ζωή και πως μπορούμε να τον αξιοποιήσουμε στο έπακρον.
Ο νέος δίσκος “Oath” είναι αρκετά υπερβατικός προσπερνώντας μουσικά ιδιώματα, διατηρώντας φυσικά τα κεκτημένα όσον αφορά την ορχηστρική προσέγγιση του instrumental Rock με τις Shoegaze θορυβώδεις κιθαριστικές μελωδίες.
Εδώ έχουμε να αντιμετωπίσουμε μετά χαράς μία σύγχρονη κλασική ενορχήστρωση σε transcendental ήχο τοπία, κάτι μεταξύ Rock όπερας και κλασικού κονσέρτου, με ρηξικέλευθη και επαναστατική ορμή.
Οι ατμόσφαιρες προφανώς και δεν λείπουν σε καμία περίπτωση, και οι Post αέρινοι ήχοι εναγκαλίζονται με Kraut κοσμικά στοιχεία οδηγώντας σε ένα ακουστικό υπερθέαμα. Βλέπεις η ενασχόληση του Dahm Majuri Cipolla,με τους JeGong του έχει αφήσει ευχάριστα κουσούρια που πλέον θα τον ακολουθούν και θα συντροφεύουν και τους Mono.
Οι Mono άθελα τους, ηθελημένα, εν αγνοία και εν γνώση τους έχουν δώσει όρκο εμπιστοσύνης και σταθερότητας με τους εαυτούς τους και τους ακόλουθους τους μέσα από την δισκογραφία τους και τον οποίο δεν το έχουν αθετήσει μέχρι τις μέρες μας. Το “Oath” επισφραγίζει την σχέση μας μαζί τους, όχι έτσι απλά και φευγαλέα, παρά με έντονα φορτισμένη μουσική που εγείρει προβληματισμούς και σφίγγει τα δεσμά μας με την μουσική τους.
Τα 71 λεπτά της πειραματικής instrumental μουσικής και του νεφελώδους Post Rock εξερευνούν ανθρώπινες δυστοπικές καταστάσεις και ηχούν άλλοτε σαν αιωνιότητα και άλλοτε σαν μία ριπή οφθαλμού.
Όμως ο χρόνος είναι πάντα σχετικός και αξίζει να γίνεται μέλος αυτής της εξίσωσης για να αντιληφθείτε πως λειτουργεί σε καθέναν από εσάς αξιοποιώντας τον, πάντα προς όφελος σας.
Facebook: https://www.facebook.com/monoofjapan
Bandcamp: https://monoofjapan.bandcamp.com/album/oath
181 
