Οι Misery Index θα επισκεφθούν την Αθήνα στις 16 Μαΐου (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ) και βρήκαμε την ευκαιρία να κάνουμε μια κουβέντα με τον Jason Netherton (μπασίστα και τραγουδιστή του συγκροτήματος). Ο Jason όντας στην αρχική σύνθεση των Misery Index, από το 2001 βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της έκφρασης της βίας στο metal αλλά και του κοινωνικού σχολιασμού δίνοντας σαφέστατο πολιτικό χαρακτήρα στη μουσική τους. Απόλαυσα πολύ τη συνέντευξη με τον Jason γιατί ήταν ακοπλεξάριστος, αφιέρωσε πολύ χρόνο στην κουβέντα αυτή και μας έδωσε μια εκτενή εικόνα για ένα από τα πιο σημαντικά συγκροτήματα του είδους.
Γεια σου Jason. Ονομάζομαι Βαγγέλης Γιαννακόπουλος. Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου και σε καλωσορίζω στο webzine Rockway.gr.
Γεια σου Βαγγέλη! Ευχαριστώ για τη συνέντευξη!
Τι σε τράβηξε αρχικά στο death metal και πώς διαμόρφωσε τη μουσική σου κατεύθυνση;
Για αυτήν την ερώτηση, θα έπρεπε να πάμε πίσω στα τέλη της δεκαετίας του 1980 όταν ήμουν παιδί! Αρχικά ασχολήθηκα με το heavy metal όπως Savatage, Metal Church, Fates Warning, Iron Maiden και ούτω καθεξής – μετά ήρθαν τα πιο βαριά πράγματα όπως οι Slayer, Kreator, Holy Terror, Sabbat και Dark Angel. Μετά άκουσα Death and Obituary, και μετά ήταν όλα death metal. Υποθέτω ότι μπορείς να πεις ότι ήταν η κλασική εξέλιξη αναζητώντας πάντα το επόμενο πιο βαρύ πράγμα. Μόλις βρήκα τους Suffocation, αυτό κατέληξα να παίζω.
Μπορείς να μοιραστείς τις σκέψεις σου για το πώς έχει εξελιχθεί η death metal σκηνή από τότε που ξεκινήσατε;
Μετά την έκρηξη του πρώτου κύματος του 1989 έως το 1991 περίπου, υπήρξε ένα δεύτερο κύμα από το 1992 έως το 1994 συγκροτημάτων που είχαν κάπως παρόμοια στυλ με τα συγκροτήματα του πρώτου κύματος. Επίσης εκείνη τη στιγμή, ως απάντηση, η σκηνή κατακερματίστηκε σε μεγάλο βαθμό, χωρίζοντας σε διάφορα υποείδη του death, του doom και του black metal. Τα μέσα της δεκαετίας του ’90 ήταν ζωντανά και μια εποχή πειραματισμών, μερικές μπάντες έγιναν ακόμα πιο βίαιες, άλλες πιο ιδιαίτερες και εσωτερικές. Τα τέλη της δεκαετίας του ’90 και της δεκαετίας του 2000 τα είδαμε να εξελίσσονται ξανά και τώρα υπάρχει μια δυνατή, ζωντανή και πολύ παγκόσμια σκηνή death metal. Για παράδειγμα, θα παίξω σε ένα φεστιβάλ στην Ινδονησία την επόμενη εβδομάδα, ποιος θα το πίστευε ότι στη δεκαετία του 1990…;
Πώς περάσες στο grindcore και ποιες πτυχές του έχουν απήχηση σε εσένα;
Πάντα μου άρεσαν οι Napalm Death, Brutal Truth και Terrorizer, αλλά μετά τις αρχές της δεκαετίας του 1990, δεν υπήρχαν πολλά άλλα σχετικά με το grind που είχαν πραγματικά απήχηση. Ωστόσο, μόλις άκουσα το άλμπουμ των Nasum “Inhale/Exhale” το 1998, άλλαξε τα πάντα – ήταν άγριο είχε υπέροχα riff και είχε ένα κρυφό πάθος που ήταν δικαιολογημένα θυμωμένο με τα δεινά του σύγχρονου κόσμου έχοντας λόγο (όχι μόνο splatter παραμύθια). Αυτό από μόνο του ήταν τεράστιο και ικανό για να με τραβήξει στην τρέλα του grindcore.
Κατά τη γνώμη σου, πώς η ωμή ενέργεια του grindcore συμπληρώνει ή έρχεται σε αντίθεση με το death metal;
Και τα δύο στυλ είναι υπέροχα και κάνουν πολλά για να λειτουργούν καλά μεταξύ τους. Το χάος και η απελπιστική τρέλα του grind είναι μια μεγάλη έγχυση αδρεναλίνης στο death metal εάν/όταν χρησιμοποιείται με τακτική. Και τα δύο είναι επιθετικά, αλλά όταν χρησιμοποιούνται μαζί υπάρχει μια δυναμική ελέγχου και χάους που προκαλεί φοβερές συνθέσεις.
Οι στίχοι των Misery Index συχνά πραγματεύονται κοινωνικά ζητήματα και το ζήτημα της καταχρήσης εξουσίας. Πώς προσεγγίζετε το γράψιμο για τέτοια θέματα;
Αυτή είναι μια άλλη πτυχή του grind και του hardcore punk από την οποία πήρα επιρροή, ειδικά από συγκροτήματα όπως οι Napalm Death και ούτω καθεξής, και στην πραγματικότητα ξεκίνησα με τα δύο τελευταία άλμπουμ των Dying Fetus. Πάντα ένιωθα ότι ήταν πιο ειλικρινείς και ειλικρινείς με τον «θυμό» πίσω από τους στίχους, όπως σε αντίθεση με τα θέματα φαντασίας/gore στο death metal. Τίποτα κακό με αυτό, αλλά όταν ούρλιαζα ένιωθα καλύτερα όταν οι στίχοι ήταν πιο κοντά στην καρδιά της κοσμοθεωρίας κατά του καπιταλισμού και της εκμετάλλευσης που είχα (και εξακολουθώ να έχω).
Πιστεύεις ότι η μουσική, ιδιαίτερα το metal, είναι ένα αποτελεσματικό μέσο για κοινωνικό σχολιασμό;
Πηγαίνουν χέρι-χέρι, τα τραγούδια διαμαρτυρίας είναι μέρος του ιστού της ανθρωπότητας από τη λαϊκή παράδοση του 20ου αιώνα, μέχρι το punk και τη λαϊκή μουσική. Το metal έχει χώρο για όλα τα είδη λυρικής έκφρασης σε διάφορα στυλ, παραδόσεις και υποείδη, οι καλλιτέχνες θα πρέπει να βρουν αυτό που λειτουργεί για αυτούς και να το εξερευνήσουν. Τότε το κοινό μπορεί να αποφασίσει αν λειτουργεί για αυτούς ή όχι.
Μπορείς να μου περιγράψεις τη διαδικασία δημιουργίας νέας μουσικής, μιας και τα μέλη του συγκροτήματος μένουν σε τελείως διαφορετικές πόλεις;
Σίγουρα είναι πολύ διαφορετικό από ότι ήταν παλιότερα. Το τελευταίο album που γράψαμε όλοι μαζί σε ένα studio ήταν το “Heirs to thievery (2010)”, από τότε γράφουμε χωριστά και λειτουργεί ακόμα. Παίρνουμε ιδέες και φτιάχνουμε σκελετούς τραγουδιών πρώτα, μετά τα ηχογραφούμε και τα μοιραζόμαστε μεταξύ τους. Όταν το τραγούδι αποκτήσει έναν σχηματισμό στον οποίο μπορούμε να συμφωνήσουμε, τότε όλοι πετάμε και συναντιόμαστε πίσω στην πατρίδα μας, το Meryland των ΗΠΑ και ηχογραφούμε το album.
Πώς έχει επηρεάσει η τεχνολογία τον τρόπο με τον οποίο οι Misery Index γράφουν και ηχογραφούν μουσική;
Αυτό σχετίζεται και με την προηγούμενη ερώτηση οπότε καταλαβαίνεις ότι η επιρροή της είναι τεράστια. Χρησιμοποιούμε recording software που μας βοηθάει να μοιραζόμαστε ηχητικά μέσω internet. Δεν υπήρχε περίπτωση να συνεχίσουμε να έχουμε το συγκρότημα αν ζούσαμε χωριστά, ας πούμε, στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Αν μετακόμιζες από την πόλη τότε, αυτό ήταν… ήσουν έξω από το συγκρότημα! Ξέρω δεκάδες άλλα γνωστά συγκροτήματα που λειτουργούν επίσης με αυτόν τον τρόπο. Είναι σουρεαλιστικό αν το καλοσκεφτείς.
Εκτός από τους Misery Index, σε ποια άλλα projects συμμετέχεις και σε τι διαφέρουν από τη δουλειά σου με το συγκρότημα;
Έχω ένα πιο παραδοσιακό heavy metal συγκρότημα για το οποίο κάνω φωνητικά που ονομάζεται “Sulphur and Mercury”, που μοιάζει με το στυλ της δεκαετίας του ’80, οι Mercyful Fate συναντούν τους Celtic Frost, με σκοτεινά θέματα και εικόνες. Ήθελα μια διέξοδο για να εξερευνήσω το heavy metal στο οποίο μεγάλωσα και βρήκα μερικούς ομοϊδεάτες μουσικούς από την Ιταλία να με ακολουθήσουν. Το ντεμπούτο EP μόλις κυκλοφόρησε και κυκλοφορεί παντού τώρα.
Υπάρχουν καλλιτέχνες ή συγκροτήματα με τα οποία θα ήθελες να συνεργαστείς στο μέλλον;
Θα ήθελα πολύ να δουλέψω με τον Martin Walkyier (Sabbat και Skyclad) με κάποιο τρόπο… τεράστια έμπνευση για μένα τόσο φωνητικά όσο και στιχουργικά. Επίσης, θα ήταν διασκεδαστικό να κάνω κάτι με κάποιο πρώην μέλος των Bolt Thrower!
Πώς βλέπεις την τρέχουσα κατάσταση της μουσικής βιομηχανίας, ειδικά όσον αφορά τα φυσικά μέσα έναντι των ψηφιακών μορφών;
Είναι μια θάλασσα ατελείωτου περιεχομένου, κάθε είδους και ποιότητας. Η παραγωγή είναι πιο σημαντική από ποτέ, ακούγονται τόνοι νέας μουσικής, σαν ζωύφια στο παρμπρίζ ενός αυτοκινήτου που τρέχει με ταχύτητα. Τι κολλάει και τι όχι; Μεγάλωσα στον αναλογικό κόσμο της δεκαετίας του ’80, μου αρέσουν τα φυσικά μέσα και πάντα θα αγοράζω ένα άλμπουμ που μου αρέσει σε CD ή LP. Η ευκολία του streamin είναι αδιαμφισβήτητη, ωστόσο η μορφή είναι τόσο εφήμερη και μιας χρήσης που είναι ο λάθος τρόπος να εκτιμάς την τέχνη. Ξέρω ότι η μουσική είναι μια ακουστική μορφή τέχνης, αλλά εκδηλώνεται στο φυσικό μέσο, από τις δονήσεις των φωνητικών χορδών έως τις κινήσεις του σώματος, που διοχετεύονται μέσω των οργάνων και της σύλληψης σε μηχανήματα. Είναι το υγρό, βρώμικο εκχύλισμα της ανθρώπινης ψυχής, και όταν το ακούτε, το λαμβάνεται και αναμιγνύεται με τη δική σας ψυχή, όπου αντηχεί με υπερβατικούς τρόπους, δίνοντας αφορμή για νέα τέχνη και έκφραση. Το streaming είναι πολύ υπερ-λειτουργικό. Σκοπός του είναι η μετάδοση δεδομένων. Φυσικά, τα αναλογικά μέσα κάνουν το ίδιο, αλλά για μένα υπάρχει απλώς σε διαφορετικό επίγειο επίπεδο ή μήκος κύματος. Τελικά, ο καθένας αποφασίζει μόνος του τι του ταιριάζει και πώς θέλει να βιώσει τη μουσική.
Τι συμβουλή θα έδινες στα νέα συγκροτήματα που προσπαθούν να ξεκινήσουν το ταξίδι τους στη μουσική;
Να είναι απόλυτα πιστοί στο δικό τους όραμα και έκφραση όσο το δυνατόν περισσότερο. Ποτέ μην κάνετε τίποτα για να ευχαριστήσετε ή να ικανοποιήσετε τις επιθυμίες των άλλων, είτε είναι το μοντέρνο κοινό είτε οι επιχειρηματικοί μεσάζοντες. Η μουσική είναι πάντα για την αληθινή έκφραση του δικού σας οράματος. Αν αρέσει σε άλλους, τόσο το καλύτερο. Ακολουθήστε αυτό που σας κάνει ευτυχισμένους, αυτό που αισθάνεστε ειλικρινές και πιστό στο δικό σας όραμα κ.λ.π.
Έχοντας ζήσει σε διάφορα μέρη του κόσμου, πώς έχει επηρεάσει το περιβάλλον σου τη μουσική και τους στίχους σου;
Πάντα με έλκυε ο δρόμος και τα ταξίδια. Ζω στη Φινλανδία σχεδόν 10 χρόνια τώρα και η φύση είναι το σπίτι μου. Έξω στο δάσος και στις λίμνες, στη σάουνα κ.λ.π. Ωστόσο, δεν με επηρέασε να αρχίσω να παίζω black metal ή troll metal, είναι απλώς η ατμόσφαιρα, το πνεύμα. Με κρατάει προσγειωμένο καθώς ο κόσμος συνεχίζει να γυρίζει και μου θυμίζει ότι η μάχη για τη μελλοντική υγεία του περιβάλλοντος είναι μια διαρκής μάχη.
Υπάρχουν μη μουσικές επιρροές που έχουν επηρεάσει σημαντικά την προσέγγισή σου στη μουσική;
Όχι τόσο πολύ, αυτές οι επιρροές από βιβλία και ούτω καθεξής μάλλον πηγαίνουν περισσότερο στους στίχους. Η μουσική είναι πάντα για μένα για το riff – η βασική δομή του metal που βασίζεται στο riff είναι η βάση, τίποτα δεν είναι καλύτερο από το να σκοντάψω πάνω σε ένα υπέροχο riff ενώ παίζω με την κιθάρα. Από αυτό, ένα τραγούδι γεννιέται καθώς η σάρκα γεμίζει τα οστά γύρω του με άλλα riff. Αυτή η πτυχή για μένα ήταν η ίδια από τότε που ήμουν έφηβος και η καρδιά της metal μουσικής.
Κάποια τελευταίες λέξεις για τους θαυμαστές σας στην Ελλάδα;
Ευχαριστούμε πολύ για την υποστήριξη όλα αυτά τα χρόνια, πέρασε πολύς καιρός, που επισκεφθήκαμε την Ελλάδα και τώρα ελπίζουμε να το κάνουμε πιο συχνά! Εύχομαι ό,τι καλύτερο και να παλεύετε πάντα τον αγνό αγώνα.
Hello Jason. Greetings from Greece. My name is Vangelis Giannakopoulos. Thanks a lot for your time and I welcome you to Rockway.gr webzine.
Hi Vagelis! Jason here, thanks for the interview!
What initially drew you to death metal, and how did it shape your musical direction?
For this question, we would have to go all the way back to the late 1980s when I was a kid! I was first into heavy metal like Savatage, Metal Church, Fates Warning, Iron Maiden and so on – then came the heavier stuff like Slayer, Kreator, Holy Terror, Sabbat and Dark Angel. Then I heard Death and Obituary, and it was all death metal after that. I guess you can say it was the classic ‘gateway’ progression, always looking for the next heaviest thing. Once I found Suffocation, that’s what I ended up playing.
Can you share your thoughts on how the death metal scene has evolved since you first started?
Well after the first wave explosion of 1989 to 1991 or so, there was a second wave from 1992 to 1994 of bands that were doing somewhat similar styles to the first wave bands. Also at this time, as a response, the scene fragmented heavily, breaking off into various subgenres of death, doom and black metal. The mid 90s were vibrant and a time of experimentation, some bands got even more brutal, some got more weird and esoteric. The late 90s and 2000s then saw it all evolve back around again, and now there is a strong, vibrant and very global death metal scene. For example, I am going to play a festival in Indonesia next week, who would have thought that in the 1990s…?
How did you transition into appreciating grindcore, and what aspects of it resonate with you?
I always loved Napalm Death, Brutal Truth and Terrorizer, but after the early 1990s, there was not much else about grind that really resonated with.. However, once I heard Nasum’s “Inhale/Exhale” album in 1998, that changed everything – it was ferocious and absolutely ripping….great riffs and a underlying passion that was legitimately angry at the ills of the modern world for a reason (not just gore fantasies). That was huge for drawing me into grindcore madness.
In your opinion, how does grindcore’s raw energy complement or contrast with death metal?
Both styles are great and do much to work well with each other. The chaos and unhinged madness of grind is a great injection of adrenaline in death metal if/when used tactically. Both are aggressive, but when used together there is a dynamic of control and chaos that gives rise to some killer songwriting.
Misery Index’s lyrics often tackle social issues and the abuses of power. How do you approach writing about such topics?
This is another aspect of grind and hardcore punk that I took influence from, specifically from bands like Napalm Death and so on, and actually started with the last couple albums of Dying Fetus. It always just felt to me like they were more sincere and honest with the ‘anger’ behind the lyrics, like in contrast to the fantasy/gore themes in death metal. Nothing wrong with that, but when screaming and projecting the vocals, it just felt better, as the lyrics were closer to the heart and the anti-corporate and anti-exploitation worldview that I had (and still have).
Do you feel that music, particularly metal, is an effective medium for social commentary?
They go hand in hand, protest songs are a part of the fabric of humanity from the 20th century folk tradition, right up through punk, and into popular music. Metal has space for all kinds of lyrical expression across varying styles, traditions and subgenres, artists should find one that works for you and explore it. Then the audiences can decide if it works for them, or not.
Could you describe your process for creating new music, especially when the band members are spread across different locations?
Its certainly a lot different then it used to be even 10-15 years ago…the last album we wrote together in the rehearsal room was “Heirs to thievery (2010)”, since then, we write separately and it still works. We get ideas and skeleton formations of songs together first, then record them and share them among each other. When the song takes a formation we can agree on, we then all fly in and meet up back in our home state of Maryland, USA and hammer out the final, album-ready song.
How has technology influenced the way Misery Index writes and records music?
Related to the last question, its influence is tremendous. We use recording software that takes the form of audio files we share with each other online. There is no way we could still do the band if we lived separately, say, in the early 90s. If you moved out of town then, that was it…you were out of the band! I know dozens of other well known bands that also work this way. Its surreal to think about it.
Aside from Misery Index, what other projects have you been involved in, and how do they differ from your work with the band?
I have a more traditional heavy metal band that I do vocals for called “Sulphur and Mercury”, its kind of like 80s style Mercyful Fate meets Celtic Frost, with dark themes and imagery. I wanted an outlet to explore the heavy metal I grew up on, and found some like minded musicians from Italy to join me. The debut EP was just released and is out everywhere now.
Are there any artists or bands you would like to collaborate with in the future?
I would love to work with Martin Walkyier (Sabbat and Skyclad) in some way…huge inspiration for me both vocally and lyrically. Also would be fun to do something with any ex Bolt Thrower members!
How do you view the current state of the music industry, especially regarding physical media versus digital formats?
It’s a sea of unending content, of all kinds and quality. Curation is more important than ever, tons of new music coming at you, like bugs on the windshield of a speeding car. What sticks and what does not? I grew up un the analog world of the 80s, I love physical media and will always buy an album I enjoy on CD or LP. The steaming convenience is unquestionable, however the format is so ephemeral and disposable that it just ‘feels’ like the wrong way to consume art. I know music is an aural form, but its manifested in the physical, from the vibrations of vocal chords to the movements of the body, channeled through instruments and capture in machinery. It’s the wet, dirty extract of the human soul, and when heard, its taken in and mixed with your own soul, where it resonates in transcendental ways, giving rise to new art and expression. Streaming is very hyper-functional; its purpose is the transmission of data. Of course, analog media does the same, but to me it just exists on a different terrestrial plane or wavelength. Ultimately, everyone decides on their own what works for them and how they want to experience music.
What advice would you give to new bands trying to navigate today’s music landscape?
Be absolutely as true to your own vision and expression as possible. Never do anything to please or satisfy the desires of others, whether its trendy audiences or business intermediaries, its always about the true expression of your own vision. If other people like it, then all the better. Follow what makes you happy, what feels sincere and true to your own vision etc.
Having lived in different parts of the world, how has your environment influenced your music and lyrics?
Its been a wild rider, I’ve always been attracted to the road and traveling…I’ve been living in Finland for almost 10 years now and the nature is my home. Out in the forest and by the lakes, in the sauna etc. However, it has not influenced me to start playing black metal or troll metal, its just the vibe, the spirit. It keep me grounded as the world keep turning and lets me know the battle for the environment’s future health is an ongoing fight.
Are there any non-musical influences that have significantly impacted your approach to music?
Not so much, those influences from books and so on probably go more into the lyrics. The music is always for me about the riff – the basic riff driven structure of metal is the foundation, nothing is better than stumbling upon a great riff while messing about on the guitar. From that, a song is born as the flesh fills up the bones around it with other riffs. That aspect for me has been the same since I was a teenager and the heart of metal music.
Any closing words for your fans in Greece?
Many thanks for the support through the years, its been too long so we visited Greece, and now we hope to make it a more regular occurrence! All the best and fight the good fight.
Thanks again!
1045 
