Είδος: Metal
Δισκογραφική: Nuclear Blast Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 1 Μαρτίου 2024
Πολυαναμενόμενη επιστροφή για τον θείο Al και την παρέα του, και προς αποφυγή παρεξηγήσεων αναφερόμαστε στον Al Jourgensen και όχι στο συνωνόματο Cisneros, ο οποίος πιθανόν να “σκάσει” μύτη και αυτός μέσα στην χρονιά, αν και εφόσον επιστρέψει από τα διαλογιστικά του ταξίδια.
Το promo της Nuclear blast με μία λιτή και απέριττη δήλωση χαρακτηρίζει τη νέα δουλειά των Ministry ως Metal, αφήνοντας εμάς να προσθέσουμε το πρώτο συνθετικό για να χαρακτηρίσουμε το είδος. Βέβαια θεωρώ πως δεν έγινε τυχαία καθώς ούτε ο ίδιος ο θείος θα ήθελε να μπαίνει σε ταμπέλες και καλούπια. Και πως είναι δυνατόν αυτός που τα σπάει να γίνεται υπόδουλος αυτών. Για να μην γινόμαστε όμως συνωμοσιολόγοι οι συνθέσεις του δίσκου, είναι ηχητικά προσκείμενες σχεδόν σε όλα τα παρακλάδια του σκληρού ήχου από Industrial και Surf Rock , μέχρι Groove και Thrash Metal ενδεικτικά αναφέροντας, και μη σας φανεί παράξενο αν βρείτε ομοιότητες με συγκροτήματα όπως Melvins, Devin Townsend, Killing Joke, Primus, Life of Agony, Slayer, Helmet, Faith no More να είναι μερικά εξ αυτών.
Με τον ήχο που πρεσβεύει κάθε ένα από αυτά δημιουργεί ένα crossover δίσκο με απανωτά riffs να διαδέχονται το ένα το άλλο, με έντονη ρυθμικότητα και μπασογραμμές που σου ανακατεύουν τα σωθικά, προσφέροντας σου κάποια ανοσία στην σύγχρονη κοινωνική σαπίλα με σκοπό να αντέξεις και να γίνεις απλά ενεργός με πράξεις.
Βέβαια αν είσαι οπαδός οποιασδήποτε περιόδου των Ministry, θα κολλήσεις και θα εθιστείς με την καινούρια κυκλοφορία, καθώς θα βρεις στοιχεία από το πρώτο κύμα synth-pop εμπνευσμένο από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, μια πολύ ωραία δόση heavy distorted κιθάρων από ήχους της δεκαετίας του ’90 όπως επίσης και μια φυσική εξέλιξη από το εξαιρετικά υποτιμημένο “Morale Hygiene” του 2021.
Αρχικά όμως αξίζει να σταθούμε στον ευφάνταστο τίτλο και στο εκπληκτικά φιλοτεχνημένο εξώφυλλο, το οποίο κάλλιστα θα μπορούσε να είναι ένα σύγχρονο έργο τέχνης και να κοσμεί μοντέρνες gallery ανά τον κόσμο, με ορδές δήθεν οπαδών των καλών τεχνών να τρέχουν να το θαυμάσουν, και τους οποίους θα περιμένει ο Al στην γωνία για να τους κ@τουρήσει και να γελάσει μαζί τους.
Σε μία ελεύθερη μετάφραση του τι πρεσβεύει το cover art, η μόνη σωτηρία θα ήταν να επιστρέψουμε στην Μητέρα φύση και τα παράγωγά της, αφήνοντας τα να κάνουν την δουλειά τους για να “γειώσουμε” και να βρούμε την δύναμη να ανταπεξέλθουμε και να γίνουμε ανταγωνιστικοί στους χαλεπούς κοινωνικοπολιτικά καιρούς.
Πάντως δεν θα έπρεπε να μας προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι επιστρέφει δισκογραφικά τη δεδομένη χρονιά, καθώς κάνει την εμφάνισή του έγκαιρα για την μεγάλη αναμέτρηση μεταξύ των Biden/Trump, διότι είναι χρονιά εκλογών στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου τα λάχανα με πόδια θα πάνε στις κάλπες, και είναι η κατάλληλη περίοδος για ένα νέο δίσκο με καυστικά πολιτικά σχόλια.
Η μουσική του πλέον έχει υποστεί ενός είδους facelift με ολίγον τι μελωδικό ηχητικό botox για το απαιτούμενο φρεσκάρισμα, αμβλύνοντας κατά κάποιο τρόπο τις γωνίες του. Είπαμε παν μέτρον άριστον, και εδώ ο δίσκος δεν ξεφεύγει σε ακρότητες. Όμως αυτό δεν τον αποτρέπει να κάνει για ακόμη μία φορά την δικη του δήλωση και να εξαπολύσει το δριμύ κατηγορώ του προς πάσα κατεύθυνση στηρίζοντας τα πιστεύω του. Ένας υπό μία έννοια σύγχρονος ποιητής με καρδιά και ψυχή πάνκη που μέσα από την μουσική του ασκεί μεγάλη κριτική στον σοβινισμό στην Αμερικανική κοινωνία, θέτοντας μυσογυνίστικα θέματα που περνάνε κάτω από τα ραντάρ μας και στα οποία χρειάζεται να ρίξουμε λίγο παραπάνω φως.
Κάποτε τραγουδούσε ο αείμνηστος Τζιμάρας γ@μ@τε γιατί χανόμαστε, θέτοντας επί τάπητος το θέμα της υπογεννητικότητας, εδώ ο Al θέτει μπροστά το θέμα της επιβίωσης μας με φόντο για άλλη μία φορά την μουσική του.
Οπότε εν κατακλείδι αφήστε το AI κατά μέρους και ακούστε τον AL επί τούτου.
Facebook: https://www.facebook.com/WeAreMinistry/
Bandcamp: https://ministryband.bandcamp.com/album/hopiumforthemasses
312 
