Είδος: Modern Melodic Metal
Δισκογραφική: AFM Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 19 Ιανουαρίου 2024
Οι Metalite είναι από εκείνες τις μπάντες που είναι τόσο καλογυαλισμένες και αλαβάστρινες, που δύσκολα θα βρεις ψεγάδια στις κυκλοφορίες τους, μιας και φροντίζουν να είναι τα πάντα μελετημένα και σερβιρισμένα, ώστε να καλύψουν με ευκολία τις ανάγκες των fan τους.
Εν ολίγοις, πρόκειται για μία μπάντα fast food λογικής, που βασίζεται στις εξαιρετικές ερμηνείες της Erica Ohlsson, τις (ομολογουμένως) καλοπαιγμένες συνθέσεις, τα «πάμε-όλοι-μαζί» ρεφρέν και γενικά τη μουσική δεινότητα των μελών που ακολουθούν πιστά τη συνταγή ενός καλού melodic power δίσκου. Κι ενώ αυτό δίνει στο σχήμα μεγάλο αβαντάζ για τους επιφανειακούς λάτρεις του είδους, δύσκολα θα συγκινήσουν όσους θέλουν περισσότερη προσωπικότητα και «τσαλάκωμα» στον melodic ήχο.
Η τέταρτη ολοκληρωμένη δουλειά των Σουηδών (τρίτη με την Ohlsson στο μικρόφωνο) δεν έχει ουσιαστικές διαφορές με τις προηγούμενες, οι οποίες ήταν εξίσου καλές και εξίσου safe. Ναι (σχεδόν) όλα τα τραγούδια είναι καλά και ναι, όλα κινούνται στις ίδιες φόρμες, δημιουργώντας ένα ευχάριστο κράμα που θα χαρίσει στον ακροατή ένα τίμιο soundtrack για να ακούει όσο παίζει κάποιο RPG παιχνίδι.
Κονσεπτικά, η μπάντα μας μεταφέρει στη γη του 2055, όπου τα πράγματα δεν πάνε καλά (σε αντίθεση με το παρόν που τρέχουμε ανέμελοι στα λιβάδια) και οι άποικοι πρέπει να ψάξουν να βρουν έναν νέο πλανήτη να μεταφερθούν. Τουτέστιν, η έλλειψη πρωτοτυπίας συναντάται και στο story, αλλά οκ, η αλήθεια είναι πως δεν περίμενε κανείς κάποιο περίπλοκο σενάριο από τους Metalite.
Λόγω του concept (χεχ), η διάρκεια ξεπερνά τα 67 λεπτά κι αυτό λειτουργεί αρνητικά, μιας και όσο καλοδουλεμένα και εύπεπτα να είναι τα κομμάτια, λες κάπου ώπα, πότε τελειώνει το ρημάδι;
Last but not least σε ό,τι αφορά την επιτηδευμένη επαναληψιμότητα, το συγκρότημα (δυστυχώς), κρατά ζωντανή την παράδοση των κιτς εξωφύλλων (3 στα 3, να τα λέμε αυτά) που βασίζονται στο στερεότυπο του αγάμητου μεταλλά gamer, που αυτοϊκανοποιείται με τη σκέψη fantasy και sci-fi χαρακτήρων.
Ξεπερνώντας λοιπόν το τετριμμένο concept και το «από πότε είναι αυτή η εφημερίδα» εξώφυλλο, οι Metalite έβγαλαν έναν καλό συνθετικά δίσκο, ο οποίος όμως κινείται σε τόσο ασφαλή μονοπάτια, που τελικά απευθύνεται στους μη-μυημένους στον melodic power χώρο. Τόσο αναμενόμενο γενικά, που εν τέλει περνάει στο αβαβά.
https://www.facebook.com/metalitemetal/
524 
