Ένα από τα πιο ξεχωριστά συγκροτήματα που θα αναδείξει η σοδειά του 2022 θα είναι πέρα από κάθε αμφιβολία οι Messa. Το heavy rock / doom metal τους είναι ένα οριακά μυσταγωγικό βίωμα που, ενώ δεν θέλεις να το μοιραστείς με κανέναν άλλον άνθρωπο μήπως και χάσει έστω και λίγη από τη μαγεία του, ταυτόχρονα κάνεις ό,τι μπορείς για να προσηλυτίσεις και να μυήσεις κι άλλα άτομα στην Σέχτα του Scarlet Doom.
Το εκπληκτικό φετινό album “Close” και η επερχόμενη πρώτη επί ελληνικού εδάφους εμφάνιση του συγκροτήματος στο Mammoth Fest, που θα γίνει στο Ακόντισμα της Καβάλας, στάθηκαν οι ιδανικές αφορμές για να μιλήσουμε μαζί τους.
- Θα ήθελα να αρχίσω λέγοντας ότι το “Close” είναι ένα εξαιρετικό album, πραγματικά. Επίσης, θα μοιραστώ μαζί σας πως σχετικά πρόσφατα το Rockway δημοσίευσε τις λίστες των συντακτών/τριών με τα αγαπημένα albums του πρώτου τετραμήνου του 2022, και το “Close” βρέθηκε σε ψηλή θέση.
Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ! Αυτό είναι πολύ κολακευτικό για εμάς. Χαιρόμαστε που καταλάβατε και απολαύσατε το “Close”.
- Πώς σας φαίνονται έως τώρα οι κριτικές και, γενικότερα, τα σχόλια που έχετε λάβει για τον καινούργιο σας δίσκο;
Εννοείται πως, όταν κυκλοφόρησε το “Close”, είχαμε μεγάλη περιέργεια να δούμε τις αντιδράσεις. Το κυριότερο, βέβαια, είναι να ευχαριστεί εμάς οτιδήποτε έχει να κάνει με το album. Όμως, είναι σπουδαίο να λαμβάνεις θετικές αντιδράσεις για τη δουλειά σου. Και οι αρνητικές, πάντως, σε βοηθούν να εξελιχθείς. Μέχρι τώρα, έχουμε λάβει καταπληκτικά σχόλια και χαιρόμαστε πολύ που ο κόσμος υποδέχτηκε το “Close” τόσο θερμά.
- Θεωρώ ότι το “Close” σηματοδοτεί ένα μεγάλο βήμα μπροστά για την εξέλιξη του συγκροτήματος. Λογικά, θα συμφωνείτε, αλλά εσείς σε τι πιστεύετε ότι διαφέρουν οι Messa του 2022 από την μπάντα της περιόδου “Feast for Water”;
Πολλά άλλαξαν μέσα στα τέσσερα χρόνια που χωρίζουν το “Close” και το “Feast for Water”. Καταφέραμε να γνωριστούμε σε βάθος μεταξύ μας, με τα καλά και με τα κακά μας. Υπήρξε ένα χρονικό διάστημα κατά το οποίο ήταν πολύ δύσκολο να διατηρήσουμε κάποιες ισορροπίες, αλλά σφίξαμε τα δόντια και προχωρήσαμε παρακάτω. Έτσι έγιναν ισχυρότεροι και οι μεταξύ μας δεσμοί. Ως μουσικοί, μπορούμε να πούμε πως, παίζοντας μαζί για καιρό, βρεθήκαμε αντιμέτωποι και με τις ικανότητες αλλά και με τα όριά μας και μπορέσαμε να δουλέψουμε πάνω τους. Όταν βαδίζεις τον δρόμο που εσύ έχεις επιλέξει, χρειάζεται χρόνος, προσπάθεια και λίγο αίμα. Συγκριτικά με τις προηγούμενες δουλειές μας, το “Close” πήρε περισσότερο χρόνο για να ολοκληρωθεί. Δεν σταματούσαμε να αποβάλλουμε ό,τι δεν ήταν απαραίτητο και να αναθεωρούμε τόσο το υλικό μας όσο και τις ενορχηστρώσεις.
- Συγχαρητήρια και για το video του “Pilgrim”. Είναι τρομερή οπτική εμπειρία και ταιριάζει ιδανικά με το συγκλονιστικό τραγούδι που συνοδεύει. Πείτε μας μερικά λόγια για τη δημιουργία του.
Η κεντρική ιδέα πίσω από το video του “Pilgrim” αφορά την ομοιότητα του Nakh και του headbanging. Το Nakh είναι ένας τελετουργικός χορός που εκτελούν οι γυναίκες στην Αλγερία και στην Τυνησία, όπως απεικονίζεται στο εξώφυλλο του “Close”. Οι χορεύτριες αφήνουν τα μαλλιά τους ξέπλεκα να κυματίζουν επαναλαμβανόμενα, πράξη που τις παρασύρει σε μια εκστατική κατάσταση όσο χορεύουν. Κινηματογραφήσαμε το πρώτο μέρος του video στον αμμόλοφο του Πιλά, τον μεγαλύτερο της Ευρώπης, που βρίσκεται κοντά στο Μπορντό. Είναι μια μαγευτική τοποθεσία. Συνεργαστήκαμε με τη χορογράφο και χορεύτρια Saadia Souvah και την ομάδα της, που συνεισέφεραν ουσιαστικά στην υλοποίηση της ιδέας.
Το δεύτερο μέρος κινηματογραφήθηκε σε ένα καρστικό σπήλαιο κοντά στην περιοχή όπου μένουμε. Έχουν βρεθεί ανθρώπινα ίχνη από την Παλαιολιθική εποχή μέσα σε αυτόν τον βραχώδη σχηματισμό. Μάλιστα, ηχογραφήσαμε και κάποια μέρη του δίσκου εκεί μέσα (κυρίως, τα ακουστικά όργανα). Όπως ήταν φυσικό, λοιπόν, ένα μέρος του video γυρίστηκε εκεί. Ζητήσαμε από φίλες και φίλους μας να μας βοηθήσουν με τη συμμετοχή τους, πήγαμε εκεί μια φθινοπωρινή μέρα και αυτό ήταν όλο. Η επιμέλεια του video για το “Pilgrim” από τη Laura Sans ήταν θεμελιώδους σημασίας, όπως συμβαίνει και με κάθε video μας έως τώρα. Εκείνη είναι υπεύθυνη για όλα, και την εμπιστευόμαστε αληθινά. Γνωρίζουμε ότι αντιλαμβάνεται σε βάθος το καλλιτεχνικό μας όραμα.
- Συγκλονιστική πινελιά αποτελούν και όλα αυτά τα στοιχεία από τη λεκάνη της Μεσογείου και από τη Μέση Ανατολή. Κατορθώσατε να τα ενσωματώσετε με οργανικό τρόπο, και αυτό δεν είναι λίγο. Τι σας ώθησε προς αυτήν την κατεύθυνση; Και πώς πετύχατε να έχετε ένα αποτέλεσμα που δικαιώνει το όραμά σας;
Η βασική ιδέα πίσω από το “Close” ήταν να μεταφέρουμε εμάς αλλά και το κοινό μας σε μια διαδρομή. Επιθυμούσαμε να εξερευνήσουμε τη μεσογειακή μουσική μας κληρονομιά παίζοντας metal μουσική και συμπεριλαμβάνοντας όργανα που, τυπικά, δεν ανήκουν στο είδος. Για εμάς, ας πούμε, τόσο η αραβική μουσική όσο και το φλαμένκο έχουν μια ιδιαίτερη αξία: σε ταξιδεύουν σε άλλα μέρη και άλλους χρόνους. Και αυτό συχνά είναι σκοτεινό και υποβλητικό. Η αναζήτηση διαφορετικών ήχων, οργάνων και συνθετικών προσεγγίσεων μας βγήκε με φυσικότητα, καθώς δεν θέλουμε να επαναλαμβανόμαστε. Δεν ήταν εύκολη υπόθεση, αλλά το αποτέλεσμα μας ικανοποιεί.
Μεγάλη έμπνευση αποτέλεσαν επίσης τα δικά μας βιώματα. Η δημιουργία του “Close” ήταν ένας τρόπος να αποδράσουμε από την πραγματικότητα των τελευταίων δύο ετών. Ένας άλλος στόχος μας ήταν να υπηρετήσουμε όσα κρύβονται πίσω από τον τίτλο του album συνθέτοντας και ηχογραφώντας και τα τέσσερα μέλη στον ίδιο χώρο.
- Τι είναι αυτό που σας ασκεί έλξη και σας συναρπάζει στην Orphalese, την ερωτική πόλη του Χαλίλ Γκιμπράν; Και τίνος ιδέα ήταν να ασχοληθείτε στιχουργικά και μουσικά με τον “Προφήτη” του;
Δεν πρόκειται για μεγάλη ιστορία. Κατά τη μεγάλη διάρκεια της σύνθεσης του “Close”, ο Marco, ο μπασίστας μας, διάβαζε το βιβλίο και τον είχε συνεπάρει. Μια μέρα, έγραψε ένα riff και χρησιμοποίησε προσωρινά τον τίτλο “Orphalese”. Η Sara, η τραγουδίστριά μας, είχε διαβάσει τον “Προφήτη” χρόνια πριν και έπιασε την αναφορά ακαριαία. Αυτό οδήγησε στο χτίσιμο ενός τραγουδιού που υπέδειξε ένα συγκεκριμένο μονοπάτι και για τα φωνητικά και για τη μουσική.
- Πέραν του ότι είναι έξοχες μουσικές συνθέσεις, το “Rubedo” και το “0=2” αναδίδουν μια αύρα υπνωτική και μυστηριακή. Θα μας πείτε κάτι παραπάνω για τα θέματά τους;
Το “Rubedo” είναι μια λατινική λέξη που θα μπορούσε να αποδοθεί ως “ερυθρότητα”. Θυσία, αίμα, φλόγα. Το τραγούδι καταπιάνεται με το βαθύ αίσθημα ενοχής που αισθάνεσαι όταν έχεις πληγώσεις ένα αγαπημένο σου πρόσωπο. Το “0=2” αντανακλά έναν μηδενισμό και, πιθανότατα, έχει προκύψει έπειτα από κάποια άγρυπνη βραδιά, όταν οι σκέψεις έρχονται και φεύγουν ανεξέλεγκτα· και συχνά αφήνουν τα σημάδια τους.
- Όταν πρωτάκουσα το “Close”, σε κάποιες φάσεις εντόπισα σημεία που μου έφεραν στο μυαλό επιρροές που δεν περίμενα να ακούσω σε εσάς, όπως The Tea Party και Loreena McKennitt. Συμφωνείτε με αυτήν την εντύπωση;
Θα σου μιλήσουμε απολύτως ειλικρινά, Πέτρο. Δεν γνωρίζουμε καμία από τις δύο μπάντες που αναφέρεις στην ερώτησή σου! Ένα συγκρότημα με ισχυρό αντίκτυπο για το “Close” είναι οι Dead Can Dance. Θεωρούμε ότι το έργο τους μας επηρέασε σε μεγάλο βαθμό όσο ετοιμάζαμε το album μας.
- Πάντοτε αναρωτιόμουν τι σημαίνει το όνομα του συγκροτήματος. Ταυτόχρονα, όμως, έχω την περιέργεια να μάθω γιατί επιλέξατε να τιτλοφορήσετε τον νέο δίσκο σας “Close” και αν υπάρχει κάποιο ξεχωριστό νόημα.
“Messa” σημαίνει “σύναξη” (Σ.τ.Σ. θρησκευτικού τύπου) στα ιταλικά. Θέλαμε ένα όνομα που στη μητρική μας γλώσσα θα είχε θηλυκές συνδηλώσεις. Η Sara το είχε προτείνει ύστερα από τις πρώτες μας πρόβες και μας άρεσε πολύ. Κάπως έτσι συνέβη και με τον τίτλο του album. Και πάλι η Sara μάς είχε προτείνει αυτόν τον πολύπλευρο όρο κατά τα πρώιμα στάδια της δημιουργίας του δίσκου. Το “Close” έχει πολλές σημασίες, και κάθε μέλος του συγκροτήματος το βλέπει υπό διαφορετική οπτική. Μας κέρδισε εξαρχής αυτή η λέξη και έγινε η τελική επιλογή μας.
- Πιστεύω ότι οι Messa είναι ένα πολύτιμο σύγχρονο συγκρότημα, υπό την έννοια ότι θέτετε νέα όρια για το heavy rock / doom metal ιδίωμα. Ποιες άλλες μπάντες, κατά τη γνώμη σας, κινούνται στο ίδιο πνεύμα;
Οι OM, οι Motorpsycho, οι Baroness.
- Μπορούμε πλέον με ασφάλεια να πούμε ότι πρωτοστατείτε στην ιταλική rock/metal σκηνή και διαρκώς “μεγαλώνετε”. Ωστόσο, θα μας αναφέρετε κάποια άλλα ιταλικά groups που, μολονότι είναι λιγότερο γνωστά, θα έπρεπε οπωσδήποτε να ακούσουμε;
Υπάρχουν πολλά underground ιταλικά συγκροτήματα που εκτιμούμε. Όσον αφορά την πιο ακραία μουσική έκφραση, μερικά από αυτά είναι οι Gorrch, οι Assumption, οι Fulci και οι Naga. Αν είναι να μιλήσουμε για καλλιτέχνες που δεν έχουν σχέση με το metal, θα αναφέραμε τους Nuovo Testamento, τον Alex Fernet, τον Arottenbit και τους Blak Saagan.
- Οι Messa είναι η μία από τις δύο female-fronted doom μπάντες που αγαπώ πολύ, με την έτερη να είναι οι Universe217 από την Ελλάδα. Μήπως τους έχετε ακούσει; Γνωρίζετε άλλα μουσικά σχήματα από την Ελλάδα;
Δεν μας αρέσει ο χαρακτηρισμός “female-fronted”. Είμαστε απλώς άτομα που δημιουργούμε καλλιτεχνικά, ασχέτως φύλου. Και ναι, μας αρέσουν πολλά ελληνικά συγκροτήματα! Οι Dead Congregation, για παράδειγμα, είναι πάρα πολύ καλοί. Επίσης, το “666” των Aphrodite’s Child είναι ένας αριστουργηματικός δίσκος. Πρόσφατα, παρακολουθήσαμε την εμφάνιση της Μαρίνας Σάττι στο KEXP και μας εντυπωσίασε. Μας συναρπάζει να ακούμε μουσική στην ελληνική γλώσσα. Μας άρεσαν πολύ τα πολλαπλά φωνητικά επίπεδα που δημιουργεί μαζί με το σύνολό της, αλλά και το μείγμα παραδοσιακών και ηλεκτρονικών στοιχείων.
- Παρακολούθησα διαδικτυακά την εμφάνισή σας στο φετινό Roadburn, όπου παρουσιαστήκατε μαζί με βοηθητικούς μουσικούς για τα μη-metal όργανα. Καταρχάς, ήταν μια μοναδική εμπειρία και τη ζήλεψα πολύ. Εσείς πώς περάσατε; Τι μπορείτε να μας πείτε από εκείνη τη βραδιά; Επίσης, σχεδιάζετε να το επαναλάβετε ποτέ;
Ήταν πολύ όμορφη εμπειρία! Είχαμε την ευκαιρία να μας πλαισιώσουν τρεις επιπλέον μουσικοί, ώστε να εκτελέσουμε το “Close” στην πληρότητά του, δηλαδή μαζί με τα ακουστικά όργανα που ηχογραφήσαμε για τον δίσκο. Η ατμόσφαιρα στο Roadburn ήταν μαγική, τόσο για τα συγκροτήματα όσο και για το κοινό. Όλοι και όλες πέρασαν καλά. Αυτό το φεστιβάλ δημιουργεί ένα αίσθημα κοινής συμμετοχής. Και οι αντιδράσεις από το κόσμο που μας είδε ήταν πάρα πολύ καλές. Έκτοτε, δεν έχουμε επαναλάβει αυτό που έγινε εκείνη τη νύχτα, αλλά μπορεί να συμβεί στο μέλλον.
- Ξέχωρα από τους όποιους περιορισμούς (υλικοτεχνικούς κ.λπ.), ποιο θα ήταν το ιδανικό περιβάλλον για να αναπαραγάγετε ζωντανά το “Close”;
Η τοποθεσία των ονείρων μας θα ήταν κάτι… τρελά ξεχωριστό. Κάπου πολύ μακριά και εντελώς διαφορετικά απ’ ό,τι έχουμε συνηθίσει. Άλλωστε, τα τοπία έχουν την ικανότητα να επιδρούν στα βιώματα. Για εμάς, πολύ έντονη εμπειρία θα ήταν να παίζαμε στον αρχαίο ναό της Σαμπράθα (Σ.τ.Σ. πόλη της Λιβύης), έτσι όπως εμφανιστήκαμε στο Roadburn.
- Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας. Έχετε κάτι τελευταίο να πείτε στο ελληνικό κοινό σας;
Εμείς σε ευχαριστούμε για την κουβέντα! Την Κυριακή 10 Ιουλίου θα παίξουμε για πρώτη μας φορά ζωντανά στην Ελλάδα. Θα είμαστε στο Mammoth Fest, που γίνεται στο Ακόντισμα της Καβάλας. Το περιμένουμε με μεγάλο ενθουσιασμό!
1196