Είδος: Symphonic power/gothic metal
Δισκογραφική: Sleaszy Rider SRL
Ημ. Κυκλοφορίας: 3 Μαΐου 2024
Ας ξεκινήσω λέγοντας πως, για τον γράφοντα, οι Meden Agan δεν έχουν βγάλει κακό δίσκο. Ούτε καν μέτριο βασικά. Έχουν ένα σερί από πραγματικά τίμιες και καλές δουλειές. Επίσης, θεωρώ πως βάσει κυκλοφοριών, θα έπρεπε εδώ και καιρό να αποτελούν μπάντα πρώτης γραμμής, ιδίως στην εγχώρια σκηνή, μιας και μιλάμε για ένα από πρώτα group στην Ελλάδα που έπαιξαν υψηλού επιπέδου μπάλα στο symphonic ιδίωμα.
Οι συνεχείς εναλλαγές πίσω από το μικρόφωνο για τα πρώτα 3 album τους όμως, μάλλον αποπροσανατόλισαν τον κόσμο, ενώ και οι διάφορες αλλαγές στο line-up, σίγουρα δυσκόλεψαν την άνοδό τους. Από το 2015 και μετά, ευτυχώς, το σχήμα έχει βρει στη Δήμητρα Παναρίτη αυτό που έψαχνε ερμηνευτικά και 6 χρόνια μετά την τελευταία του δουλειά, επανέρχεται με το “My Name Is Katherine” (το οποίο μάλιστα βασίζεται σε μια νουβέλα της Δήμητρας).
Καταρχάς, 6 χρόνια δισκογραφικής αποχής είναι πολλά, αλλά σε αυτήν την περίπτωση ίσως λειτούργησε θετικά, μιας και υπήρξε άπλετος χρόνος από πλευράς Meden Agan να δουλέψουν πάνω σε ένα album που σαφέστατα είναι το πιο ώριμό τους, χωρίς να παρεκκλίνουν από τον ήχο και την ταυτότητά τους. Η κιθαριστική δουλειά του Diman είναι, ως συνήθως, σεμιναριακού επιπέδου, ενώ τα πλήκτρα του Τόλη Μικρούλη «ντύνουν» με ουσία τις συνθέσεις, προσφέροντας λυρισμό αλλά και prog χαρακτήρα σε σημεία.
Το “My Name Is Katherine” όμως αποκτά ψυχή χάρη και στην ερμηνευτική δεινότητα της Δήμητρας, η οποία δίχως να πέφτει σε υπερβολές, μπαίνει μέσα στον ρόλο κι εν τέλει, γίνεται η ίδια η πρωταγωνίστρια μιας ιστορίας που εξελίσσεται στη μεταπολεμική Ελλάδα των ‘50s, με την ηρωίδα «Κατερίνα», να προσπαθεί να αφήσει πίσω τον πόνο και την καταπίεση που έχει βιώσει, προκειμένου να είναι για πρώτη φορά χαρούμενη.
Γενικά ο δίσκος είναι σαν ένα μεγάλο θεατρικό με πολλές σκοτεινές πτυχές, με το καστ να αποτελείται από φορτισμένους στίχους κι εμπνευσμένες μελωδίες. Ακούγεται μονορούφι και δεν κουράζει, μιας και το σχήμα έχει φροντίσει να κινηθεί ουσιαστικά, χωρίς να τραβάει από τα μαλλιά τις ιδέες του.
Μέσα σε σχεδόν 49 λεπτά παρελαύνουν εξαιρετικά κομμάτια στο γνωστό ύφος των Meden Agan, τα οποία όμως έχουν περάσει από τα ακροδάχτυλα πολύ έμπειρων πλέον μουσικών, με την παραγωγή να κολακεύει το τελικό αποτέλεσμα.
Το “Moth” που ανοίγει τον δίσκο, δείχνει εξ αρχής τις βλέψεις του group, το οποίο γενικά απλώνει τον ήχο του και σε πιο «επιθετικά» και heavy μονοπάτια. Στο “Time Like Space” η τραχύτητα του “Moth” γλυκαίνει και περνάμε σε πιο ενδοσκοπικά πλαίσια, έτσι όπως υπαγορεύει και το concept. Στο “Trapped” βουτάμε πιο βαθιά στην προσωπική άβυσσο της πρωταγωνίστριας, στο “Shedding” συνδυάζεται η «γλυκύτητα» με τη «σκληράδα», δημιουργώντας το αίσθημα της απόγνωσης και του αγώνα της ηρωίδας, ενώ στο “Rejection” η «πτώση» μετατρέπεται σιγά-σιγά σε «πείσμα».
Το “Confident” είναι κατ’ εμέ από τις top στιγμές, με ριφάρες και πολύ ωραίες εναλλαγές, δίνοντας το έναυσμα για την «άνοδο», με το “Sickness” που ακολουθεί να αποτελεί το φως που αχνοφαίνεται στο τέλος του τούνελ. Στο “Victorious” (άλλη ριφάρα από εκεί), η «Κατερίνα» κοιτάζει κατάματα τους δαίμονές της, ενώ στο “Beyond Any Suspicion” οι δαίμονες την κοιτάζουν πίσω και χαμογελούν.
Το κλείσιμο ανήκει στο υπέροχο “Transition”, που ίσως αποτελεί και το πιο αντιπροσωπευτικό κομμάτι του δίσκου, μιας και περικλείει σχεδόν όλα τα στοιχεία που προηγήθηκαν, χαρίζοντας το σωστό πομπώδες τέλος σε ένα album που έχει πάρει την έννοια “concept” στα σοβαρά, αποδίδοντας την ιστορία μέσα από κάθε νότα, στίχο κι ερμηνεία.
Επιλογικά, το “My Name Is Katherine” είναι η πιο ώριμη, η πιο ολοκληρωμένη, η πιο «ξέρουμε-τι-κάνουμε-γιατί-το-κάνουμε-χρόνια» δουλειά των Meden Agan, η οποία δεν αφήνει περιθώρια για να μην αρέσει (πολύ) στους λάτρεις του symphonic ήχου!
Μπράβο ρε παιδιά! Το επόμενο όμως όχι σε 6 χρόνια πάλι.
https://www.facebook.com/meden.agan.official
https://www.instagram.com/meden_agan_band
560 
