Είδος: Progressive Metal
Δισκογραφική: Inverse Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 19 Φεβρουαρίου 2021
Ένα νέο και συνάμα ενδιαφέρον κουαρτέτο του progressive ήχου, έχει εμφανιστεί τα τελευταία 2 με 3 χρόνια σε μία από τις πιο ποιοτικές σκηνές του “σκληρού” ήχου, τη Φινλανδία. Οι Mastord όπως ονομάζονται, έχουν καταφέρει μέσα σε δυο χρόνια να κερδίσουν τις εντυπώσεις και το “βλέμμα” των φίλων του progressive metal, ενώ το δεύτερο πόνημά τους “To Whom Bow Even the Trees”, μοιάζει ικανό να τους βάλει για τα καλά στο χάρτη του progressive γίγνεσθαι.
Μπορεί οι Mastord με αυτό το δεύτερο εγχείρημά τους να μοιάζουν με μπάντα που έχει χρόνια στο “κουρμπέτι”, όμως η αλήθεια είναι ότι η μουσική “ηλικία” των Φινλανδών metallers αγγίζει τα 2 με 3 χρόνια αφού σχηματίστηκαν μόλις το 2018 με 2019. Αυτό όμως οφείλεται στο γεγονός ότι είχαν εξαρχής κατασταλάξει στο μουσικό τους ύφος και απέφυγαν τους όποιους πειραματισμούς και τις αλχημείες ώστε να δημιουργήσουν ένα δικό τους ηχητικό “παρακλάδι” που πιθανότατα να είχε ρίσκο. Το “To Whom Bow Even The Trees” είναι γεμάτο με Dream Theater-ικές επιρροές, ενώ η μπάντα μοιάζει να τις υποστηρίζει με “θράσος” και ποιότητα που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Η μόνη ηχητική “παρασπονδία” (αν μπορούμε να το πούμε έτσι) που τους ξεχωρίζει από τους “κοινούς αντιγραφείς”, είναι ίσως οι μοντέρνες prog φόρμες στα πρότυπα των έτερων Σκανδιναβών Leprous μιας και μιλάμε για ένα group που δημιουργήθηκε πρόσφατα.
Με το ξεκίνημα της ακρόασης, ίσως πέσεις και εσύ στην παγίδα να τους κρίνεις καχύποπτα και αυστηρά όπως άλλωστε είναι η πρώτη αντίδραση σε κάτι “νέο” που διαταράσσει την “αρμονία” μας. Αυτό που σίγουρα δεν πρέπει να κάνεις, είναι να δεις το “δέντρο” και να χάσεις το “δάσος”, καθώς η εξέλιξη του δίσκου θα σε πείσει για την ποιότητά του. Όσο λοιπόν θα γνωρίζεις το “δέντρο” που έχεις μπροστά σου, άλλο τόσο θα αντιλαμβάνεσαι ότι η προσθήκη του στο “δάσος” είναι μεγάλης σημασίας για την αρμονική συνύπαρξη της “φύσης”. Και αν πάλι συνεχίζεις να το βλέπεις ως ένα “δέντρο” μόνο του, καλά θα κάνεις να σκεφτείς ότι ένα δέντρο μακριά από το δάσος δεν έχει την ίδια δύναμη και τις ίδιες θεραπευτικές ιδιότητες. Και από την άλλη, σκέψου ότι και πολλά ίδια “δέντρα” μας κάνουν ένα “δάσος” που αποτελεί πηγή “ζωής” και ευεξίας.
Ακούγοντας το “To Whom Bow Even The Trees”, σίγουρα θα νοιώσεις την ’90s αύρα των θρυλικών Dream Theater να διαπερνά και να “ποτίζει” το album ενώ η εξελιγμένη τεχνική και κάποια ψήγματα μοντέρνου prog ήχου δείχνουν να δημιουργούν ένα αξιόλογο μουσικό αποτέλεσμα. Εάν δε ψάχνεις κάτι νέο να τους προσάψεις, τότε οι Mastord με “θρασύτητα” θα σου δηλώσουν ότι αυτό μας αρέσει, αυτό παίζουμε. Και για να σας πω την αλήθεια, κάποιες στιγμές η επιστροφή στις ρίζες γίνεται απαίτηση για να μην ξεχνάμε ποιοι είμαστε. Δε θα μπορούσα να ξεχωρίσω κάποιο κομμάτι, καθώς το album ακούγεται σαν μια ιστορία ολοκληρωμένη. Η συνθετική ευφυΐα αγγίζει τις χρυσές εποχές του prog metal, η τεχνική αρτιότητα τρομάζει με τις υψηλές πτήσεις της, ενώ τόσο ατμοσφαιρικά όσο και σε θέματα παραγωγής το “To Whom Bow Even The Trees” παίρνει άριστα. Και αν το “The Walls” είναι το ήμισυ του παντός, τότε το “Circles Lies” είναι το τέλος που αρμόζει σε ένα τέτοιο αριστούργημα.
Θεωρώ ότι οι Mastord έχουν βγάλει ένα δίσκο, που θα συζητιέται για αρκετό καιρό. Κάποιοι ίσως τον κρίνουν αυστηρά, κάποιοι ίσως τον θεωρήσουν ως ένα αριστούργημα. Για μένα η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Το “To Whom Bow Even The Trees”, είναι από τα albums που ανανεώνουν την πίστη μας στο metal, που αναζωογονούν το κοινό και φέρνουν νέο “αίμα” στη “σκληρή” μουσική. Το “To Whom Bow Even The Trees” είναι ένα από τα albums, που σε λίγα χρόνια μπορεί να λογίζεται ως κλασσικό. Από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς που διανύουμε στον progressive χώρο.
Facebook: https://www.facebook.com/mastordofficial/
600 
