Κάθε γενιά έχει τις μπάντες που ορίζουν τον ήχο της. Για το σύγχρονο metal, μια τέτοια μπάντα είναι χωρίς αμφιβολία οι Mastodon. Δύσκολα μπορείς να βάλεις ταμπέλα στη μουσική τους — είναι sludge, είναι prog, είναι ψυχεδελικό, είναι metal, είναι rock — αλλά κυρίως, είναι Mastodon.
Και αυτό το καλοκαίρι, το ελληνικό κοινό θα έχει την ευκαιρία να ξαναζήσει την εμπειρία αυτής της μοναδικής καλλιτεχνικής οντότητας, στο πλευρό των Dream Theater, στο Release Athens Festival, την 23η Ιουλίου. ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ξεκινώντας από τα λασπωμένα, ωμά μονοπάτια του sludge με το Remission, οι Mastodon γρήγορα απέδειξαν ότι δεν ήταν απλώς ένα ακόμη “βαρύ” συγκρότημα. Το Leviathan τους έβαλε στη σφαίρα του μύθου, με τη θεματική του να συνδέει την old-school επιθετικότητα με τη διανοητική φαντασία του Herman Melville. Από εκεί και πέρα, κάθε δίσκος υπήρξε ένα εξελικτικό βήμα: το παρανοϊκά τεχνικό Blood Mountain, το πνευματικό Crack the Skye, το πιο προσβάσιμο αλλά εξίσου πολυεπίπεδο The Hunter, το θρηνητικό Emperor of Sand, και το σκοτεινά συναισθηματικό Hushed and Grim.
Αυτή είναι η μαγεία των Mastodon: δεν μένουν ποτέ στάσιμοι. Δεν αναπαράγουν τη συνταγή της επιτυχίας. Αντιθέτως, σπρώχνουν συνεχώς τα όρια του ήχου τους και μαζί, τα όρια της ίδιας της heavy μουσικής.
Οι Mastodon δεν είναι μόνο riff και τύμπανα (αν και αυτά είναι παγκόσμιας κλάσης). Είναι αφήγηση, είναι τέχνη, είναι οπτική εμπειρία. Οι δίσκοι τους μοιάζουν με κινηματογραφικά concept albums, με υπαρξιακά νοήματα, εσωτερικές αναζητήσεις και αλληγορίες. Ο θάνατος, ο χρόνος, η απώλεια, η ψυχή, η μνήμη — όλα πλέκονται στον καμβά της μουσικής τους, δημιουργώντας ένα σώμα έργου που απαιτεί προσοχή, συγκέντρωση και ανοιχτό μυαλό.
Αυτό που τους κάνει να ξεχωρίζουν ακόμα περισσότερο, είναι η συλλογικότητα. Δεν υπάρχει ένας “ηγέτης” στους Mastodon. Όλοι τραγουδούν, όλοι συνθέτουν, όλοι έχουν τον ρόλο τους. Ο Brann Dailor, ένας από τους πιο τεχνικούς και εκφραστικούς ντράμερ της εποχής μας, δίνει ψυχή με τις φωνητικές του γραμμές. Ο Brent Hinds (που δυστυχώς χώρισε τον δρόμο του από την μπάντα πριν λίγο καιρό) φέρνει την southern rock/ψυχεδελική του ευαισθησία στην κιθάρα. Ο Troy Sanders κρατάει το θεμέλιο στο μπάσο και στη σκηνική παρουσία. Ο Bill Kelliher είναι ο θεματοφύλακας του βαριού riff. Τέσσερα διαφορετικά background, ένα ενιαίο όραμα.
Η εμφάνισή τους στο Release Athens Festival, μαζί με τους Dream Theater, δεν είναι απλώς μια συναυλία. Είναι μια σπάνια συνάντηση δύο κόσμων του Progressive metal, δύο σχολών που έχουν διαμορφώσει γενιές ακροατών με εντελώς διαφορετικούς τρόπους. Από τη μια η μαθηματική, νεοκλασική μεγαλοπρέπεια των Dream Theater. Από την άλλη, η συναισθηματική, ακατέργαστη και συχνά ωμή δύναμη των Mastodon.
Για τους οπαδούς των πιο εγκεφαλικών ηχοτοπίων, των ατμοσφαιρικών riffs και της συναισθηματικής έντασης (εμένα δηλαδή χαχαχα), το συγκεκριμένο live είναι ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα. Οι Mastodon έχουν την ικανότητα να σε κάνουν να χαθείς μέσα στη μουσική τους — και ταυτόχρονα να νιώσεις πιο “παρών” από ποτέ.
Με σχεδόν 25 χρόνια πορείας, οι Mastodon έχουν περάσει σε ένα άλλο επίπεδο. Δεν είναι απλώς «μεγάλοι». Είναι επιδραστικοί, ιστορικοί, διαχρονικοί. Και με κάθε κυκλοφορία, με κάθε περιοδεία, συνεχίζουν να διαμορφώνουν το μέλλον της heavy μουσικής. Το live τους στην Αθήνα έρχεται να υπενθυμίσει ότι αυτή η μπάντα δεν αναπαύεται ποτέ. Δεν ζει στο παρελθόν της. Ζει και δημιουργεί τώρα.
Και είναι αυτή η αίσθηση του «τώρα» που κάνει την εμφάνισή τους στο Release κάτι περισσότερο από μια progressive metal βραδιά. Είναι ένα γεγονός. Ένα κεφάλαιο που θα προστεθεί στην ιστορία του ελληνικού κοινού με τις συναυλίες. Και κανείς δεν θα θέλει να λείπει.
188 
