MARIDIA

Έχουμε χαλάσει πολύ μελάνι και ατέλειωτες ώρες για να συζητάμε την επίδραση των social media στις κοινωνικές σχέσεις αλλά και την δύναμη που έχουν να επηρεάζουν την κοινή γνώμη.

Ωστόσο, τα social media και ο περίφημος αλγόριθμός ή κανάλια τα οποία ακολουθώ, με έχουν φέρει σε επαφή με σχήματα και ήχους, τα οποία δεν θα κατάφερνα να φτάσω αν δεν υπήρχαν τα social media. Ένα από τα κανάλια που μου έχει συστήσει σπουδαία μουσική είναι το “Antifascist Black Metal Network”, το οποίο ξεκίνησε ως μια προσπάθεια να αναδείξει Black Metal μπάντες που δεν είχαν σχέση με τον φασισμό, όπου όλοι γνωρίζουμε ότι ματώνει το συγκεκριμένο είδος, αλλά πλέον έχει ανοίξει αρκετά την βεντάλια του και προτείνει μπάντες σε όλο το φάσμα του σκληρού ήχου.
Μέσα από αυτό το κανάλι μου ήρθε ένα μήνυμα από έναν φίλο, προτείνοντας μου να ακούσω το “Mouth Οf Ruin” των Maridia από τη Σουηδία. Ο δίσκος βγήκε το 2023 και δεν είχε τύχει να τον ακούσω, αλλά από την στιγμή που πάτησα το play ήταν έρωτας με το πρώτο άκουσμα.
Ο δίσκος είναι ένα πανέμορφο μείγμα blackened (οι ίδιοι το αναφέρουν ως grim) post-metal, hardcore και με χαρακτηριστική άνεση πιάνουν τον ακροατή από τον λαιμό και τον σπρώχνουν στα άκρα του κάθε είδους, με την Alex στα φωνητικά να ματώνει τις χορδές της και να ρίχνει ψυχοθεραπευτικές ματιές με τους πολύ δυνατούς στίχους αλλά και τα εξίσου δυνατά καθαρά φωνητικά. Breakdowns, riff, ατμοσφαιρικά περάσματα, σκοτάδι και φως περιγράφουν με λίγες λέξεις τον ήχο του album.
To “Mouth Of Ruin” είναι μια ανεξάρτητη κυκλοφορία και το σχήμα ανέλαβε όλες τις πτυχές δημιουργίας του. Με τέτοιο ξεκίνημα αναρωτιέμαι ποια θα είναι η συνέχεια, αλλά και τελικά τι έχουν να πουν οι ίδιοι για τον ήχο τους. Οπότε προφανώς και επικοινωνήσαμε με το σχήμα για να κάνουμε μια κουβέντα. Είμαι σίγουρος. Έχουμε να ακούσουμε πολλά ακόμα από τους Maridia.

-Γεια σας από την Ελλάδα. Με λένε Βαγγέλη και θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τον χρόνο σας.
Σας ευχαριστούμε που επικοινωνήσατε μαζί μας! Αυτό σημαίνει πολλά για εμάς!

-Ποιος ήταν ο ρόλος της μουσικής στα πρώτα σας χρόνια;
Jon (μπάσο): Για μένα χρησιμοποιήθηκε πολύ ως συναισθηματική διέξοδος για πολλά προβλήματα και άγχη μεγαλώνοντας, ένας ώμος για να κλάψω όταν το χρειαζόμουν ή ένα γρήγορο χτύπημα στην πλάτη για να σηκωθώ.

-Είστε από μουσική ή καλλιτεχνική οικογένεια;
Alex (φωνητικά): Δεν είχαμε κάποια συγκεκριμένη μουσική ή καλλιτεχνική ανατροφή ή κάτι τέτοιο.
Chris (κιθάρα): Αλλά ο μικρότερος αδερφός μας (σ.σ η Alex στα φωνητικά και ο Chris στην κιθάρα, είναι αδέρφια) Sebastian παίζει στο σουηδικό hardcore σχήμα Godmother.
Alex (φωνητικά): Φαντάζομαι, εκτός από την παρακολούθηση των alternative video στο MTV, εμείς ως αδέρφια επηρεαστήκαμε πολύ ο ένας από τον άλλον.
Jon (μπάσο): Η μητέρα μου έκανε πολύ ελαιογραφία ενώ μεγάλωνα. Υποθέτω ότι αυτό ενέπνευσε τη δική μου δημιουργικότητα – τουλάχιστον όσον αφορά τις εικαστικές τέχνες και το σχέδιο.

-Ποιος σας ενέπνευσε να γίνετε μέρος μιας μουσικής σκηνής;
Chris: Αμέτρητα συγκροτήματα όλα αυτά τα χρόνια.
Alex (φωνητικά): Όταν έζησα στην Τσεχία για λίγο, μπήκα σε μια μουσική σκηνή με πιο τοπικές DIY μπάντες (άκουγα Gattaca, Tabula Rasa/Cácory, Rosa Parks, κ.λπ.).
Αυτό που έκανε τη μουσική ακόμα πιο ζωντανή και προσιτή για μένα ήταν να διατηρώ επαφή με μπάντες των φίλων μου και να τους υποστηρίζω όσο μπορούσα.
Νομίζω ότι η Umeå (σ.σ. η πόλη που μένει η μπάντα, η οποία είναι γενέτειρα πολλών και επιδραστικών σχημάτων) έχει σίγουρα αυτή τη φιλική ατμόσφαιρα επίσης. Όλοι σέβονται και ενθαρρύνουν ο ένας τον άλλον να συνεχίσει να ασχολείται με τη μουσική και ακόμα κι αν είσαι «κανένας», διεθνώς, μπορείς να πεις ένα γεια και να συνομιλήσεις με μέλη διάσημων συγκροτημάτων. Μου αρέσει το πώς μια τοπική σκηνή μπορεί να είναι «επίπεδη» και οικεία με αυτόν τον τρόπο.

-Η Umea είναι η πόλη ενός από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα των Cult of Luna αλλά και των Meshuggah. Ποιο συγκρότημα πιστεύετε ότι επηρέασε περισσότερο τον ήχο σας;
Chris (κιθάρα): Οι Cult of Luna είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό συγκρότημα για μένα, όχι μόνο ως άτομο αλλά και ως μουσικός. Υπήρξαν μεγάλη πηγή έμπνευσης και κατά τη γνώμη μου ένα από τα πιο σημαντικά συγκροτήματα στο εναλλακτικό είδος. Οι Maridia δεν θα ήταν το συγκρότημα που είμαστε χωρίς αυτούς.
Jon (μπάσο): Αν πρέπει να διαλέξουμε, ο εκτεταμένος ήχος των Cult of Luna έχει πιθανώς μια πιο στενή ομοιότητα με τη μουσική μας ταυτότητα, αλλά πραγματικά δεν θέλω να αφήσω τους Meshuggah στην άκρη. Νομίζω ότι οι αυτές οι μπάντες έχουν τόσο βαρύ ήχο που εμπνέουν τη σύνθεση των τραγουδιών μας σε ορισμένες πτυχές.

-Μπορείτε να μοιραστείτε την ιστορία πίσω από το όνομα της μπάντας σας;
Alex (φωνητικά): Οι πρώτες μου μουσικές επιρροές προήλθαν ειλικρινά από βιντεοπαιχνίδια 8 και 16 bit. Τόσα πολλά μπορούν να επιτευχθούν με τόσα λίγα. Οι ρυθμοί, οι αρμονίες, η διάθεση και το ανύποπτο σκοτάδι. Σήμερα, είναι κάπως αστείο να εφευρίσκουμε κάθε είδους νέες λέξεις για να περιγράψουμε είδη σε βαριά μουσική core, metal κ.λπ. Όσον αφορά το θέμα, θέλω απλώς τα πράγματα να ακούγονται σαν «o τελευταίος αρχηγός», χαχα.

Το παιχνίδι “Super Metroid” είχε πολλές ανησυχητικές συνθέσεις. Η «Maridia» είναι μια υποθαλάσσια περιοχή σπηλαίων όπου το soundtrack είναι πραγματικά απόκοσμο και μυστηριώδες.

-Το λογότυπο του συγκροτήματος είναι ένα μάτι δακρυσμένο; Ποιος επινόησε αυτό το λογότυπο;
Jon (μπάσο): Υποθέτω ότι το «μάτι» έγινε μέρος του λογότυπού μας οργανικά, καθώς ήταν αρχικά μέρος του πρώτου σχεδιασμού του merch μας. Θέλαμε το λογότυπο της μπάντας μας να είναι μάλλον μινιμαλιστικό και καθαρό όσον αφορά τις γραμμές.
Σκέφτομαι πολύ την οπτική ταυτότητα της μπάντας, οπότε το μάτι προστέθηκε ως δική μας εξερεύνηση. Μπορεί να δοκιμάσουμε νέα λογότυπα και συμβολισμούς στο μέλλον, ποιος ξέρει.

-Θυμάστε την πρώτη συναυλία που παρακολουθήσατε; Ποιος έπαιξε;
Jon (μπάσο): Αυτό είναι δύσκολο… Νομίζω ότι ήταν οι Entombed που έπαιξαν ένα τοπικό show στη γενέτειρά μου όταν ήμουν 14 ή 15 ετών. Ήταν σπάνιο για μια μπάντα αυτού του βεληνεκούς να παίζει στο μέρος όπου μεγάλωσα. Ήταν τέλεια!

-Πώς θα περιγράφατε τη μουσική σας;
Chris (κιθάρα): Θα περιέγραφα τη μουσική μας συναισθηματική, περίπλοκη και εκρηκτική. Υπάρχει μια δυστοπική ωμότητα, ένα βάναυσο τέρας που έχει μια πολύ ευαίσθητη και ειλικρινή πλευρά.
Jon (μπάσο): Ειλικρινής, ατμοσφαιρική, βαριά.

–Πώς επηρεάζει τον ήχο σας το κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον;
Chris (επικεφαλής): Δεν θα έλεγα ότι επηρεάζει απαραίτητα τον ήχο μας ή το πώς γράφουμε μουσική, αλλά επηρεάζει τον τρόπο που γράφουμε στίχους.
Jon (μπάσο): Εμείς ως συγκρότημα πολύ συχνά κολλάμε συζητώντας γεγονότα που έχουν συμβεί στον κόσμο ή πολιτικά θέματα, και δεν πρέπει να είναι μυστικό ότι ο κόσμος είναι σε κακή κατάσταση, τουλάχιστον. Νομίζω ότι όλοι στο συγκρότημα έχουν μια ευαίσθητη φύση, οπότε προφανώς επηρεαζόμαστε με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Για μένα προσωπικά, βλέπω το συγκρότημα ως διέξοδο, για να εκτονώσουμε την απογοήτευση, το θυμό και την απελπισία και ελπίζω να δημιουργήσουμε κάτι ουσιαστικό.

-Πώς είναι η δημιουργική σας διαδικασία όταν γράφετε και ηχογραφείτε;
Alex (φωνητικά): Ο Chris και ο Adrian μένουν ξύπνιοι όλη τη νύχτα, χωριστά ή μαζί. Με κάποιο μαγικό τρόπο βγαίνει μουσική από μέσα τους. Ο Chris είναι ο άρχοντας του χάους, το σκάφος της έμπνευσης και ο Adrian ο μάγος της τάξης και της δημιουργικής εκπλήρωσης των πραγμάτων.
Γράφω στίχους όταν το υποσυνείδητό μου σταματάει να χωνεύει πληροφορίες και έρχεται αντιμέτωπο με μια προθεσμία.

-Δημιουργείτε μουσική κυρίως για εσωτερική θεραπεία ή για να εκφράσετε αυτό που σας περιβάλλει;
Jon (μπάσο): Πιστεύω ότι και οι δύο συνθήκες είναι απαραίτητες κατά τη δημιουργία μουσικής, είναι ταυτόχρονα μια εξερεύνηση εσωτερικών συναισθημάτων και σκέψεων και μια αντίδραση στις υπαρξιακές και συνθήκες που ζούμε.
Alex (vox): Είναι ένας συνδυασμός και των δύο που γίνεται μια γέφυρα που τα αποθηκεύει όλα, μια τρίτη επιλογή.

-Έχει εξελιχθεί το μουσικό σας στυλ από την αρχή της μπάντας;
Chris (κιθάρα): Και ναι και όχι. Είμαστε μια σχετικά νέα μπάντα που έχει επικεντρωθεί κυρίως στην πρώτη μας κυκλοφορία. Ξοδέψαμε πολύ χρόνο για να φτιάξουμε το “Mouth of Ruin” και ήταν μια μακρά διαδικασία. Αν άκουγες τα πρώτα μας demo που φτιάξαμε, νομίζω ότι θα άκουγες πολύ μεγάλη διαφορά. αλλά νομίζω ότι είναι φυσικό για τις περισσότερες μπάντες.
Τώρα, αφού είχαμε την πρώτη μας κυκλοφορία, αρχίσαμε να πειραματιζόμαστε τόσο με τον ήχο μας όσο και με το πώς γράφουμε τη μουσική μας.
Jon (μπάσο): Έχουμε την τάση να επικεντρωνόμαστε πολύ περισσότερο στις δυναμικές τώρα ενώ παλιότερα θέλαμε απλά να παίξουμε και να ακουστούμε όσο το δυνατόν πιο βαριά.

-Το “Mοuth of Ruin” κατά την κατανόηση μου υποδηλώνει μια αίσθηση φθοράς, το αίσθημα του ευάλωτου και ίσως μια πύλη σε πιο σκοτεινά συναισθήματα ή εμπειρίες. Πώς συνδέεται το εξώφυλλο του άλμπουμ με τον τίτλο και τους στίχους του άλμπουμ;
Jon (μπάσο): Πολύ καλή ερώτηση. Λοιπόν, όσον αφορά το εξώφυλλο του άλμπουμ, η ιδέα ξεκίνησε όταν ο ρυθμικός κιθαρίστας μας Adrian, βρήκε ένα παλιό εικονογραφημένο αντίγραφο του «Χίλιες και μία νύχτες» σε μια υπαίθρια αγορά. Είχε μερικές αρκετά ανησυχητικές αλλά όμορφες εικόνες, που ενέπνευσαν αυτό το εξώφυλλο. Αρχικά ξεκίνησε ως μια γραφική αναπαράσταση του πρώτου μας τραγουδιού «Guts of Mammon», αλλά όλο και περισσότερες λεπτομέρειες προστέθηκαν καθώς το EP μας διαμορφωνόταν σε στίχους και θέματα. Δεν θα σκάψω βαθύτερα από αυτό, θα ήθελα οι άνθρωποι να αποφασίσουν μόνοι τους για το τι μεταφέρει το εξώφυλλο, συμβολικά ή συναισθηματικά.

-Να το θεωρήσουμε concept άλμπουμ;
Alex (vox) Στιχουργικά πραγματεύεται αγώνες τόσο εσωτερικούς όσο και εξωτερικούς, τόσο προσωπικούς όσο και πολιτικούς προβληματισμούς. Μερικά από τα τραγούδια συνδέονται σε μια κοινή ιστορία, αλλά τα περισσότερα από αυτά αφηγούνται μια δική τους ξεχωριστή ιστορία.

-Οι στίχοι σας είναι εξαιρετικά προσωπικοί και καθαρτικοί. Πώς και το Αntifascist Black Metal Network παρουσίασε το album σας; Είναι πολιτική μια εσωτερική ματιά;
Jon (μπάσο): Το ‘Mοuth of Ruin’ κυκλοφόρησε πρόσφατα σε φυσική μορφή (βινύλιο), με τη βοήθεια μερικών σπουδαίων ανεξάρτητων δισκογραφικών. Μία από αυτές ήταν η Vita Detestabilis Records, η οποία είναι αρκετά ξεκάθαρη για την αντιφασιστική της στάση και όσον αφορά τους καλλιτέχνες με τους οποίους επιλέγουν να συνεργαστούν. Μας έφεραν σε επαφή με το ABMN, το οποίο ήταν φοβερό.
Υποθέτω ότι δεν είναι απαραίτητα ένας όρος που χρησιμοποιούμε για να κατατάξουμε τους εαυτούς μας- σε σχέση με το είδος, αλλά είμαστε χαρούμενοι που βρισκόμαστε στην παρέα πολλών καλλιτεχνών με τα ιδανικά και τις αξίες των οποίων συμφωνούμε ξεκάθαρα.

-Πώς βρίσκετε ισορροπία στα διαφορετικά είδη της μουσική σας;
Chris (κιθάρα): Για να είμαι ειλικρινής, δεν σκέφτομαι ποτέ με όρους ειδών ή να διατηρήσω κάποιο είδος στη μουσική μας. Ακούγεται σαν κλισέ αλλά γράφω μόνο με συναίσθημα και ρυθμό. Ωστόσο, νομίζω ότι είναι αναπόφευκτο να μην διασταυρώνονται διαφορετικά είδη με τόσο δημιουργικούς ανθρώπους στον ίδιο χώρο, αλλά κάνει επίσης τη μουσική μας καλύτερη και πιο μοναδική.
Jon (μπάσο): Πιστεύω ότι μεγάλο μέρος του ήχου μας είναι αποτέλεσμα διαφορετικών, μερικές φορές όμοιων και αντικρουόμενων μουσικών προτιμήσεων. Μας αρέσουν πολλά διαφορετικά είδη και δεν θέλουμε να διαλέξουμε, χαχα.

-Αν το “Muth of Ruin” ήταν μια εποχή ποια θα ήταν; Αν ήταν συναίσθημα ποιο θα ήταν; Αν ήταν πόλη ποια θα ήταν; Και γιατί…
Jon (μπάσο): Εποχή: Άνοιξη, την πρώτη της μέρα. Όλα είναι ακόμα αρκετά γκρίζα, κρύα και σκοτεινά (τουλάχιστον στη Σουηδία), αλλά ξαφνικά μια αχτίδα ήλιου χτυπά τα κουρασμένα μάτια σας.
Αίσθημα: πιθανώς θυμός, είναι ένα συναίσθημα ή ένα συναίσθημα που περικλείει το άλμπουμ. Είναι ένα βαρετό κλισέ, αλλά ο θυμός από μόνος του περιλαμβάνει πολλά επίπεδα – μπορεί να κατευθυνθεί προς τα μέσα και προς τα έξω. Είναι χωρίς αμφιβολία ένα θυμωμένο άλμπουμ, αλλά ο θυμός δεν υπάρχει χωρίς λόγο.
Πόλη: Στοκχόλμη (Συγγνώμη Alex!). Εκεί βρίσκεται η πλειοψηφία της μπάντας μας και κάνει πρόβες, και συνήθως μισούμε να ζούμε εδώ. Χαχα.

-Γνωρίζετε κάποια ελληνικά συγκροτήματα κοντά στον ήχο σας;
Alex (vox): Κοντά στον ήχο μας όχι, αλλά θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να ακούσουμε μερικά! Οι ελληνικές μπάντες που έχω ακούσει δεν μοιάζουν καθόλου με εμάς, αλλά είναι δυνατές και εμπνευσμένες. Για παράδειγμα οι Vic-Villagers of Ioannina City και φυσικά οι Rotting Christ.
Jon (μπάσο): Οι Allochiria είναι πολύ κοντά στον ήχο μας πιστεύω. Θα ήθελα μια λίστα με προτάσεις.

-Σχεδιάζετε κάποια περιοδεία;
Jon (μπάσο): Παίζουμε το πρώτο μας show εκτός Σουηδίας τον Απρίλιο και ελπίζουμε να ακολουθήσουν πολλά άλλα. Κάνουμε σχέδια όσο φτάνουν οι προτάσεις, γι’ αυτό μπορείτε να μας κάνετε εσείς!

-Εκτιμώ πολύ τον χρόνο σας, κλείστε τη συνέντευξη με στίχους δικούς σας.
Σας ευχαριστούμε πολύ για το ενδιαφέρον σας για το συγκρότημα μας!
“To learn how we first must try. Time is not refundable. Death is the end. Teach me how to swim even if I’m sinking, grasping. Come on to knives with all that restrains us.”

We have wasted a lot of ink and endless hours discussing the effect of social media on social relations and the power they have to influence public opinion. However, social media and the famous algorithm or channels that I follow have brought me into contact with bands and sounds that I would not have been able to reach without social media. One of the channels that has introduced me to great music is the “Antifascist Black Metal Network”, which started out as an attempt to introduce Black Metal bands that had nothing to do with fascism, where we all know it’s killing the genre, but now has widens its scope and suggests bands in the entire spectrum of hard sound.
Through this channel I received a message from a friend suggesting to listen to “Mouth Of Ruin” by Maridia from Sweden. The record came out in 2023 and I hadn’t happened to listen to it, but from the moment I pressed play it was love at first hearing.
The record is a beautiful mixture of blackened (they refer to it as grim) post-metal, hardcore and with characteristic comfort they grab the listener by the neck and push him to the extremes of all genres they play, with Alex on vocals bleeding her throat and cast psychotherapeutic glimpses with the very strong lyrics but also the equally strong clear vocals. Breakdowns, riffs, atmospheric passages, darkness and light describe the sound of the album in a few words.
“Mouth Of Ruin” is an independent release and the band handled all aspects of its creation. With such a beginning I wonder what the next step will be, but also what they themselves have to say about their sound. So obviously we contacted the band to have a chat. I’m sure. We have a lot more to hear from Maridia

–Hello from Greece. My name is Vangelis and I would like to thank you for your time.
Thank YOU for reaching out! That means a lot to us!

-What was the role of music play in your early years?
Jon (bass): For me it was used a lot as an emotional outlet for a lot of struggles growing up, a shoulder to cry on when you needed it, or a swift kick in the back to pick yourself up.

-Are you from a musical or artistic family?
Alex (vox): We didn’t have a particular musical or artistic upbringing or so.
Chris (lead): But our (Chris’ & Alex’s) younger brother Sebastian plays in the Swedish hardcore band Godmother.
Alex (vox): I guess, aside from watching the alternative slots on MTV and such, us as siblings just influenced each other a lot.
Jon (bass): My mother did a lot of oil painting during my upbringing. I guess that inspired my own creativity – at least in terms of visual arts and design.

-Who inspired you to be part of a music scene?
Chris: Countless bands throughout the years.
Alex (vox): When I lived in Czech Republic for a short while I got into a more locally rooted and DIY music scene (I listened to Gattaca, Tabula Rasa/Cácory, Rosa Parks, etc.).
What made music even more vivid and reachable for me was keeping in touch with and cheering for bands of my friends.
I think Umeå definitely has this friendly vibe as well. Everyone respects and encourages each other to continue doing music and even if I’m a ”nobody”, internationally speaking, you can still say hello and chit-chat with members of famous bands. I love how a local scene can be ”flat” and familiar like that.

-Umea is the birth town of one of my favorite band: Cult of Luna and Meshuggah also. Which band do you think affected your sound the most?
Chris (lead): Cult of Luna has been an extremely important band for me, not only as a person but also as a musician. They have been a great source of inspiration & in my opinion one of the most important bands in the alternative genre. Maridia wouldn’t be the band we are without them.
Jon (bass): I mean if we have to choose, Cult of Luna’s expansive sound probably shares a closer similarity to our musical identity, but I really don’t wanna leave Meshuggah in the dark there. I think the latter bands focus on just otherworldly heaviness inspires our songwriting in some aspects.

-Can you share the story behind your band name?
Alex (vox): My earliest musical influences honestly came from 8- and 16-bit video games. So much can be achieved with so little. The rhythms, the harmonies, the mood and the unsuspected darkness. Nowadays, It’s kinda funny inventing all kinds of new words to describe genres within heavy music/core/metal/etc. When it comes down to it, I just want things to sound like a ‘last boss fight’, haha.
The game Super Metroid had a lot of unsettling compositions. “Maridia” is an underwater cave area where the soundtrack is really eerie and mysterious.

–The band’s logo is an eye in tears? Who came up with this logo?
Jon (bass): I guess the ‘eye’ became part of our logo organically, as it was originally part of our first merch design. We wanted our band logo to be rather minimalistic and clean in terms of fonts.
I think a lot about different band’s visual identity, so the eye was added as an exploration of our own. We might try out new logos and symbolism in the future, who knows.

-Do you remember the first concert you attended? Who performed?
Jon (bass): That was a tricky one…I think it was Entombed who played a local show in my hometown when I was 14 or 15. It was rare for a band of that caliber to play at the place where I grew up. It was great!

–How would you describe your music?
Chris (lead): I would describe our music as emotional, complex & explosive. There is a dystopian rawness, a brutal monster that has a very sensitive & honest side.
Jon (bass): Sincere, atmospheric, heavy.
How does the social or political environment affect your sound?
Chris (lead): I wouldn’t say it necessarily affects our sound or how we write music, but it does affect how we write lyrics.
Jon (bass): We as a band pretty often get stuck discussing worldly events and politics, and it should be no secret that the world is in bad shape, to say the least. I think everyone in the band has a sensitive nature, so we’re obviously affected in many different ways. For me personally, I see the band as our outlet, to vent frustration and anger and hopelessness and hopefully create something meaningful.

-How does the social or political environment affect your sound?
Chris (lead): I wouldn’t say it necessarily affects our sound or how we write music, but it does affect how we write lyrics.
Jon (bass): We as a band pretty often get stuck discussing worldly events and politics, and it should be no secret that the world is in bad shape, to say the least. I think everyone in the band has a sensitive nature, so we’re obviously affected in many different ways. For me personally, I see the band as our outlet, to vent frustration and anger and hopelessness and hopefully create something meaningful.

-What is your creative process like when writing and recording?
Alex (vox): Chris and Adrian stay up all night, separately or together. In some magical way music comes out of them. Chris is the chaos lord, vessel of inspiration and Adrian the magician of order and creatively getting-things-done.
I write lyrics when my subconscious is done digesting information and gets confronted with a deadline.

–Do you create music primarily for inner healing or expressing what surrounds you?
Jon (bass): I believe both conditions are necessary when creating music, it’s both an exploration of inner feelings and thoughts and a reaction to our existential and worldly conditions.
Alex (vox): It’s a mix of both that becomes a repository bridge, a third option.

–Has your musical style evolved since the beginning of the band?
Chris (lead): Both yes & no. We are a relatively new band that has mainly focused on our first release. We spent a lot of time making “Mouth of Ruin” & it was a long process. If you were to listen to our first demos we made, I think you would hear quite a big difference. but I think it’s natural for most bands.
Now after we have had our first release we have started experimenting with both our sound & how we write our music.
Jon (bass): We tend to focus a lot more on dynamics nowadays, when a few years ago we really just wanted to play and sound as heavy as possible.

–“Mouth of Ruin” to my understanding suggests a sense of decay, vulnerability, and perhaps a gateway to darker emotions or experiences. How do you relate the album cover with the title and the lyrics of the album?
Jon (bass): Great question. Well in terms of the album cover, the idea began when our rhythm guitarist Adrian found an old illustrated copy of ‘One Thousand and One Nights’ in a flea market. It had some pretty disturbing but beautiful images, which inspired this cover. It originally started as a graphic representation of our first song ‘Guts of Mammon’, but more and more details were added as our EP took shape in terms of lyrics and themes. I won’t dig deeper than that, I’d like people to make up their own minds as to what the cover conveys, symbolically or emotionally.

-Shall we consider it a concept album?
Alex (vox): I don’t know about that, but we did try to weave together a dynamic album that could go in many directions but still blend the expressions well together. Lyrically it deals with struggles both in- and outwards, both personal and political reflections. A few of the songs connect in a common story but most of them tell a tale of their own.

-Your lyrics are extremely personal and cathartic. How come anti-fascist black metal network featured your album? Is inner look political?
Jon (bass): So ‘Mouth of Ruin’ was recently released on physical format (vinyl), with the help of some great independent record labels. One of them was Vita Detestabilis Records, which is pretty outspoken for its anti-fascist stance, in regards to which artists they choose to work with. They got us in touch with ABMN, which was awesome.
I guess it’s not necessarily a term we use to classify ourselves with- in regards to genre, but we are happy to be in the company of many artists whose ideals and values we clearly agree with.
How do you balance different genres within your music?
Chris (lead): To be honest, I never think in terms of genres or to maintain any kind of genre in our music. It sounds like a cliché but I write only with feeling & rhythm. However, I think it’s inevitable not to cross different genres with such creative people in the same place, but it also makes our music better & more unique.
Jon (bass): I believe a lot of our sound is the result of different, sometimes similar and conflicting musical preferences. We like a lot of different genres and we don’t want to pick and choose, haha.

-If “Mouth of Ruin” was a season which would it be? If it was a feeling which it would it be? If it was a city which would it be? And why…
Season: Spring, on its first day. Everything is still pretty gray, cold and bleak (at least in Sweden) but suddenly a ray of sunshine hits your tired eyes.
Feeling: probably anger, it’s a feeling or emotion that encapsulates the album. It’s kind of a boring cliché, but anger in itself encompasses many layers – it can be directed inwards and outwards. It’s without a doubt an angry album, but the anger is not there without reason.
City: Stockholm (Sorry Alex!). It’s where a majority of our band exist and rehearse, and we usually hate living here. Haha.

-Are you aware of any Greek bands close to your sound?
Alex (vox): I’m not! But it would be really interesting to hear some! The Greek bands I’ve listened to don’t sound like us at all, but they are powerful and inspiring nevertheless (for example Vic-Villagers of Ioannina City and of course Rotting Christ).
Jon (bass): Allochiria hits pretty close to home, but that’s pretty much it. I’d love a list of suggestions.
Do you have any touring plans?
Jon (bass): Well we’re playing our first show outside of Sweden in April and hope many more will follow. We make plans as far as offers go, so hit us up!
I really appreciate your time, please close the interview with lyrics of yours.
Thank you so much for taking an interest in our band!
“To learn how we first must try. Time is not refundable. Death is the end. Teach me how to swim even if I’m sinking, grasping. Come on to knives with all that restrains us.”
-If “Mouth of Ruin” was a season which would it be? If it was a feeling which it would it be? If it was a city which would it be? And why…
Season: Spring, on its first day. Everything is still pretty gray, cold and bleak (at least in Sweden) but suddenly a ray of sunshine hits your tired eyes.
Feeling: probably anger, it’s a feeling or emotion that encapsulates the album. It’s kind of a boring cliché, but anger in itself encompasses many layers – it can be directed inwards and outwards. It’s without a doubt an angry album, but the anger is not there without reason.
City: Stockholm (Sorry Alex!). It’s where a majority of our band exist and rehearse, and we usually hate living here. Haha.

-Are you aware of any Greek bands close to your sound?
Alex (vox): I’m not! But it would be really interesting to hear some! The Greek bands I’ve listened to don’t sound like us at all, but they are powerful and inspiring nevertheless (for example Vic-Villagers of Ioannina City and of course Rotting Christ).
Jon (bass): Allochiria hits pretty close to home, but that’s pretty much it. I’d love a list of suggestions.

–Do you have any touring plans?
Jon (bass): Well we’re playing our first show outside of Sweden in April and hope many more will follow. We make plans as far as offers go, so hit us up!

-I really appreciate your time, please close the interview with lyrics of yours.
Thank you so much for taking an interest in our band!
“To learn how we first must try. Time is not refundable. Death is the end. Teach me how to swim even if I’m sinking, grasping. Come on to knives with all that restrains us.”