Είδος: Sludge metal/punk
Εταιρεία: Metal Blade Records
Ημ. κυκλοφορίας: 14 Φεβρουαρίου 2025
Θυμάμαι σαν να είναι χθες, την ημέρα εκείνη του 2014, όταν άκουσα το ντεμπούτο album του Γερμανικού μαβιταριού, “Death by burning” και συνεθλίβη όταν τελικά δεν μπόρεσα να παρευρεθώ στο live τους.
Έκτοτε μας προσφέρουν μια φρέσκια sludge προσέγγιση ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Με ήχο πλέον πολύ προσωπικό, έχοντας ανακατέψει σε ιδανικές ποσότητες όλα τα υλικά τους, επιστρέφουν για έκτη φορά με ένα ολοκληρωμένο album (μετράμε και το “Grungetown Hooligans II” που περιείχε διασκευές). Ο στόχος τους ίδιος. Η ρύπανση του ακουστικού μας περιβάλλοντος με τρόπο που λίγοι μπορούν να καταφέρουν.
Στο προηγούμενο “Pain Is Forever and This Is The End” το γερμανικό δίδυμο, έδειξε ότι μπορεί να κάνει τον ήχο του να ακουστεί πιο σύγχρονος, “γλυκαίνοντας” το ύφος του παράλληλα. Στο “Post Apocalyptic Depression” φαίνεται να έχει υποχωρήσει ακόμη περισσότερο το μπλακμεταλικό σκοτάδι και τα riffs ακούγονται λίγο πιο αισιόδοξα από όσο συνήθως, αν και θεματικά κάθε άλλο παρά οπτιμισμό καθρεφτίζει. Όπως και η ίδιοι είπανε “τώρα προσπαθούμε να καταστρέψουμε ό,τι χτίσαμε με το τελευταίο άλμπουμ. Υπάρχει ομορφιά στο να απογοητεύεις τις προσδοκίες του κόσμου” και έτσι, επιστρέφουν στις βρώμικες παραγωγές που τόσο πιο δυναμικό κάνουν το αποτέλεσμα.
Δεν ξέρω για εσάς εκεί έξω, αλλά εμένα δεν με απογοήτευσαν. Κάθε άλλο, με ανάγκασαν να τους “ερωτευτώ” από την αρχή αφού παρόλο που έχουν ξεκάθαρα λειάνει τις γωνίες, αυτή η άκρατη μαύρη θρασοπανκιά που με τράβηξε τότε, λάμπει κοιτάζοντας θαρραλέα παρελθόν και μέλλον συνάμα.
Όπως μαθαίνουμε, η διαδικασία της παραγωγής ήταν γρήγορη και βρώμικη, μοναδικά αυθόρμητη και όσο γίνεται πιο πρωτόγονη. Σε τέτοιο βαθμό που οι τύποι δεν κουβάλησαν τον εξοπλισμό τους και έπαιξαν με ό,τι βρήκαν στο στούντιο. Με αυτόν τον τρόπο, ο Hanno ένιωσε πως ήρθε σε ευθεία επαφή με τις punk rock ρίζες του και αλήθεια, η σκληράδα και μουντάδα της παραγωγής παραπέμπει στις εποχές των GBH/Discharge, κάνοντας το “Post Apocalyptic Depression” αυτομάτως αρεστό σε ένα σύνολο ακροατών που ίσως να είχαν χάσει με τις προηγούμενες δύο κυκλοφορίες.
Αυτή η επιστροφή στην αφετηρία των Mantar επικυρώνεται με το εξώφυλλο το οποίο φέρει άμεσες παραπομπές στο ντεμπούτο τους, και συνολικά το συγκρότημα επιτυγχάνει τον στόχο που είχε θέσει εξαρχής. Να μεταδώσουν το attitude και τα vibes στον ακροατή, ο οποίος μπορεί να νιώσει την ενέργεια των μουσικών την ώρα της ηχογράφησης.
Αν αναρωτιέστε πώς γίνεται δυο άνθρωποι να δημιουργούν μια τόσο καυλωτική μουσική, να ελέγχουν ολοκληρωτικά την έννοια της γκρούβας με μόνο μια κιθάρα και τύμπανα, τότε η απάντηση θα σας δοθεί επί τόπου με το ξεκίνημα τους “Absolute ghost”. Δεν χρειαζόμαστε πολυπλοκότητα. Αυτό που έχουμε ανάγκη πρωτίστως, είναι το συναίσθημα και το όραμα του να δημιουργήσουμε το ιδανικότερο, δεδομένων των εκάστοτε συνθηκών.
Οι Mantar χειραγωγούν με μοναδικό τρόπο την απλότητα και με την προσθήκη πάντα της δαιμονικά γδαρμένης φωνής του Hanno, σε κυριεύεουν όπως σε κυρίευαν εκείνοι οι άγριοι τύποι στα τέλη 70s και τις αρχές των 80s.
Σκίζω τα μανίκια από t-shirt μου, ανοίγω τρύπες στο τζιν, ανακατεύω τα μαλιά μου και κάνω circle pit με τα κουκλάκια της κόρης μου. Πρόβα είναι για τη μέρα που επιτέλους θα τους δω ζωντανά.
Ήδη κρατάω μια θέση στα top της χρονιάς. Στην καρδιά μου είχαν θέση πριν καν ακούσω το album.
Official site: https://www.mantarband.com/
Bandcamp: https://mantar.bandcamp.com
Instagram: https://www.instagram.com/mantarband/
Facebook: https://www.facebook.com/MantarBand/
15 
