Είδος: Occult heavy rock, doom metal
Εταιρεία: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 13 Ιανουαρίου 2023
Για να εισαχθείς στον κόσμο των Mansion, πρέπει να μεταφερθείς νοερά στην επαρχία της νοτιοδυτικής Φινλανδίας του Μεσοπολέμου και να συναντήσεις τα μέλη μιας σέχτας Λουθηρανών που αποσχίστηκαν από το επίσημο δόγμα και ακολούθησαν την ηγέτιδά τους Alma Maria Kartano στον σχηματισμό της αίρεσης του Καρτανοϊσμού (σ.τ.σ. “kartano” στα φινλανδικά σημαίνει “έπαυλη / αρχοντικό”, άρα mansion – το πιάνετε τώρα;).
Εκεί, θα βγεις μέσα από το πυκνό δάσος και θα περπατήσεις μέχρι την είσοδο της έπαυλης. Τα περίεργα αλλά παγερά βλέμματα που θα δεις να σε περιεργάζονται από τα παράθυρα θα είναι η αλλόκοτη υποδοχή σου. Μέχρι να ανοίξει η πόρτα και να βγει από μέσα ένα ψηλόλιγνο, μαυροφορεμένο ζευγάρι, συνοδευόμενο από λιπόσαρκα άτομα όλων των ηλικιών, τα οποία βαδίζουν πίσω τους σαν σε απόκοσμη πομπή.
Ο άντρας σε χαιρετά με την μπάσα, μειλίχια φωνή του, αλλά κάτι στην ηρεμία των κινήσεών του φαίνεται ανησυχητικό. Η γυναίκα, καλυμμένη από την κορυφή μέχρι τα νύχια στο χρώμα του εβένου, έτσι ώστε να βλέπεις μόνο το πρόσωπό της, δείχνει να έχει αρχηγικό ρόλο. Τη διαπεραστική ματιά της μπορεί να συναγωνιστεί μόνο η φωνή της, που σου τρυπά τα αφτιά και σου στοιχειώνει τη σκέψη. Μολονότι όλα όσα παρατηρείς βροντοφωνάζουν χριστιανικό ασκητισμό και ολική απάρνηση της σάρκας, στη χροιά της αφουγκράζεσαι έναν εντελώς ανισόρροπο και καταπιεσμένο αισθησιασμό.
Στέκουν σε κύκλο γύρω σου όταν σε προσκαλούν να μπεις στο ξύλινο αρχοντικό, και ξέρεις πως δεν θα ήταν συνετό να αρνηθείς. Καθώς πατάς το πόδι σου στις σανίδες που τρίζουν κακόφωνα, ακούς κάτι σαν εκκλησιαστικό όργανο. Ανατριχιάζεις ακαριαία, αλλά πασχίζεις να δείξεις θάρρος. Προτού προλάβεις να βγάλεις μιλιά, η σκοτεινή διακόνισσα έχει αρχίσει να σου εξηγεί ποια είναι η Αποστολή τους. Αντιλαμβάνεσαι ότι ήδη σε προσηλυτίζει στην Εκκλησία τους, όταν τα γεμάτα αυστηρή θρησκοληψία λόγια της περιγράφουν πώς κατά τη Θεία Δίκη το Ξίφος του Θεού θα τιμωρήσει τους άπιστους ειδωλολάτρες, στους οποίους δεν αξίζει ούτε να κηδευτούν μετά από έναν βίο αμαρτίας και μηδενικής μεταμέλειας.
Σαν σε έκσταση, έχει αρχίσει να υψώνει τη φρικιαστική λαλιά της, και μόνο τότε προσέχεις πως τα παιδιά που είναι παρόντα αλλά βουβά μες στη ζοφερή σάλα σιγοντάρουν το κήρυγμα της παίζοντας μια βαριά, αργή και ογκώδη μουσική από βασανισμένες νότες, απλή στη σύλληψή της, αλλά με ολέθρια, καθηλωτική αύρα. Θα έπαιρνες όρκο ότι μοιάζει με doom metal, όμως το αποτύπωμα της συνολικής εμπειρίας δεν μπορεί παρά να είναι (oc)cult heavy rock. Παράνοια!
Η κιθάρα που κρατά ένα αγόρι βγάζει μια μούργα που σε καταπλακώνει με ατόφιο proto στίγμα. Φορές φορές, ίσα που διακρίνεται από τον λασπώδη ήχο του μπάσου ενός άλλου νεαρού. Τα κρουστά, μονολιθικά και τελετουργικά, παγώνουν τον χρόνο και έχουν εναρμονιστεί με τον απαίσιο ήχο από τις τριχιές που σκίζουν το δέρμα των κοριτσιών που αυτομαστιγώνονται μπροστά στα μάτια σου, εκεί παραδίπλα. Άλλες μυημένες ουρλιάζουν ακατάληπτα και παράφωνα ενόσω χτυπιούνται στους τοίχους ή πιέζουν τα κεφάλια τους στο πάτωμα. «Για να τρομάξει ο Διάβολος και να φύγει μακριά, μην και τις βάλουν σε πειρασμό τα ψεύδη του», σε προλαβαίνει η εν Χριστώ μητέρα τους. Για κάποιον λόγο, το αποτέλεσμα αυτής της ατμοσφαιρικής χάβρας από νότες και απαγγελίες φαντάζει σαν ελκυστική, μουσική μαγεία. Ο βοηθός της, έχοντας πλέον αποκτήσει πολύ σκληρά χαρακτηριστικά στο πρόσωπο, ψάλλει μια κατηγορία προς εσένα και σε δείχνει με το δάχτυλό του: «Είσαι ύποπτος! Κάτι κρύβεις, μοχθηρό υποχείριο του Κακού!»
Τώρα πια ξέρεις ότι δεν θα ξεφύγεις ποτέ από τον ασφυκτικό, πνευματικό εναγκαλισμό της αίρεσης. Πρέπει να ξεχάσεις τη ζωή σου όπως την ήξερες και να συνταχθείς ολοκληρωτικά με τις «θεάρεστες» ιδέες τους χωρίς να προβάλεις την παραμικρή αντίσταση. Πρόκειται να γίνεις ένα μαζί τους, να μετατραπείς σε όργανο της λιτανείας τους, η σάρκα σου και η σκέψη σου θα εξαχνωθούν υπηρετώντας τη μουσική προπαγάνδα του χριστιανικού εσωτερισμού της Έπαυλης.
Αφού ηχήσει και η τελευταία νότα του δεύτερου album της κολεκτίβας των Mansion, επιστρέφεις στην πρότερη συνειδησιακή σου κατάσταση. Τα επτά κεφάλαια του “Second Death” είχαν πάνω σου μια επίδραση που δεν προμήνυε με τίποτα το συμπαθητικό doom rock του “First Death of the Lutheran” (2018). Έχεις εθιστεί στη δωρικότητα της βαριάς κιθάρας και του ζεστού ήχου του μπάσου. Κι ας είναι σαν να υπάρχουν βοηθητικά για να μην ακούγονται εντελώς γυμνές οι διπλές ερμηνείες μιας γυναικείας και μιας ανδρικής φωνής που πρωτοστατούν τραγουδώντας, ψάλλοντας, ψιθυρίζοντας, κηρύσσοντας, εκτοξεύοντας απαγορεύσεις, νουθεσίες, αναθέματα και κατάρες. Τεράστια έλξη σού ασκεί και το ισορροπημένο πάντρεμα proto-metal, heavy rock, doom metal συνθετικών ιδεών με neo-folk, goth, alternative και ambient ηχοχρωμάτων. Η αισθητική και υφολογική επένδυση που συγκεράζει κινηματογραφικότητα και θρησκευτικότητα κάνει τους Mansion να ξεχωρίζουν ανάμεσα σε ό,τι άλλο έχεις ακούσει εδώ και αρκετό καιρό. Σχεδόν χωρίς να το ελέγχεις, είναι μονόδρομος να πατήσεις και πάλι play. Τώρα βγαίνεις ξανά μέσα από το πυκνό δάσος και περπατάς μέχρι την είσοδο της Έπαυλης. «Καλώς ήλθες και πάλι…» λέει η φωνή.
Facebook: https://www.facebook.com/mansionalma/
Instagram: https://www.instagram.com/iamthemansion
Bandcamp: https://weshalllive.bandcamp.com/album/second-death
872 
