Είδος: Pop rock
Εταιρεία: Arista Records / Sony Music
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 20 Ιανουαρίου 2023
Υπάρχει, άραγε, άνθρωπος που δεν γνωρίζει πλέον αυτήν την επιτυχημένη παρέα με τα τέσσερα όμορφα και ταλαντούχα πιτσιρίκια; Η ιστορία της εκρηκτικής και ιλιγγιώδους πορείας που έχουν διαγράψει έως τώρα είναι λίγο ή πολύ γνωστή: από τους συμμαθητές που έλεγαν μαζί τραγουδάκια μέχρι την πλανόδια μπάντα που έπαιζε για tips στους δρόμους της Ρώμης, από την επιτυχία στο ιταλικό X Factor και στο Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο έως την άλωση της Eurovision του 2021 (Damiano, τι κάνεις εκεί; Κοκαΐνη σνιφάρεις;), και από το διεθνές 24/7 radio airplay με τη διασκευή στο “Beggin” έως την υποψηφιότητα για Grammy και το release party για το “Rush!” με τον «γάμο» των τεσσάρων μελών μεταξύ τους, το ιταλικό συγκρότημα έχει κάνει τα βλέμματα και τους προβολείς όλου του πλανήτη να στραφούν πάνω του. Μουσική βιομηχανία, υποκλινόμαστε!
Τι έχουν κάνει, όμως, οι Måneskin στην τρίτη τους full-length κυκλοφορία; Το “Rush!” διαρκεί σχεδόν 53 λεπτά και περιέχει 17 τραγούδια. Δεν είναι, δηλαδή, ότι πήραν τα πέντε-έξι hit singles τους και τα έβγαλαν μαζί με άλλα τόσα fillers· έπεσε δουλειά. Δεν ξέρω αν τα γράφει μόνη της η μπάντα (μπορεί και όχι), αλλά στο “Rush!” ανέλαβαν να βοηθήσουν συνθέτες/παραγωγοί «τέρατα» της σύγχρονης pop μουσικής. Μιλάμε για ονόματα όπως αυτά του Max Martin ή του Rami Yacoub, για να αναφέρω μερικά μόνο, που θα βρείτε να αναγράφονται στα credits των The Weeknd, Ariana Grande, Kendrick Lamar, Taylor Swift, Katy Perry, Lady Gaga, Bon Jovi… Η λίστα τελειωμό δεν έχει και προκαλεί ζαλάδα.
Οπότε, ναι, τα πάντα έχουν ήχο και παραγωγή Α’ κλάσης, οι συνθετικές ιδέες είναι εξαιρετικά πιασάρικες και κολλητικές, η απόδοση των μελών είναι αψεγάδιαστη (έστω για τα δεδομένα αυτής της φασούλας), μέσα στον δίσκο υπάρχει κάτι για όλα τα γούστα. Είναι pop όσο δεν πάει και, παρότι ακούμε αμιγώς rock ενορχηστρώσεις, εύκολα κάνει κατάληψη στα γούστα ανθρώπων που έχουν από ελάχιστη έως μηδαμινή επαφή με τον ηλεκτρικό ήχο. Δανείζεται και «δανείζεται» στοιχεία από όλο σχεδόν τον συμβατό με το στιλ των Måneskin μουσικό ντουνιά.
Από τα ιταλικά ραδιοφωνικά μπαλαντοειδή σουξεδάκια, alt/indie rock που σίγουρα έχουν ξαναπαιχτεί από commercial b(r)ands όπως, ενδεικτικά, οι Jets, The White Stripes και Franz Ferdinand, glam αισθητική και sexiness που κυρίως βγαίνει στο οπτικοακουστικό υλικό της μπάντας (με αρτιότατες σκηνοθεσίες και την ενδυματολογική σφραγίδα μεγάλων ιταλικών οίκων μόδας), punk και post-punk νύξεις τόσο-όσο ώστε να θυμίζει προβοκατόρικα επαναστατικαλήτικο attitude, φορεμένο σε μια υπέρλαμπρη επιφάνεια (που και να ήθελες να δεις αν υπάρχει κάτι από κάτω, είναι τόσο εκτυφλωτική, που σου καίει τους αμφιβληστροειδείς), queer-friendly λοξοκοιτάγματα που θωπεύουν τις νέες ευαισθησίες με τρόπο που παίρνει το μιντιακό πράσινο φως, αλλά εκεί μέσα λανθάνει και ένα πειραχτικό σκούντηγμα στον πανταχού παρόντα, αθάνατο πουριτανισμό. Και, ασφαλώς, ένα αφελές, εφηβικό και retro (αν όχι μουσειακό) sex, drugs & rock’n’roll φτιασίδωμα, που δεν θα σας κάνει την τρίχα να σηκωθεί, αλλά διατηρεί έναν χαλαρό δεσμό με την ιστορικότητα της σχετικής κουλτούρας και παραμένει οικείο.
Ο Damiano David, με τη χαμαιλεόντεια περσόνα του, επιδίδεται σε ερμηνείες που τον κάνουν να ξεχωρίζει. Η rock χροιά του με το χαρακτηριστικό και αναγνωρίσιμο γρατζούνισμα και οι παιχνιδιάρικες φωνητικές γραμμές που τραγουδά είναι μεγάλο asset για τα tracks του “Rush!”. Ροκάρει, φωνάζει, φλερτάρει, σαρκάζει, γίνεται τρυφερός, γίνεται τραχύς, μέχρι και «Βρετανός» γίνεται στο αυθάδικο punk δυναμιτάκι “Kool Kids”. Η θεότητα Vic de Angelis δίνει ρέστα στο μπάσο με τον τεράστιο ήχο της και γκρουβάρει ασταμάτητα προσδίδοντας πάντα χορευτικότητα και party αέρα.
Δηλαδή, γίνεται να μην αρχίσεις να κουνιέσαι ρυθμικά και να τινάζεις μαλλί στο bar με το ποτό ανά χείρας όταν παίζει το “Bla Bla Bla”; Ο κιθαρίστας Thom Raggi δεν είναι δα και κάνας guitar hero, αλλά δεν χρειάζεται κιόλας, αφού άνετος στον ρόλο του, γρατζουνά στην κιθάρα του θέματα στα οποία δεν περισσεύει ούτε νότα. Τέλος, η μπλαζέ ντίβα Ethan Torchio (που μου μοιάζει σαν το παιδί του Jean-Pierre Barda των Army of Lovers και του Frost των Satyricon) βαρά τα τύμπανά του με μπρίο και σκέρτσο, γνωρίζοντας πολύ καλά τι απαιτεί το tempo στα feelgood σφηνάκια του album.
Επιστρέφοντας στα τραγούδια, πρέπει να ξαναπώ ότι έχει γίνει πολύ καλή δουλειά στη δημιουργία εύκολων, ευχάριστων και διασκεδαστικών συνθέσεων. Από τα 17 tracks, σε τέσσερα υπάρχουν στί-χοι στη μητρική γλώσσα της μπάντας και, μάλιστα, κάποια από αυτά, όπως τα “La Fine” και “Il Dono della Vita”, είναι ανώτερα από μερικά πολύ πιο διάσημα, αγγλόγλωσσα κομμάτια του δίσκου. Ωραία έκπληξη είναι και το guitar solo που χαρίζει ο Tom Morello στο δυνατό “Gossip”, ο οποίος παίρνει σειρά στην έμπρακτη στήριξη από rock icons προς την μπάντα, μετά τους κ.κ. Iggy Pop και Mick Jagger. Το “Gasoline” έχει φτιαχτεί για να προκαλεί συναυλιακή έξαρση, στο “Baby Said” συ-μπυκνώνεται πολύ από το ραδιοφωνικό rock catchiness των ‘00s, ενώ το κεφάτο “Supermodel” είναι θέμα χρόνου να γίνει (και αυτό) ταυτόσημο της επιτυχίας του συγκροτήματος.
Οι ενστάσεις και οι επιθέσεις προς τους Måneskin, είτε δικαιολογημένες είτε άδικες, θα είναι πολλές· ήδη είναι. Φερ’ ειπείν, σίγουρα θα ακούσετε να λένε για φτηνή εμπορικότητα από σκλαβάκια-παραπροϊόντα της μουσικής βιομηχανίας, λες και οι υπόλοιπες μπάντες δημιουργούν και κυκλοφορούν δουλειές σε ένα παράλληλο, «παρθένο» σύμπαν όπου επικρατεί ένα δισκογραφικό trueque. Ή, επίσης, θα εξαπολύονται μύδροι περί χαζοβιόλικου και fake στιχουργικού περιεχομένου που σχολιάζει επιδερμικά διάφορα κακώς κείμενα (βλ. social media, showbiz), ενώ το ίδιο το συγκρότημα είναι βουτηγμένο στα σκατά, λες και η συντριπτική πλειονότητα όσων μουσικών ακούγαμε και ακούμε γράφει υλικό που θα μπει στις καλύτερες peer reviewed επιθεωρήσεις λογοτεχνίας ή φέρει ψήγματα φιλοσοφίας και κριτικής θεωρίας. Τέλος πάντων, συμπλεγματικές φαιδρότητες.
Το “Rush!” των Måneskin μπορείτε να το ακούσετε ή να μην το ακούσετε… Βασικά, θα το ακούσετε θέλοντας και μη, καθώς θα παίζει σχεδόν παντού. Εντάξει, δεν ήρθε για να κάνει τομή στη μουσική τέχνη, δεν φτιάχτηκε για να προσφέρει τροφή για σκέψη ή επαφή με τον πλατωνικό κόσμο των ιδεών, μήτε θα συμπεριληφθεί στις remastered κόπιες των Voyager Goldern Records. Η μουσική των Måneskin δεν θα αλλάξει τον κόσμο, μα μπορεί να κάνει πιο όμορφες τις χαλαρές εξόδους για ένα ποτό, μπορεί να ξεσηκώσει χορό σε ένα πάρτι, μπορεί να γίνει αφιέρωση/ραβασάκι στην καψούρα σας, μπορεί να κάνει πιο ανεκτό το μποτιλιάρισμα όταν γυρνάτε από τη δουλειά, μπορεί να στηρίξει ένα cool σκηνικό σε ένα open-air, καλοκαιρινό φεστιβάλ.
Official Site: https://merch.maneskin.com/
Facebook: https://www.facebook.com/maneskinofficial/
Instagram: https://www.instagram.com/maneskinofficial/
768 
