LUCID PLANET

INTERVIEW

Μια από τις μεγαλύτερες ευχάριστες εκπλήξεις στο φινάλε του 2020 ήταν η επιστροφή των Αυστραλών Lucid Planet. Το δεύτερο άλμπουμ τους (review) δεν δίνει απλά μια γερή δόση φρέσκιας πνοής στο σύγχρονο progressive rock/metal, αλλά ανοίγει νέους ορίζοντες εξερεύνησης και στέκεται ήδη με τις αμέτρητες διαπιστεύσεις από όλα τα σημεία του πλανήτη σαν ένα από τα κορυφαία έργα του χώρου, τα τελευταία χρόνια. Δεν θα μπορούσαμε να βρούμε ιδανικότερη αφορμή για να ζητήσουμε να μάθουμε περισσότερα γι’ αυτούς σε μια συνέντευξη σχεδόν τόσο ιδιαίτερη όσο και το άλμπουμ τους.


Η πρώτη βαθιά αίσθηση που πήρα από το άλμπουμ ήταν ένα οικουμενικό ηχητικό τοπίο και μια ευρεία άποψη. Γνωρίζω την ιδέα σας γύρω από ένα προσωπικό βήμα που οδηγεί σε κάτι κοινωνικό και ευρύτερο, οπότε θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μάθουμε για την έμπνευσή σας και την επιλογή σας για αυτό.
Ως συγκρότημα προσπαθούσαμε πάντα να αναζητούμε τα βήματα που μπορούμε να κάνουμε και τα πράγματα που μπορούμε να αλλάξουμε, αντί να κοιτάξουμε προς τα έξω προς τη βιομηχανία για να χειριστεί αυτή τα πράγματα για εμάς. Με αυτόν τον τρόπο βασίζουμε την προσωπική δράση και την ευθύνη για να είμαστε αυτό που καθορίζει την επιτυχία ή την αποτυχία μας. Σε αυτό το άλμπουμ, θέλαμε να σκιαγραφήσουμε αυτήν τη νοοτροπία. Κάθε μεγάλη δράση αποτελείται από πολλές μικρές δράσεις και κάθε παγκόσμιο κίνημα αποτελείται από άτομα. Είναι τρομακτικό και μερικές φορές απογοητευτικό όταν κοιτάζεις την κατάσταση του κόσμου. Φαίνεται τόσο πολύ, σαν να μην υπάρχει τρόπος να σταματήσουμε την αρνητική δυναμική στην οποία βρισκόμαστε. Αλλά σε προσωπικό επίπεδο, τι μπορούμε να κάνουμε για να σταματήσουμε την αρνητική δυναμική μέσα μας; Δεδομένου ότι αυτό δεν είναι ασήμαντο. Παρόλο που είμαστε ο καθένας μόνο ένα άτομο, κανείς δεν ζει απομονωμένος από το συλλογικό περιβάλλον. Οι άνθρωποι παρατηρούν και οι άνθρωποι συγχρονίζονται με την ενέργεια που εσύ βάζεις προς τα έξω. Όλοι γνωρίζουμε τόσα πολλά πράγματα για τον εαυτό μας και τη ζωή μας που θα μπορούσαν να είναι καλύτερα και πολλά από αυτά είναι άμεσα υπό την εξουσία μας να αλλάξουν. Από αυτήν την εσωτερική διεργασία, θα φαίνονται εξωτερικές αλλαγές. Η προσπάθεια αλλαγής του κόσμου, χωρίς την εσωτερική διεργασία πρώτα, πιθανά είναι ένα μάταιο λάθος.

Αυτό είναι το δεύτερο άλμπουμ σας και σε σύγκριση με το ντεμπούτο σας, υπάρχει μια προφανής και πλούσια εξέλιξη σε όλα. Μπορείτε να περιγράψετε πώς νιώθετε εσείς τις δικές σας αλλαγές ως ξεχωριστά άτομα και ως μπάντα;
Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει από τη σύνθεση και την ηχογράφηση του πρώτου άλμπουμ. Ειδικότερα, ξεκινήσαμε ως πέντε μέλη (αργότερα έξι) και τώρα είμαστε μόνο τρία μέλη. Αυτό δημιούργησε την ανάγκη να εξελίσσουμε σημαντικά τις δεξιότητές μας και την δεοντολογία της δουλειάς μας, τόσο ως συγκρότημα όσο και ως άνθρωποι, με τον καθένα από εμάς να εκτελεί πολλαπλούς ρόλους και ευθύνες στο συγκρότημα. Ο Luke μπήκε στο ρόλο του τραγουδιστή τώρα, οπότε προφανώς μια βασική πτυχή του ήχου του Lucid Planet έχει αλλάξει με αυτό. Κάθε μέλος έχει δουλέψει πολύ σκληρά για ουσιαστικά να ανεβεί επίπεδο προκειμένου να αναλάβει το τεράστιο καθήκον να δημιουργήσει το βαθύ, περίπλοκο άλμπουμ που είναι το “Lucid Planet II”.

Στην πλούσια παλέτα ήχων του άλμπουμ, ο καθένας μπορεί να υποθέσει τις δικές του εντυπώσεις σχετικά με τις επιρροές σας. Αλλά, σκάβοντας πολύ βαθιά μπορείτε να αναφέρετε ορισμένους καλλιτέχνες που πιστεύετε ότι υπάρχουν κάπως στη μουσική που κάνετε σήμερα;
Ορισμένες επιρροές είναι αρκετά προφανείς, κάποιες από αυτές που έχουν εισχωρήσει στο στυλ γραφής μας για αρκετό καιρό, και ακούγονται πολύ εύκολα στη μουσική. Στη βαθύτερη πλευρά των πραγμάτων, δεχόμαστε επιδράσεις από οποιονδήποτε καλλιτέχνη που προκαλεί μια ζωντανή εικόνα ή συναίσθημα μέσα μας. Μερικές φορές τα όνειρα με αφήνουν να νιώθω παράξενα όταν ξυπνάω και αυτό επηρεάζει τη διάθεσή μου και, επομένως, το γράψιμό μου… Όλα αυτά τα “μελό” πράγματα! Πέρα από αυτά, αν έπρεπε να επιλέξω μερικούς καλλιτέχνες που βρίσκονται τακτικά το κεφάλι μας και πιστεύουμε ότι θα μπορούσαν να εντοπιστούν στο άλμπουμ μας, αυτοί θα ήταν οι Ott, Ocean Grove, Shpongle, Tool, Karnivool, God is Astronaut, Opiuo, Deftones … Θα μπορούσαμε πραγματικά να συνεχίσουμε ασταμάτητα, αναφέροντας κάθε καλλιτέχνη, τυχαία μπάντα ή DJ που μας έκανε να νιώσουμε κάτι όλα αυτά τα χρόνια.

Είναι η ανεξαρτησία σας ως συγκρότημα δική σας επιλογή; Ποιες είναι τα θετικές και ποιες οι αρνητικές πλευρές αυτής της επιλογής;
Η ανεξαρτησία είναι σίγουρα επιλογή μας. Πες το κάτι ανάμεσα στο πάθος, την ελευθερία και τον αφελή ιδεαλισμό. Μας επιτρέπει να δημιουργήσουμε το δικό μας μικρό σύμπαν και να εφεύρουμε τους κανόνες που θα θέλαμε να δούμε στον κόσμο. Όλη η μουσική μας είναι διαθέσιμη με τη λογική “pay-what-you-feel-is-fair” από τον ιστότοπό μας – www.lucidplanet.net – με επιλογή 0 $. Αυτό είναι τόσο μακριά από το σημερινό μοντέλο του καπιταλισμού που έχει νόημα να παραμείνουμε ανεξάρτητοι, τουλάχιστον προς το παρόν, ώστε να μπορέσουμε να διερευνήσουμε περαιτέρω τι είναι δυνατό και ίσως να αλλάξουμε λίγο το μοντέλο. Μακάρι να μπορούσα να μοιραστώ το πλήθος πόσων ατόμων πληρώνουν απέναντι σε αυτούς που κατεβάζουν τη μουσική μας δωρεάν. Είναι ένα συγκλονιστικό νούμερο ανθρώπων που αποφασίζουν να πληρώσουν, παρόλο που είναι εντελώς δωρεάν και δεν το κάνουν. Μας εμπνέει ακόμα περισσότερο όταν διαπιστώνουμε πόσα άτομα πληρώνουν πάνω από την τιμή που ζητάμε. Πιστεύουμε ότι υπάρχει κάτι πολύ ιδιαίτερο εκεί, και αξίζει να το προωθήσουμε.

Παρουσιάσατε ένα πολύ λεπτομερές, κρυστάλλινο και απόλυτα ισορροπημένο ηχογραφημένο αποτέλεσμα. Μπορείτε να μας δώσετε κάποιες συγκεκριμένες λεπτομέρειες σχετικά με τη διαδικασία που δουλεύετε στο χτίσιμο των τραγουδιών και την εξέλιξη της δουλειάς του στούντιο, ειδικά μέσα στη δυστοπική κατάσταση του προηγούμενου έτους;
Η πορεία προς ένα καθαρό και ισορροπημένο ηχητικά δίσκο ήταν γεμάτη με πολλά βήματα και συμβιβασμούς. Όλο το άλμπουμ υπέστη πολλές επώδυνες αλλαγές για να φτάσει εκεί που είναι, κυρίως οδυνηρές γιατί ήταν μια συνολική στροφή μάθησης για εμάς. Εννοώ ότι όταν εργάζεσαι στο κουτί έχεις την τάση να ξεπεράσεις την κορυφή, καθαρά επειδή μπορείς, με αποτέλεσμα τα περισσότερα τραγούδια να έχουν περίπου 200+ κανάλια ήχου, το οποίο είναι γελοίο και δεν ξαναγίνει ποτέ ξανά, αυτό ήταν ένα μάθημα που πήραμε! Ποτέ να μην είσαι τόσο απόλυτος για έναν συγκεκριμένο ήχο που να χρειάζεται να επαναφέρεις αργότερα. Προσδιόρισε και καθόρισε τα κύρια όργανα σου και κάνε overdub τα τύμπανα ή κάτι τέτοιο, και μετά από όλα αυτά, κράτησέ τα σε ένα στερεοφωνικό κανάλι και αποθήκευσε μια εκδοχή του έργου με τα πάντα ακόμα χωρισμένα, ώστε να μπορείς να προσαρμόσεις το επίπεδό του στη διαδρομή . Τι γίνεται όμως αν έχεις κρατήσει όλα τα τύμπανα σε ένα στερεοφωνικό κομμάτι και δεν αποθήκευσες το έργο και τώρα νομίζεις ότι ένα πιατίνι πρέπει να είναι πιο δυνατό; Απλά ηχογράφησε ένα άλλο πιατίνι πάνω από το δεσμευμένο στερεοφωνικό κανάλι… ποιος νοιάζεται !; Να θυμάσαι πάντα ότι είναι πολύ πιο εύκολο να ελέγχεις τα πράγματα όταν υπάρχουν λιγότερα στοιχεία για τα οποία πρέπει να ανησυχείς στη μίξη, οπότε ευθυγράμμισε / συμπίεσε όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα και στο τέλος, θα έχεις κάτι εύπλαστο που μπορείς να τροποποιήσεις για να είσαι πιο δυναμικός ή πιο ήρεμος με ευκολία.

Υπάρχει άμεσα ένας μεγάλος ορίζοντας από την αρχή του άλμπουμ. Ενώ ο ακροατής συνεχίζει να βουτά στο ταξίδι, αισθάνεται ότι αυτό διαρκώς δυναμώνει. Έχω την εντύπωση ότι μετά την έκρηξη του “Organic Hard Drive”, ο ακροατής είναι πεπεισμένος πια πως οτιδήποτε μπορεί να συμβεί. Σε γενικές γραμμές κατηγοριοποιείστε ως μια μοντέρνα progressive metal μπάντα, αισθάνεστε ότι έχετε ακόμα χώρο και ιδέες για να προχωρήσετε, διασχίζοντας νέα πεδία έκφρασης στο μέλλον;
Σίγουρα. Έχουμε μόλις αρχίσει να χαράζουμε την επιφάνεια όσο ακούγονται ήχοι και θα θέλαμε να πειραματιστούμε. Συχνά παρατηρούμε στις συζητήσεις πόσες ιδέες υπάρχουν που θα θέλαμε να ακολουθήσουμε, απομακρυνόμενοι μακριά από τη συμβατική ιδέα μιας προοδευτικής metal μπάντας. Η αλήθεια είναι ότι κανείς από εμάς δεν θέλησε να είναι αυτό που οι περισσότεροι θα θεωρούσαν “progressive metal” – απλά θέλαμε να γράψουμε μια όμορφη μουσική που αγαπάμε και αυτό κατέληξε φυσικά να πέσει σε πολλές διαφορετικές κατηγορίες και είδη, λόγω της διαφορετικής ζωής κάθε μέλους, τις εμπειρίες και τομείς ενδιαφέροντος. Τα παράλληλα μας έργα, η δουλειά του Luke και του Michael με το συγκρότημα Tratas [YouTube] και η ηλεκτρονική δουλειά του Darcy με την DJ act Shwusu [Soundcloud] φανερώνουν μια μικρή γεύση του πόσο μακριά μπορούμε να απλωθούμε έξω από την σφαίρα του progressive metal.

Υπάρχει μια προφανής σύνδεση του εξωφύλλου με τον χαρακτήρα του άλμπουμ. Μπορείτε να περάσετε σε συγκεκριμένες λεπτομέρειες σχετικά με αυτό;
Το εκπληκτικό έργο τέχνης του Mr. Crystalface ήταν η τέλεια οπτική συνοδεία που θα μπορούσαμε να φανταστούμε για τον ήχο του άλμπουμ μας. Τα κομμάτια του είναι λεπτομερή, περίπλοκα και βαθιά και μπορείς να τα απολαύσεις για μεγάλη χρονική διάρκεια, και πολλές φορές. Πιστεύουμε ότι αυτές οι ιδιότητες υπάρχουν και στο άλμπουμ μας. Αφού συμφωνήσαμε με τον David για να δουλέψει στα πρωτότυπα του μπροστινού και του πίσω εξώφυλλου μας, ο David ήταν αρκετά ευγενικός για να δανείσει στον Michael τα άλλα του κομμάτια, ώστε ο Michael να δημιουργήσει μερικές απίστευτες κινούμενες εικόνες χρησιμοποιώντας το I.T. και τεχνικές κινουμένων σχεδίων. Αυτό οδήγησε στα ζωντανά και ελκυστικά βίντεο που μπορείτε να βρείτε στο YouTube για τα δύο singles μας, «Anamnesis» και «Zenith». Είναι δίκαιο να πούμε ότι το εκπληκτικό έργο τέχνης του David ως Mr. Crystalface, μαζί με τον χειρισμό και την κινούμενη εικόνα του Michael, ολοκληρώνουν πραγματικά το πακέτο που παίρνει με το «Lucid Planet II» και όλοι δεν θα μπορούσαμε να είμαστε πιο ευτυχισμένοι με το αποτέλεσμα των συνολικών μας συνεργασιών και προσπαθειών.

Η πνευματικότητα του άλμπουμ εξακολουθεί να δημιουργεί μια θετική εντύπωση και μήνυμα. Πιστεύετε ότι ο σύγχρονος άνθρωπος σήμερα μπορεί επιτέλους να ανακαλύψει εκ νέου τη σχέση του με την αξία της πνευματικότητας που χάνεται ανάμεσα σε αυτό το σωρό των συνήθως φθηνών πληροφοριών ή απλά οφείλουμε να παλεύουμε κάθε φορά με κάθε προσωπική δράση; Συνεχίζετε να έχετε πίστη στους ανθρώπους;
Νομίζω ότι βρισκόμαστε σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή και δεν θεωρούμε ότι η αδρανής αναμονή και η ελπίδα για το καλύτερο είναι μια επιλογή. Νομίζω ότι μας διαχειρίζονται συλλογικά πολύ εύκολα, μέσω των μέσων ενημέρωσης, των κοινωνικών μέσων και των ειδήσεων. Αλλά σε ατομικό επίπεδο, εάν κάνουμε τη δουλειά – αξιολογώντας συνεχώς πού βρισκόμαστε, πού βρίσκονται τα τυφλά σημεία και οι προκαταλήψεις μας και συνεχίζουμε να στοχεύουμε προς τους ανώτερους εαυτούς μας – τότε έχουμε την ευκαιρία να επιβιώσουμε από την επίθεση παραπληροφόρησης και χειραγώγησης. Έχω πίστη στους ανθρώπους, αν και βλέπω επίσης πόσο λάθος τα πράγματα μπορούν να πάνε στη ζωή μας. Συχνά επικεντρωνόμαστε στις διαφορές των άλλων και τις βλέπουμε ως ξεχωριστές και απομακρυσμένες από εμάς. Στην πραγματικότητα έχουμε πολλά κοινά ακόμη και με το πιο ξένο άτομο. Έχουμε τις ίδιες ελπίδες και φόβους, παλμούς της καρδιάς και στιγμές που φωτίζουν την ψυχή μας. Βαθιά, όλοι θέλουμε το καλύτερο – μερικές φορές είναι βαθιά θαμμένο κάτω από τον φόβο για να αναδυθεί στην επιφάνεια. Θεωρώ ότι έχω πίστη στην ικανότητα των ανθρώπων να αλλάζουν και βλέπουμε τη μουσική και την τέχνη μας ως ένα μικρό επιπλέον θετικό στοιχείο που μπορεί να μιλήσει σε κάποιον με ουσιαστικό τρόπο, για να τον βοηθήσει να συνδέσει με το μέρος του εαυτού του που βρίσκεται κάτω από όλα τους φόβους, τα ντροπή, την αυτο-αμφιβολία και τις περιοριστικές πεποιθήσεις, και να δώσει λίγο παραπάνω θάρρος…

Γιώργο, σας ευχαριστούμε, εσένα και το “Rockway” για τις ενδιαφέρουσες και σκεπτόμενες ερωτήσεις σας και ευχαριστούμε που πιστεύετε σε αυτό που κάνουμε. Ευχόμαστε ότι καλύτερο για εσάς και τους αναγνώστες σας, για το 2021 και μετά.

444

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…