Είδος: Ambient / Post Rock
Δισκογραφική: Submersion Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 6 Μαΐου 2022
Είναι πασιφανές πλέον ότι η Submersion Records με έδρα τη Θεσσαλονίκη υπάρχει για να καλύψει ένα πεδίο κυκλοφοριών που άνετα θα μπορούσαν να καλυφθούν με τον όρο “περίεργων”. Όχι ότι το επίπεδό τους είναι χαμηλό ή η καλλιτεχνική αισθητική τους παραπέμπει σε στείρο σαλταρισμό. Απλά πρόκειται για μπάντες και μουσικές οι οποίες είναι πλήρως αταμπέλωτες και αποστεγανοποιημένες από όρια και ασφαλείς μουσικούς ετυμολογικούς χαρακτηρισμούς.
Μια τέοια περίπτωση είναι και οι Low Texture, ένα σχήμα που κινείται στο χώρο του ambient σύμπαντος, με απουσία κρουστού ρυθμικού υπόβαθρου, βασισμένη σε κιθαριστικά και noise layers και ενώ και σ’ αυτούς ισχύει η ματαιότητα της “ταμπέλας” και της γενίκευσης, εντούτοις αναδύεται συχνά-πυκνά μια οικειότητα στα ακούσματα τα οποία θα βρει ο μέσος ακροατής (και ειδικότερα ο θαμώνας όχι τόσο “ορθόδοξων” ηχοτοπίων) με τη διαφορά ότι αυτά είναι πλήρως φιλτραρισμένα, προσθέτοντας πόντους στους τομείς της αυθεντικότητας και της προσωπικής ταυτότητας.
Το υλικό του “Improliving” θα έλεγα ότι αποτελεί την κοινή συνισταμένη των μελών τα οποία ως συνιστώσες δίνουν και το ανάλογο “χρώμα”. To background δημιουργείται από noise layers και διάσπαρτη ακορντολογία που θα περίμενα να ακούσω σε μια δουλειά post rock / shoegaze μπάντας. Η αίσθηση που μου άφησε είναι φουτουριστική / χαοτική, με έντονη δόση μοντέρνας ψυχεδέλειας, σαν ένα soundtrack μιας τηλεταινίας που αποτυπώνει την ψυχοσωματική παρακμή της έννοιας του Ανθρώπου στο απρόσωπο τίποτα, στις απάνθρωπες σύγχρονες κοινωνίες, μια απόπειρα αποτύπωσης ενός εσχατολογικού, αναπόφευκτου πλέον και μη αναστρέψιμου, τέλους. Βασικό ρόλο παίζει και η ερμηνεία της Χρύσας Τσατάλμπαση η οποία παρά την ευρύτατη εκφραστική της γκάμα, παλινδρομεί ανάμεσα στις τεχνοτροπίες της Diamanda Gallas και της Anneke Van Giersbergen (στα “θεοσκότεινά” της) και καθορίζει τα συναισθηματικά εξαγώγιμα της μουσικής του album.
Με ασφάλεια, οι Low Texture δεν προτάσσουν ψυχαγωγική μουσική. Θα την ονόμαζα music for empty rooms, τέχνη που πρώτιστα στοχεύει στην γέννεση εικόνων για mind banging. Κινηματογραφικής υφής και οξυδερκούς αρνητικότητας με κάποια ελάχιστα ψήγματα “πηγαδήσιας” αισιοδοξίας. Γενικώς όλα τα κομμάτια έχουν μια αυτοτέλεια, κάτι που προσδίδει ποικιλία (στο πλαίσιο του συγκεκριμένου ύφους) και ενδυναμώνει το ενδιαφέρον. Μου άρεσαν όλα τα κομμάτια και τα αλισβερίσια ανάμεσα σε ηχοτόπια όπως αυτά της Myrkur και των Wardruna (“Misleading Grey”), οι λοξές ματιές προς τους Pink Floyd του “Dark Side of the Moon” (“Ten Years Ago”), οι πολύ καλές μελωδικές γραμμές του “I Never See” ή η “θαλασσινή” αύρα του “Distress”.
Συμπερασματικώς το “Improliving” είναι άλλη μια κυκλοφορία που απευθύνεται σε σχετικά ανήσυχους εγκεφάλους που δεν επαναπάυονται στην “ασφάλεια” του τετριμμένου trendy ακούσματος. Απαιτεί τον χρόνο και την προσοχή σου φίλε ακροατή και στο τέλος της ακρόασης, σίγουρα θα εκτιμήσεις το ενδόμυχο θησαυρό του. Και ακρόαση με την ακρόαση έχει την ιδιότητα να “μεγαλώνει” μέσα σου. Πολύ καλή πρόταση από τους Low Texture.
Facebook: https://www.facebook.com/lowtexture/
1134 
