Κατάγονται από τη Νορβηγία και μέσα σε δύο δεκαετίες κατάφεραν να προσελκύσουν αρκετούς οπαδούς γύρω από τον ήχο και το όνομά τους. Οι χαρισματικοί progressive rockers/ metallers Leprous επιστρέφουν στην χώρα μας και φέτος με νέο δίσκο στις βαλίτσες τους αυτή τη φορά (review) για μια συναυλία στην Αθήνα (δελτίο τύπου). Η Δικαία Οικονομάκη συνομίλησε με τον frontman του συγκροτήματος, Einar Solberg, με σκοπό να μάθει τις σκέψεις του, ότι έχει σχέση με την τελευταία τους κυκλοφορία “Pitfalls” καθώς και για την συναυλία τους στην Ελλάδα.
Καλώς ήρθες στο Rockway, Einar, είναι τιμή μου που μιλάμε αυτή τη στιγμή.
Κι εγώ ευχαριστώ πολύ για το θερμό καλωσόρισμα!
Είναι λοιπόν ο “δρόμος της καρδιάς” για ‘σένα τελικά ο αληθινός δρόμος για την εξέλιξη και τη δημιουργία;
Δεν ξέρω πώς να απαντήσω ακριβώς σε αυτή την ερώτηση (σ.σ.:γέλια). Αν εννοείς πως ότι γράφω, προέρχεται από την συναισθηματικό μου κόσμο τότε θα σου απαντήσω 100% πως ναι. Γράφω ότι μου έρχεται στο μυαλό, δεν το σκέφτομαι πάρα πολύ οπότε όλα προέρχονται από την καρδιά μου. Δεν συνθέτω για να ικανοποιήσω κανέναν, κάνουμε αυτό που ξέρουμε και αν αυτό αρέσει στον κόσμο τότε καλώς, αν όχι τότε είναι ατυχές. Δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά γι’ αυτό.
Μεταξύ των ανθρώπων που δεν ήταν τόσο πρόθυμοι να ακολουθήσουν την εξέλιξη του συγκροτήματος, υπήρχαν επίσης κι εκείνοι που χαρακτήρισαν το “Pitfalls” ως το solo album του Einar, δηλαδή το δικό σου. Τι θα απαντούσες σε αυτά τα άτομα;
Θα τους έλεγα να ακούσουν το “The Congregation” γιατί αυτό είναι το album που γράφτηκε περισσότερο από εμένα. Συνέβαλα στα κιθαριστικά μέρη, ακόμα και σε μεγάλα μουσικά κομμάτια των drums αρά αυτός είναι ο δίσκος που συνέθεσα πιο πολύ. Οπότε θα τους απαντούσα πως τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται. Είναι πολύ εύκολο να βγάζει κανείς συμπεράσματα για κάτι που δεν γνωρίζει. Στο “Pitfalls” έλαβαν πολύ μέρος και οι υπόλοιποι μουσικοί, δεν είναι ένα solo album, είναι απλά άλλη μια “κρυφή” πλευρά του progressive metal. Όλοι οι άνθρωποι πάντως το κάνουμε αυτό, δηλαδή να βγάζουμε συμπεράσματα για κάτι το οποίο δεν είμαστε σίγουροι, είτε έχει να κάνει με πολιτικούς είτε με μουσικούς είτε με το οτιδήποτε. Ακόμα κι εγώ το κάνω.
Θα συμφωνήσω σε αυτό! Η όλη διαδικασία της δημιουργίας του “Pitfalls” είχε θεραπευτική επίδραση για σένα; “Απελευθερώθηκαν” οι δαίμονες σε αυτά τα τραγούδια;
Νομίζω πως όχι. Δεν μπορούν οι δαίμονες να απελευθερωθούν εντελώς. Δεν πιστεύω ότι μπορεί κανείς να απαλλαγεί από αυτούς εντελώς στη ζωή. Αν κάποιος έχει κατάθλιψη και εκείνη σε θέλει, θα την έχεις ξανά με διαφορετικό τρόπο. Άλλες φορές μπορεί να την έχεις λιγότερο, μπορεί κάποιος να την προσεγγίσει με διαφορετικό ή καλύτερο τρόπο. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ολοκληρωτική άφεση στον πραγματικό κόσμο. Είναι σαν τη φύση, το κάθε τι έχει τον ρόλο του στη ζωή. Ακόμα και το κουνούπι. Απλά δεν πρέπει να αφήσεις αυτή την κατάσταση να σε κυριεύσει. Τότε εκεί υπάρχει πρόβλημα.
Μπορείς να μου περιγράψεις τη σύνδεση μεταξύ του εξωφύλλου με της διάθεσης και του πνεύματος που διέπουν το album;
Στο εξώφυλλο έχουμε αυτή τη φιγούρα που μοιάζει σαν τον Βούδα η οποία αντιπροσωπεύει την εσωτερική γαλήνη, ενώ η φιγούρα του μικρού παιδιού αντιπροσωπεύει το πώς ταξιδεύουν οι σκέψεις στο αυτί σου μέσα από το φλάουτο. Αν θες να επενδύσεις σε αυτές τις σκέψεις, αυτό οφείλεται ξεκάθαρα σε ‘σένα. Πάντα αυτές θα παίζουν, πάντα θα έχεις σκέψεις. Καλές ή κακές. Το αν θα είναι φερέγγυες αυτό οφείλεται ξεκάθαρα σε εσένα στο τέλος. Το μικρό παιδί αντιπροσωπεύει αυτό που πάντα θα συμβαίνει είτε το θέλεις είτε όχι. Είτε θα το αφήσεις να μεταμορφωθεί σε τέρας είτε να παραμείνει σε αυτό το μικρό αγόρι. Μπορούμε πολύ εύκολα να παραπλανηθούμε από αυτές.
Έχεις βελτιώσει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που τραγουδάς μέσα στα χρόνια, υπάρχουν καταπληκτικές ερμηνείες μέσα στο “Pitfalls”. Μπορείς να μου αποκαλύψεις τις πηγές έμπνευσης σου σχετικά με την εξέλιξη των φωνητικών σου;
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια! Δεν ξέρω, απλώς τραγουδάω. Όλες μου οι επιρροές πηγάζουν από το υποσυνείδητο. Δεν το σκέφτομαι πάρα πολύ γιατί τραγουδάω με την φωνή μου. Για παράδειγμα αγαπώ πολύ τον Michael Jackson αλλά δε θα ακουστώ ποτέ σαν αυτόν. Νομίζω πως οι επιρροές με τρομάζουν λιγάκι. Μπορεί να προσπαθήσεις να ακουστείς σαν τον εκάστοτε καλλιτέχνη και να μην το καταφέρεις ποτέ. Το κάθε άτομο είναι μοναδικό και ξεχωριστό. Σίγουρα θα άκουσες πολλές από τις επιρροές μου στην μουσική και στις φωνητικές μου μελωδίες όμως εγώ εκείνη τη στιγμή δεν τις σκεφτόμουν. Υποσυνείδητες επιλογές οι οποίες απλά συμβαίνουν.
Χωρίς αμφιβολία ζούμε σε μια πολύ περίεργη και σκληρή εποχή. Θεωρείς ότι είναι πιθανό να νιώθεις την ανάγκη να εκφράζεσαι μέσα από τους στίχους και την μουσική σου με έναν πιο “κοινωνικό” και παγκόσμιο τρόπο κάποιες φορές;
Το κάναμε αυτό στο “The Congregation”. Όσο περισσότερο περνάει ο καιρός τόσο λιγότερο βλέπω τα πράγματα μαύρα ή άσπρα. Καταλαβαίνω πότε κάτι είναι κακό και πότε κάτι άλλο είναι καλό. Όμως επιλέγω να βλέπω τα πράγματα και τις καταστάσεις με μια πιο αισιόδοξη ματιά γιατί βοηθάει περισσότερο.
Από το να είσαι απαισιόδοξος, σωστά;
Ναι! Είναι τρομερό τo να φεύγεις από αυτή τη ζωή σκεφτόμενος μόνο τα αρνητικά πράγματα που συμβαίνουν γύρω σου. Κανείς δεν μπορεί να ζήσει έτσι. Είναι δύσκολο να βρεις την ισορροπία μεταξύ του να είσαι στοργικός με του να αγνοείς. Βέβαια, αν νοιάζεσαι πάρα πολύ σαν άνθρωπος, θα υποφέρεις και πολύ. Θα φτάσεις σε ένα σημείο που θα βρίσκεσαι τόσο χαμηλά που θα είσαι άχρηστος για τους υπόλοιπους. Οπότε χρειάζεται να είσαι και λίγο αδαής για να βρεις την ευτυχία.
Πόσο δύσκολο και εξουθενωτικό είναι για έναν ερμηνευτή ν’ ανακαλεί και ν’ αποκαλύπτει πάνω στη σκηνή ένα συναίσθημα ή μια διάθεση ενός προσωπικού τραγουδιού τόσο συχνά στις περιοδείες;
Εξαρτάται πάντα με το τραγούδι. Υπάρχει ένα τραγούδι που με δυσκολεύει πάρα πολύ. Είναι το “The Last Milestone” για πολλούς λόγους στους οποίους δεν θα αναφερθώ. Δεν το τραγουδάω συχνά γιατί δεν νιώθω καλά αργότερα. Με τα υπόλοιπα κομμάτια είμαι μια χαρά, είναι μέρος της ζωής μου.
Σε είδαμε να κάνεις guest στο “Entropy” των The Voyager. Ποια είναι η σύνδεση μεταξύ των δύο μπαντών; Θεωρείς ότι και τα δύο συγκροτήματα είναι αναπόσπαστα κομμάτια ενός ιδιώματος;
Όχι, είναι περισσότερο μια φιλική συμμετοχή από μεριάς μου. Οι Voyager είναι φίλοι μας. Όποτε ήμουν στην Αυστραλία για περιοδείες, έμενα στο σπίτι του Danny κι έτσι με ρώτησε αν θέλω να συμμετέχω σε ένα τραγούδι τους και του απάντησα, φυσικά.
Πως φαντάζεσαι το επόμενο βήμα των Leprous; Έχεις σκεφτεί το επόμενο “ταξίδι έκφρασης”;
Όχι, γιατί εγώ ποτέ δεν σχεδιάζω τέτοιου είδους πράγματα. Για μένα δεν λειτουργούν αυτά έτσι το που θα κινηθώ μουσικά. Απλά ξεκινάω να γράφω μουσική και όπου μου βγει.
Τρίτη χρονιά λοιπόν κατά σειρά στην Ελλάδα. Πως αισθάνεσαι; Νιώθεις ενθουσιασμένος που επιστρέφεις προς τα μέρη μας;
Ναι, πάντα. Είναι μία από τις αγαπημένες μου στάσεις για συναυλία η Ελλάδα. Έχετε πολύ ενθουσιώδες κοινό και μου άρεσε πολύ το festival που παίξαμε το καλοκαίρι απ’ όσο θυμάμαι.
Οι Έλληνες λατρεύουν ιδιαίτερα τους Leprous!
Αυτό είναι πολύ όμορφο (σ.σ.:γέλια)!
Αυτά από εμένα. Ελπίζω να περάσετε υπέροχα. Τα τελευταία λόγια δικά σου.
Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ! Είμαι σίγουρος γι’ αυτό. Α όχι, δεν ήμουν ποτέ καλός με αυτά (σ.σ.:γέλια). Ανυπομονώ να γυρίσω στην Ελλάδα και να σας δω όλους εκεί!
Επικοινωνία/επιμέλεια/μετάφραση: Δικαία Οικονομάκη
Σύνταξη ερωτήσεων συνέντευξης: Γιώργος Γεωργίου
1202 
