Ποια είναι η Laurie Anderson; Ομολογώ πως έπρεπε να κάνω μια ενδελεχη έρευνα για να μπορέσω να απαντήσω αυτή την ερώτηση. Low profile σε όλη της τη ζωή, με όρμα καλλιτεχνικό ψηλότερο από τους ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης, η Laurie Anderson είναι αναμφίβολα μία μουσική επιστήμονας.
Ο καλύτερος τρόπος ίσως, για να μάθεις ποιος είναι ένας άνθρωπος είναι να τον ακούσεις να μιλάει για κάποιον που αγαπά πολύ. Η Laurie Anderson είχε την τύψ/ευτυχία να είναι ο συντροφος ζωής του Lou Reed από το 1993 και έτσι, ήταν εκείνη που θα παραλάμβανε το αγαλματίδιο που σήμαινε την ένταξη του Lou στο Hall of Fame. Το βραβείο της έδωσε μια άλλη μεγάλη καλλιτέχνιδα, που μάλιστα θα πατήσει 15 μέρες πριν την Laurie τα μάρμαρα του Ηρωδείου. O λόγος βέβαια, για την Patti Smith.
Βέβαια, δεν θα μπορούσα να διανοηθώ πως η σχέση της αυτή με τον δημοφιλή μουσικό είναι το μεγαλύτερο της επίτευγμα, αλλά παραφράζοντας θα πω “πλάι σε κάθε μεγάλο άνδρα κρύβεται μια εξείσου μεγάλη γυναίκα”.
Μουσικός, γλύπτρια, εφευρέτρια, πολυπράγμων ον που τεντώνει και ξεπερνάει τα όρια του εφικτού με το την καλλιτεχνική της έμπνευση. To avant garde είναι μια έννοια πολύ γενική για να κλείσει μέσα στα στεγανά της το ανήσυχο πνεύμα της Laurie Anderson που μπορεί να φιλοξενηθεί από θέατρα και αμφιθέατρα μέχρι μουσεία και πλοία. Κάθε της εμφάνιση είναι μια έκπληξη, έτσι θα είναι και η εμφάνιση της στο Ηρώδειο την 10η Ιουλίου (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ).
Ας πάμε πίσω όμως στο 1982 όταν κυκλοφόρησε το ντεμπούτο album της “Big Science”, που περιείχε τη μεγάλη της επιτυχία “O Superman”, και ήταν η πρώτη κυκλοφορία της με την Warner Bros. Πειραματική ηλεκτρονική pop, με μεγάλη έμφαση στην πρόζα που τόσο πολύ έχει αγαπήσει και χρησιμοποιήσει σε όλη τη διάρκεια της πολύχρονης καριέρας της, ενώ και η εκτεταμένη χρήση πνευστών είναι κάτι το χαρακτηριστικό στο πρώτο της δισκογραφικό έργο
To δεύτερο “Mister heartbreak” που κυκλοφόρησε δυο χρόνια αργότερα (1984) ήταν λιγότερο πειραματικό και περισσότερο μουσικό, ενώ περιέχει ένα κομμάτι σε συνεργασία με τον Peter Gabriel (“Excellent Birds”), ενώ στο κομμάτι που κλείνει τον δίσκο (“Sharkey’s Night”) απαγγέλει στίχους ο σημαντικός Αμερικανός συγγραφέας, William S. Burroughs. Φυσικά και δεν μιλάμε για εύπεπτη μουσική για ευρεία κατανάλωση, αλλά ένα εξαιρετικά ελπιδοφόρο έργο μιας μοναδικά σκηνοθετημένης ενορχήστρωσης.
To album νούμερο τρία ήρθε το 1986, με τίτλο “Home of the Brave” που ήταν ουσιαστικά το soundtrack του συναυλιακού ομώνυμου φιλμ. Η Laurie Anderson δεν μπορούσε να προσφέρει απλά ένα ηχητικό αποτέλεσμα της καλλιτεχνικής της ενδοσκόπησης, οπότε σκηνοθέτησε μια μουσικη παράσταση. Δυο κομμάτια είναι επανεκτελέσεις παλαιότερων κομματιών της και κάποια είναι ηχογραφημένα στο studio, οπότε έχουν μικρές διαφορές από ό,τι ακούει κάποιος στο φιλμ. Δώστε μια ώρα στον εαυτό σας και παρακολουθήστε ένα μοναδικό θέαμα, πολύ μπροστά από την εποχή του.
To 1989 είναι η σειρά του “Strange Angels”, όπου η Laurie Anderson θέλει να βάλει στην άκρη την performance artist πλευρά της και να ασχοληθεί εξ ολοκλήρου με τη μουσική. Η παραγωγή του album καθυστέρησε μετά από απόφαση της να κάνει μαθήματα φωνητικής, όπου ανακάλυψε πψς είναι soprano. Τα μαθήματα απέδωσαν και το εξαιρετικό της album ήταν υποψήφιο για Grammy στην κατηγορία Best Alternative Music. Στο album συμμετέχει ο Bobby McFerrin (όλοι ξέρετε το “Don’t Worry Be Happy”), ενώ τη φωτογραφία του εξωφύλλου έχει τραβήξει ο Robert Mapplethorpe (επιστήθιος φίλος της Patti Smith, η οποία έγραψε για εκείνον το βιβλίο “Just Kids”).
To “Bright Red”, πέμπτο album της Laurie, θα έρθει το 1994 σε παραγωγή Brian Eno και όπως καταλαβαίνει κανείς ακολουθεί τα χνάρια του προκάτοχου του σε πιο pop ρυθμούς. Ο Brian Eno θα βοηθήσει και στη σύνθεση κάποιων τραγουδιών, ενώ στο “In Our Sleep” οι στίχοι γράφονται με τη βοήθεια του συντρόφου της πλέον, Lou Reed, με τον οποίο μοιράζεται και την ερμηνεία.
Με την καλλιτεχνική καθοδήγηση του Ισλανδού συνθέτη/μπασίστα Skúli Sverisson, η Laurie Anderson κυκλοφορεί το 2001 το έκτο της μουσικό πόνημα με τίτλο “Life on A string”. O δίσκος φαίνεται να προσπαθεί να συνδέσει την ευρηματικότητα του “Big Science” και την πιο προσιτή της μπλευρά στο “Strange Angles”, δίνοντας έμφαση στο βιολιστικό της βιρτουοζιτέ. Ηχητικά δύσκολο όπως τα πρώτα της albums, ίσως να ενόχλησαν τους πιο pop φίλους της, αλλά και τι με αυτό. Η Laurie Anderson ποτέ δεν νοιάστηκε για το προσκήνιο ή για το σταριλίκι.
Το έβδομο και πιο πρόσφατο album της, “Homeland” κυκλοφόρησε το 2010 και είχε ως θέμα τη ζωή στη γεννέτειρα της χώρα των Η.Π.Α. Ο σύζυγός της Lou Reed βοηθάει στην παραγωγή και στο The Wire η Nina Power γράφει “Εδώ καταλαβαίνουμε γιατί η Anderson είναι η φωνή της αμερικάνικης συνείδησης”. Το album μοιάζει να είναι μια ποιητική συλλογή ραμμένη πάνω σε μια πειραματικά εκλεπτυσμένη μουσική. Μια πλειάδα jazz μουσικών, λαρυγγικών τραγουδιστών και παικτών igil από την περιοχή του Τουβάν (αυτόνομη περιοχή μεταξύ Ρωσίας και Μογγολίας) βοηθάει τη Laurie Anderson να εξιστορήσει όσα είχε στην ψυχή της τόσα χρόνια και το album θα φτάσει στο νούμερο 41 των ελληνικών charts.
H δισκογραφία της έχει ακόμη δυο live albums και δυο spoke word albums, ενώ έχει χαρίσει τη φωνή της για την αφήγηση του βιβλίου “The Body Artist” του Don DeLillo. Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες σαν τους Jean Michel Jarre, John Zorn και the Kronos Quartet και έχει εφευρέσει το tape-bow violin που στο έχει μαγνητική κεφαλή στη γέφυρα του και μαγνητική ταινία αντί για τρίχα αλόγου στο δοξάρι.
Δικής της ανακάλυψη και το talking stick, αλλά για να μην προσπαθήσω να εξηγήσω κάτι που δεν καταλαβαίνω πλήρως θα σας τα πει η ίδια στο παρακάτω video.
Θα έχει κάποια από αυτά μαζί της; Η βραδιά της 10ης Ιουλίου θα είναι ένα πειραματικό υπερθέαμα υπό της σκιά της Ακρόπολης ή μια best of εμφάνιση της σχεδόν 50-ετούς καριέρας της;
Μόνο η ίδια ξέρει. Εγώ θα σας πω πως δεν έχει σημασία. Εκείνο το βράδυ θα είναι ένα βράδυ που σίγουρα όσοι αποφασίσουν να πάνε θα το θυμούνται για πάντα.
486 
