Είδος: Dark Metal
Εταιρία: AFM Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 29 Φεβρουαρίου 2021
Οι Lake of Tears ήταν για τον αδερφό μου και εμένα, ένα από τα τοτέμ της μουσικής μας εφηβείας με την τριλογία των “Α Crimson Cosmos”, “Forever Autumn” και “Neonai” (ειδικότερα το δεύτερο) να μετράνε πολλές ώρες αναπαραγωγής.
Από το εναλλακτικό death metal, “Greatest Art” και το Cathedral-ικό “Headstones”, ως τον doom-ικό ρομαντισμό των “Α Crimson Cosmos”, “Forever Autumn” (με το βιολί στην αρχή να αφήνει αιώνιο αποτύπωμα στην ψυχή μου) και στο “Neonai” όπου φαίνεται οι Lake of Tears να έχουν παραδοθεί σε ένα γοτθικό όραμα, με τα πλήκτρα να παίρνουν αρκετές φορές τον πρωταγωνιστικό ρόλο, οι LoT πάντα είχαν τον τρόπο να με ενθουσιάζουν. Μπορεί να μην είναι η μοναδική γεύση που σπάνια συναντάς από κάποιον πολύπειρο σεφ, αλλά έχει και το κυριακάτικο παστίτσιο την ομορφιά του! Κάπως έτσι είναι τοποθετημένοι οι Σουηδοί στο μυαλό μου και το να χρειάζεται να γράψω κάτι για το νέο τους εγχείρημα είναι μια πρόκληση. Πρέπει να είμαι σκληρά αντικειμενικός, αλλά να μην αφήσω το συναίσθημα να ατονίσει ολοσχερώς. Διότι μουσική άνευ συναισθήματος, μακριά από εμάς!
Το όγδοο album για τους Lake of Tears, με τίτλο “Ominous”, έρχεται κοντά μας τέλη του Φλεβάρη και βρίσκει τον ιθύνοντα νου Daniel Brennare μόνο του, να αναλαμβάνει τα πάντα. Στο δελτίο τύπου αναφέρεται ο ίδιος στις κιθάρες, τα φωνητικά και τα πλήκτρα, χωρίς κάποιο άλλο όνομα να φιγουράρει εκεί, γεγονός που με οδηγεί να σκέφτομαι πως το μπάσο και τα τύμπανα είναι αποτέλεσμα προγραμματισμού, ενώ είναι και υπεύθυνος της παραγωγής.
Εννέα χρόνια λοιπόν, μετά το “Illwill”, το πιο heavy metal album των Lake of Tears, ο DB επιστρέφει με ένα μακροβούτι στη γοτθική ατμόσφαιρα, κρατώντας όμως ευτυχώς, λίγο από τη σκληράδα των τελευταίων δύο albums. Το σκοτάδι και η καταχνιά είναι και πάλι, πρωταγωνιστές στο νέο μοναχικό εγχείρημα του Σουηδού μουσικού που με κάθε ακρόαση, γίνεται όλο και πιο όμορφο.
Το “Ominous” έχει συνοχή, είναι μουσικά απλό, με το βάρος να πέφτει στην συναισθηματική ερμηνεία του Daniel στα φωνητικά (από τις πιο πειστικές του) και αστραπιαίες συνδέσεις γίνονται στον εγκέφαλο μου με τους Solitude Aeturnus, Sentenced, My Dying Bride.
Ευχάριστο, με ένταση εκεί που χρειάζεται για να ξανατραβήξει την προσοχή σου, με την παραγωγή να είναι αρκούντως ικανοποιητική για το project (θα μπορούσε να είναι λιγότερο χάρτινη σε κάποια σημεία) και συνοδευόμενο από ένα δυνατό αισθητικά εξώφυλλο από τον Vladimir Chebakov, το “Ominous” είναι η δήλωση των Lake of Tears πως ένα νέο ταξίδι ξεκινά.
Είναι μακριά από τον να θεωρηθεί αριστούργημα, αλλά η ψυχή μου λυγάει στο άκουσμα του, οπότε δεν ξέρω που θα καταλήξει όταν χαθεί για πάντα η τεχνοκρατία ανάμεσα στο αυτί μου και τη μουσική του.
Αν είσαι φίλος των LoT, δεν έχεις παρά να διαλέξεις αν θα πάρεις το βινύλιο ή το CD που έχει και ένα έξτρα κομμάτι. Οι υπόλοιποι, ας ακούσουν προσεκτικά!
Facebook: https://www.facebook.com/thelakeoftears/
Spotify: https://open.spotify.com/artist/13ltbymjg9upz4wOoF5TTs
811 
