Είδος: Noise Rock
Δισκογραφική: Venerate Industries
Ημ. Κυκλοφορίας: 20/05/2022
Ας φανταστούμε ένα σενάριο στη ζωή, στο οποίο βρίσκεστε σε ένα (μουσικό) κώμα, για περίπου δέκα χρόνια, από το ‘09 ως το 2019. Σε αυτό το διάστημα, δεν ακούτε καμία καινούρια κυκλοφορία, δεν ενημερώνεστε για το τι συμβαίνει στο χώρο της σκληρής μουσικής και απλά ανακυκλώνετε τα ίδια ακούσματα που είχατε μέχρι τότε. Έχετε μείνει λοιπόν σε ένα κόσμο που η μουσική κατάσταση στην Ελλάδα (όσον αφορά τις ντόπιες μπάντες τουλάχιστον) δεν είναι η εμβρυακή που υπήρχε στα ‘90s, κάτι έχει αρχίσει να κινείται, αλλά παραμένει στο χώρο των stoner κυκλοφοριών που τότε είχαν αρχίσει να ανεβαίνουν και στον extreme χώρο, που οκ, πάντα είχαμε μια “παράδοση”.
Και ξαφνικά, ξυπνάτε στο 2019 και περνάτε τα τρία τελευταία χρόνια προσπαθώντας να φτάσετε τις εξελίξεις. Κάπως έτσι έχει λοιπόν το μουσικό μου ταξίδι (sic) μέσα στο οποίο με χαρά (και λίγο τρόμο) ανακαλύπτω ότι η ντόπια σκηνή έχει κάνει άλματα μπροστά και συναντώ συνεχώς γκρουπάρες των οποίων την υπάρξη αγνοούσα. Η λίστα ατελείωτη: Naxatras, Agnes Vein, Allochiria, Mammock, Spectral Lore (και όλα τα υπόλοιπα projects του Ayloss), Aetherian και άλλοι. Ε, με χαρά λοιπόν ανακάλυψα μέσα σε αυτούς και μέσω του “The Art of Fatigue” τους Krause. Μεγάλη σχέση με το noise (rock, metal, δεν έχει σημασία) δεν είχα ποτέ μου, αλλά τον δίσκο τον άκουσα πριν ασχοληθώ με ταμπέλες.
Με χαρά λοιπόν διαπιστώνω, ακούγοντας μουσικές της ντόπιας σκηνής όπως εδώ, ότι η κλισέ ατάκα των ‘90s “ελληνικός δίσκος που πλησιάζει παραγωγές του εξωτερικού”, έχει ευτυχώς εξαφανιστεί από τις συζητήσεις μας. Η πρώτη μου επαφή με το album ήταν το video του “Talentless But Connected”, το οποίο λειτουργεί εξαιρετικά για να σε βάλει στην ατμόσφαιρα του δίσκου. Μικρά σε διάρκεια, in your face κομμάτια, σχετικά “ξερή παραγωγή” η οποία ταιριάζει γάντι στο ύφος και τη μουσική του γκρουπ, hardcore ατμόσφαιρα, επιθετικότητα και έκλυση ενέργειας και μια φοβερά δεμένη μπάντα είναι τα στοιχεία που μου έμειναν από τις πρώτες ακροάσεις. Οι Krause γκρουβάρουν καθ’ όλη τη διάρκεια του LP, τα κομμάτια είναι live ηχογραφημένα και βγάζουν θυμό, ειρωνεία και απογοήτευση μέσα από μερικούς από τους πιο εμπνευσμένους τίτλους κομματιών που έχω δει τα τελευταία χρόνια. “Ignorant Acts of Stunted Vision”, “Crowdfunded Assassination”, “The Stuff of Tired Eyes”, “Steeped In Disaster”, “Ceremonial Aspects of Everyday Bloodbaths”, “Stressworld”, “The Things I Love Affront Me With The Effort It Takes To Love Them” μερικοί από αυτούς, που θα θυμίσουν σε πολλούς από εμάς την κατάσταση που ζούμε τώρα αλλά και τα τελευταία 15 περίπου χρόνια.
Και αυτό είναι και το ζουμί για μένα του “The Art of Fatigue”: είναι σαν ένα ημερολόγιο των σκατοκαταστάσεων που μας επιβάλλονται συνεχώς και αυτού που μάθαμε μόνιμα να ονομάζουμε κρίση. Και ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που η ελληνική σκηνή βγάζει θαύματα την τελευταία δεκαετία. Η μαζεμένη απογοήτευση και κατάρρευση οποιασδήποτε ελπίδας για ένα καλό μέλλον, έδωσε καλλιτεχνική τροφή για να προκύψουν αλμπουμάρες όπως αυτό.
Το μόνο “αρνητικό” που έχω να προσάψω στην κυκλοφορία, είναι το εξώφυλλο, το οποίο όμως είναι θέμα καθαρά διαφορετικής αισθητικής. Κατά τα άλλα: μουσικάρες, στιχάρες, ειρωνεία και χολή καλυμμένα με χιούμορ (δείτε το video του “Talentless but Connected”). To album μπορεί να λειτουργήσει σαν μια μορφή κάθαρσης, καθώς θα σας βοηθήσει να βγάλετε θυμό και απογοήτευση, αλλά πάντα παρέα με ατόφια, γκρουβάτη ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ.
“Oι Krause είναι πιο διψασμένοι από ποτέ και πανέτοιμοι να εξαπολύσουν τον ημιπαρανοϊκό τους art θόρυβο, διαλύοντας επιμελώς κάθε μια από τις προσδοκίες μας”, κλείνει το δελτίο τύπου. Ποιος είμαι εγώ να διαφωνήσω;
Facebook: https://www.facebook.com/krause666
857 
