Είδος: Hard/Country/Blues Rock
Δισκογραφική: p(Doom) Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 9 Αυγούστου 2024
Η συνέχεια και η συνέπεια που εμφανίζουν σε δημιουργικό και καλλιτεχνικό επίπεδο οι “πειραγμένοι” Αυστραλοί φίλοι μας, αποτελούν την ευχάριστη συνήθεια που έγινε λατρεία για όλους εμάς, με την κάθε τους δισκογραφική περιπέτεια να μετατρέπεται σε λατρευτικό τέμενος.
Για ακόμη μία φορά πιστοί στο ραντεβού τους, κάνουν την εμφάνιση τους σε λιγότερο από μία περιστροφή της Γης γύρω από τον ήλιο κακoμαθαίνοντας μας, όχι με σοκολατάκια όπως ο γνωστός πρέσβης, μα με μουσικές που πρεσβεύουν το ατόφιο RnR και το Hard Rock ιδίωμα τούτη τη φορά.
Η αλήθεια είναι ότι αν για κάποιο λόγο πλέον καθυστερήσουν να δώσουν σημεία δισκογραφικής και συναυλιακής ζωής, θα μας αναγκάσουν να εκπέμψουμε amber alert. Τέτοια είναι η εξάρτηση μας από την πολύπλευρη μουσική τους, μη μπορώντας να κάνουμε διαφορετικά και χωρίς να ήμαστε βέβαιοι τι θα ακούσουμε κάθε φορά.
Τυφλή εμπιστοσύνη και μουσική από κωλοφαρδία ένα πράγμα..!!
Στο 26ο άλμπουμ τους, αφότου αφήσαν στην απέξω την Electro Pop αγάπη τους για την Donna Summer και τους δίσκους της με τον Giorgio Moroder όπως εμφανίστηκε στο “The Silver Chord” άλμπουμ και βγάζοντας την βαριά Heavy μεταλλική πανοπλία τους φέρνοντας εις πέρας το quest του “PetroDragonic Apocalypse”, πέφτουν με τα μούτρα στον Αμερικανικό Νότο ξεψαχνίζοντας σπιθαμή προς σπιθαμή τη μουσική κληρονομιά που απορρέει από αυτόν.
Με έντονη Orwell-ική διάθεση όπως απεικονίζεται και στο εξώφυλλο με τα συμπαθή ευφυή γουρούνια να αναλαμβάνουν τον έλεγχο, γίνονται μέρος της μουσικής φάρμας τους με τις redneck Lynyrd Skynyrd και Brian Wilson ηχητικές απολήξεις, να καταλαμβάνουν σχεδόν την ολότητα των συνθέσεων.
Και λέμε σχεδόν, διότι αφήνουν ένα μεγάλο μέρος να καλυφθεί περίτεχνα και ομοιόμορφα με λουλουδιασμένες μελωδίες που ευωδιάζουν Garage ήχους, έχοντας το στίγμα τους στη Βρετανία στα τέλη των 60s και στα άδυτα των Rolling Stones και των Beatles. Υποδόρια ψυχεδέλεια στα κομμάτια ψάχνει διέξοδο που εν τέλει τη βρίσκει στον ηχητικό λαβύρινθο μέσα από το μίτο του Devendra Banhart και περιλούζει τον δίσκο “Ένθεν και εκείθεν, εκείθεν και εντεύθεν”, όπως έλεγε και ο Σμήναρχος Κάκκαλος κάποτε.
Το παλαβό σεξτέτο από την καγκουροχώρα με χαμαιλεόντιους χειρισμούς επιδίδεται σε εμπνευσμένους αυτοσχεδιασμούς, ανεπανάληπτα grooves με πιασάρικα εδάφια ανά των συνθέσεων και μία μοναδική προσέγγιση στα φωνητικά όπου κάθε μέλος υψώνει τη φωνή του τραγουδά με ένα κοινό σκοπό.
Το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας είναι ένα γνήσιο προϊόν πλούσιο σε ηχοχρώματα γεμάτα συναισθήματα και άκρως διασκεδαστικό για όλους, συμπεριλαμβανομένου εμάς και του συγκροτήματος.
Σίγουρα δεν προβαίνει σε νεωτερισμούς, μα διατηρεί συνολικά την καριέρα των Αυστραλών σε ανοδική πορεία με ίσως ελαφρώς ουδέτερο πρόσημο για την ώρα. Πάντως αν δεν αρέσει σε κάποιον δεν έχει παρά να περιμένει ελάχιστο χρόνο, διότι από τα όσα μας έχει δείξει το συγκρότημα ανά πάσα στιγμή θα κυκλοφορήσει κάτι που θα τρίβουμε τα μάτια μας και θα τραβάμε τα βυζιά..ε, τα αυτιά μας ήθελα να πω.
Facebook: https://www.facebook.com/kinggizzardandthelizardwizard
Bandcamp: https://kinggizzard.bandcamp.com/album/flight-b741
704 
