Ο ήλιος είναι φίλος μας αλλά τα πράγματα δυσκολεύουν όταν αυτό αφορά ένα συναυλιακό event.
Δεν ισχύει όμως όταν το line up περιλαμβάνει μεγαθήρια του μέταλ αλλά και ένα από τα πιο υποσχόμενα συγκροτήματα της εγχώριας σκηνής.Judas Priest,Brice Dickinson,Accept και Saturday night Satan ήταν ο λόγος, που 2 μέρες πριν το live η διοργάνωση του Release Festival έβγαλε ανακοίνωση για λιγοστά εναπομείναντα εισιτήρια, αφού το 85% αυτών είχαν πουληθεί.
Το όμορφο απόγευμα ξεκίνησε με λίγο κόσμο μπροστά στην σκηνή, αλλά με αρκετό κάτω από τη σκιά σε διάφορα μέρη του χώρου, να υποδέχεται τους Saturday night.
Γεμάτος ήχος με φοβερές κιθάρες και μια Κατερίνα στο μικρόφωνο να κλέβει την παράσταση χωρίς να καλύπτει τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας. Τραγούδια από το ντεμπούτο τους και κλείσιμο με το υπέροχο “Devil in Disguise” ήταν αρκετά για να προετοιμάσουν τον κόσμο, που άρχισε να εμφανίζεται όλο και περισσότερος για το παρακάτω.
Η εμφάνιση των Accept στο Release Athens 2024 ήταν μια θριαμβευτική στιγμή για το φεστιβάλ και τους λάτρεις του heavy metal. Η μπάντα, με τον Wolf Hoffmann στην κιθάρα, τον Mark Tornillo στα φωνητικά και τον Christopher Williams στα τύμπανα, ξεσήκωσε το κοινό με ένα σετ γεμάτο κλασικές επιτυχίες.
Ξεκινώντας με δύο κομμάτια από το τελευταίο άλμπουμ τους “Humanoid” και ακολουθώντας με το “Restless and Wild”, οι Accept έβαλαν τον πήχη ψηλά από την αρχή. Στη συνέχεια, η μπάντα έπαιξε μια σειρά από αγαπημένους ύμνους, όπως “Princess Of The Dawn” όπου το sing along έκλεψε την παράσταση, “Metal Heart”, “Teutonic Terror”, “Pandemic”.
Εξίσου όμορφη στιγμή ήρθε με το “Fast As A Shark”, όπου οι τρεις κιθαρίστες , Hoffmann, Uwe Lulis και Joel Hoekstra, εναλλάσσονταν στα σόλο αφήνοντας μας αποσβολωμένους. Το live τους έκλεισε με το σαρωτικό “Balls To The Wall”, με την προσθήκη του Andy Sneap σαν τέταρτη κιθάρα αποδεικνύοντας μας ότι η μπάντα παραμένει μια από τις κορυφαίες δυνάμεις στο heavy metal.
Είναι ακόμα ο ίδιος Bruce που ξέρουμε, η ίδια ενέργεια, η ίδια υπερκινητικότητα και οι ίδιες απίστευτες ικανότητες στο τραγούδι. Για να πω την αλήθεια, δεν νομίζω ότι ήμουν ο μόνος που δυσπιστούσα βλέποντας τον τραγουδιστή, σχεδόν στα 66 του, να κινείται και να τραγουδά έτσι. Ο τραγουδιστής/ πιλότος/ ξιφομάχος κ.λπ. όχι μόνο δεν σταματά ούτε στιγμή, αλλά βγάζει σε αυτό το καταραμένο μικρόφωνο όλες τις ψηλότερες νότες που μας έχει συνηθίσει από το 1982, την ημερομηνία κυκλοφορίας του “The Number of the Beast”.
Η κατάμεστη πλέον συναυλία ξεκινά με το σφυροκόπημα του “Accident of Birth” και η αρένα αμέσως φωτίζεται και ζωντανεύει με τον κόσμο να χοροπηδάει και να τραγουδάει. Εγώ και οι γύρω μου κοιταζόμαστε σαν να λέμε “Τι ζούμε αυτήν τη στιγμή;” γιατί αυτό που βγαίνει από τα ηχεία είναι σεμινάριο τεχνικής και ακρίβειας σε κρυστάλλινο ήχο.
Το σόου συνεχίζεται με το “Abduction” και το “Laughing in the Hiding Bush”, ακολουθούμενο από ένα από τα τραγούδια από το τελευταίο άλμπουμ “Afterglow of Ragnarok”, που τραγουδήθηκε επίσης σχεδόν από όλους, σημάδι ότι η τελευταία δουλειά έχει ήδη αφομοιωθεί και επομένως, εκτιμάται από όλους.
Συνεχίζουμε με το “Chemical Wedding” και στην πορεία γινόμαστε μάρτυρες μιας συγκινητικής στιγμής στο έντονο “Tears of a Dragon”. Επιστρέφουμε στο σήμερα με τα “Resurrection Men” και “Rain on the Graves” (κρίμα που σε αυτό το τραγούδι τα συγκλονιστικά πλήκτρα του Mystheria ουσιαστικά δεν ακούγονται καθόλου).
Ακολουθούν τα, “Frankenstein” (διασκευή από The Edgar Winter Group), “Book of Thel” και “The Alchemist” οδηγώντας μας στην πλήρη διάλυση με το δυνατό “Darkside of Aquarius” και σε ένα κλείσιμο του σετ με το γκρουβάτο “Road to Hell”. Ακολούθησε ένα παιχνιδιάρικο teaser του “Alexander the Great” με το κοινό. Τι να πω; Απίστευτο σόου, με οικοδεσπότη έναν καλλιτέχνη που εξακολουθεί να είναι εξαιρετικός από όλες τις απόψεις, υποστηριζόμενος από μια δεμένη μπάντα.
Και έφτανε η στιγμή για τους headliners. Μετά από αρκετή ώρα, αφού υπήρχαν πολλές λεπτομέρειες να ρυθμιστούν στη σκηνή, κυρίως με τα φώτα, από τα ηχεία ακούστηκε το “War Pigs” όπου ο κόσμος αντιλήφθηκε τι έρχεται.
“Panic attack” κυριολεκτικά, καθώς ο Metal God και τα υπόλοιπα μέλη (Richie Faulkner, Ian Hill, Andy Sneap) εμφανίστηκαν δίπλα από το drum set του Travis ενώ η κρεμαστή αυλαία μαζευόταν. Ο ήχος λίγο στην αρχή απογοήτευσε αφού τα φωνητικά του Rob σχεδόν δεν ακούγονταν αλλά μετά από 2-3 τραγούδια όλα έστρωσαν.
Συνέχεια με “You’ve got another thing coming”, “Breaking the law” θέτοντας τον τόνο για μια αξέχαστη μουσική εμπειρία. Ακολούθησαν αγαπημένα κομμάτια όπως “Sinner”, “Crown Of Horns”, “Turbo Lover” και “Invincible Shield” από το πιο πρόσφατο άλμπουμ τους και τον κόσμο να φωνάζει ρυθμικά το όνομα της μπάντας μετά από κάθε τραγούδι
Το main μέρος του setlist έκλεισε με τα “Victim Of Changes”, “The Green Manalishi” και “Painkiller”. Στο encore “The Hellion”, “Electric Eye”, “Hell Bent For Leather” και “Living After Midnight” ξεσήκωσαν το κοινό.
Η διοργάνωση άψογη και αξίζουν πολλά μπράβο και στα παιδιά που δουλεύουν για να ανταπεξέλθουν στη διαχείριση τόσου κόσμου. Εν κατακλείδι, εκτός από μια γεμάτη Πλατεία Νερού, αυτό που μου έκανε περισσότερο εντύπωση ήταν οι πολλές μικρές ηλικίες, τα πολλά παιδιά που στους ώμους των παιδιών τραγουδούσαν στίχους από αυτά τα μεγαθήρια. Μια ευχάριστη εικόνα για εμάς που αγαπάμε τον heavy και κλασσικό ήχο του μέταλ.
photos: Κωνσταντίνος Κονταράκης
1467 
