Είδος: Metallic hardcore
Εταιρεία: Hassle Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 29 Ιουλίου 2022
Κρίμα που άργησα μισό χρόνο να κάτσω και να ακούσω στα σοβαρά αυτό το album. Μου είχε καρφωθεί μεν στο μυαλό το εξώφυλλο, που επανέφερε στο σήμερα την εμφάνιση της iconic μπαμπού πολυθρόνας, αλά Al Di Meola, Funkadelic, Donna Summer κ.λπ., αλλά και πόσο παραπάνω να πίεζα την ικανότητά μου να αφομοιώνω νέο υλικό; Μην καταντήσουμε σαν αυτά που κοροϊδεύουμε…
Ποτέ δεν είναι αργά, όμως, για να απολαύσεις μια καλή μουσική δουλειά. Και η απόλαυση σκάει σαν τσουνάμι αμέσως μόλις πατήσεις το play και σε σφυροκοπήσουν οι πρώτες νότες του “They Fear Us”, του δεύτερου full-length των Λονδρέζων Ithaca. Μετά το αξιόλογο ντεμπούτο “The Language of Injury”, όπου η μουσική βία έντυσε το ευάλωτο και τραυματικό concept των στίχων για τις πολλές μορφές που μπορεί να λάβει η κακοποιητική συμπεριφορά των σύγχρονων ανθρώπων, οι Ithaca επανέρχονται με σαρωτικό τρόπο, για να περάσουν από την άμυνα στην επίθεση, με μηδενική ανοχή στις διακρίσεις και στους ρατσισμούς, βροντοφωνάζοντας “Να μας φοβάστε”.
Υπάγονται στη σύγχρονη metal σκηνή του Ην. Βασιλείου, η οποία κάνει σημαντικά βήματα τα τελευταία χρόνια, με μουσικά σχήματα όπως οι Employed to Serve, Rolo Tomassi και Svalbard. Έτσι και οι Ithaca πατάνε στη φόρμα του μοντέρνου extreme metal, με hardcore, metalcore NWOAHM πλεύση, όμως με παραδοσιακή metal πυξίδα. Και εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι: δεν το γύρισαν στο παλιακό trad metal, αλλά ποντάρουν τα πάντα όλα στα riffs και γύρω από αυτά περιστρέφονται τα πάντα.
Και τι riffs! Οι κιθάρες των Sam Chetan-Welsh και Will Sweet είναι δύο λυσσασμένα σκυλιά που αφρίζουν από το πολύ αίμα που τα έχουν ταΐσει (συχνά το δικό τους). Κιθαριστικές φράσεις μεταλλικές, στακάτες, ξυραφιαστές, διατρητικές, κάργα πωρωτικές, με καλή αίσθηση της μελωδίας και μετριασμένο λοξοκοίταγμα προς την ατμοσφαιρική, gazy πλευρά (τόσο όσο). Στέκουν στο πλευρό της Djamila Azzouz, της θυμωμένης και κυριαρχικής αφέντρας τους που, είτε ξεσκίζει το λαρύγγι της από τα ουρλιαχτά είτε υπνωτίζει πρόσκαιρα με την καθαρή και γλυκιά χροιά της, τραγουδά στίχους γεμάτους νόημα και τσιτάτα-σχόλια με αμεσότητα, που σε κάνουν να θες να βγεις στους δρόμους και να τσακίσεις κάθε τοξικό κατακάθι που λυμαίνεται τις ζωές μας. Και όλα αυτά έχουν στηθεί πάνω σε ένα καταιγιστικό rhythm section που σκάει σαν ορυμαγδός και φιτιλιάζει το κλίμα.
Οι Ithaca, σε μόλις μισή ώρα, ξεφορτώνουν εννιά συνθέσεις που δεν σε αφήνουν να πάρεις ανάσα και, ωστόσο, δεν τις χορταίνεις με τίποτα. Μόνο προς το τέλος επενδύουν περισσότερο στην τρυφερή πλευρά τους, σαν αποκατάσταση από την καταπόνηση που προηγείται. Πάντως, οι απανωτές ακροάσεις είναι μονόδρομος. Όπως και τα συνεχή mean-mugs, που απειλούν τη μάπα σου με μόνιμη παραμόρφωση, ενώ το σώμα κρατιέται με τα χίλια ζόρια μην ξεσπάσει σε βίαιο χορό και τα κάνει όλα όπα.
Είναι απίστευτο πόσο δέρνει αυτό το σφινάκι οργισμένου και τσαμπουκαλεμένου ήχου που σκάρωσαν αυτά τα νέα παιδιά. Ξεφτιλίζει με χαρακτηριστική ευκολία πολλές φετινές κυκλοφορίες «θυμωμένου» metal/core από κάτι βολεμένους πάλιουρες που είπαν να κάτσουν με τη νεολαία και δεν ντρέπονται να μοστράρουν τα ακίνδυνα, στομωμένα δόντια τους ή κάτι παιδαρέλια που κυνηγούν να «πρωτοτυπήσουν» προτού καλά καλά μάθουν τα βασικά.
Official Site: https://theyfearus.com/
Facebook: https://www.facebook.com/IthacaUK/
Instagram: https://www.instagram.com/ithacaband/
Bandcamp: https://ithacauk.bandcamp.com/album/they-fear-us
1858 
