Η headlining εμφάνιση των Σουηδών σε κλειστό venue ήταν δίκαιο και έγινε πράξη την περασμένη Κυριακή και το διαφαινόμενο Sold out ήταν δεδομένο έως ότου έγινε τελικά πραγματικότητα.
Οι jester heads δεν πτοήθηκαν(λέμε τώρα) από την βραδινή μάχη των αιωνίων στο super cup του μπάσκετ και έδωσαν από νωρίς βροντερό παρών για να μπουν οι ίδιοι στην Melodic Death μάχη στην αρένα του Floyd.
Το λογότυπο κοσμούσε το background επιβλητικό και σε προϊδέασε για κάτι μεγαλειώδες, όμως που να φανταστεί κάνεις το τι θα επακολουθούσε.
Χωρίς κάποιο support, μία νέα συνθήκη που εμένα προσωπικά μου αρέσει (ειδικά για καθημερινές και εργάσιμες την επομένη), στην προδιαγεγραμμένη ώρα τα φώτα χαμήλωσαν και η μπάντα με αέρα και στόμφο έκανε την εμφάνιση της.
Τα βλέμματα τράβηξε εξ αρχής ο χαμογελαστός Chris Broderick του οποίου η φήμη και το ταλέντο του προηγείται και μας το ξεδίπλωσε καθόλη τη διάρκεια με το στήσιμο του και την εκτελεστική του ικανότητα στον χειρισμό της εξάχρονης.
Όταν ξεκινάς την βραδιά με κομμάτια όπως το “Cloud Connected” δημιουργείς ντελίριο με το καλημέρα σας και δείχνεις την πρόθεση σου σαν συγκρότημα, και όταν από την άλλη σαν κοινό ανταποκρίνεσαι με sing along από τα πρώτα κομμάτια τότε δημιουργείς τον τέλειο συνδυασμό, πετυχαίνεις διάνα και ένα μοναδικό αλισβερίσι ήχων, αντιδράσεων και συναισθημάτων λαμβάνει χώρα.
Η παλιά φρουρά με τους νέους και φερέλπιδες μουσικούς που πλαισιώνουν το συγκρότημα συνεργάζονται εξαιρετικά και έχουν αποκτήσει χημεία που την αντιλαμβάνεσαι παρακολουθώντας τους ζωντανά.
Ο Broderick με τον Gellote είναι αναμφίβολα από τα καλύτερα κιθαριστικά δίδυμα αυτή τη στιγμή στο μουσικό μας σύμπαν, με τον πρώτο να κρατάει τα ηνία στο χεβιμεταλικό και κλασικό κομμάτι και τον άλλο να βρίσκει χώρο για να πειραματιστεί ηχητικά με την κιθάρα του σε νεωτερισμούς και φρέσκιες μελωδίες.
Αμφότεροι αλληλοσυμπληρώνονται μεταξύ leading και rythming δίνοντας ζωντάνια σε παλιές και επιθετικότητα σε νέες συνθέσεις.
Άσχετο μεν αλλά θα το πω δε, όσο παρακολουθούσα τον Gellote μου έδωσε την εντύπωση ότι με τα χρόνια γίνεται όλο και καλύτερος εκτελεστικά, ενώ εμφανισιακά μοιάζει σε ανησυχητικό βαθμό όλο και περισσότερο στον John Baizley.
Με τέτοια δισκογραφία θα ήταν ευχής έργο να μην μείνει κάποιος παραπονεμένος, όμως η μπάντα επέλεξε ένα σεμιναριακού τύπου setlist για όλα τα γούστα και τις ηλικίες.
Ειδικά στην τριπλέτα “Graceland”, “Food For The Gods” και “Coerced Coexistence” σκίρτησαν οι ευαίσθητες χορδές των μεγαλύτερων ηλικία οπαδών με ανελέητο κοπάνημα, χοροπηδήματα και με μυγάκια να μπαίνουν άθελα τους στα μάτια τους (κλάψ..κλαψ).
Καθόλη τη διάρκεια οι οπαδικές ιαχές δεν σταμάτησαν, παρά μόνο όταν μας έλεγε να σκάσουμε αστειευόμενος ο Anders για να προλογίσει τα επόμενα κομμάτια. Όσο η μπάντα ανέβαζε ρυθμούς τόσο πιο έντονα και συχνά ήταν τα φαινόμενα Mosh Pit, Crowdsurfing και Wall of Death που ομορφύναν το εσωτερικό του Floyd.
Παλιά και νέα κομμάτια αποδόθηκαν με τον σωστό τρόπο από το σύνολο της μπάντας με τον Anders Friden να αποδίδει τα μέγιστα με τον δικό του τρόπο στο κομμάτι των φωνητικών κάτι που δεν είναι απορίας άξιο για την περίπτωση του.
Ιδιαίτερα χαλαρός, επικοινωνιακός, εύθυμος με άκρως επαγγελματική προσέγγιση δίκασε με το γάντι την μάστιγα των κινητών και την αλόγιστη χρήση με αφοπλιστικό και διπλωματικό τρόπο, καθώς σαν μπάντα δεν έχουν θέμα με την χρήση αυτών αλλά καλό είναι να ρίχνουμε και καμία μάτια στη σκηνή γιατί είναι μία ζωντανή παράσταση που λαμβάνει χώρα μπροστά μας..!!
Η συνέχεια της βραδιάς εξελίχθηκε σε αμείωτους ρυθμούς και με διαβολεμένη διάθεση με κλασικές επιτυχίες, και με την ειλικρίνεια που τους χαρακτηρίζει σαν μπάντα και χωρίς θεατρινισμούς για encore παίξανε τα “I Am Above” και “My Sweet Shadow” λαμβάνοντας το χειροκρότημα του κοινού μετά επευφημιών, μέχρι την επόμενη φορά που θα ειδωθούμε.
Με απλά λόγια και σαν σύντομη περίληψη, μπορούμε να πούμε ότι οι In Flames ήρθαν ισοπέδωσαν το Floyd και χάραξαν με ανεξίτηλα γράμματα το όνομα τους στην μαρκίζα του venue και στην καρδιά μας, αναγκάζοντας μας να νιώσουμε τον ένδοξο μεταλλικό παλμό ξανά και ξανά…
Φωτογραφίες: Άννα Βασιλικοπούλου
120 
Be the first to comment