Eίδος : Melodic Hardcore
Εταιρεία : Century Media
Ημερομηνία Κυκλοφορίας : 25 Μαρτίου 2022
Οι Καλιφορνέζοι Ignite ξανά χτυπάνε, με την 7η δουλειά τους και την πρώτη τους, χωρίς τον Zoli Téglás, ύστερα από 25 χρόνια συνεχόμενης παρουσίας ως ο αδιαφιλονίκητος τραγουδιστής τους και την πλέον χαρακτηριστική του χροιά. Το πρώτο ερώτημα που δημιουργείται είναι άμα μπορούμε να απολαύσουμε το ίδιο την φωνή του Eli και άρα “χάνει” το όλο αποτέλεσμα από την αλλαγή του τραγουδιστή και το δεύτερο, άμα έχουμε με την αλλαγή και πτώση ή αλλαγή ύφους της μπάντας.
Θα τα πούμε βήμα – βήμα. Για αρχή τα τέσσερα singles που βγήκαν με σειρά, “Anti-Complicity Anthem”, “The River”, “This Day”, “On the Ropes” ήταν η πρώτη γεύση του κατά που πάει το πράγμα. Και εδώ βέβαια να ανοίξουμε μια παρένθεση και να το ομολογήσουμε ότι ο τραγουδιστής είναι το πιο δύσκολο μέλος να αντικατασταθεί σε μια μπάντα, ειδικά όταν έχει συνδεθεί με τις καλύτερες κυκλοφορίες της και αυτό θέλοντας και μη ήταν ο Zoli, οπότε η όποια διστακτικότητα σε μια μετά-Ζολί εποχή, είναι απολύτως κατανοητή, όλοι την είχαμε. Ο Eli Santana (Holy Grail) πραγματικά στέκεται στα πόδια του, οπότε τώρα να απαντήσουμε στα προαναφερθέντα ερωτήματα με δύο μεγάλα φωναχτά ΌΧΙ!
Ο Eli δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τον Ζoli, στέκεται στα πόδια του μια χαρά και γεμίζει ένα πάρα πολύ δυνατό δίσκο με μία τεράστια ενέργεια. Ειλικρινά δεν περίμενα να το πω, αλλά δεν υπήρξε ούτε μια στιγμή που είπα “που’σαι, ρε Ούγγρε”, ούτε στιγμή που βαρέθηκα. Ο δίσκος παρότι έχει κάποια (ελάχιστα ομολογουμένως) σκαμπανεβάσματα, ακούγεται ολόκληρος από την αρχή ως το τέλος, χωρίς ούτε ένα skip, χωρίς καμιά βαρετή στιγμή και σε ένα μεγάλο κομμάτι οφείλεται η νέα ενέργεια που προσφέρει ο Eli.
Ως άνθρωπος που φοβόμουν πραγματικά πολύ, γιατί οι Ignite έχουν μία πολύ special θέση στην ψυχούλα μου, μιας που τους ακούω από εποχές “Our Darkest Days”, είχα και το σχετικό άγχος. Για αρχή άμα θα διαλυθούν και ευτυχώς όσο περνούσε ο χρόνος ο Brett φαινόταν να μην το βάζει κάτω, όταν δε, βγήκε το “Anti-complicity Anthem”, οποιαδήποτε διστακτικότητα είχα, διαλύθηκε. Και μάλιστα μπορώ να πω ότι ακόμη και μετά από εκτεταμένες ακροάσεις, δεν βαρέθηκα κανένα από τα τέσσερα singles. Ναι, είμαι fanboy τους και το δηλώνω χωρίς καμιά ντροπή… Αλλά ήρθε η ώρα να πάμε και λίγο στο ζουμί.
Ο ομότιτλος δίσκος είναι μια πραγματική έκρηξη ενέργειας όπως μας έχουν συνηθίσει άλλωστε τόσα χρόνια. Και τα 10 τραγούδια παρότι είναι στο κλασσικό στιλ των μελο-κοράδων από την Orange County της California πέτυχαν να είναι τόσο ίδια όσο και διαφορετικά με το αποτέλεσμα που θέλαμε. Ο δίσκος ξεκινάει με το πρώτο single το “Anti-Complicity Anthem”, ένα (πολύ εύκολα) sing along μελωδικό αρχικό “χτύπημα”, τόσο ανήσυχο όσο και συγκρουσιακό. Η συνέχεια έρχεται στο “The River”, το οποίο θέλοντας ή μη, δεν αφορά μόνο την πατρίδα τους αλλά και εμάς, μιας που έχουμε την τραγωδία του προσφυγικού στο Αιγαίο και συνεχίζουμε να την ζούμε, καθημερινά με τον αριθμό των νεκρών να μεγαλώνει μέρα με την μέρα, με τα παράνομα pushbacks και νομίζω εδώ έχουμε έναν από τους πιο συγκινητικούς στίχους που έχουν γράψει οι Ignite. “Everyday shallow hate as we ask the question I wanna know How many bodies in the river How many children will your law let you ignore”. “Το This Day”, το επόμενο στην λίστα, μπαίνει τόσο δυναμικά όσο πρέπει για να σε κάνει να χοροπηδάς (ένα από πιο δυνατά τραγούδια του δίσκου) και το “On The ropes”, για να κλείσουμε με τα αρχικά singles τους, το οποίο κατά την άποψη μου αποτελεί την πιο αδύναμη στιγμή του δίσκου, αλλά χωρίς σε καμιά περίπτωση να είναι skipable.
“The Butcher In Me”, δεν ξέρω πως ακριβώς προέκυψε το συγκεκριμένο, αλλά είναι από τα συναισθηματικά τραγούδια του δίσκου κάτι το οποίο φαίνεται από την μουσική του και τα φωνητικά του Eli, ένα τελευταίο αντίο σε έναν “φίλο” που πρόδωσε, μία ανάγκη να ευχηθείς ένα τελευταίο “σου εύχομαι τα πάντα να πάνε καλά” και ας “είχαμε τις όποιες διαφορές μας”… “Το Call Off The Dogs”, συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο με το υπόλοιπο δίσκο, για να μας οδηγήσει μία από τις καλύτερες στιγμές του, στο επόμενο άσμα το “The House Is Burning”. Το “Enemy” αποτελεί ένα κλασσικό πιασάρικο Hardcore-ακι, που σίγουρα οι Ignite είναι βετεράνοι πλέον σε κάτι τέτοιο, με το “State Of Winscosin” που ακολουθεί μας πηγαίνει σε πολύ σκοτεινές πλευρές της ζωής μας. Στο τέλος ο δίσκος μας έχει ακόμη μία έκπληξη καθώς κλείνει με ένα από τα καλύτερα τραγούδια του, το “Let The Beggars Beg” παρότι είναι τελευταίο αποτελεί ένα πανέμορφο κλείσιμο σε έναν ακόμη καταπληκτικό δίσκο, μιας από τις πιο ποιοτικές μπάντες στο Hardcore ήχο, που δεν τα βάζει κάτω στέκεται στα πόδια της και κάνει ένα νέο βήμα μπρος (νομίζω το ότι βγάλαν self-titled δίσκο, είναι μια δήλωση από μόνο του).
Όπως είχε πει ένας γνωστός μεταξύ σοβαρού και αστείου σε μια συζήτηση για τον δίσκο, το “Anti-Complicity Anthem” είναι τραγούδι που γράφεται μία φορά την δεκαετία, το πιο όμορφο πράγμα με αυτό τον δίσκο είναι ότι έχει άλλα τρία – τέσσερα τέτοια, αποτελώντας ένα από τα πρώτα φαβορί aoty για το Hardcore για το 2022.
Facebook : https://www.facebook.com/igniteband
Official Site : https://igniteband.com/
IG : https://www.instagram.com/igniteband/
Twitter : https://twitter.com/ignite2
1202 
