Είδος: Heavy/Speed Metal
Δισκογραφική: Ανεξάρτητη Κυκλοφορία
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 18 Μαΐου 2021
Μετά το μόλις περυσινό εξαιρετικό “Defender, Destroyer” και με τον Jo “Steel” Capitalicide να βρίσκεται σε διαρκή συνθετικό οίστρο (μάλλον από γεννησιμιού του), το “one man project” του Ice War επιστρέφει με ακόμη ένα album. Ο τίτλος του “Sacred Land”, το εξώφυλλό του ακόμη πιο επικό και το ηχητικό περιεχόμενο δείχνει να ξαφνιάζει με την στροφή σε μονοπάτια που μέχρι σήμερα δεν μας είχε συνηθίσει ο πολυτάλαντος καλλιτέχνης.
Μέχρι τώρα γνωρίσαμε τον Jo “Steel” Capitalicide να μας «βομβαρδίζει» πραγματικά με heavy/speed metal riffs και μάλιστα με αρκετά ψαγμένες συνθέσεις που ταίριαζαν στο εν λόγω κλίμα. Στο “Sacred Land”, και ενώ όλοι θα περιμέναμε κάτι ανάλογο, ο Jo φαίνεται να κάνει έναν «ηχητικό ελιγμό» και να αγγίζει πιο επικά και doom «μονοπάτια», χωρίς ωστόσο να χάνει τη συνθετική του ευφυΐα. Προφανώς το εξώφυλλο σε προϊδεάζει για μία πιο επική ατμόσφαιρα, όμως η στροφή στον ήχο δεν αφορά μόνο αυτήν. Ο Jo μοιάζει να αποποιείται εδώ το heavy/speed χαρακτήρα του και να αφήνεται σε πιο doomy «χέρια», αγνοώντας ίσως την έκπληξη που θα επιφέρει στο μεταλλικό κοινό ώστε να πετύχει αυτό για το οποίο «πάλεψε» σε αυτό το album: επικό doom. Αν το πέτυχε; Προφανώς και ναι, κατά τη δική του άποψη. Αν θα ευχαριστήσει το κοινό του; Θεωρώ ότι το μεγάλο του όπλο που είναι η heavy/speed ικανότητές του, λείπει πολύ.
Σε αυτό που δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει τον Jo “Steel” Capitalicide, είναι οι συνθετικές του ικανότητες. Ακόμη και σε ένα «διαφορετικό» μουσικά album, ο πολυτάλαντος Καναδός μας «δείχνει τα δόντια» του όσον αφορά στο στιχουργικό μέρος του και μας υπενθυμίζει για ακόμη μια φορά ότι το ταλέντο του είναι αδιαμφισβήτητο. Και αν υπάρχουν κάποιοι που δεν θα πειστούν με την ηχητική του στροφή, είναι σίγουρο ότι η συνθετική ευστροφία του Jo θα τους βοηθήσει να κατανοήσουν και ίσως να δεχτούν το νέο του πόνημα ως έχει. Αναπόσπαστο κομμάτι του ήχου των Ice War, αποτελεί πλέον και ’70s-’80s ατμόσφαιρα, που δε λείπει από καμιά κυκλοφορία των Καναδών. Ακόμη και η παραγωγή κινείται σε αυτές τις εποχές, με αποτέλεσμα ο ήχος των Ice War να έχει γίνει “trademark” πλέον του project.
Με μια πιο κυνική ματιά, θα έλεγα ότι ο Jo έχει καταφέρει να ακούγεται πιο επικός και πιο doom από τις προηγούμενες δουλειές του. Μάλιστα, το έχει περάσει και στην ατμόσφαιρα αλλά και συνθετικά. Είναι εμφανείς οι επιρροές από πρώιμους Black Sabbath και ίσως Candlemass και Trouble, με πιο βαριές κιθάρες και ένα σκοτεινό feeling να διακατέχει όλον το δίσκο. Το θέμα είναι όμως πόσο θα ευχαριστήσει ή δυσαρεστήσει αυτή η «στροφή» του την metal κοινότητα. Και εδώ θα έλεγα ότι «η ζυγαριά κλίνει» προς τη δυσαρέσκεια, όχι τόσο από άποψη ιδεών και ακούσματος, όσο από το ότι τον έχουμε συνηθίσει πιο speed-άτο βρε αδερφέ! Το ξέρω ότι κάποιες στιγμές τείνουμε να λέμε ότι η προσπάθεια αρκεί, αλλά ευτυχώς ή και δυστυχώς από τον Jo και τους Ice War περιμένουμε περισσότερα πράγματα, μιας και τον «πήχη», τον έχουν ανεβάσει μόνοι τους ψηλά.
Facebook: https://www.facebook.com/icewarmetal/
Bandcamp: https://icewar.bandcamp.com/
957 
