Είδος: Heavy Metal
Δισκογραφική: Fighter Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 21 Απριλίου 2020
Οι Hyperion είναι ένα νέο συγκρότημα από την Ιταλία, δημιουργήθηκαν το 2015 από τον κιθαρίστα Davide Cotti στην Μπολόνια και είναι “ταμένοι” στο να παίζουν heavy metal. Φυσικά η πηγή της έμπνευσής τους είναι η “χρυσή δεκαετία” του ’80, με τα “βαριά” ονόματα των Iron Maiden και Judas Priest να είναι τα πρώτα που σου έρχονται στο μυαλό για να περιγράψεις τη μουσική τους. Το θέμα είναι αν καταφέρνουν να κάνουν το βήμα παραπάνω ή απλά μπαίνουν στη κατηγορία των φιλότιμων, αλλά χωρίς έμπνευση, συγκροτημάτων.
Το “Into the Maelstrom” είναι το δεύτερό τους album (το ντεμπούτο τους το κυκλοφόρησαν το 2017, το “Dangerous Days”), το οποίο έλαβε αρκετά καλές κριτικές από τον Ιταλικό τύπο και τους έδωσε τη δυνατότητα να αποκτήσουν συμβόλαιο με την Ισπανική Fighter Records. Αρχικά μου άρεσε το εξώφυλλο, αρκετά “old school”, συνυφασμένο με το όνομα της μπάντας, που είναι εμπνευσμένο από το βιβλίο επιστημονικής φαντασίας “Υπερίων” του Dan Simmons. To καλό είναι ότι τα τραγούδια δεν ασχολούνται μόνο με την επιστημονική φαντασία, αλλά τα θέματα που καταπιάνεται ο Davide Cotti που είναι και ο βασικός συνθέτης της μπάντας, πηγάζουν τόσο από πράγματα που τον απασχολούν, όπως η αγωνία του μουσικού για το αν θα γίνει αποδεκτή η μουσική του, όσο και πιο “cheesy” όπως οι Ninja ή οι αγώνες κατς.
Όσον αφορά στο μουσικό κομμάτι, οι Ιταλοί δεν πέφτουν στην παγίδα να ακουστούν ρετρό όπως άλλα νέα συγκροτήματα, με τον ήχο να είναι σύγχρονος και όλα να ακούγονται πεντακάθαρα. Η δουλειά που έχει γίνει στις κιθάρες είναι φανταστική και όποιος γουστάρει solos και φοβερές μελωδίες, εδώ “θα βρει την υγειά του”. Στα φωνητικά ο Michelangelo Carano είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να σε πωρώσει και εντυπωσιάζει με το εύρος και τη δύναμη της φωνής του.
Το “Into the Maelstrom” ξεκινά με υπερηχητικό τρόπο, με τα τρία πρώτα να είναι σε “δαιμονισμένους” ρυθμούς. Τα “Into the Maelstrom”, “Ninja Will Strike” και “Driller Killer” αξίζει να τα ακούσεις για τα καταπληκτικά riffs και ειδικά το “Driller Killer”, πρέπει να το άκουσα πέντε-έξι φορές συνεχόμενα, λόγω και του κολλητικού του ρεφραίν. Στα “The Maze of Polybius” και στο instrumental “From the Abyss”, ρίχνουν ένα “κλικ” την ταχύτητα, οι κιθάρες “βαραίνουν” και οι συνθέσεις είναι πιο τεχνικές, φανερώνοντας μία μπάντα που έχει αρετές αλλά και εμπιστοσύνη στον εαυτό της. Τα “Bad Karma” και “Fall After Fall”, αν και τα πιο “αδύναμα” του δίσκου, δεν στερούνται ποιότητας. Στη συνέχεια ακολουθεί το εννιάλεπτο “καραεπικό” “The Ride of Heroes”, που σίγουρα θα σε ξεσηκώσει. Με την ευλογία των Maiden, αποτελεί το καλύτερο τραγούδι του album. Τελευταίο τραγούδι το “Bridge of Death”, στο οποίο για άλλη μία φορά φαίνεται ότι οι δύο κιθαρίστες του group είναι σε μεγάλη “φόρμα”.
Οι Hyperion τελικά αποδείχθηκαν άξιοι μαθητές των “μεγάλων” και κυκλοφόρησαν έναν πολύ “δυνατό” δίσκο, που δεν πρωτοπορεί αλλά έχει την απαιτούμενη φρεσκάδα και ενέργεια, καθώς και μία σειρά από τραγούδια που αξίζουν. “Must have” για τους οπαδούς του παραδοσιακού ήχου.
Facebook: https://www.facebook.com/hyperionbandheavy/
643 
